1,398 matches
-
fără perdea că "vinovăția domnișoarei Cora e tocmai că nu s-a învrednicit să facă dragoste cu directorul", deși aceștia doi, îi asigură el, "se întâlneau, dragii mei, zilnic, în fiecare ceas, în fiecare clipă (...) peste tot și oricând, cu trufia stăpânirii tainelor spațio-timpului..." În final, paginile cu descrierea scenei de dragoste dintre cei doi sunt mostre de veritabilă și autentică poezie: "Trezește-te, iubito! Trezește-te să alunecăm prin acest secol care moare, trezește-te să lunecăm prin acest veac
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
își lansase strigătul de "pe culmile disperării" legionare, după ce trecuse, cel puțin teoretic, prin "pădurea de fiare" traversând și "mlaștina" cunoștinței "inițiatice". Naționalismul său era verde ca topazul, după porunca vremii, atașat de modelul eroic al Căpitanului, dar și de trufia șovină a vremii, dorindu-și în viitor o patrie strălucind "ca soarele sfânt de pe cer", și dacă s-ar fi putut, "cu istoria Franței și populația Chinei"... Și mai grea misiunea, dacă nu imposibilă, a noului profet, în formularea unei
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
bărbia, reflectând. Parcă voia să Își lungească maxilarul inferior, atât de mult trăgea de el. Căzut pe gânduri, Își trecu un deget peste caracterele gravate, străbătându-le Încă o dată volutele. „Alah e mare, dar al-Jazari e și mai mare.” Blasfemie. Trufie oarbă. Și cei mai buni Îi cădeau victime, câteodată. - Când a murit? - Pe la jumătatea secolului. Cu puțin Înainte de Împăratul Frederic. Dante observă din nou mecanismul. Deci, dacă era cu adevărat lucrarea lui, așa cum totul lăsa să se Înțeleagă, asta Înseamnă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1915_a_3240]
-
o prindă. - Poate că te-aș putea ajuta eu, zise Arrigo. Dacă am Înțeles bine, cred că messer Marcello se referă la scopul unor asemenea construcții. Și, În sensul acesta, este adevărat că În ele există o scânteie din acea trufie străveche, care ne-a făcut să pierdem Edenul. Pentru că orice pod, acoperind o barieră pe care Dumnezeu ne-a pus-o În cale, constituie o jignire la adresa proiectului său. - Aha, pricep. E o observație subtilă. Dar nu poate fi Împărtășită
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1915_a_3240]
-
pământ, mușcându-și buza. - Nu știu, mărturisi el. - Pentru numele lui Dumnezeu, messer Durante, cât trebuie să te fi costat aceste două cuvinte simple! exclamă bătrânul triumfător, deschizându-și ochii pe dată. Și totuși, ele sunt suficiente pentru a readuce trufia dumitale sub acoperișul măsurii omenești. „Nu știu”! Sculptează-le În bronz pe poarta casei dumitale! Dante strânse din pumni, Învingându-și pornirea de a se ridica și de a pleca. - S-ar spune că domnia ta știi mult mai multe decât
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1915_a_3240]
-
un vis de pace și de măreție? N-ar fi fost el, oricum, un mare Împărat, ogarul atât de așteptat, care cobora să Îi judece pe lupi? Mâna Îi căzu pe lângă trup, lipsită de vlagă. Fețele vulgare din Colegiul priorilor, trufia cardinalului de Acquasparta, ferocitatea Inchiziției, obișnuințele putrede ale concetățenilor săi, toate acestea ar fi putut fi Îndreptate de omul acela, a cărui lucrare se pregătea el acum să o curme. Poate că tentativa eșuase. Manfred și Corradino pierduseră și ei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1915_a_3240]
-
Nici măcar viața tuturor nevinovaților pe care i-ai omorât cu otrava dumitale cumplită, aceeași cu care ai ucis tată și fiu? - Nimeni nu e nevinovat, zise Bonatti ridicând din umeri cu dispreț. Arrigo nu era fiul lui Frederic. Numai În trufia lui nebunească și-a putut Închipui una ca asta. - Arrigo nu era un fiu din sângele Împăratului, Însă era un fiu demn al intelectului său, și numai pentru asta ar fi meritat să trăiască și să domnească. Pentru devotamentul pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1915_a_3240]
-
