6,425 matches
-
furioasă că-l va trimite la cursurile de Conducere Preventivă, unde o trimisese el. Lăură nu s-a putut abține să nu-l sărute cu foc, de bucurie că l-a văzut viu și nevătămat. Îi mai povești prin ce chinuri a trecut din momentul în care a văzut mașină „sifonata” complet și până a aflat din presă că nu i s-a întâmplat nimic. Era pur și simplu devastată. "De ce, de ce, de ce?" își zicea într-una. Acum însă, se mai
AGENT SECRET, LAURA by LUMINI?A S?NDULACHE () [Corola-publishinghouse/Journalistic/83482_a_84807]
-
înfingă creangă plină de spini în plină față, lovindu-l mereu cu putere . Deodată, la orizont își făcu apariția un grup de studenți. Lăură strigă îndată după ajutor. Aceștia se apropiară imediat, dar individul n-o slăbea din prinsoare nicidecum. Chinurile ei luară sfârșit. Răsuflă ușurată când îl descoperi printre membrii grupului pe algerianul de la Karate. Îi explică imediat în limba franceză despre ce e vorba și la un semnal el sări, grupul îl înconjura pe individ, îi descleștară mâna de pe
AGENT SECRET, LAURA by LUMINI?A S?NDULACHE () [Corola-publishinghouse/Journalistic/83482_a_84807]
-
doar atât l-a iubit cum numai ea știa s-o facă, așa din toată ființă ei, fără niciun fel de prejudecăți, pentru că el să nu o poată uită măcar o vreme și pentru că în fine să înțeleagă prin ce chinuri sufletești trece ea, cât îi va lipsi întreaga lui ființă și cât de dureroasă va fi viața fără el. Lui însă i-au picurat involuntar lacrimi mari, prelingându-i-se lin pe obraji. Ea era în sfârșit mulțumită...se simțea
AGENT SECRET, LAURA by LUMINI?A S?NDULACHE () [Corola-publishinghouse/Journalistic/83482_a_84807]
-
brațele osoase, într-adevăr, este îngrozitor de greu, dar cu timpul uităm, însă ea spune, ca o lipitoare se ținea înăuntru, treizeci și șase de ore, nu voia să iasă, cu toate injecțiile și tot ce vrei și ce nu vrei, chinurile iadului din care tocmai am ieșit, nu știu ce i-am făcut de s-a lipit așa de mine, iar eu o întreb, l-ai văzut, și ea spune, ce te-a apucat, nu îl voi vedea niciodată, mă dezgustă. Dar, Eti
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
momente de plăcere pe când lucram la Vocile nopții. Mai puține la Refugii și chiar și mai puține la Orgolii. Cred că n-am scris niciodată cu mai mare dificultate vreo carte ca atunci când am scris Orgolii. Și tot cu un chin cumplit, cu foarte puține excepții, Drumul cenușii. C.Ș.: Pentru că ai amintit romanul Refugii... aproape toate personajele își caută un refugiu. Creatorul lor și-a căutat și el? A.B.: O, e foarte greu de spus. De obicei n-am
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2257_a_3582]
-
Rahmaninov, Mozart. Dar scrisul poate fi și chiar este un refugiu pentru mine. C.Ș.: Unul dintre personaje, Coman, mărturisea că a existat o vreme când găsea o mare plăcere în scris, dar că între timp scrisul a devenit un chin îngrozitor, o sfâșiere. Încearcă să scrie și nu se adună. O stare a autorului, probabil. A.B.: Da. Cu personajele este așa, eu sunt ceva din fiecare sau fiecare e ceva din mine. Autorul trebuie să se transpună în fiecare
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2257_a_3582]
-
Ciudat, aș zice, și nu de dragul polemicii, ci pentru că nu văd motivele. Am debutat În 2000, la o editură de buzunar, Outopos, pe care o Înființasem Împreună cu câțiva prieteni. Tot acolo au debutat ca prozatori - nu mai spun prin câte chinuri „tehnice“ - și Dan Lungu, și Lucian Dan Teodorovici. Totuși, cărțile nostre au avut un oarecare succes de critică (Îmi amintesc cu plăcere că primul semnal la cartea mea a fost scris de Radu Cosașu). Am rezerve să cred că, la
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2197_a_3522]
-
s-a băgat ceva? Cine este așadar mai sănătos mental, mai echilibrat, mai predispus la reflecție teoretică și construcție intelectuală? Occidentalul care găsește, la prăvălia din colțul străzii, de toate, sau esticul pentru care masa de fiecare zi este un chin, o aventură sordidă, un proces penibil reluat iar și iar? Între o gospodină müncheneză, să spunem, și una bucureșteană din Epoca de Aur, care vi se pare expresia vie a alienării? SECRETUL ADRIANEI Cifre și endorfine Adriana BABEȚI Rămâne cum
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2197_a_3522]
-
