9,442 matches
-
din cauza unei poetici romanești mult prea ambițioase pentru broderia minimalistă à la Florian. Ochiurile prea largi ale poveștii, neumplute de un material istoric consistent (nici contextualizările, nici documentarea factologic-realistă nu-i sunt la îndemână prozatorului) făceau din Zilele regelui o ficțiune apocrifă cam subțire. În schimb, eliberat cu totul de ambiția de frescă, Toate bufnițele revine la imaginarul din Degete mici și - mai ales - din Băiuțeii: un imaginar minimalist, infantil și infantilizat cu metodă, în care prozatorul își poate exercita, în
Proză 3D by Alex Goldiș () [Corola-journal/Journalistic/3988_a_5313]
-
și delicateți de fond - rămâne, însă, relația dintre protagoniștii romanului: îi apropie, în mod fundamental, spiritul vital și generos, pasiunea pentru bufnițe, dotate cu vederea „în beznă, dincolo de forme și contururi”, plus nevoia irepresibilă de transformare a propriei experiențe în ficțiune. Însemnărilor lui Emil, descoperite de copilul înfiorat, îi răspunde în final - ca încheiere a ciclului inițierii - caietul lui Lucian, intitulat, cum altfel, Toate bufnițele... Decalajul de vârstă și de experiență dintre cei doi e depășit, astfel, prin topirea - uneori până la
Proză 3D by Alex Goldiș () [Corola-journal/Journalistic/3988_a_5313]
-
Zidul martor. Textele narative ne arată, mai mult decît a făcut-o poezia, o ființă fragilă, căutînd ca un Pagurus (cum o numește un personaj) o cochilie în care să se ascundă și care să o poată proteja. Biografie și ficțiune, cartea lasă loc și meditației și tentației decriptării. Cine a citit jurnalul (1970-1990) poate gusta și din deliciile descoperirilor, mai importantă însă în Scara ce nu duce nicăieri e complexitatea percepției estetice, care părăsește imaginile în sepia, în favoarea exploziilor de
Cochilia lui Pagurus by Georgeta Drăghici () [Corola-journal/Journalistic/14591_a_15916]
-
de numele său. Cei surprinși am fost noi. Deciziile echipei sale de jurați au contrazis toate așteptările și pronosticurile. Poate ar fi trebuit să ne așteptăm, având în vedere structura principalei secțiuni a festivalului, cea competitivă, în care peliculele de ficțiune provocatoare și-au dat mâna cu lung metraje documentare și de animație, ceea ce nu prea se întâmplă la Veneția, spre deosebire de Cannes. Iar dacă juriul tot a fost invitat să aleagă dintr-o masă eclectică, îndrăzneață, semn al voinței noului director
Veneția 2013: Leul de aur a rămas acasă by Magda Mihăilescu () [Corola-journal/Journalistic/72632_a_73957]
-
concept, o tipologie, începând cu pionierii acestui cinema, Ienache și Milton Manakia, „primii cineaști locali din Balcani”. Cu intreprizii frați Manakia, Țuțui reconstruiește o întreagă aventură a începuturilor, cu imaginea încă nediseminată între fotografie, film documentar, etnografic și filmul de ficțiune, o perioadă a tatonărilor în care prezența cinematografului pune sub lupă modernizarea societății din la Belle Époque și dobândirea unei conștiințe de sine și a unei identități noi transferate sferei vizualului. Chiar prezența termenului sau a familiei sale de cuvinte
Cu Orient Expressul prin Balcania by Angelo Mitchievici () [Corola-journal/Journalistic/4955_a_6280]
-
prilejul a și-o manifesta. Astfel este arondat caracterul critic (subînțelegîndu-se responsabil, temeinic, prin înlăturarea pornirii capricioase, fortuite) pe care-l înfățișează cartea. Miza ei o alcătuiește o viziune critică ilustrată: "În plan creator orice antologie este o operă de ficțiune. Ea decupează dintr-un conglomerat (poezia unei perioade) fragmente disparate pe care le amalgamează după principii ce țin de o retorică personală și de o viziune dedusă din materialul parcurs". Aidoma oricărei scrieri critice, antologia în cauză include jocul selectiv
O antologie recuperatoare (II) by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/16031_a_17356]