realitate, suntem construiți mai anarhic, suntem mai plini de balast și de elemente brute, întâmplătoare, decât ne îngăduie arta sau psihanaliza să ne imaginăm. Limbajul păcatului poate fi mai adecvat decât cel al științei și la fel de capabil să „remedieze“. Păcatul trufiei poate avea o semnificație majoră sau minoră în viața cuiva, iar vanitatea rănită poate acționa fie ca o împunsătură de ac, fie ca o forță distructivă sau ca o obsesie ucigașă. S-ar putea spune că mai mulți sunt cei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
se săpase o rană adâncă (atât de adâncă încât suntem tentați să o numim „originară“, orice sens ar avea acest cuvânt), o rană în care cea mai mică desconsiderare de care se izbea, cel mai mărunt handicap își revărsau veninul. Trufia și vanitatea și sentimentele veninos rănite îi întunecau soarele. Lumea îi apărea ca o uriașă conspirație împotriva lui, iar el însuși ca o victimă a unei injustiții cosmice. La vremea când se petrec aceste întâmplări, nu se cunoșteau prea multe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
-mi afla identitatea -, însă nici unul cu presimțirea a ceea ce avea să urmeze, că ne vom cunoaște mai târziu, ciudate întâmplări ale vieții, în chiar casa mătușii ei, al cărei chiriaș aveam să fiu. Dar acestea-s căile sorții, întotdeauna necunoscute. Trufia în care se învăluise nu mai exista. Nu mai semăna cu cea de atunci, purta o ciudată umilință dincolo de înfrângere sau victorie, ce părea în același timp dominație protectoare, căreia încercam să mă sustrag, dar pe care nu îndrăzneam s-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1887_a_3212]
-
Își petrecuse bunica cel mai frumos an din lunga ei viață, Între zidurile mănăstirii - cetate pe care Mihai Viteazu o Înălțase În cinstea uluitoarei sale izbânzi Împotriva Armatei turcești conduse de gloriosul general Sinan-pașa, cel care avea să-și lase trufia deoparte, laolaltă cu ultimii săi dinți scuipați În mlaștină, Îmbrăcându-se, ca să scape, În straiele unui ienicer de rând. Mănăstirea - Îi Încredința pe toți, din surse sigure, profesorul Foiște - fusese ridicată sub atenta supraveghere a fostului tâlhar Stavrinos, de fapt
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
centrală. Ceea ce a fost odinioară nu va mai putea fi niciodată; de acest adevăr ar trebui să se pătrundă oamenii politici maghiari, căci omenirea în evoluția ei firească nu mai poate da înapoi. Ungaria a încercat totul ca să-și recapete trufia de altă dată: mai întâi bolșevizarea Europei cu concursul lui Bela Kun; apoi încercarea de a reîntrona dinastia Habsburgilor făcută după o primă propunere de uniune personală. [...] Iată acum din nou vântură ideea uniunii personale. E singurul mijloc ce a
[Corola-publishinghouse/Science/1525_a_2823]
-
prin haine (snob, sportiv, rebel). Un bun ziarist știe să citească detaliile. Buzele subțiri sunt semn de răutate. Bretonul, șuvița de păr ce acoperă fruntea e semn de timiditate, de neîncredere în sine. Cerceii mari, ostentativi, trimit cu gândul la trufie, dorință de a epata etc. La fel, putem citi semnificația hainelor, speculând anumite detalii: culori țipătoare sau discrete, forme largi sau mulate pe trup etc. Foarte mult ne vor interesa contrastele și nepotrivirile. Hainele spun multe despre noi - despre starea
[Corola-publishinghouse/Science/2252_a_3577]
-
atei. Pentru ei sensurile sunt cu adevărat altele și drumurile sunt toate în afara lui Dumnezeu. La ei funcționează orgoliul maxim al îndepărtării definitive de echilibrul universal și a căutării unui echilibru propriu, absolut particular 19. Putem gândi că este multă trufie umană la mijloc, dar putem gândi că Dumnezeu a creat omul doar cu această destinație, a unui experiment uriaș pe mii și milioane de ani, un experiment al durerii și neliniștii permanente. Poate că El a știut că omul nu
[Corola-publishinghouse/Science/84937_a_85722]
-