ireconciliabilă, între senzualitate și luciditate? — Cu mari sacrificii - suspină doamna Potoțki, ștergându-și o lacrimă. Cu foarte mari sacrificii, tinere prelat. Viață ca a mea la nimenea! Datoria de femeie îmi cerea una, firea mea neastâmpărată - tot aia! Un adevărat chin! — Pe deasupra - interveni grav pan Bijinski - în vremea aceea era criză mare de gherghefuri. — Nici porumb nu prea era - adăugă Metodiu. Da, așa era, încă nu se adusese! - întări doamna Potoțki. — Țin minte - spuse pan Bijinski - că răposatul hatman s-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
miere. — Nu mi-a fost nici mie ușor - își aminti papa. împrejurimile abației nu ne predispuneau deloc la evlavie și reverie, fiind literalmente înconjurat de o mulțime neverosimilă de țărănci pietroase, tinere. Mersul după apă la izvor era un veritabil chin. Nu-ș cum se făcea, că totdeauna la izvorul unde trăgeam eu, se nimereau vreo trei-patru Giacomette de-alea care, probabil văzându-mă atât de abstras, de pur, mă țineau cât timp mi se umplea ulciorul tot în măscări, de nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
încât decorațiunile precedente păreau niște bile de rulment pe lângă ea. Duggie a prezis că toate sălile uriașe de marmură vor avea câte una în sezonul următor. Îmi petrecusem ultimele luni transpirând deasupra nenorocitului obiect (literlamente: măștile de sudură sunt un chin pentru ten. Îmi făceam un tratament cu argilă pentru a curăța impuritățile de câte ori o foloseam) și ultimele săptămâni, asamblându-l în mai sus-amintita sală de marmură. Îl făcusem din bucăți, ca pe o portocală, căci altfel nu ar fi ieșit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
repetând automat și cursiv: — Faceți loc, scuze, vă rog să vă mișcați, dați-vă la o parte... Am rămas în dreptul ușii cămăruței, acum goală, de parcă un vânt i-ar fi purtat pe toți înapoi în hol să caște gura la chinurile bietului Bill, și m-am trezit deodată că îmi strânsesem brațele în jurul corpului. Îl cunoșteai bine? întrebă Sebastian Shaw. Uitasem că e și el în cameră. Nu a murit încă, am spus tăios. Apoi mi-am amintit că Sebastian fusese
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
nu am găsit nimic. Se pare că oamenii tăi au făcut o treabă minunată. M-am gândit totuși să încerc. —Așa deci, a spus Hawkins, fără să se chinuie să-și ascundă neîncrederea. Vrei să spui că ai trecut prin chinul de a te împopoțona și te-ai dus până acolo să îl amețești pe portar ca să te lase în apartamentul lui de Groot doar pentru o mică șansă de a găsi un indiciu vital? Las-o baltă, Sam. Hai să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
când la pedeapsă - asta i-i viața, ăsta i-i destinul, bietul rus... C-așa a fost blestemat: să te... așa, olecuță și numai de ochii lumii, fure, calce În picioare, robească - altfel să știi tu: cel care o să Îndure chinurile iadului pe lumea cealaltă el are să fie, nu tu; pe el l-a ales Dumnezeu să cucerească Țarigradul, să plângă ne-cucerirea lui; să te-ajute, să te libereze, să te-nvețe, să-ți deie cămeșa de pe dânsul, azi, fiindcă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
o ofensă la nivelul virilității, nu am priceput decât tardiv, iată, că meseria de șaman, meserie impusă de altfel de comunitate (deci neavând un fond vocațional, cel puțin în lumea ciuccilor siberieni), poate fi o corvoadă, de nu cumva un chin nesuferit. Am priceput, prin urmare, că a fi șaman nu este o decorație de merit și nici o diplomă de onoare acordată elitei, ci înseamnă muncă pe brânci, depersonalizare, iar uneori înseamnă chiar schimbare ritualică de sex (cu toate tulburările psihice
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2184_a_3509]
-
strânsese lumea ca la urs și oamenii începuseră să vocifereze. M-au și certat câțiva gură-cască atunci când am răsturnat punga și i-am stropit pe picioare... Dacă vă puteți imagina, stupidul de vânzător îmi dăduse peștii cu tot cu apă... Trec peste chinul de a curăța vietățile minuscule exact după indicațiile manualului Piscicultura pentru toți, Anexa II - Preparate din pește ori de a găti ciorba după o carte de bucate foarte veche... Cel mai rău a fost când a ajuns acasă. A adulmecat
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2207_a_3532]
-
fel, Parlamentul care a girat-o. Ca de obicei, însă, el este și profitor, și disident, și înalt oficial, și pamfletar anonim. Trage toate beneficiile, cu aerul că e un perpetuu martir pentru cauza Țării. Dar nu se văd deloc chinurile lui, presiunile inimaginabile la care este supus, pătimirile unui om drept, pentru care adevărul există. Se vede un personaj rubicond, cu centrul niciunde și circumferința peste tot, care îl insultă grobian pe președintele Americii, exact persoana datorită căreia țara noastră
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2207_a_3532]
