9,526 matches
-
semnate Stemi sau Stemill, vizau stări sociale și politice, evenimente sau tendințe din domeniul cultural și artistic. A combătut, alături de A.I. Odobescu, plagiatul și a criticat existența spiritului de grup în mișcarea literară, cu aluzii la exclusivismul junimist. În apărarea comediei D-ale carnavalului a lui I.L. Caragiale a scos, împreună cu N.G. Rădulescu-Niger, broșura Ion Luca Caragiali, autor dramatic, cu subtitlul Caragiali fluierat (1885). M. este autorul unui apel patetic pentru tipărirea și răspândirea literaturii naționale, Dați-ne biblioteci cu cărți
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288100_a_289429]
-
the Sign of the Crab (Zodia Cancerului) (1967) și Augustin Buzura, Refuges (Refugii) (1993). Pandant al acestei vaste activități este transpunerea în limba română a aproape o sută de piese de teatru, de la Shakespeare la Harold Pinter. Versiunea românească a comediei Femeia îndărătnică de Shakespeare a fost distinsă cu Premiul Uniunii Scriitorilor (1988). De asemenea, a tradus o mare parte din proza lui William Somerset Maugham și Conan Doyle, de multe ori însoțindu-și traducerile de prefețe și studii introductive, unele
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285607_a_286936]
-
la locul lor firesc, în această copilărie chiar, când duminicile dimineața ori în alte zile de sărbătoare mă strecuram și eu acolo, în paturile părinților dispuși la această drăgălășenie. Tata avea obiceiul să mă ispitească, jucând cu mine o mică comedie, care, deși s-a repetat de nenumărate ori, nu înceta să mă intrige și să mă amuze când devenisem în privința asta mai sceptic, confruntat cu serioase îndoieli: își subția glasul, care suna cârâitor și strident, atribuindu-l unei pretinse madam
Memorii jurnale by Ion Negoitescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1349_a_2742]
-
preferat pe astea nu-mi dau seama), dar m-am plictisit, așa că n-am reușit să le duc la capăt, întâia dintre ele niciodată, a doua abia mult mai târziu, când aveam să străbat cu răbdare și extraordinar interes întreaga Comedie umană. Tata se abonase atunci și la ziarul Le Temps, la revistele L’Illustration și Revue des deux mondes; cum încă din școala primară fusesem pasionat de lecturi jurnalistice, de tot ceea ce domestic sau politic prezenta senzație, dar numai la
Memorii jurnale by Ion Negoitescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1349_a_2742]
-
bogată trăire interioară, de sentimente adânc umane și de interes pentru natură, mediu, culoare, exuberanță, sensibil, disponibilitate. În literatură, de la memorialistica lirică și eseistica epistolară se ajunge la proza plastică, sugestivă ideologic și poetic, în special la Alecu Russo, la comediile lui Alecsandri, de la Farmazonul din Hârlău și Iorgu de la Sadagura la serialul Chirițelor. Nu rămâne niciun ungher din Iașul mai vechi care să nu amintească de personaje, fapte, lucruri și întâmplări memorabile. Un G. Topîrceanu menționa că "fiecare piatră vorbește
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1462_a_2760]
-
lungul străzii Carol până la Copou, când îmi reamintesc acele case românești de acum o jumătate de veac, nu pot să nu mă gândesc la teatrele grecești al căror decor de piatră sau marmură nu era decât indicația unei armonii pentru comedii sau pentru drame [...] Iar viața trecând prin ele, le-a făurit un suflet cu tainele lor, cu nostalgia lor, cu amintirile lor..." Sunt în dreptul unei școli gimnaziale, mă opresc și dau cu ochii de placa prinsă în stânga intrării principale. Citesc
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1462_a_2760]
-
fanariote: „Unde-s vremile acelea pă când odihnit șădeai, / Fără pravilă și delle, toate ți le isprăveai? / Împărțeai cu toți frățește și ne-ncontenit curgea; / Era, zău, neprețuită pravila lui Caragea!“ Un „laudator temporis acti“ apare și la C. Caragiali, în comedia O soarè la mahala, sub chipul unui treti-logofăt care a făcut „slujbe însemnate țării“ și sub turci, și sub muscali, fără totuși a-și vedea împlinit visul promovării în rang: „Acu... acu nici că mai trag nădejde de-naintare, acu
