913 matches
-
vizită la episcopul Felice. Trebuie să te mândrești cu tatăl tău, fiule! Rotari s-a prosternat la picioarele episcopului. - Ai fost botezat? l-a întrebat Severo, punându-i o mână tremurătoare pe cap. - Nu, eu cred în Wodan, a răspuns Rotari, în timp ce episcopul a continuat neabătut: - Întoarce-te aici de Paște, și-am să te botez așa cum Ioan l-a botezat pe Hristos în apa Iordanului. Rotari s-a ridicat fără o vorbă, privindu-mă pe furiș. - Tatăl tău era într-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
punându-i o mână tremurătoare pe cap. - Nu, eu cred în Wodan, a răspuns Rotari, în timp ce episcopul a continuat neabătut: - Întoarce-te aici de Paște, și-am să te botez așa cum Ioan l-a botezat pe Hristos în apa Iordanului. Rotari s-a ridicat fără o vorbă, privindu-mă pe furiș. - Tatăl tău era într-adevăr un bărbat înțelept și drept. După care Severo s-a înmuiat ca un burduf brusc dezumflat, privindu-mă cu ochi goi. - Ce pot să fac
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
pe furiș. - Tatăl tău era într-adevăr un bărbat înțelept și drept. După care Severo s-a înmuiat ca un burduf brusc dezumflat, privindu-mă cu ochi goi. - Ce pot să fac pentru tine, Stiliano? - Înalt Preasfinția Ta, eu și Rotari doream doar să vă aducem omagiile noastre. - Bine, preotul Giovanni vă va însoți până la poartă, și apoi o să vină un diacon să explice simbolurile catehumenului, Rotari, fiul lui Nandinig. După care a început să sughită ca un copil, spunând: - Un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
ochi goi. - Ce pot să fac pentru tine, Stiliano? - Înalt Preasfinția Ta, eu și Rotari doream doar să vă aducem omagiile noastre. - Bine, preotul Giovanni vă va însoți până la poartă, și apoi o să vină un diacon să explice simbolurile catehumenului, Rotari, fiul lui Nandinig. După care a început să sughită ca un copil, spunând: - Un nou diavol în Arabia. Câte păcate mai avem de ispășit? Ieșind din sala cea mare, preotul Giovanni a oftat, și, luat pe nepusă masă de o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
spunând: - Un nou diavol în Arabia. Câte păcate mai avem de ispășit? Ieșind din sala cea mare, preotul Giovanni a oftat, și, luat pe nepusă masă de o amețeală, a fost nevoit să se sprijine de zid ca să nu cadă. Rotari, fiind mai aproape, l-a ajutat. - Nu-i nimic, lăsați, s-a scuzat el, revenindu-și. - Ce se-ntâmplă, Don Giovanni? l-am întrebat. Mă impresionase starea groaznică a episcopului Severo, pe vremuri tare ca piatra. - Se stinge pe zi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
din pricina patimilor pe care trebuie să le sufere, a umilințelor și a încercărilor catolicilor de a-l omorî. Posturile lungi îi slăbesc mintea, și el se roagă și se tot roagă, dar refuză să ceară ajutorul ducilor. - De ce? a întrebat Rotari. - Fiindcă nădăjduiește că doar prin rugăciune o să revină pacea în biserică, să se unească din nou și să renască într-o credință comună. Se teme ca intervenția armelor să nu-i zădărnicească rugăciunea. Cu greu l-am convins să accepte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
pregătirea mea pentru primirea botezului. Era tot bărbatul osos, cu barba și cu părul numai cârlionți, de odinioară și nu prea îmbătrânit, numai paloarea și mâhnirea din ochi erau la el o noutate. Molipsit de amărăciune, l-am însoțit pe Rotari la mine acasă. Toată noaptea a plouat cu înverșunare, și cerul dimineții nu făgăduia o zi mai frumoasă. Am pornit la prima oră, având atârnată de șa o desagă de piele plină cu sare animală. Imediat ce am lăsat în urmă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
trântit la pământ, și longobardul cu mantaua de piele mi-a sărit în ajutor. - Te-ai lovit tare? Numele meu e Taino, sunt un sol al ducelui de Treviso. Au intervenit și camarazii mei. - Ce-ai pățit? m-a întrebat Rotari. - Omul care a fugit era preotul de la moșie, cel cu blestemul, m-am mâniat eu, ca și cum era vina lor că scăpase. Taino a venit la masa noastră și, aflând cine eram, a înțeles motivul conflictului meu cu donatistul. - Gând la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
