1,372 matches
-
bărbatul, deși a comis un adul ter, deși codul penal pre ve de aceleași sanc țiuni, cu excepția mă năsti rii, el nu este judecat ca atare. Pri meș te doar do ja nă și sfa turi, even tu al câteva toiege la tălpi în caz de reci di vă. În acest tip de re la ție, aman ta se pedep seș te și nu soțul, ea este considerată „spăr gă toa re de casă“. Ea este închisă, bătută și cel mai
În şalvari şi cu işlic: biserică, sexualitate, căsătorie şi divorţ în Ţara Românească a secolului al XVIII-lea by Constanţa Ghiţulescu () [Corola-publishinghouse/Science/1322_a_2878]
-
aplică „bătaia la scara“ Mitropoliei sau „bătaia la piatră“. Femeia primește pe deapsa în curtea Mitropoliei, la scară în văzul tuturor. Loviturile se dau pe trup, numărul variază în funcție de vină și se înscrie între 20 și 100 de bețe sau toiege. Datorită constituției fizice fragile, ea va primi mai puține lovituri decât bărbatul, iar judecătorul trebuie să arate mai multă indulgență. Nu scapă de pedeapsă nici dacă este însărcinată, sau este scutită temporar până naște după care se trece la punerea
În şalvari şi cu işlic: biserică, sexualitate, căsătorie şi divorţ în Ţara Românească a secolului al XVIII-lea by Constanţa Ghiţulescu () [Corola-publishinghouse/Science/1322_a_2878]
-
nu „beneficiază“ de această pedeapsă dezonorantă și nici de privarea de libertate în in sti tu ți i le puterii. Bărbaților le este rezervată tot bătaia, numai că maniera de aplicare diferă. Ea îm bracă mai multe forme: bătaia cu toiagul, bătaia la falangă - un par gros, susținut pe umeri de doi oameni, de care cu o sfoară este atârnat vinovatul cu tălpile în sus, ca să poată fi bătut de alți doi oameni -, bătaia la tălpi. ultima este preferata Pe lângă această
În şalvari şi cu işlic: biserică, sexualitate, căsătorie şi divorţ în Ţara Românească a secolului al XVIII-lea by Constanţa Ghiţulescu () [Corola-publishinghouse/Science/1322_a_2878]
-
Moise: “Atunci au venit Amaleciții să se bată cu Israeliții la Rafidim. Iar Moise a zis către Iosua: <<Alege-ne bărbați voinici și dute de te bate cu Amaleciții! Iar eu mă voi sui în mâine în vârful muntelui și toiagul lui Dumnezeu va fi în mâna mea>>. A făcut deci Iosua cum îi zisese Moise și s-a dus să bată pe Amaleciți; iar Moise cu Aaron și Or s-au suit în vârful muntelui. Când își ridica Moise mâinile
Arta antropomorfă feminină în preistoria spațiului carpato-nistrean by Vasile Chirica, Mădălin-Cornel Văleanu, Codrin-Valentin Chirica () [Corola-publishinghouse/Science/303_a_648]
-
și Marele de Jos. Ele nu pot exista împreună, concomitent și în același loc, așa că una urmează a fi eliminată, adică să moară. Este sacrificată, firește, Inanna. Pierderea însemnelor, a „legilor divine”, echivalează cu moartea. Și Dumuzi este deposedat de toiag, căuș, putinei, obiecte sacre, prin acestea luîndu-i-se însemnele și, deci, puterile. În cele din urmă, „cadavrul” Inannei este agățat într-un cîrlig de fier, ca animalele ucise la abator, pedeapsă grozavă, inventată, cum se vede, de asiatici și practicată de
Mioriţa : un dosar mitologic by Petru URSACHE () [Corola-publishinghouse/Science/101018_a_102310]
-
cu intenția de a-l sensibiliza după dorință pe tiranul prea temător să nu-și piardă tronul. Pe măsură ce șoaptele se îndesesc, acesta vede amenințarea cîrligelor și a vîslelor abătîndu-se asupra lui: Ciobanii lui Dobrișean Sunt boieri ca de divan, În toiege răzimați Și-n caftane îmbrăcați. Bacii lui poartă cîrlige, Tot cîrlige de argint, Cum n-am văzut pe pămînt, Nici în lume de cînd sunt. În capul cîrligelor, În josul belciugilor, Cîte-o piatră nestemată De plătește lumea toată, Și pietre de
Mioriţa : un dosar mitologic by Petru URSACHE () [Corola-publishinghouse/Science/101018_a_102310]
-
