1,337 matches
-
naiba’. Maggie deschide ochii leneș: Ce vrei să spui? Îi povestește cum, cu mult timp În urmă, obișnuia să se ascundă. Era o obsesie care a Început Încă din copilărie. Se ascundea de oameni, dar nu de teamă sau de sfială. Joaca de-a ascunselea Îl stimula. Apoi a devenit un călător fără odihnă și uneori se părea că toate călătoriile sale sfîrșeau Înlăuntrul unei femei. Îi spune despre Mariana, despre cum a găsit-o exact În momentul În care ajunsese
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2295_a_3620]
-
septembrie sunt în formă și o dispoziție excelentă. Încerc să mulțumesc d-lui Ion Popescu-Sireteanu pentru „Cale și drum”, trimis în ultimul timp ca răspuns la volumul recent lansat de mine, pe care i l-am expediat cu o oarecare sfială. Lucrez între orele 9-13 și 16-19, cu intenția ca mâine să definitivez această încercare... Mulțumit în sine, după ora 20 urmăresc „Cerbul de aur” și apoi emisiunea „Nașul”, la care premierul Emil Boc a vorbit despre activitatea guvernului, despre măsurile
CĂLĂTOR... PRIN VÂLTOAREA VREMII by Alexandru Mănăstireanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/562_a_745]
-
A scris versuri frumoase, urmă delicatul meu prieten pe când, în fața titanului căruia îi vorbea, eu mă simțeam tot mai umilit și mai mic. Coșbuc zâmbea mereu. L-am strâns pe Iosif de mână. S-a uitat la mine. A înțeles sfiala mea. Și s-a oprit. Nu știu ce senz va fi avut zâmbetul lui Coșbuc. Trebuie să fi fost puțină ironie în el; dar o ironie distilată, pură, senină. Figura poetului iradia atâta bunătate!... Dar privindu-l, mi-am amintit de istoria
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1539_a_2837]
-
nevenindu-le să creadă că scăpaseră de primejdie. Îngenuncheau la trecerea Măriei Sale și priveau lung șirul robilor tătari În lanțuri, pășind În praful câmpiei. Ieșeau femeile, ținând copiii sugari În brațe și pe cei mai răsăriți de mână, șoptind cu sfială: - Iaca, acela e Măria Sa Ștefan... Ieșeau bătrânii cu mâinile tremurânde, Înclinându-se adânc la trecerea alaiului domnesc. - Cât zâsăși, nea Ioane, că suntem În zi de azi? Să-i spun dascălului de la biserică s-o Însemne În catastif... - Nu mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
moldoveană și linia căpitanilor italieni, apoi urcară scările care dădeau spre sala tronului și spre spătăria mică. În urma lor, străjile Încrucișară halebardele. Era o convorbire la care nimeni nu avea acces. 5 mai 1476, Albești, Moldova Mitruț deschise ușa cu sfială. Înainte de a pleca să scoată herghelia pe pajiștea de pe malul Jijiei, domnița Erina Îi poruncise să vegheze somnul căpitanului Oană și să Îi dea de veste imediat ce se trezea. Ionuț rămăsese singurul slujitor din casa bătrânească de la Albești. Unchiul său
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
sunt oamenii ăștia? - Plăieși din Țara de Sus. Ciobani. Meșteri În lemn. Oameni de-ai pădurii. Ridicați-vă, oameni buni, că vă cunoscu măria sa! Și aveți grijă ce vorbiți, să nu vă scurteze de-un cap! Plăieșii se ridicară, cu sfială. - Apăi... mormăi unul, mai tânăr. - Ce-i, omule? Întrebă Ștefan. - Apăi io știam că măria sa Îi nalt cât bradu’ cela din deal și lat În umeri cât o căruță cu lemne! Țăranii râseră cu hohote, apoi se potoliră repede, plecând
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
în bugetul datoriei publice nu este trecută o anuitate cu lei 286 400 mai mare decât suma fixă de lei 18 857 880 cât se plătea de țară sub concesia Stroussberg. La această neexactitate, trecută în proiectul de buget fără sfială, se mai adaugă o călcare de lege mult mai colosală, care într-un stat constituțional c-un regim parlamentar altfel decât la noi ar trage nu știm unde pe cel ce a făcut-o. Iată despre ce e vorba. După
Opere 12 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295590_a_296919]
-
omul lui de afaceri, epistatul, ocupând fără rușine și fără măcar a se ascunde postul de inginer al județului! La ce se întrebuințează timpul acelui inginer? A gera moșiile pe care le-a arendat de la stat pe față și fără, sfială. Căci din două una. Ori aceste moșii sunt în adevăr ale lui; atunci cum tolerează prefectul ca inginerul județului să fie arendaș? Ori, ceea ce se zice și este mai mult: decât sigur, acele moșii sunt arendate numai cu numele de
Opere 12 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295590_a_296919]
-
atâția înțelepți bătrîni? Voi v-ați găsit să stricați ceea ce au găsit cu cale atâția inși și nu ca voi, ci altfel de învățați! Și apoi nu știți voi că obiceiul este bătrân și că trebuie să purtați cinste și sfială către dînsul? Păcat de Dumnezeu să se ducă atâtea slove! - Așa, domnule, s-au dus și acuma dumneata să fii sănătos! Ele s-au dus și nu se vor mai întoarce căci le-a gonit o soțietate întreagă, le-a