cu atât mai mult cu cât, întâlnind în cale soldați romani, au vorbit cu ei fără să se teamă de ceva. Când l-am lăsat să plece, era terminat. - De ce i-ai pus atâtea întrebări? a fost curios să afle Rotari. - Nu-mi place tipul. Misionarii, mulți la număr, nu au obiceiul să folosească bani sau să aibă vreo legătură cu soldații. Urăsc banii și soldații. Am ațipit pe rând, cu capul pe masă. Am pornit din nou la drum; soarele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
trimis al exarhului Isacco. Acesta e un drum public! Perdelele carului s-au dat puțin într-o parte, și astfel am putut vedea fața rotofeie a unui bărbat. - Blestemați să fie câinii râioși care ne bântuie pământurile, a izbucnit Gundo. Rotari nu s-a dat bătut, forțând calea, dar Ariald i-a oprit iute calul, apucându-l de zăbală. - Stăpânește-ți mânia, este vorba despre un drum public. Au dreptul să treacă la fel ca noi, și carul ăla are însemnele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
plece din Ravenna ca să ajungă într-un oraș din regatul longobard? Și cu o astfel de suită, ce mai... am intervenit eu. Imediat după trecerea ultimului soldat, am traversat în goană drumul, neliniștind caii de la ultima căruță, spre încântarea lui Rotari. CARTEA A DOUA I I-am dezvăluit lui Faroald misterul ierbii arse, arătându-i urmările sării animale. Două zile mai târziu domeniul și-a recăpătat liniștea de dinainte. Dar nu și inima mea. Prea multe lucruri păreau pe neașteptate să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
de la Roma. Mai mulți oșteni de vază și duci, molipsiți de acel crez și de aurul Bizanțului, erau gata să-i sprijine. Împăratul voia înapoi Italia și era dispus la orice ca s-o aibă. Am stat de vorbă cu Rotari ca să-nțeleg dacă și el, explicându-i situația, bănuia ceva. M-a ascultat atent, cu ochii întredeschiși, așteptând să termin. - Preoții ăștia își au sălașul la Oderzo, banii și sarea animală dovedesc acest lucru. Oderzo este o cangrenă bizantină în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
mă bizui pe sângele meu și pe instinctul dat de Dumnezeu celui silit să trăiască în cea mai rea dintre lumi: cea care nu-i a ta. De data aceea totul îmi spunea că acțiunea era riscantă. Rămas doar cu Rotari și cu Faroald, i-am spus comandantului domeniului ceea ce îi spusesem deja nepotului și tot ce-aveam pe inimă. A fost impresionat, dar am înțeles că se gândea la mine ca la un sirian, neîndoielnic viclean și priceput, și, chiar dacă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
că se gândea la mine ca la un sirian, neîndoielnic viclean și priceput, și, chiar dacă de încredere, rămâneam tot un străin, mai puțin inteligent decât cei din rasa lui. Nu m-am supărat, dar îmi făceam griji pentru siguranța lui Rotari. Ceva mă legase de tânărul acela năvalnic și încă necopt, care era și investiția mea în viitor. M-am mărginit să întreb: - Stăpâne, pe câți longobarzi poate conta ducatul. Eu știam ce era scris în recensământ: peste două mii, dar nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
fără să facă însă parte în niciun caz din armata longobardă. Asta ar fi egal cu a-i împuternici să ia cuvântul în întrunirile prin care era guvernat regatul. M-am gândit că era un mod prostesc de a acționa. Rotari a sesizat îngrijorarea de pe chipul meu, deși fără s-o înțeleagă: convingerile bunicului erau de-ajuns ca să-l liniștească. Vrând să mă consoleze, mi-a spus: - Verii mei știu ce fac. M-am prefăcut că îl aprob, în schimb, am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
dar arătoși, cu siguranță. Aveau nasurile puternic reliefate, asemenea tatălui lor, fețele mai late decât trebuia și ochii oleacă prea apropiați. Trupurile, în schimb, erau ca ale atleților de la circ. Puțin mai în spate, Hermelinda îl ținea de braț pe Rotari. În spatele lor erau luptători, longobarzi și, ultimul la rând, veneam eu, bucuros de vecinătatea tinerelor femei înmiresmate cu verbină, tei și trandafiri. După cum mă așteptam, Kakko a renunțat la orice ceremonial obișnuit în asemenea ocazii. S-a repezit asupra unchilor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