cumva să te ungi cu oloi bun dintr-un vas, căci mireasma lui îi va strînge-n jurul tău. Nu cumva să-ți lași arcul jos, căci cei răniți de săgeți te vor înconjura. Nu cumva să legeni în mînă un toiag, căci ei te vor împresura. Nu cumva să-ți pui încălțări în picioare, ca să nu bocănești în lumea de dincolo: Nu cumva să lovești soția pe care o urăști; nu cumva să-ți săruți fiul îndrăgit; nu cumva să-ți
Mioriţa : un dosar mitologic by Petru URSACHE () [Corola-publishinghouse/Science/101018_a_102310]
-
și traista veche pe care le folosesc băieții, sunt elemente necesare căutării comorilor. Găsim aceste elemente (băț, ape care izvorăsc, intervenția Divinității) într-o legendă românească: Dumnezeu cere oamenilor să scoată din pământ un "bețișor mititel" pe care îl numește toiag; pentru că nimeni nu reușește să-l scoată, Dumnezeu îl atinge cu degetul, toiagul iese și "din locul acela a început a izvorî apă și atâta a ieșit, că a înecat satul acela pe două părți"476. Într-o altă credință
[Corola-publishinghouse/Science/84970_a_85755]
-
Găsim aceste elemente (băț, ape care izvorăsc, intervenția Divinității) într-o legendă românească: Dumnezeu cere oamenilor să scoată din pământ un "bețișor mititel" pe care îl numește toiag; pentru că nimeni nu reușește să-l scoată, Dumnezeu îl atinge cu degetul, toiagul iese și "din locul acela a început a izvorî apă și atâta a ieșit, că a înecat satul acela pe două părți"476. Într-o altă credință populară, bățul apare în episodul sfârșitului de lume: Dumnezeu va înfige un băț
[Corola-publishinghouse/Science/84970_a_85755]
-
privegheat Moșu, este "mai rece ca piatra peșterii"513 lui Zalmoxis) retras - după o mie de ani cât "a rămas cu voi" - în peștera lui. Într-o scenă dramatică, Moșu se ridică de pe patul morții și, sprijinindu-se de un toiag cercetează locul comorii - același loc unde sunt împușcați Ilaria și von Baltasar ("Spunea că ăsta e locul..."514). În această imagine zguduitoare, toiagul este semn al puterii supraumane, metonimie a arborelui cosmic (axis mundi) sau a arborelui vieții 515 (vezi
[Corola-publishinghouse/Science/84970_a_85755]
-
peștera lui. Într-o scenă dramatică, Moșu se ridică de pe patul morții și, sprijinindu-se de un toiag cercetează locul comorii - același loc unde sunt împușcați Ilaria și von Baltasar ("Spunea că ăsta e locul..."514). În această imagine zguduitoare, toiagul este semn al puterii supraumane, metonimie a arborelui cosmic (axis mundi) sau a arborelui vieții 515 (vezi supra, analiza la Ghicitor în pietre), din aceeași serie cu bățul cu care băieții de Pe strada Mântuleasa caută locurile de trecere spre ținutul
[Corola-publishinghouse/Science/84970_a_85755]
-
1983, p. 59; Mihai Vinereanu, op. cit., p. 132. 99 Ivan Evseev, Dicționar de simboluri și arhetipuri culturale, Timișoara, Editura "Amarcord", 1994, p. 19; în seria aceasta autorul încadrează nuiaua de alun, bagheta magicianului, bastonașul subțire din lemn sacru, bâta păstorului, toiagul pelerinului, cârja episcopală, sceptrul regelui, caduceul lui Hermes sau tyrsul lui Dionysos; Mircea Eliade, Mitul eternei reîntoarceri, loc. cit, p. 24, arată că, în riturile de construcție, țărușul, înfipt în pământ fixează capul șarpelui care susține lumea, iar deasupra lui
[Corola-publishinghouse/Science/84970_a_85755]
-
El le-a răspuns însă: Lasă că vin... Lăsați-mă! Dar lupul a și ajuns la el. A deschis botul să-l înșface. Și l-ar fi sfâșiat, desigur, dacă nu l-ar fi lovit chiar în clipa aceea cu toiagul un păstor care-și mâna oile prin pădure. Atunci băiatul nostru s-a trezit și, în același timp, s-a lecuit de lenevie. N-a mai fost delăsător, s-a apucat de treabă. Cu timpul, oamenii nu i-au mai
Prevenirea și combaterea efectelor negative ale frustrării în relația profesor-elev by Preda Constanța () [Corola-publishinghouse/Science/91511_a_92350]
-