Alfabetul de tranziþie by Ştefan Cazimir () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1380_a_2729]
-
de un secol și jumătate, sentimentul nostru față de fenomenele în discuție rămâne marcat sensibil de imaginea lor literară, prin reflexele ce ni s-au creat în școală, când făceam haz de cucoana Chirița și căpătam notă bună pentru asta. O comedie rămâne însă ceea ce este, iar un proces istoric așijderea. Nimeni nu se naște învățat, adevăr valabil și când este vorba de însușirea unei noi limbi sau, pur și simplu, de a începe să vorbești. Generațiile succesive râd pe seama cucoanei Chirița
Alfabetul de tranziþie by Ştefan Cazimir () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1380_a_2729]
-
și fenomenul, deseori invocat, al permeabilizării straturilor sociale și al ascuțirii instinctelor de parvenire. Combinații odinioară imposibile între diverse categorii și profesiuni intră în limbajul curent. Se vorbește astfel despre „ciocoi boieri“, „boieri negustori“, „negustori boieri“ etc. Un personaj al comediei Doi coțcari de C. Caragiali face portretul închipuit al colegului său de impostură: „La schela Galaților, unu este d-nu Burdicescu, cunoscut de toți neguțătorii. E, cum am zice, boier-negustor. Banii d-lui nu mucezesc niciodată, totdeauna îi prenoiește. El
Alfabetul de tranziþie by Ştefan Cazimir () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1380_a_2729]
-
coțcar...“ Și „îngâmfata plăpămăreasă“ a lui C. Caragiali se bucura să primească, în compania nepoatei sale, omagiile unor tineri dornici de căsătorie cunoscuți în ajun la bal - în realitate slugi boierești travestite în cavaleri la modă. Coțcarii care mișună în comediile deceniului 5 și dau chiar titlul uneia dintre ele sunt un produs marginal, dar elocvent al nivelării aparențelor sociale. Cu vreo 20 de ani mai devreme, cine s-ar fi gândit - necum să fi cutezat - să se îmbrace în straie
Alfabetul de tranziþie by Ştefan Cazimir () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1380_a_2729]
-
clasei de mijloc: „scriitori pe la secții, vechili pe la divanuri, doftori de dinți și de cai, spițeri, toți alegători la Eforie, toți cuconi“ (s.m.), mândri așadar de titlul pe care începuseră să-l arboreze profitând de relaxarea anumitor convenții sociale. În comedia Îngâmfata plăpămăreasă, femeia meseriașului, în dorința ei de modernizare, pretinde să i se spună cucoană și nicidecum jupâneasă, în vreme ce soțul ei - respectuos ierarhiei - se simte stingherit de apelativul domnule, iar o calfă declară în același spirit: „Eu nu sânt domn
Alfabetul de tranziþie by Ştefan Cazimir () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1380_a_2729]
-
ale unei noi generații. Conflictele iscate de această împrejurare devin, pentru câteva decenii, o temă esențială a teatrului nostru comic, de la C. Faca până la V. Alecsandri, cu ecouri semnificative și în opera lui Caragiale. Iată, dintre exemplele mai puțin cunoscute, comedia Don Gulică sau pantofii miraculoși, scrisă de Al. Depărățeanu în 1853; în perechea alcătuită din postelnicul Scoarță și din soția sa Pistimița ne întâmpină cuplul conjugal tipic - bărbatul ruginit și femeia în pas cu moda. „Eu am stat în pension
Alfabetul de tranziþie by Ştefan Cazimir () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1380_a_2729]
-
sânt înșirate acolo poate să mă molipsească și pe mine, și negreșit aceasta se poate întâmpla, pentru că toți aceia care le scriu sânt niște mireni păcătoși, niște afemeiați, niște ereteci cu coarne!“ Remarcabilă aici, ca de altfel în mai toate comediile timpului, e senzația de „copie de pe natură“, de fidelitate cvasi-documentară; invocarea nostalgică a panachidei și lectura romanelor franțuzești constituie unul din sincronismele epocii, din care nenumărate perechi conjugale își extrăgeau disensiunile lor. „În adevăr, începutul civilizației - scrie V. Alecsandri - îl