renunțat la orice ceremonial obișnuit în asemenea ocazii. S-a repezit asupra unchilor, îmbrățișându-i și stârnind bombănitul reprobator al lui Faroald și afectuosul reproș al Hermelindei: - Bunele tale purtări lasă de dorit, ca și la taică-tău. Trecând la Rotari, l-a luat de umeri, l-a privit în ochi și i-a spus: - Vere, ești mai frumos decât Apollo și aduci cu un tânăr Hercule. Luptătorii de vază au fost și ei luați în seamă prin palme amicale pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
ți-ai făcut un bun renume. La cancelarie ți se simte lipsa, dar și în cârciumi, din păcate, sunt câțiva cămătari care te mai caută încă. Tu hotărăști când vrei să te întorci, cu consimțământul lui Faroald și al lui Rotari, firește. Era felul lui de a-mi spune că am fost iertat și că, în pofida tuturor păcatelor, mai aveau nevoie de serviciile mele. Sărbătoarea s-a extins de la curte pe la toate casele de pe domeniu și nimeni n-a putut să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
de amețeală. Chiar și inima mea, în cele din urmă, s-a bucurat, uitând de griji și de necazuri. Ele au reapărut în toiul nopții, când Kakko m-a luat deoparte să-mi spună: - Am hotărât să-l luăm pe Rotari cu noi. E ceasul să lase în seama altora pădurile. După părerea ta, este pregătit să preia cârma regatului la Brescia? Am fost sincer cu el. - Are nevoie mai întâi să trăiască cel puțin un an la Cividale. Nu se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
gânduri o clipă, după care a schițat o stranie strâmbătură, mi-a strâns din nou brațul și a plecat. După câțiva pași, s-a întors și, țintindu-mă cu arătătorul, mi-a spus: - Era să uit. Fii gata de drum, Rotari vrea să îi fii alături. II De la domeniul neamului Ariberti la Oderzo erau aproape douăzeci de mile și, de la râul Meduna înainte, se mergea pe un drum foarte bun, care străbătea câteva sate. Am pornit la prima oră, și la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
Blestemați să fie spionii bizantini! Mi-am dat seama, contrariat, că nimeni n-a ținut cont de rangul solului, așa că am ocărât și naivitatea longobardă. Taso i-a dat replica: - La domeniul neamului Ariberti ni s-au alăturat vărul meu, Rotari de Brescia, și magistrul său. Gregorio s-a uitat la mine amuzat, și la Rotari, cu atenție. - Vor fi și ei găzduiți cum se cuvine, dar magistrul va trebui să accepte altă locație. Am fost condus să-mi las bagajul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
cont de rangul solului, așa că am ocărât și naivitatea longobardă. Taso i-a dat replica: - La domeniul neamului Ariberti ni s-au alăturat vărul meu, Rotari de Brescia, și magistrul său. Gregorio s-a uitat la mine amuzat, și la Rotari, cu atenție. - Vor fi și ei găzduiți cum se cuvine, dar magistrul va trebui să accepte altă locație. Am fost condus să-mi las bagajul la episcopat, o clădire de cărămidă cu trei caturi. M-a însoțit un funcționar înalt
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
scării așteptând, el a luat loc pe un jilț-litieră, și ceilalți au rămas în picioare în spatele lui. Prin ieșirea principală și-au făcut apariția Taso și Kakko, urmați de luptători și de longobarzi. Între ei nu l-am zărit pe Rotari și nici urmă de soldați. Un majordom, având în mână un toiag de argint, a cerut oaspeților să coboare în for. Aceștia s-au supus, ca niște miei. Cu veșmintele lor lungi și colorate, cu părul lor presărat cu pulbere
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
clavicule prinsese o coajă care doar printr-o minune nu se infectase. Mi-au îngăduit să mă spăl într-un lighean și mi-au dat niște haine de țăran roman și mâncare. Nelipsitul Andras, nepăsător ca întotdeauna, mi-a spus: - Rotari ne-a mărturisit că ești un sirian obligat cu forța să-i fii magistru și să le urmezi obiceiurile. E-adevărat? Am simțit cum mi se umezesc ochii și m-a cuprins căința pentru tot ce i-am greșit, fie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
ești un sirian obligat cu forța să-i fii magistru și să le urmezi obiceiurile. E-adevărat? Am simțit cum mi se umezesc ochii și m-a cuprins căința pentru tot ce i-am greșit, fie și cu gândul, lui Rotari. Dar instinctul de supraviețuire a fost mai puternic decât orice sentiment, încât, la fel ca Petru odinioară, am mințit: - Da, așa este. Andras a surâs. - Ești un mincinos, Stiliano. Ascultă aici: ți se va cruța viața și îți va fi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]