5,659 matches
-
frumoasă, ce n-a văzut hoțul de mult. Amărâte, la una-două de fumat. Foarfecă, ac e interzise. Vrei să coși, vine ofițerul, tai, coși, te razi, le scoți afară. Mierea e mai cumpărată, e sătul hoțul de atâta gem de la cantină. Un butoi din ăla de un kil e scump. Orice normalitate merge până la capăt. Viețașii pe caleașcă și pușcăriașii cu două-trei luni sau doi-trei ani dându-le țeapă. Le cer „bunele“, nu le dau pe caleașcă nimic. Cum să te
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2286_a_3611]
-
să culeg banii aruncați de îndrăgostiți și de fetele de la profesională, să li se împlinească dorințele, sau îi pescuiam cu magnetul legat cu sfoară, cu multe plante rare și sere, dar au ras-o când au construit liceul, internatul și cantina. Bătrânul Hausser și-a pierdut mințile atunci, s-a agățat de mașini, l-au trântit la pământ, a vrut să moară și n-a mai mâncat săptămâni întregi, l-au legat și l-au hrănit cu perfuzii. Fiică-sa de-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1987_a_3312]
-
băiatul, adică eu, și-a intrat în partid... așa se lăuda la toată lumea! M-a botezat maică-mea pe ascuns, că el nu voia s-audă, zice partidu’ că nu, nu... S-a dus cu mine să mă arate la cantină, frumos băiat i-a făcut femeia, are și gropița-n bărbie ca tat-su, m-a desfășat s-arate că-s dotat de mic, a pus mesele cap la cap, a cinstit pe toată lumea, au cântat și m-a uitat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1987_a_3312]
-
pe Crăciunescu din spate. O să fie distracție, va ieși scandal, madam Pârvulescu susține că erau moștenire de la familia ei și el n-avea nici un drept asupra lor, că ăsta era un coate-goale când s-a măritat cu el, mânca la cantina studențească pe bonuri de la alții, că trăia din meditații și umbla cu flaneaua țârâită-n coate, jigărit. Ea e din familie bună, fiică de doctori cu școală veche, interbelică, fată educată, ăsta mai talpa țării, să-l fi văzut și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1987_a_3312]
-
lăsat mama lefter. Intru în primul bar, nu înainte de a promite că mă voi duce negreșit într-o zi să admir tablourile. E absolut imposibil să găseși în orașul ăsta un loc normal în care să bei o cafea. Ai cantine staliniste, hale reci, dughene chinezești, bombe nenorocite duhnind a mahoarcă și așa-zise cafenele mai spălate, un fel de fast-fooduri cu gresie, metal și mese de plastic. Toate cu muzica dată la maximum. Lângă mine: - Băăă, ne-am dus să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1987_a_3312]
-
eu mi-am băgat în geantă foile pe care-am desenat cu aplicație hârci cu trandafiri ieșindu-le din orbite. Potrivit ritualului, urmează masa la unul dintre cele mai luxoase restaurante, în cazul de față într-o fostă sală de cantină decorată cu tufănele de plastic și garoafe de hârtie. Aici se desfășoară și cele mai multe nunți, mi s-a spus. - ...bune? Cu gura plină, n-am putut decât să dau americănește din cap, e OK!, totul merge strună. De fapt, mergea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1987_a_3312]
-
nu îți mai place; orașul e prea mare, țara e prea mică, planeta se învârte prea încet: nu te mai suporți. E vremea, poate, să mori. Trăiești, temporal, pe etaje. Dimineața, te doare capul; la prânz, stomacul, efectul ciorbei de cantină; seara, picioarele: umbli prea mult; noaptea, testicolele, urmare a abstinenței pe care, periodic, ți-o impui. Ai unsprezece ani, ții mâna pe umărul unei fetițe. Sunteți frumoși. Curați. La propriu, în abstract, în pofida mizeriei din jur. Sute de maturi osteniți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2239_a_3564]
-
voi? În Caracal să vezi bunăciuni. Mai lasî fleanca, olteni! Vă știu eu pe tățî, în ograda armati vorbiți di curvi, iar la crâșmî vorbiți di armatî. În Caracal șî găinili sunt curvi. Ce nu-ți priește, moldovene? Fugi la cantină, se dă felul 4! Sârma, bă, sârma! Celelalte pauze erau mai mici, abia reușea să schimbe laboratorul și să arunce o privire prin caietul de teme. Ce spui, vii cu mine, mâine la sor-mea? Nu mă descurc singur. Sigur
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1569_a_2867]
-
îl consola jigodia de judecător, așa, mai mut ca să-i pună sare pe rană. Ieremia era cel mai atipic justițiar din Bistrița: apartament, două camere semidecomandat, mașină super nova, mobilă pal nelaminat, Polonia, haine ieftine, țigări Snagov, prânzul săracului la cantina judecătoriei. Cătălina l-ar fi făcut om și pe el dacă nu era dominat crunt de misoginismul față de curve. Maică-sa a crescut 7 copii singură, era femeie frumoasă, dar nu și-a călcat pe inimă niciodată; veneau căruțele cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1569_a_2867]
