1,330 matches
-
e un lucru abominabil, vă face rău și vă îndeamnă la rău (să-l omori pe tata, să te culci cu mama etc.); din fericire există un truc, numit talking-cure; mergi deci la psihanalist. Capitalismul ne conduce direct la crize terifiante; cu noroc și cu ajutorul dictaturii proletariatului, se poate ieși de aici; alegeți așadar punctul de vedere comunist. Freud sau Marx sînt o afacere sigură. Dar putem continua și chiar reveni din acest punct la subiectul nostru în ultima sa etapă
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1031_a_2539]
-
de imprecație sau incantație, binecuvîntare sau blestem. Nu de aici vine "farmecul" poetului? Murmurul vrăjit al rugii? Făcător de cuvinte, făcător de farmece. Orice schimbare, eveniment sau catastrofă naturală nu presupune oare intervenția unei cauze inteligente? Contra acestei credințe originale, terifiante, ne apărăm cu o contra-credință: cea cu care noi vom putea stăpîni natura și evoluția evenimentelor după voia noastră prin semn și cuvînt. Egocentrismul metafizic, cel care supune lumea la subiect și care va exista tot atît cît stirpea omenească
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1031_a_2539]
-
de la camera regelui a unui pamflet împotriva transsubstanțierii și a consubstanțierii (18 octombrie 1534) -, Francisc I nu fusese oare, în 1535, la un pas de a interzice pur și simplu tipărirea oricărei cărți în regatul său, amenințînd cu ștreangul? În terifianta lui naivitate, exorcismul-panică îl evocă deja pe cel al regimurilor comuniste care interziceau xerox-urile și fotocopiatoarele, așa cum a făcut Ceaușescu în România atunci cînd a supus autorizării prealabile deținerea de mașini de scris la domiciliu. Măsurile luate sub domnia
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1031_a_2539]
-
mușcătoare. încercând să conducă cititorul în sensul inculcat de el, Cantemir îi sugerează acestuia posibilitățile interpretative și, pentru atingerea acestui scop, nu renunță la nimic: ființe straniu metamorfozate (ca în infernul dantesc), viziuni fantastice, demne de Bosch, imagini de coșmar, terifiante, care-ți îngheață pe buze surâsul provocat de sminteala lumii. Purtându-și “cheia” cu ea, prin “scara numelor tâlcuitoare”, Istoria ieroglifică lasă să intre în spațiul ei fictiv pe oricine are spiritul destul de liber pentru a nu-l acuza pe
Inter-, pluri- şi transdisciplinaritatea - de la teorie la practică 1 by Gabriela Petrache () [Corola-publishinghouse/Memoirs/427_a_1384]
-
e noapte? O, Doamne, constatăm încă o dată că "O nenorocire nu vine niciodată singură." (Proverb) Dragii mei, după încetarea funcționării ceasului, pentru noi, cele șapte ființe îngropate sub apocalipticul troian de zăpadă, a început o perioadă îngrozitoare, de-a dreptul terifiantă. Cu adevărat, deasupra capului nostru, atârna "sabia lui Damocles". Eram jucăria unui destin atotputernic ce ne stăpânea într-o manieră absolută, asemenea pisicii, care având șoricelul în ghearele ei îl putea introduce în orice clipă în meniu drept o gustare
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1573_a_2871]
-
zona periculoasă. Am răsuflat ușurat. Eram salvat. Respiram în voie. Rezemat cu ambele coate de bancă, într-o atitudine de "cumințenia pământului", mi-am îndreptat cu nonșalanță spre gură mâna stângă, introducând în cavitatea bucală firimitura sustrasă cu o frică terifiantă, ca și cum nimic nu s-ar fi întâmplat. Uf! Dumnezeule! Papilele gustative au receptat cu viteza luminii aromele materialului primit, iradiindu-le în tot spațiul destinat acestei operații. Era un miracol. Uimitor! Totul se isprăvise. Nu se întâmplase nimic. Nimeni nu