Alfabetul de tranziþie by Ştefan Cazimir () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1380_a_2729]
-
lor de „declasare ascendentă“ (după formula lui Ibrăileanu), riscul căderii în mrejele impostorilor: Băcălia ambițioasă, Îngâmfata plăpămăreasă etc. Propozițiile de mai sus își găsesc o amplă confirmare în operele literare ale vremii. Este vorba, să nu uităm, mai ales de comedii sau de proze satirice, adică de scrieri orientate funciar spre tipic. Este vorba, totodată, de o literatură a realismului începător, parțial nedesprins din tiparele clasicismului, de o viziune care țintește nu individualul, ci categorialul, nu abaterile de la normă, ci ilustrările
Alfabetul de tranziþie by Ştefan Cazimir () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1380_a_2729]
-
popularități: „Mult e dulce și frumoasă / Limba ce vorbim, / Altă limbă-armonioasă / Ca ea nu găsim“ (G. Sion, Limba românească). Greaca nu mai era acum folosită decât de unii bătrâni cu anterie și fesuri roșii, ca în „soareaua“ care încheie o comedie a lui Ioan M. Bujoreanu (Cuconu Zamfirache, 1857): „- Keti pragma, keti pragma! Aruncând cu zgomot o carte pe masă.) Atu. - Ce fel, chirie, mă aduci perivalto; ori poate vrei să mă bagi mesa?“ Influența greacă n-a dispărut din scenă
Alfabetul de tranziþie by Ştefan Cazimir () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1380_a_2729]
-
se apără de acuzația prezumtivă că ar scrie „batjocorând“ și-și indică sursa de inspirație în moravurile lumii contemporane: „Eu de fire / ș-omenire / ca să râz nu voi nicicum, / decât fleacuri / și năravuri / cele răle de acum.“ Privirea autorilor de comedii este atrasă cu precădere de efectele rizibile ale adaptărilor superficiale, născute din conformism mecanic sau din tendința de parvenire. Deși, în mai toate piesele, acțiunea gravitează în jurul problemei matrimoniale, conflictul esențial nu este cel generat de întrebarea „Cu cine mărităm
Alfabetul de tranziþie by Ştefan Cazimir () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1380_a_2729]
-
12). Ca un fapt la ordinea zilei, capabil - cum am văzut - să alerteze și oficialitatea, relația de recunoaștere între sală și scenă este adusă de Alecsandri... pe scenă! În actul III al Chiriței în Iași, eroina merge la teatru, la comedia Două fete ș-o neneacă, unde are prilejul să (re)vadă propriile ei pățanii din actele I și II ale piesei: „Da știi?... bucățică tăietă... Ba încă ce?... să mă arăte la o mulțime de boieri, cum m-am troienit
Alfabetul de tranziþie by Ştefan Cazimir () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1380_a_2729]
-
îngr. Teodor Vârgolici, pref. Șt. Cazimir, București, 1959; Comoara de pe Rarău, îngr. și pref. Ilie Dan, București, 1971; Scrieri, îngr. Ilie Dan, pref. Șt. Cazimir, București, 1979; Privighetoarea Socolei, Iași, 1990; Stejarul din Borzești, București, 1993. Traduceri: Dante Alighieri, Divina Comedie. Infernul, pref. trad., Iași, 1906. Repere bibliografice: Iorga, Pagini, I, 223-227; Chendi, Fragmente, 178-185; Ibrăileanu, Opere, II, 280-282; Lovinescu, Critice, VI, 139-141; Dafin, Figuri, I, 22-24; Artur Gorovei, Alte vremuri. Amintiri literare, Fălticeni, 1930, 118-128; Iorga, Ist. lit. cont. (1986
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287162_a_288491]
-
pe unele le-a citit de nenumărate ori, dar pe altele încă nu, până în 1957 ! Apoi, imediat, una și mai tare : nici piesele lui Shakespeare nu le-a citit pe toate ! Titus Andronicus, trilogia Henry VI, jumătate din Richard II, Comedia erorilor, All’s well that ends well ̀ și așteaptă încă lectura. Se miră și el, dar asta e, și nu se jenează s-o spună. Ce pot gândi cărturarii serioși despre un om de teatru englez, actor și regizor