-
zăceam ziua întreagă pe nisip fără gânduri, într-o beatitudine continuă, înconjurată de prieteni. Cum ne zbârnâia în urechi o muzică de generație și că ne legănam sub lumini de stroboscop la Vox Maris. Cum fredonam ironic: „Love me la Cantina 2/ De curg apele pe noi”. Cum făceam cozi la Pepsi și le îngropam în nisip la 7 dimineața ca să le dezgropăm ca pe comori când ni se încingea pielea și ni se încălzeau oasele pentru prima oară după cele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2152_a_3477]
-
labe, lucru pe care, până în acest moment, refuzase cu încăpățânare, întotdeauna, să-l facă. — Am făcut liceul la internat și facultatea la cămin. În facultate, ca să am bani de manuale, donam sânge lunar și-mi vindeam cartela de masă de la cantină. Cinci ani de zile, cât a durat facultatea, am fost bandist. Adică, alături de alți fomiști, stăteam în dreptul benzii rulante pe care se strângeau farfuriile cu resturi de mâncare și alegeam tot ce rămânea comestibil. Te servesc cu niște fursecuri? i
Funeralii fericite! by Adrian Lustig () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1316_a_2717]
-
să nu trebuiască să mai treacă pe la administrație? Nu, nu doar de asta, bineînțeles că erau și alte motive, bineînțeles. Se văzuse și în incidentul de sâmbătă seara. Atentul administrator descoperise la întoarcerea acasă, după miezul nopții, lumina aprinsă la cantina de la parterul blocului. Intrase, se îndreptase glonț spre masa din fundul sălii pustii. Ce faceți aici? Nimic, privesc. Nu știți că e cantina studenților străini, că accesul locatarilor este interzis? Nu știam, dar nici nu mă interesează. La ora asta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
în incidentul de sâmbătă seara. Atentul administrator descoperise la întoarcerea acasă, după miezul nopții, lumina aprinsă la cantina de la parterul blocului. Intrase, se îndreptase glonț spre masa din fundul sălii pustii. Ce faceți aici? Nimic, privesc. Nu știți că e cantina studenților străini, că accesul locatarilor este interzis? Nu știam, dar nici nu mă interesează. La ora asta nu e nici o cantină, e o sală goală. Și la ce anume priviți? Tonul nu mai semăna deloc cu cel când încercase să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
Intrase, se îndreptase glonț spre masa din fundul sălii pustii. Ce faceți aici? Nimic, privesc. Nu știți că e cantina studenților străini, că accesul locatarilor este interzis? Nu știam, dar nici nu mă interesează. La ora asta nu e nici o cantină, e o sală goală. Și la ce anume priviți? Tonul nu mai semăna deloc cu cel când încercase să-l lingușească și să-l înduplece la o întâlnire mai lungă. Era un ton sec și oficial, de paznic care a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
voi muri de foame, deoarece Îmi voi petrece timpul citind romane, piese, versuri, studii și apoi scriind despre. Ulterior, voi mitui redactorii de reviste, ca să-mi publice recenziile...și un colț de pîine voi găsi, pînă la urmă, la o cantină socială... Povestindu-i asta unui prieten din BÎrlad, ăla s-a Înduioșat și mi-a dat o rață, ca să am ce mînca, și un litru de țuică, să beau În timp ce citesc bildungsromane...Of! Cineva-mi spunea, acum peste trei decenii
JURNAL TEATRAL by Bogdan ULMU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1611_a_3004]
-
un gâjâit, de ceapă sfârâind în tigaia încinsă. Sorbi câteva înghițituri din pahar. Reuși, în sfârșit, să îngaime, în exclamațiile satisfăcute ale sălii. - Propun să ne oprim aici. Ne așteaptă cu masa, că e sâmbătă și are o nuntă la cantină după noi. Continuăm mâine. Și cu concluzii. Cu fir roșu Stătea la un colț al mesei, cel dinspre calorifer, al lungii mese cu fel de fel de hârtii, cutiuțe, pixuri, petice de ziare. Într-o sticlă de plastic, ciudatele peturi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2143_a_3468]
-
tot pe umărul lui: - Și Stelian a stăruit să se decidă. Se cunoștea cu Emilian de mult, din studenție. De când cu Festivalul acela din ’53. Erau în nu știu ce comisii, cu pavoazarea, cu maestrul Focan, și cu Burtăncureanu, scriitorul nostru, cu cantinele, cu balurile, cu afișele, nu mai țin minte, mi-a povestit Stelian, dar nu m-a interesat. Au lucrat apoi și la tineret o vreme. Stelian a intrat mai târziu în minister, chiar pe 1 octombrie 1967, când a dat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2143_a_3468]