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1573_a_2871]
-
gălbui, cald și urât mirositor, care, descriind o curbă aeriană sub forma unui semicerc, și-a descărcat încărcătura prozaică direct pe obrazul mamei, anulând brutal procesul respiratoriu, spărgând violent liniștea unui corp adormit, aducându-l într-o stare de groază terifiantă. În momentul în care mama a fost atinsă de cadoul surpriză oferit generos și gratuit de Oarba, prima ei reacție firească a fost să deschidă gura pentru a țipa, pentru a urla, încercând să îndepărteze elementul agresiv, atacatorul. Când a
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1573_a_2871]
-
traista aia mare și jegoasă îndeplinind funcția de car mortuar și, ștergându-și mâinile de iarba verde și deasă, a plecat mai departe, făcându-și cunoscută prezența înfiorătoare prin intermediul sunetului pe o singură notă emis de o trompetă răgușită. Imaginile terifiante ale supliciului monstruos la care mi-a fost dat să asist fără voia mea s-au imprimat adânc în conștiință, ca un memento asupra celei mai mârșave creaturi de pe planetă: OMUL. Toboșarul... Ne-am luat sculele privind încă o dată cu satisfacție
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1573_a_2871]
-
lui și familiei lui să trăiască. Bedros HORASANGIAN * * * "Memoriile domnului Aciocîrlănoaiei sunt fabuloase prin forța lor cinematică, iar acest lucru le individualizează și le face greu de uitat. Orice întâmplare, indiferent de magnitudinea ei (fie că e vorba de călătoria terifiantă cu trenul spre Băragan sau de un morar care aduce o pâine scoasă din cuptor și o oferă unor copii înfometați sau de coacerea câtorva boabe de porumb pe o sobă înghețată) este descrisă cu aceeași incredibilă minuție și cu
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1573_a_2871]
-
cu împrumut niște bani; "urgent", o sumă oarecare... urgența era cuvântul cheie. Cred că nu l-am refuzat niciodată, pentru că stările de criză alcoolică trebuie tratate cu alcool; dar el revenea mereu, îmi turna niște povești fantastice, de-a dreptul terifiante: cum a fost luat ostatic de niște teroriști care au aflat că fusese agent NKVD sau CIA, cum a fost zvârlit într-un beci cu șerpi și cu ouă de crocodil puse la păstrat, cum a murit într-un îngrozitor
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1485_a_2783]
-
greutate paginii. The Economist are dreptate: „Teritorii deschise este (o carte) înțeleaptă și tandră și, în mod inevitabil, de o tristețe zdrobitoare. Prin felul în care acumulează detaliul, ea transmite mai bine decât orice altă lucrare recentă aspectul cel mai terifiant al Rusiei moderne: hidoașenia distrugătoare de suflet, condiție la care, timp de 75 de ani, vandalismul planificat la centru a reușit să reducă peisajul și tot ceea ce cuprinde el”. Pitirim Sorokin, primul profesor de sociologie (1930) al celebrei universități americane
[Corola-publishinghouse/Administrative/1857_a_3182]
-
ei” (227). În realitate, ea este aceea care îi oferă, lui, spațiul protejat de care are o vitală nevoie, acel spațiu despre care va scrie unul dintre cele mai frumoase eseuri de după război. Fără Doina, pătrunde cu ușurință în „zona terifiantului” (153). Îi este atât de necesară încât ar vrea-o numai pentru el: „Doina m-a înșelat cu familia ei...” (213). Se sperie când n-o vede, însă iubirea îl ajută s-o regăsească până și-n absență: „Absența ei
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1874_a_3199]
-