-
pe seama moralității sau imoralității împușcării celor doi. Eu, cu toată inconștiența copilăriei pe care o trăiam în regimul comunist, nu am avut nici acum, la 18 ani „după“, vreo strângere de inimă auzind sentința. Asta pentru că simțeam, chiar și atunci, chinurile prin care treceau părinții și apropiații, în general, oamenii maturi încercați de „dărnicia“ comunismului. Bănuiesc însă ce reacții ar provoca tot acel proces în mintea oamenilor de 20-21 de ani de astăzi. Ele au fost sintetizate într-un comentariu din
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2193_a_3518]
-
ar fi permis din punct de vedere financiar. A-i ajuta pe alții are legătură directă cu valorile etico-morale ale tradiției sale religioase. Chiar dacă nu era „hei rupist”, el spunea că datorează „acest respect strămoșilor mei care au trecut prin chinuri iadului, mult mai mult decât voi îndura eu vreodată”. Aceste afirmații pot fi comparate cu ceea ce Barbara Myerhoff (1978) a aflat de la unul dintre subiecții săi: „Toate acestea nu sunt doar pentru noi, ci pentru generațiile viitoare” (p. 39). Erikson
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2130_a_3455]
-
să ții ochii deschiși, ceea ce te va face să lăcrimezi abundent. Dar nu este permis, pentru că ești în live. Așadar, blenda reprezintă o necesitate, dar și un instrument de tortură pentru reporterul spre care este îndreptată. Nu poți scăpa de chinul provocat de blendă. Dar există câteva detalii care îți pot face misiunea mai ușoară și care îți vor îmbunătăți prestația. În primul rând, după ce operatorul face probele și stabilește unde trebuie să stea asistentul cu blenda pentru ca lumina să cadă
TRANSMISIUNEA ÎN DIRECT by ANA-MARIA NEAGU () [Corola-publishinghouse/Journalistic/861_a_1560]
-
să fie întârziată față de anunțul din cască al producătorului și atunci reporterul va intra în ferestre cu jumătate de față neagră, pentru ca imediat acea jumătate să se lumineze. Telespectatorul va remarca și va fi surprins în mod neplăcut. Așadar, suportă chinul câteva secunde în plus și intră cu blenda pe față încă de când auzi capul video în IFB. În al doilea rând, dă-ți silința să nu strângi ochii. Chiar dacă e dificil, nu uita că un reporter care intră cu fața
TRANSMISIUNEA ÎN DIRECT by ANA-MARIA NEAGU () [Corola-publishinghouse/Journalistic/861_a_1560]
-
intră cu fața schimonosită nu dă bine pe post, indiferent cât de obiectiv este motivul pentru care se strâmbă. Fă efortul de a-ți relaxa cât mai mult fața, fără să închizi ochii, astfel încât privitorii să nu știe prin ce chinuri treci. 4.5. Iar la final, să facem albul la cameră Stai să fac și eu un alb! poate fi una dintre replicile pe care le vei auzi cel mai des în cariera de reporter de direct. Înainte să înceapă
TRANSMISIUNEA ÎN DIRECT by ANA-MARIA NEAGU () [Corola-publishinghouse/Journalistic/861_a_1560]
-
de nervozitate neobișnuită“. Exilul prelungit, așa cum a fost cazul nostru, predispune la enervare. Orice persoană normal constituită nu poate să nu observe faptul că, o dată întors printre conaționali, anumite lucruri care păreau normale și firești acolo, devin prilej de nesfârșite chinuri aici, acasă. Lista este mult prea lungă pentru a fi reprodusă chiar aici, o parte se regăsesc în paginile care urmează. Am vizitat împreună cu amicul Codruț, în toamna anului 2006, casa memorială „Nicolae Grigorescu” din Câmpina. Povestea pictorului este simplă
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1949_a_3274]
-
Oamenii, de cele mai multe ori, stau înghesuiți unii în alții, ținându-și răsuflarea și strângând puternic bara, pentru a nu fi proiectați în ușă, geam sau ceilalți colegi de suferință. Mai ales atunci când vremea este nesuferită, acest drum devine un adevărat chin. Ajung la Casa Albă sau Palatul Administrativ și intru în birou. Răsuflu ușurat, pentru că știu că partea cea mai dificilă a traseului meu zilnic s-a încheiat. Naveta în România abrutizează, ceea ce nu este deloc cazul în civilizatul Vest. O
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1949_a_3274]
-
angoasată... Nu pot să zic, și acum îmi pun probleme, normal, dar sunt mult mai degajată cumva. Tocmai felul lui de a fi, foarte lejer, să o luăm încet, m-a dus mai departe decât m-ar fi dus un chin sau o muncă îndârjită. Nu spun că m-am delăsat, nici vorbă de așa ceva. Dar mi-am dat seama că trebuie să ai mereu o distanță, mică, dar să o ai tot timpul. Având acest control, e bine. Cu domnul
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2196_a_3521]