-
ingenios. Va avea câțiva prieteni cu el, care vor căra ceva ce-ți va fi foarte de folos. Pregătește-te pentru asta! De unde știi de Soliteraj? Lasă-mă să termin, te rog. Mâine dimineață, pe lângă micul dejun pregătit automat la cantină, vei mai găsi niște pachete. Lopeți, veste antiglonț, căști, muniție, aparate medicale, niște componente de calculatoare pe care celălalt prieten al tău, Velail, le va găsi, în special pe acestea din urmă, foarte utile. Vei găsi mai multe. Ar trebui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
exterior și în care să trăim ca un tot unitar. Și mâncare? Apă? întrebă Sergiu. Mâncarea, din câte mi-am dat seama din planurile depozitelor, nu va fi o problemă. Depozitul este imens și stochează mâncarea ce trebuie servită la cantină în cutii uriașe ce sunt în fiecare zi livrate prin sisteme automate și independente de o comandă exterioară. Depozitul este foarte bine păzit și îi vom schimba codul imediat ce ne vom fi organizat, nu-i așa, Velail? Bineînțeles. Numai eu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
zise pe o voce înceată: Sincer, băiete, după câte am auzit, te-aș fi crezut mai deștept. Împăratul m-a trimis. Mai luă o gură de lichid, după care continuă. Trebuie să-ți spun că mâine dimineață vei primi, în cantină, pe lângă mâncare, niște cutii. Mai bine zis, o grămadă de cutii. Vei găsi acolo tot ce ai nevoie, făcu el puțin entuziasmat. Ustensile medicale, provizii, haine, uniforme, veste, sisteme de comunicare și multe altele pe care nici nu le visezi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
drumul tunelurilor? Alea au fost făcute înainte de guvernarea prezentă. Liceul a fost construit deasupra lor. Nici măcar nu ai de unde ști dacă tunelurile dau într-adevăr în liceu. Poate nici nu comunică. Ba comunică. Știi calea de alimentare cu hrană a cantinei? Da. O știu. Bucătarii tot timpul o iau în jos, spre subsol pe scările alea ascunse, de la colțul dinspre vest al școlii, și primesc tot timpul pachetele prin lifturile speciale. Se duc tot timpul la subsol pentru că acolo școala comunică
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
subsol pentru că acolo școala comunică cu tunelul de aprovizionare. Ăsta e automat. Orice ar fi, sistemul ia pachetele dintr-o magazie și le aduce la subsol, unde oamenii le preiau și le pun în lifturi, iar din lifturi, în vitrinele cantinei. Dar nu e cam mic tunelul? Adică... cum o să încăpem noi? Tunelul a fost făcut pentru ca utilajele mari să poată circula fără să fie nevoite să înfrunte aglomerația de la suprafață. Nouă ni se va părea imens. Ăsta e drumul pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
cum să fie rod al trăirilor mele. Totuși erau, dar el nu avea de unde să cunoască lucrul ăsta atunci. Văd că ești ocupat cu gândurile tale, zise Vladimir. Am să te las să te ocupi de ele. Ne vedem în cantină. Plecă în acel mod caracteristic lui, fără zgomot, fără nici cel mai mic ecou al pașilor între pereții holului. M-am întors spre fereastră pe măsură ce uraganul de sentimente devenea din ce în mai puternic. Mă atrăgea și mă amenința să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
mieroasă. De ce nu m-ai sculat și pe mine? Îmi luă câteva clipe să evadez din capcana frumuseții sale și să-i răspund. Dormeai prea liniștit ca să te deranjez. Cum ai dormit, totuși? Ca un înger, zise ea. Luasem drumul cantinei, deoarece auzisem pe holuri că era o mare atracție acolo, chiar dacă nimeni nu putea spune exact ce. Până am ajuns, am discutat diferite nimicuri, care nu aveau nici o importanță, dar care pentru noi însemna un mare lucru. Abia acum mi-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
ajuns, am discutat diferite nimicuri, care nu aveau nici o importanță, dar care pentru noi însemna un mare lucru. Abia acum mi-am amintit! Ce prostuță sunt! M-am uitat contrariat la ea. Trebuie să plec, spuse când ajunsesem în dreptul ușilor cantinei. Sunt așteptată de Sarah la noua infirmerie. Noua infirmerie? făcui mirat. Unde e asta? Unde ați stabilit voi ieri. Să treci pe acolo dacă o să vrei să mă găsești. Așa ne despărțirăm și ea se pierdu din ochii mei prin
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]