-
pe o anumită absolutizare a judecăților lui Nicolae Manolescu și Eugen Simion, principalii comentatori ai actualității. Dacă cei doi au scris cu zgârcenie despre autor (primul nu pare convins nici peste ani, în Istoria critică a literaturii române, de valoarea ficțiunii lui Manea), există o întreagă pleiadă de critici de primă mână, de la Lucian Raicu și Liviu Petrescu, până la Ov. S. Crohmălniceanu sau Valeriu Cristea, care i-au citit întotdeauna cu atenție cărțile. Contribuțiile lor, destule rămase în publicistica vremii, sunt
Singurul Norman Manea by Alex Goldiș () [Corola-journal/Journalistic/4421_a_5746]
-
a vremii - o replică responsabilă de datarea multor romane din anii ’60 -, Norman Manea își conturează imaginea unui prozator reflexiv și nuanțat, imposibil de redus la o formulă. De altfel, marea calitate a operei lui, fie că e vorba de ficțiune sau de eseistică, i se pare lui Turcuș „preocuparea de a nu fi recuperat de sistem”, rezistența la generalizări și interpretări schematizante. Ceea ce nu-l împiedică totuși pe tânărul exeget să construiască o interesantă tipologie a subversiunii pornind de la opera
Singurul Norman Manea by Alex Goldiș () [Corola-journal/Journalistic/4421_a_5746]
-
preocuparea de a nu fi recuperat de sistem”, rezistența la generalizări și interpretări schematizante. Ceea ce nu-l împiedică totuși pe tânărul exeget să construiască o interesantă tipologie a subversiunii pornind de la opera lui Norman Manea, însă de extins numaidecât la ficțiunile Gabrielei Adameșteanu sau Mircea Nedelciu. „Subversiunii combatante” Preda-Țoiu-Buzura, menite să atace mai mult sau mai puțin direct problemele majore ale zilei, i se opune „subversiunea pasivă”, estetă, a Școlii de la Târgoviște, dar mai ales „subversiunea retractilă” de tip Manea-Adameșteanu. Mai
Singurul Norman Manea by Alex Goldiș () [Corola-journal/Journalistic/4421_a_5746]
-
fugise de bună voie din universul familiar, iar acum era o străină pierdută și demotivată”. Corin Braga reușește un roman plin de chipuri și spectre memorabile, arătând, în siajul metodei unui Culianu, că un cuier științific suportă bine și hainele ficțiunii celei mai libere.
Lumea narcolepticilor by Gabriel Coșoveanu () [Corola-journal/Journalistic/4263_a_5588]
-
pe care o exprimă, nu este să răstoarne, Doamne ferește!, legile. Noi vrem doar să revenim la legile și instituțiile vechi, pământene, vechi dar bune, nedocumentabile dar știute, nedescoperite pe un suport material, și atunci readuse în actualitate prin artificii și ficțiuni istoriografice. Istoria este filtrată aici prin expertiză critică, dar interpretată în spiritul în care a fost scrisă și făcută. O carte substanțială și care se citește cu mare plăcere, un prim și sigur pas făcut pe terenul alunecos (plin de
Cum se scrie istoria by Daniel Cristea-Enache () [Corola-journal/Journalistic/8164_a_9489]
-
șarja le detașează din start de ceilalți competitori întru tîmpenie. Ei pun la cale marea lovitură cu secretele de stat, învață să trăiască periculos, la maxim, nu ezită o clipă să se angajeze în operațiuni riscante conduși la sigur de ficțiunea lor. În comparație cu ei, toți ceilalți păstrează șansa unui exercițiu de luciditate, însă cercetată mai îndeaproape, nebunia sau prostia lor ocupă doar un alt registru în marele nomenclator. În Fargo (1996), al lui Joel Coen, tot un cuplu de idioți ținea
Idioții by Angelo Mitchievici () [Corola-journal/Journalistic/7898_a_9223]
-
o trăiește cititorul, autorul însuși se întreabă flaubertian, la un moment dat, dacă nu cumva Thomas este chiar el. Ipoteză în care am avea un narator perfect lucid care scrie despre un regizor bolnav a cărui minte transfigurează realitatea în ficțiune și își imaginează personajele fictive ca făcînd parte din propria sa existență reală. Confuzia din mintea sa este chiar angoasa creatorului contemporan, tot mai neînțeles într-o lume care pare a-și fi rătăcit definitiv sistemul de valori. Face Răsvan