Opere 12 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295590_a_296919]
-
pur ca laptele a conservatorului. Oare daca, ferească Dumnezeu, țara ar avea perspectiva unui război, nu e de datoria stofei de-a intra în cabinet? Atunci: jos micile împărecheri de partid, sus țara! Amicul cel răutăcios îi observă cu oarecare sfială că-n asemenea caz rămâne liber să susție guvernul ca deputat, precum o face asta orice partid cumsecade când sunt atât de grave interese la mijloc, chiar daca ministru de finanțe ar fi Simeon Mihălescu, la Instrucție învățatul Costinescu, iar la
Opere 12 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295590_a_296919]
-
apărut în țară la noi de patrusprezece ani încoace, emanate ba de la guverne provizorii, ba de la partizi, ba de la personalități politice izolate, și atâtea decepțiuni amare au urmat tuturora încît orice om cu bun-simț trebuie să învingă un sentiment de sfială când încearcă a recuceri pentru cuvântul "program" înțelesul lui adevărat de serie de principii mărturisite, împărtășite sincer de mii de cetățeni, realizabile. Ceea ce se cere de la o profesie de credințe politice este desigur, înainte de toate, ca ea să corespunză cu
Opere 11 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295589_a_296918]
-
zile măcar, până se va răci cenușa asupra căreia-și întind calculele, până se va usca cerneala necrologului "Romînului", scris acum câteva zile. Aceasta desigur nu pentru noi, căci orice nerăbdare din parte-le se îndreaptă încontra lor; dar de sfială cel puțin, ca părerile de rău de alaltăieri să nu pară a fi fost ascunse păreri de bine. Cât despre epitetul pe care foaia oficioasă nu încetează a ni-l da, de partid anonim, o spunem drept că nicicând n-
Opere 11 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295589_a_296918]
-
și fără rușine pe omul care se distinge prin merit propriu și a cărui existența, le stă ca un ghimpe în sufletul lor sec și netrebnic. În toată lumea civilizată conjurația aceasta, convinsă de nimicnicia sa, își urmărește țintele mai cu sfială, mai pe dedesubt și mai de la întunerec; urzirile ei sânt mai totdeuna neutralizate prin împrejurarea că publicul imparțial, luminat sau cel puțin plin de respectul autorității este totdeuna un reazim solid al meritului și al reputației adevărate. La noi însă
Opere 11 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295589_a_296918]
-
iarăși miile de izvorașe ale bugetelor și ale averii publice de victoria, pretinsă politică, din centru. Față dar cu această lume în care corupția, ignoranța, vicleșugul sânt aproape condiții de existență, față c-o lume în care miniștrii nu au sfiala de-a cruța pe Domn de decrete de numire în cari figurau oameni vinovați de înaltă trădare și pasquilanți de cea mai rea specie, ce-i rămânea Domnitorului de făcut decât... să iscălească? Noi credem că, oricâtă iubire ar avea
Opere 11 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295589_a_296918]
-
biblia gastronomilor, a ales "cu bucurie", după cum declară, să-și declaseze restaurantul (adică să nu mai figureze în paginile prestigioase ale ghidului, acolo unde alții ar plăti aur curat să fie publicați), să reducă drastic prețurile și să revină cu sfială la o bucătărie simplă, accesibilă, umană. A cause de mes étoiles, je ne peux plus frire des sardines (din cauza prestigiului, nu mai pot frige sardine), declară artistul bucătar cu năduf și ușurare la finalul interviului. Ora două dimineața. Ma întorc
Fals jurnal de căpşunar by Mirel Bănică [Corola-publishinghouse/Memoirs/1440_a_2682]
-
gest... în fine. Așteptând autobuzul care să ne ducă în oraș, un tânăr se apropie de noi și ne întreabă, timid, de unde poate să cumpere și el asemenea buchete. C'est pour une fille ? întreabă direct Sorin Antohi. Roșu de sfială, ca o sfeclă la cuptor, tânărul răspunde oui, cu un pronunțat accent britanic. S.A. îi întinde rapid buchetul, bucuros că a scăpat de el. Și eu sunt bucuros, la rândul meu. Scurtă promenadă cu Sorin Antohi prin Geneva, chiar înaintea
Fals jurnal de căpşunar by Mirel Bănică [Corola-publishinghouse/Memoirs/1440_a_2682]
-
feudale românești erau identice cu cele din Franța sau Germania. De aceea, reacția profesorului Mihai Berza, față de afirmațiile făcute în lucrările mele, nu era departe de ceea ce credea Ferdinand Lot. Pe de altă parte, de vină este și o anumită sfială a noastră de a arăta lumii că, uneori, am mai făcut și noi câte ceva. Iar documentele pe care le avem la îndemână erau suficient de lămuritoare, cu o condiție: să fie cunoscută realitatea de dincolo de granițele noastre, adică să se