cultură care n-au nici o utilitate practică și totuși spiritul omenesc le plăsmuiește mai departe, cu toate că e conștient de gratuitatea lor sau, mai bine zis, tocmai de aceea. Ciobanul din Carpați taie din codru creanga de corn și-și cioplește toiagul. E o unealtă practică, neîndoios. Dar acest toiag, până în cele din urmă, apare înflorit de atâtea crestături meșteșugite încât ne putem întreba: cărei nevoi practice răspunde această simcelire, această meșteșugită împodobire? Toiagul, cu funcția pe care o îndeplinește, răspunde, să
Nostalgia paradisului by Nichifor Crainic () [Corola-publishinghouse/Science/846_a_1785]
-
totuși spiritul omenesc le plăsmuiește mai departe, cu toate că e conștient de gratuitatea lor sau, mai bine zis, tocmai de aceea. Ciobanul din Carpați taie din codru creanga de corn și-și cioplește toiagul. E o unealtă practică, neîndoios. Dar acest toiag, până în cele din urmă, apare înflorit de atâtea crestături meșteșugite încât ne putem întreba: cărei nevoi practice răspunde această simcelire, această meșteșugită împodobire? Toiagul, cu funcția pe care o îndeplinește, răspunde, să zicem, instinctului de conservare; dar împodobirea lui cărui
Nostalgia paradisului by Nichifor Crainic () [Corola-publishinghouse/Science/846_a_1785]
-
din codru creanga de corn și-și cioplește toiagul. E o unealtă practică, neîndoios. Dar acest toiag, până în cele din urmă, apare înflorit de atâtea crestături meșteșugite încât ne putem întreba: cărei nevoi practice răspunde această simcelire, această meșteșugită împodobire? Toiagul, cu funcția pe care o îndeplinește, răspunde, să zicem, instinctului de conservare; dar împodobirea lui cărui instinct îi răspunde? Singură această întrebare pune într-o lumină nefavorabilă teoriile darwiniste despre originea practică a artei. Toiagul, ca obiect practic, e un
Nostalgia paradisului by Nichifor Crainic () [Corola-publishinghouse/Science/846_a_1785]
-
această simcelire, această meșteșugită împodobire? Toiagul, cu funcția pe care o îndeplinește, răspunde, să zicem, instinctului de conservare; dar împodobirea lui cărui instinct îi răspunde? Singură această întrebare pune într-o lumină nefavorabilă teoriile darwiniste despre originea practică a artei. Toiagul, ca obiect practic, e un act de civilizație populară, dar ca simcelire sau ca împodobire prin crestături meșteșugite, e un act gratuit sau un act de cultură. Dar căror nevoi practice răspund, bunăoară, troițele sculptate în lemn cu o artă
Nostalgia paradisului by Nichifor Crainic () [Corola-publishinghouse/Science/846_a_1785]
-
ben trovato. ****** Puțină lume știe că există o legătură semantică între "baston" și ... "imbecil". Cuvîntul "baston" (și variantele sale în celelalte limbi romanice) este derivat de la latinescul imbaculum care însemna "fără baston" (imfiind prefixul privativ, iar baculum-i însemnînd "băț, baston, toiag"). Începînd din Antichitate, bastonul (de orice formă) a simbolizat, cu puține excepții (e.g. toiagul pustnicilor și pelerinilor, cu rol utilitar), puterea și autoritatea supremă a ocîrmuirii: exemplele ne sînt la îndemînă: toiagul lui Moise, Aaron și Gandhi, bastoanele membrilor Adunării
by ADRIAN NICOLESCU [Corola-publishinghouse/Science/1104_a_2612]
-
Cuvîntul "baston" (și variantele sale în celelalte limbi romanice) este derivat de la latinescul imbaculum care însemna "fără baston" (imfiind prefixul privativ, iar baculum-i însemnînd "băț, baston, toiag"). Începînd din Antichitate, bastonul (de orice formă) a simbolizat, cu puține excepții (e.g. toiagul pustnicilor și pelerinilor, cu rol utilitar), puterea și autoritatea supremă a ocîrmuirii: exemplele ne sînt la îndemînă: toiagul lui Moise, Aaron și Gandhi, bastoanele membrilor Adunării Înțelepților (Areopagul) din agora ateniană ce exercita funcția de Tribunal Suprem, apoi sceptrul suveranilor
by ADRIAN NICOLESCU [Corola-publishinghouse/Science/1104_a_2612]
-