Cartea sau filmul? by Tudorel Urian () [Corola-journal/Journalistic/11996_a_13321]
-
vreme de aproape 4 decenii, destinul unuia dintre marii matematicieni contemporani să fi fost decis de un biet articol? Și cum a fost posibil ca o instituție represivă, așa cum știm că era Securitatea, să se bazeze, în fond, pe o ficțiune? Răspunsul îl aflăm în alte documente. Securitatea era nu numai represivă, ci și surprinzător de incompetentă. În dosarul lui Onicescu sunt atâtea confuzii cu privire la persoana sa, la fapte și împrejurări, încât te întrebi dacă aceia care îl urmăreau știau, de
Un matematician filat de Securitate by Răzvan Voncu () [Corola-journal/Journalistic/6357_a_7682]
-
un regim totalitar, în America latină, în Asia de Sud-Est sau în altă parte."2 O utopie negativă, deci, așa cum s-a spus, în tradiția lui Orwell, Zamiatin sau Kafka. Pentru generația care are astăzi douăzeci de ani, regimul comunist, totalitarismul sunt o ficțiune. Lectura ,implicată", subiectivă a romanului Al doilea mesager devine tot mai puțin posibilă. Romanul se citește... ca un roman! Ceea ce frapează la lectură, astăzi, este, mai întâi, profunda inadecvare a eroului la realitatea din Belle Ile, inadecvare percepută de toți
După 20 de ani by Serelena Ghiețanu () [Corola-journal/Journalistic/10899_a_12224]
-
cel - cumva tradiționalist - al narațiunii propriu-zise. Prin urmare, el devine unul dintre primii scriitori, dacă nu primul, decis "să submineaze" povestea, pentru "a supralicita" modul în care ea este spusă. Celebra observație, din eseul teoretic The Art of Fiction/Arta ficțiunii - "în roman, adevărul nu poate fi niciodată complet" -, funcționează ca un veritabil motto al întregii sale creații. Pentru James, mai intens decît pentru oricare alt prozator din secolul al XIX-lea, realitatea reprezintă o noțiune goală, un compromis indus de
Portretul unui reflector by Codrin Liviu Cuțitaru () [Corola-journal/Journalistic/6746_a_8071]
-
o existență în interiorul căreia ne distribuim ca protagoniști. James crede, de aceea, ultimativ că, dacă arta e mimesis, atunci ea nu poate fi decît reflecția acestei "coruperi" ontologice a realității. Romanul "taie" o bucată din spațiul înconjurător, adică direct din "ficțiune". "Adevărul" său absolut ajunge, ca atare, irelevant, întrucît "problema" romanului nu e "realitatea", ci tocmai absența ei. Henry James a fost acuzat frecvent că nu-și "explică" textele (criptice), lăsîndu-și cititorii în confuzie. În articolele sale teoretice (pe lîngă amintita
Portretul unui reflector by Codrin Liviu Cuțitaru () [Corola-journal/Journalistic/6746_a_8071]
-
regim care avea tendința să controleze totul, scrise într-un timp în care cenzura era activă) constituie principala vulnerabilitate a acestor romane. Continua întrepătrundere a planurilor, permanenta schimbare a vocilor narative, alternarea scriiturii eliptice cu lungi și inutile (în planul ficțiunii) pasaje extrase parcă din manuale de specialitate, permanentul balans temporal dau adesea cititorului senzația de ermetism, de sufocare în prea densa țesătură textuală. Există în Atrium pagini extrase parcă dintr-o limbă de lemn a propagandei din perioada comunistă, identificabile
Fețe ale ratării by Tudorel Urian () [Corola-journal/Journalistic/8447_a_9772]
-
subpămîntean, regatului morților -, dar și necesitatea de traversa trei probe pentru a dovedi validitatea acestei identități pînă la prima lună plină. Adulții apropiați ei, Mercedes, precum și propria mamă sunt prea absorbiți de cruzimea lumii în care trăiesc, pentru a credita ficțiunile fetei. Mai mult, mama încearcă să o extragă din ceea ce ea consideră a fi doar ficțiuni compensatorii care împiedică maturizarea fiicei ei. Numai că, în ficțiunea ei, își găsesc locul cruzimea adulților, mizeria și monstruozitatea transpuse în limbajul deloc simplist