Ştefan cel Mare şi Sfânt – domn al Ţării Moldovei : (1457-1504) by Manole NEAGOE () [Corola-publishinghouse/Memoirs/101012_a_102304]
-
starețul Melchisedec. Te primește! E chiar curios să te vadă, auzind că ești licean de la Fălticeni, unde-a învățat și dânsul și unde-a stat multă vreme și-a scris un vraf de cărți... Mă frământ încă. Sunt stăpânit de sfială și, totodată, de teamă. Cum de-am cutezat să-mi iau inima-n dinți spre această mică și incredibilă întâlnire? Vreau să-l întreb ceva! Numaidecât! Să aflu de la El, Ceahlăul slovei românești, răspunsul de care am nevoie, care mă
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1522_a_2820]
-
-n cale doamna Sadoveanu. E o femeie măruntă, sprintenă. Cu părul aureolat de argintul anilor. În mâna dreaptă are un bastonaș din lemn de corn, cu mânerul aurit. Mă întâmpină cu o privire deschisă, blândă, destinsă. Îi sărut mâna cu sfială. Mă ajută să prind curaj. Ne continuăm drumul alături, împreună. Aveți, poate, vreun manuscris pe care doriți să i-L citiți? Să știți că îi place să-l citească El. Nu să i-L citiți. De aceea, aș vrea mai
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1522_a_2820]
-
de acord. Nu vreau să stau singură. Că stau eu destul, acasă! Fiindcă, al meu este mai mult oaspete pe-acasă... Da? Sunteți de acord? Îmi ceru doamna să precizez. M-am fâstâcit. Am zâmbit. Și m-am înroșit din sfială, ori din teamă sau, mai exact, dintr-amândouă motivele și am rostit un "da" abia auzit, înclinând ușor fruntea, aprobator. Rectorul ne-a dat fiecăruia câte-o cheie. Și începând de-a doua zi am devenit colegi de birou. După ce
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1522_a_2820]
-
să zăbovim, ce ne-am zis: haidem mai bine la biserică! Tocmai ajunsesem în fața uriașei Catedrale Ortodoxe din centrul orașul, o veritabilă operă arhitecturală, în stil clasic, ridicată în ajunul celui de-al Doilea Război Mondial. 2 Am pășit cu sfială și cu uimire în acest templu al Domnului. Era încă dimineață. Catedrala abia se deschisese. Eram printre primii. Nu veniseră înaintea noastră decât câțiva credincioși. Puteai să-i numeri pe degetele de la o mână. Și aceștia nici nu păreau din
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1522_a_2820]
-
cărții lui Theodor Codreanu, care ne-a obișnuit cu studii elaborate, doldora de idei și concepte, riguros structurate, de ai impresia, când le citești, că textul nu mai admite nici cel mai nesemnificativ semn de punctuație, d-apoi incertitudine sau sfială. Rigoarea stilului demonstrația, avalanșa de argumente și puncte de vedere aleatorii aduse în sprijinul disertației critice, notele de subsol, bibliografia exhaustivă și mai ales tonusul, pofta de a se lansa în subiectul propus constituie un conglomerat greu, aproape de neclintit, în jurul
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
a văzut că nu vin la primărie, contabila m-a căutat la cămin să vadă ce fac. Ne împrietenisem cu ocazia organizării balurilor. Azi e sărbătoare! E Adormirea Maicii Domnului și toată lumea e la biserică, mi-a spus femeia cu sfială. Nu mă ajutați să scot molozul?, am întrebat-o cu glas plângăreț, deși eram sigură că mă va refuza. Nuuuu, că am de făcut bilanțul, mi-a răspuns și a dat să plece. Când să iasă pe ușă, un cocoșel
BIETUL OM SUB VREMI by DORINA STOICA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/531_a_938]
-
nu intrau cu Aro-ul prin noroaie, de aceea mă opream la casa unui gospodar. În orice casă intrai, prima întrebare era: Beți o cană de vin fiert sau o țuică fiartă? 163 Ceva de mâncare nu aveți?, întrebam cu sfială. Uneori pe masă apărea o mămăligă, ceva brânză proaspătă de la putină, niște ouă prăjite cu șuncă sau o farfurie cu ciorbă. Alteori, la câte o casă de gospodari eram așteptată cu plăcinte poale-n brâu cu brânză. În timp ce stăteam la
BIETUL OM SUB VREMI by DORINA STOICA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/531_a_938]
-
la vest cu Rusia și cu Turcia și la sud cu Turcia. O Vest al României, regiune infernală, În care ruși și unguri cu turci amestecați Pândesc să treacă Prutul, în oarde adunați, De doctorul Vlădescu de n-ar avea sfială. Săracul Ștefan Vodă! Crișu el, la răsărit avea tatari, la miazănoapte țara leșască, la apus Ardealul, la miazăzi Ungro-Vlahia. Acuma ce ar face când ar vedea la apus turci, ruși și unguri uniți, râvnind toți buluc asupra lui? Ce ar
Opere 09 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295587_a_296916]