pe băiat... căci acul „călătorea”, și era imposibil de localizat. O călătorie fantastică (cum avea să se intituleze un film american, văzut mult mai târziu, al cărui loc de desfășurare a acțiunii va fi tot un corp omenesc), uimitoare și terifiantă. Tocmai mobilitatea extraordinară a acului malițios, năzdrăvan, era ceea ce mă impresiona cel mai tare. Până la urmă a pătruns într-o venă și, propulsat de fluxul sângelui, a navigat prin întreaga rețea de canale a aparatului circulator. Nici acum nu știu
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1874_a_3199]
-
fi impresionat până la a-mi inculca, o dată cu plecarea rudelor, un sentiment de solitudine care, dezvoltându-se monstruos, până la a deveni totală, a șters orice altă prezență umană din preajmă, lăsându-mă singur-singurel pe acel mal pustiu, față în față cu terifianta oglindă sură a lacului. * Marea istorie reflectată în microcosmosul copilăriei... Începutul războiului ne-a surprins în Basarabia, și, din acea perioadă, îmi amintesc de o jucărie, de o locomotivă de pe botul căreia o mână matură și prudentă avusese grijă să
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1874_a_3199]
-
curte) luminând ademenitor - mai stăteam puțin de vorbă înainte de a ne despărți. Așteptam s-o văd traversând șoseaua și intrând în curte, după care făceam cale întoarsă, cu pas grăbit din start, ca să ies mai repede din „tunelul” acela ușor terifiant, mai ales acum, când treceam singur prin el. Într-o seară, târziu - era întuneric deplin -, Doina s-a oprit pe neașteptate înainte de a ajunge la capătul tunelului. Surprins, m-am oprit și eu. „Vrei să-ți arăt ceva?”, mi-a
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1874_a_3199]
-
aș băga în seamă, nu le-aș auzi, dar pe care acum le aud - o, cât de bine, le analizez cu sufletul la gură, le caut pripit o semnificație liniștitoare și negăsind-o le pun fără să vreau în legătură cu zona terifiantului. Importanța lor, a acestor zgomote nocturne a crescut, crește nemăsurat. Devin sclavul până și al celui mai mărunt dintre ele. Stăpânit de această psihoză, chiar explicațiile cele mai sigure se dovedesc aproape inutile. Știu, de pildă, că în fața ferestrei se
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1874_a_3199]
-
din toate părțile. La fel am simțit și în această noapte. Imediat ce-am deschis ochii, am fost paralizat de aceeași stare infantilă când nu știam cum să mă apăr de himerele ce-mi ocupau imaginarul cu întruchipări cât mai terifiante. Decăzusem la acea vârstă fragilă când nu făceam deosebirea între închipuire și realitate. Mă forțam să-mi revin din coșmar, dar nu reușeam. Îmi clănțăneau dinții, lovindu-se zgomotos unii de alții, întrucât eu vedeam mereu acel întuneric din care
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2342_a_3667]
-
gestații. Viziunea aceasta era probabil efectul purității ce mă înconjura pe acest munte numit Kogaion, unde mă aflam în pelerinaj. Apariția lupilor umplea spațiul de urlete violente pe care doar eu le auzeam; și ele făceau parte din această viziune terifiantă a mea. Capetele înfricoșătoare răsăreau din peisajul alb, multiplicându-se vertiginos până unde îmi ajungea privirea. Numai după aceea mi-am dat seama că asemenea apariții nu priveau realitatea exterioară, ci că acea viziune era doar rezultatul meditației mele asupra
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2342_a_3667]
-
sacrilegiu ca el doar să se fi prefăcut, infam, că este îndrăgostit de ea. Medeea are dreptate, fiindcă Erosul se conduce după legi nescrise ce nu cruță niciodată pe nimeni. De aceea, repetă obsesiv scenariul desfășurării evenimentelor și scormonește amănuntele terifiante tocmai în speranța că grozăvia acestora va avea puterea să resuscite și să reactualizeze sentimentele presupuse ale lui Iason. Dar totul rămâne fără efect, fiindcă el nu a fost niciodată îndrăgostit de ea. Iason este cel mai ticălos dintre toți