Despre fauni şi labirinturi by Angelo Mitchievici () [Corola-journal/Journalistic/9868_a_11193]
-
pînă la prima lună plină. Adulții apropiați ei, Mercedes, precum și propria mamă sunt prea absorbiți de cruzimea lumii în care trăiesc, pentru a credita ficțiunile fetei. Mai mult, mama încearcă să o extragă din ceea ce ea consideră a fi doar ficțiuni compensatorii care împiedică maturizarea fiicei ei. Numai că, în ficțiunea ei, își găsesc locul cruzimea adulților, mizeria și monstruozitatea transpuse în limbajul deloc simplist al basmului. Într-un interesant eseu, Stephen King, unul din maeștrii romanului negru, trecea în revistă
Despre fauni şi labirinturi by Angelo Mitchievici () [Corola-journal/Journalistic/9868_a_11193]
-
propria mamă sunt prea absorbiți de cruzimea lumii în care trăiesc, pentru a credita ficțiunile fetei. Mai mult, mama încearcă să o extragă din ceea ce ea consideră a fi doar ficțiuni compensatorii care împiedică maturizarea fiicei ei. Numai că, în ficțiunea ei, își găsesc locul cruzimea adulților, mizeria și monstruozitatea transpuse în limbajul deloc simplist al basmului. Într-un interesant eseu, Stephen King, unul din maeștrii romanului negru, trecea în revistă efectele de oroare care se găsesc în aparent feericele basme
Despre fauni şi labirinturi by Angelo Mitchievici () [Corola-journal/Journalistic/9868_a_11193]
-
clujean, Barry Gifford privea prin ochelarii negri, opaci, în direcția unde își imagina că se află „misterioasa regiune”. Imediat după terminarea festivalului, împreună cu Vinnie (prieten al scriitorului, menționat deseori în proza lui Gifford al cărui filon memorialistic stă la baza ficțiunii care i-a adus faima), ne-am suit în mașină și am străbătut Transilvania către nord, peste munți. La Siret, într-o sinagogă prăfuită și de mult lipsită de ceremonii am descoperit numele celui care ar fi putut fi străbunicul
În căutarea tatălui pierdut by Lucian Georgescu () [Corola-journal/Journalistic/13223_a_14548]
-
Cătălin Davi Recurgând la conceptele deja stabilite de postimpresioniști, foviști, nabiști, expresioniști și chiar avangardiști, uneori sensibilizați de relația cu peisajul, pictorii băimăreni reușesc ficțiuni vizuale de o mare substanță emoțională care oferă, în general, o lectură neofilită a acestuia. Inițiativa privată a două galerii, MissionArt din Budapesta și Collors Art din București, susținute de Institutul Cultural Maghiar „Ballasi” a generat două evenimente artistice importante
Baia Mare, intersecție artistică între Budapesta și București by Cătălin Davi () [Corola-journal/Journalistic/4210_a_5535]
-
de atracție al acestuia a generat un adevărat flux al tinerilor pictori interesați în „degustarea” sa, aproape senzuală. Recurgând la conceptele deja stabilite de postimpresioniști, foviști, nabiști, expresioniști și chiar avangardiști, uneori sensibilizați de relația cu peisajul, pictorii băimăreni reușesc ficțiuni vizuale de o mare substanță emoțională care oferă, în general, o lectură neofilită a acestuia. Starea de prospețime, mixată cu aceea a unui lirism melancolic, generează sentimentul unei curiozități creatoare sănătoase încărcate de sevă. Atât pentru Hollosy cât și pentru
Baia Mare, intersecție artistică între Budapesta și București by Cătălin Davi () [Corola-journal/Journalistic/4210_a_5535]
-
ca și Landa o alege tocmai pe aceea. Dincolo de scenele remarcabil realizate, filmul este o cacealma, o tochitură pulp, în care moraliștii riscă să-și piardă dantura pentru că nicio morală nu iese la suprafață. Pentru Tarantino totul este cinema, adică ficțiune, iar în cinema totul este posibil. Chiar și Tarantino.
Carnavalul Tarantino by Angelo Mitchievici () [Corola-journal/Journalistic/6956_a_8281]