Despre lucrurile cu adev\rat importante by Alexandru Paleologu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/827_a_1562]
-
îl putem numi providențial. Providențial, dar fără simțul Providenței. Nu a înțeles că mișcarea de el declanșată duce necesarmente pe un cu totul alt tărâm. Schimbând ce e de schimbat, rolul său e comparabil cu al lui Virgiliu în Divina Comedie, care îl duce pe Dante până în pragul Paradisului, dar acolo nu are acces. Gorbaciov a fost unul din cei mai benefici comuniști. Totuși, comunist. De acest lucru nu s-a putut mântui. Am în față o carte lămuritoare pentru cele
Despre lucrurile cu adev\rat importante by Alexandru Paleologu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/827_a_1562]
-
amintirea Danei Dumitriu Pe Mircea Eliade l-am văzut și auzit o singură dată în țară, înainte de ultimul război : ̀ n primăvara 1938, la Dalles, unde a ținut o conferință despre „căutarea absolutului” la Balzac, în cadrul unui ciclu consacrat autorului Comediei umane (nu era vorba numai de romanul cu respectivul titlu, ci de viziunea balzaciană în total). Cu o săptămână înainte, în același ciclu, vorbise Ralea, care, așezat la pupitru, se adresa publicului cu o agreabilă familiaritate. Cu ușorul său accent
Despre lucrurile cu adev\rat importante by Alexandru Paleologu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/827_a_1562]
-
dar nu ele ci acestea au fost cele care au produs șocul, un șoc oricum primenitor. În conferința din 1938 despre Balzac, care m a fascinat și a rămas pentru mine neuitată (cu un an înainte avusesem revelația copleșitoare a Comediei umane ca totalitate), Eliade scotea stăruitor în evidență focarul central al viziunii balzaciene pe care-l constituie romanele zise „filozofice” Séraphita și Louis Lambert. Aceste romane sunt, de fapt, palide și lipsite de forța tuturor celorlalte, dar numai ele dau
Despre lucrurile cu adev\rat importante by Alexandru Paleologu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/827_a_1562]
-
Béguin, apărută cu un an înainte (și pe care probabil că Eliade o cunoștea), nu auzisem. Eliade considera acele două romane, care mie nu-mi plăceau (nu-mi plac nici acum), ca fiind la treapta cea mai de sus a Comediei umane. Asta m-a tulburat și mi-am zis că desigur nu am dreptate. Conferința lui Eliade avusese o forță de convingere irezistibilă. Mai târziu, recitind Comedia umană, mi-am dat seama că aveam dreptate să nu mi placă cele
Despre lucrurile cu adev\rat importante by Alexandru Paleologu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/827_a_1562]
-
-mi plac nici acum), ca fiind la treapta cea mai de sus a Comediei umane. Asta m-a tulburat și mi-am zis că desigur nu am dreptate. Conferința lui Eliade avusese o forță de convingere irezistibilă. Mai târziu, recitind Comedia umană, mi-am dat seama că aveam dreptate să nu mi placă cele două romane, dar că Eliade avea dreptate să le considere esențiale. Numai că Eliade le transfera importanța semnificativă în valoare literară. Același lucru se petrecuse în viața
Despre lucrurile cu adev\rat importante by Alexandru Paleologu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/827_a_1562]
-
azi un loc comun al culturii mondiale. Și în privința lui Nu lucrurile stau la fel. Intenția de a scandaliza este evidentă și, de altminteri, declarată expres. Hazul cărții este imens. Viața literară românească a epocii e prezentată ca o inenarabilă comedie bufă. Personalitățile ei notabile apar într-o galerie de portrete burlești grozav de bine prinse. Partea cea mai șocantă e însă partea propriu-zis critică, în care autorul arborează o neseriozitate ostentativă, cu intenția neascunsă de a discredita specia ca atare
Despre lucrurile cu adev\rat importante by Alexandru Paleologu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/827_a_1562]