imfiind prefixul privativ, iar baculum-i însemnînd "băț, baston, toiag"). Începînd din Antichitate, bastonul (de orice formă) a simbolizat, cu puține excepții (e.g. toiagul pustnicilor și pelerinilor, cu rol utilitar), puterea și autoritatea supremă a ocîrmuirii: exemplele ne sînt la îndemînă: toiagul lui Moise, Aaron și Gandhi, bastoanele membrilor Adunării Înțelepților (Areopagul) din agora ateniană ce exercita funcția de Tribunal Suprem, apoi sceptrul suveranilor, buzduganul comandanților, cîrja episcopală etc. Trestia pusă în mîna lui Hristos era un semn al suveranității ("Iisus Nazarineanul
by ADRIAN NICOLESCU [Corola-publishinghouse/Science/1104_a_2612]
-
datina complexă a kolabrismos ului. Această denumire se referă la un dans solstițial solar trac, cu implicații rituale, medicale, războinice și catarctice. datina se desfășoară În cerc, În hore, care imită mersul soarelui pe cer. Participau doar bărbații care purtau toiege mascoide ce simbolizau razele solare transformate În mascoide de cai solari. Moștenirea acestui ritual s-a transmis la daci, iar apoi la români, atât În dansul Căiuților la solstițiul de iarnă, cât și În dansul Călușarilor la solstițiul de vară
Magie si mantica in credintele populare romanesti by Irina Iosub () [Corola-publishinghouse/Science/1602_a_2911]
-
posibilă trecerea de la un mod la altul. (Eliade) ... În termeni bachelardieni Luceafărul Îi propune fetei o „pteropsihologie” În care converg aripa, Înălțarea, săgeata, puritatea și lumina... „ușor el trece ca pe prag/ pe marginea ferestrei / și ține-n mînă un toiag./” Întîlnim aici funcția sociologică a suveranității sceptrul, toiagul e Încarnarea sociologică a proceselor de Înălțare. Dar sceptrul mai este conotat și ca falus, arhetipul monarhului patern și dominator ... (Bachelard) . Ochiul sau privirea simt Întotdeauna legate de transcendență. Lumina este cuvin
LUCEAFĂRUL EMINESCIAN. O INTERPRETARE TRANSEONTICĂ. by Marian Constandache () [Corola-publishinghouse/Science/1694_a_2972]
-
În termeni bachelardieni Luceafărul Îi propune fetei o „pteropsihologie” În care converg aripa, Înălțarea, săgeata, puritatea și lumina... „ușor el trece ca pe prag/ pe marginea ferestrei / și ține-n mînă un toiag./” Întîlnim aici funcția sociologică a suveranității sceptrul, toiagul e Încarnarea sociologică a proceselor de Înălțare. Dar sceptrul mai este conotat și ca falus, arhetipul monarhului patern și dominator ... (Bachelard) . Ochiul sau privirea simt Întotdeauna legate de transcendență. Lumina este cuvin tul, claritatea, cuvîntul care creează universul, logos pantokrator
LUCEAFĂRUL EMINESCIAN. O INTERPRETARE TRANSEONTICĂ. by Marian Constandache () [Corola-publishinghouse/Science/1694_a_2972]
-
luminoasă, fata Îl cheamă să-i lumineze viața, ea care se află În imperiul Întunericului. Porțile prin care intră eroul În viața eroinei sunt marea, neptunicul, care este un loc al transformării termice , eroul este schimbat, are În mînă un toiag, e aidoma unui voievod. A treia poartă este visul, o altă Întrupare din elemente uranice, chaotice, dintr-o vale a chaosului vine eroul. In termeni textuali putem decela aici năzuința luceafărului de a accede paradisul textului, Eroul vrea să intre
LUCEAFĂRUL EMINESCIAN. O INTERPRETARE TRANSEONTICĂ. by Marian Constandache () [Corola-publishinghouse/Science/1694_a_2972]
-
rău augur, infernal”. Harfa bifidă Două discursuri ascultă Cătălina. Primul discurs este al lui Hyperion, cel de al doilea al lui Cătălin, al pajului. Primul discurs este textul Vechiului Testament, al doilea este textul Noului Testament. În primul discurs Întîlnim toiagul, adică legea, cerul, tatăl, marea, mama, palate și viața veșnică. Pentru că introduce sacrificiul discursul Noului Testament va fi preluat de către eroină. Cel de al doilea discurs este de altfel și cel al pajului. „din umbra falnicilor bolți/ ea pasul-și-1 Îndreaptă
LUCEAFĂRUL EMINESCIAN. O INTERPRETARE TRANSEONTICĂ. by Marian Constandache () [Corola-publishinghouse/Science/1694_a_2972]