sufletul (...). Iată venită așadar vremea individului suveran, fremătător și nerăbdător, căruia piața îi dă permisiunea să acționeze după cum îl taie capul, îi flatează până și cele mai mici înclinații. Astăzi în occident, el nu este amenințat decât de propria lui trufie, să-și impună limite la poftele cele mai exorbitante...". Mizeria prosperității, Editura Trei, București, 2002, p. 116. 231 Alexandr Zinoviev ne contrazice puțin lărgind dezbaterea despre individualism: ,,De pe vremea lui Adam Smith își trage obârșia tradiția de a lega această
[Corola-publishinghouse/Science/84937_a_85722]
-
numește de aceea caracter, nu e bună. La fel stau lucrurile cu darurile fericirii. Putere, bogăție, onoare, chiar sănătate și toată bunăstarea și mulțumirea cu soarta sa, pe scurt ceea ce se numește fericire, determină îndrăzneală și prin ea adesea și trufie, dacă nu există o voință bună care să corecteze și să facă universal conformă scopului influența lor asupra simțirii și prin aceasta și întregul principiu de a acționa; fără a aminti că un observator rațional și imparțial nu poate avea
[Corola-publishinghouse/Science/84937_a_85722]
-
mai mult decât îi trebuie de vreme ce e sigur că nu va duce niciodată lipsă de nimic. La toate viețuitoarele teama de lipsurile viitoare este mama lăcomiei și a jafului; dar la om se mai adaugă și altă pricină și anume trufia care-l face să se împăuneze cu lucruri de prisos pe care le poartă numai ca să orbească pe semenii lui. Rânduielile utopienilor (locuitori ai Utopiei - n.n.) fac însă cu neputință un cusur de acest fel". Utopia, Editura Mondero, București, p.
[Corola-publishinghouse/Science/84937_a_85722]
-
-l învestească cu semnificație pozitivă. Spune într-un loc: „Scepticismul are o proastă reputație. Și totuși, sub demersul său trufaș și nepăsător, ce sfâșieri! E însuși fructul unei vitalități precare, adânc vătămate” (I, 143). În acest echilibru instabil, echilibrul unei trufii învinse, sfâșierea are atribut de legitimare. Oricum, în spatele scepticismului lui Cioran se ascunde neputința vitalității și a cinismului. Dar, și vitalitatea, și cinismul l-au bântuit pe Cioran. „Ca să suporți viața, trebuie să fii cinic sau naiv. / Când nu ai
[Corola-publishinghouse/Science/1920_a_3245]
-
pedagogia socială la educația adulțilortc "De la pedagogia socială la educația adulților" Una dintre principalele axiome ale învățământului tradițional, aceea după care calitatea educației este dependentă de instrucția realizată în sălile de clasă, a început să fie pusă în chestiune. Această „trufie” a pedagogului, care substituie actului educativ „predarea” cu „competență”, este tot mai mult subminată de o nouă înțelegere a rolului formării: în școală se va pune accentul, tot mai mult, pe însușirea unor deprinderi de adaptare - a învăța cum să
[Corola-publishinghouse/Science/1948_a_3273]
-
partid comunist ca partidul nostru, trebuie să faci din tine însuți instrumentul propriei tale politici” - declamă Ion Măcete în romanul Pasarela, 1979), însă nu componenta politică dă tonul epicului. Din acest punct de vedere, Dimineața, Peștele de fontă (1968), romanele Trufie (1974) și Pasarela alcătuiesc un tot, care tinde să sondeze în adâncime mentalitățile epocii. Paradoxul este însă că, deși aspiră să exceleze în proza de analiză psihologică, lui S. îi reușesc mai degrabă notațiile abrupte și fugitive. Pasajele analitice suferă
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289957_a_291286]
-
numelui meu, scris cu litere vizibile, cu majuscule, cuvântul PLECAT. Nici o adresă, nici o remarcă, doar acest PLECAT. Putea fi la fel de bine mort. Ceea ce, într-un anumit fel, se credea despre exilați”. SCRIERI: Dimineața, București, 1966; Peștele de fontă, București, 1968; Trufie, București, 1974; Pasarela, București, 1979; Le Roman du retour, Montréal, 1992; ed. (Romanul reîntoarcerii), tr. Madeleine Karacașian, București, 1993; De l’Insouciance, Montréal, 1993; ed. (Despre farmecul levantin), tr. Ioana Diaconescu, București, 1995; Fragments frivoles d’éternité, Montréal, 1998; ed.