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2342_a_3667]
-
mă duc mai la nord, să continui expediția Argonauților ca să pot ajunge în Hiperboreea. Acolo poposesc marii poeți. Zbor împreună Am avut un vis îngrozitor. Mă aflam în compania Aiei și, deodată, a apărut un soi de monstru, o fiară terifiantă a cărei proveniență exactă n-aș putea s-o precizez. Nu se-nțelegea dacă era vorba de un urs sau de un balaur uriaș; în vis nu eram în stare să-i stabilesc apartenența. Oricum, nu dădea semn că ar
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2342_a_3667]
-
se afla la război. Când tânărul soț s-a întors, nu și-a mai găsit soția pe care o lăsase: în locul ei, într-un colț, era un miriapod. E curios cum circulă aici aceste istorii mitice care comunică aceleași obsesii terifiante. Anxietate De când a plecat Aia, nu reușesc să mă regăsesc. Mă scol dimineața și mă uit spre patul ei, sperând să-l văd desfăcut. Poate că s-a întors în timpul nopții. Dar nu descopăr nici un semn. Ascult încordat. Aș vrea
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2342_a_3667]
-
a întâmplat în noaptea de 21 spre 22 dec). Casian Maria Spiridon își amintește că preț de 10 minute, cât a ajuns în fața complexului Super Copou, nu a aflat că Ceaușescu fugise . “Eram descheiat la pantofi, fără șireturi, (ce amănunt terifiant!) În dreptul librăriei m-am oprit mirat văzând pe cineva care devasta rafturile și rupea cărțile scrise de dictator și “Omagiile” L-am recunoscut pe George Pruteanu (actualul senator PNȚCD) cu care eram prieten . De la el am aflat că se sfârșise
RAVAGIILE NIMICULUI PRETENŢIOS by ALEXANDRU TACU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91634_a_93189]
-
conversații despre fotbalul englezesc. În acea noapte eram foarte obosiți, dar am dormit puțin din cauza ritmurilor disco ce ne înconjurau. Eram la fel de confuzați despre ce să credem, cum erau și românii cu care vorbeam. Unde era, așadar, populația severă și terifiantă pe care o așteptam? Chiar când muzica disco s-a oprit, puteam auzi grupurile care continuau să bea și să se distreze până dimineața. Dar, când m-am dus la toaletă, noaptea, pe întuneric, o mână m-a prins și
1989-2009. Incredibila aventură a democraţiei după comunism by Lavinia Stan, Lucian Turcescu [Corola-publishinghouse/Administrative/882_a_2390]
-
De aceea se simte singur în mijlocul mulțimii, insă înconjurat de lume în cea mai acută singurătate. Peisajul și portretul create confirmă ceea ce vede cu ochiul interior, fiindcă autorul se mișcă-ntr-un cadru tonifiant (într-o cromatică armonioasă, pastelata) ori terifiant (clar obscur, sumbru, contorsionat de fenomene externe) iar figurile create comunica cu artistul (zâmbesc, îl mustra, vin în întâmpinare ori întorc spatele, sunt figuri triste, obosite, inerte, senine etc.). Putem s-o numim oximoronic „realitate imaginara”. Sunt două lumi aflate
Colegiul Naţional "Cuza Vodă" din Huşi : 95 de ani de învăţământ liceal by Costin Clit () [Corola-publishinghouse/Memoirs/643_a_1320]
-
că fiecare din cei doi evangheliști a redat moartea, efectivă, din punctul meu de vedere, a lui Iuda, plecând de la teologia și intențiile proprii. Moartea lui Iuda nu e o moarte oarecare, ci are sensul unei punițiuni divine exemplare și terifiante. Pentru Matei, moartea prin spânzurare constituie replica divinității la disperarea orgolioasă a omului. „Și s-a spânzurat”, din relatarea mateină, mai apare o singură dată, În Septuaginta, În 2Regi, 17,23, În legătură cu Achitophel, unul din sfătuitorii regelui David, care trecuse
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2307_a_3632]