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289957_a_291286]
-
Rusu, „Dimineața”, LCF, 1966, 45; Dumitru Solomon, „Dimineața”, GL, 1967, 2; Magdalena Popescu, „Peștele de fontă”, RL, 1969, 1; Sorin Titel, Un debut în roman, RL, 1975, 1; Victor Atanasiu, Talent și formulă epică, „Era socialistă”, 1975, 19; Monica Gafița, „Trufie”, CRC, 1975, 17; Ungheanu, Arhipelag, 167-170; Iorgulescu, Scriitori, 248-250, 345-348; Dana Dumitriu, Viața fără surprize, RL, 1979, 50; Vasile Chifor, „Pasarela”, ST, 1980, 9; Ioana Pârvulescu, Hibridul reîntoarcerii, RL, 1993, 49; Nicolae Baltă, Romanul rătăcitorului, VR, 1994, 3-4; Radu Mareș
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289957_a_291286]
-
fost realistă, la 29 decembrie formându-se guvernul Petre P. Carp -, dar era foarte critică la adresa partidului, "care în România dă dovadă de o indisciplină extremă". Motivul era o dispută internă între conservatori, "care durează de zece ani, pentru că aici trufia ține locul rațiunii". Era informată asupra acestei stări de spirit din mediul în care a trăit, "de la vârsta când sensul cuvintelor începe să se contureze". Evoca faptul că tatăl Ion N. Lahovary și frații săi generalul Iacob Lahovary și Alexandru
by CONSTANTIN IORDAN [Corola-publishinghouse/Science/996_a_2504]
-
un guvern conservator 95, de îndată ce acest partid, care în România dă dovadă de o indisciplină extremă, va reuși să se pună de acord asupra persoanei care îl va conduce efectiv. Este o dispută care durează de zece ani, pentru că aici trufia ține locul rațiunii. Știu câte ceva, pentru că am auzit vorbindu-se despre asta toată viața mea, de la vârsta când sensul cuvintelor începe să se contureze. Tatăl meu96 și cei doi frați 97 ai săi au făcut întotdeauna parte din fiecare cabinet
by CONSTANTIN IORDAN [Corola-publishinghouse/Science/996_a_2504]
-
descrierea amănunțită a confruntărilor, mai sunt introduse în text câteva pasaje memorabile prin savoarea satirei cum ar fi fragmentul în care este conturată "o dumnezeire răufăcătoare, denumită Critica." Portretul zeiței este unul grotesc, fiind totodată înconjurată de rubedenii precum Ignoranță, Trufie, Părere, Zarvă, Nerușinare, Tâmpenie, Îngâmfare care sporesc efectul caricatural. Solilocviul acestui personaj se constituie, de fapt, într-o trecere în revistă a celor care se folosesc în mod gratuit de critică. Această înșiruire presupune de fapt o evidențiere a ipocriziei
[Corola-publishinghouse/Science/1558_a_2856]