5,330 matches
-
peste cinci ani. — Dar ferma Brunwin este una dintre cele mai bine gospodărite pe o arie de câțiva kilometri. E lucru știut. Dorothy pufnește. — Faptul că George a absolvit un colegiu agrar acum douăzeci de ani nu înseamnă că are habar ce se întâmplă în societatea modernă. Nu știe nici măcar ce este rata de conversie, pentru Dumnezeu! — Rata de conversie? Dorothy explică răbdătoare, ca și cum s-ar adresa unui argat slab de minte: Cantitatea de hrană vârâtă în animal și produsul obținut
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
zâmbet etern și mustață neagră stufoasă. Și scena era atât de captivantă, atât de exagerată și de nefirească. încât am uitat că trebuia s-o ascult pe femeie, până când ea aproape că terminase și atunci mi-am dat seama că habar n-aveam despre ce vorbise. Se lăsă din nou o tăcere și mai lungă, și mai stânjenitoare decât cea dinainte. Mi-am calculat bine următoarea mișcare înainte de a o face: am pășit nonșalant și cufundat în gânduri spre celălalt capăt
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
iar Roddy și Hugo discutau înflăcărați despre carierele pe care și le vor alege, el observă că ea își plimba o grămăjoară de paste reci prin farfurie și o întrebă brusc: — Tu ce te vezi făcând peste zece ani? — A, habar n-am. Hilary nu prea se gândise la asta, luând drept lucru sigur (pe bună dreptate, bineînțeles) că mai curând sau mai târziu îi va pica în poală ceva strălucit și bine plătit. Și pe lângă asta, n-avea nici un chef
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
mai apropiat magazin să vă cumpărați un video! „Pur și simplu de bun-simț“, noembrie 1988 — La ce naiba te mai uiți? — Ai venit cam târziu. — Am lucrat. — Te rog, scutește-mă. — Poftim? — Ești atât de transparent, scumpule! — Ce e porcăria asta? — Habar n-am, o emisiune de jocuri. Unul din divertismentele alea entuziaste și realiste pe care le tot lauzi în rubrica ta în ultimul timp. Nu știu cum naiba poți să te uiți la mizeria asta. Nu mă mai mir că ești în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
Nimic nu mi-ar face mai mare plăcere decât să-l văd dizolvându-se sub ochii mei. Alegerea conducerii a fost o farsă și acum avem un nou chiriaș la Numărul Zece, care nu e decât un pitic politic, care habar n-are să guverneze și nici nu e mandatat de popor. Fiecare vot necesită o bătălie pe viață și pe moarte și va trebui să-și petreacă cea mai mare a timpului încercând să-i împace pe liberali. Reg Prentice și-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
pic dorul. — O? — E plăcut să ai pe cineva lângă tine, iar uneori nu prea e. De exemplu, mi-a fost de mare folos când a murit mama. A fost bun cu mine. Dar tatăl tău... e încă..? — În viață? Habar n-am. A plecat de-acasă când aveam zece ani. — Ai frați, surori? Clătină din cap. — Sunt singurul copil. Ca și tine. După aceea, am rămas cu ochii fixați în tăcere pe resturile de mâncare. Fiona așezase frumos bețișoarele la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
cu gândul că se va întoarce curând la meseria ei. Nu intenționa să-l părăsească pe Mortimer, care era tot mai dependent de ea. Dar devenise evident că următoarea lui boală gravă va fi și ultima. Din câte știa, Roddy habar n-avea că ea lucra acolo; după weekendul petrecut împreună, mai fusese o singură dată la Winshaw Towers. Când a sosit din nou ziua de naștere a lui Mortimer, Roddy și-a făcut datoria de fiu trimițându-i o felicitare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
cuceriri, voi fi cât se poate de sincer cu tine, Michael - și acolo am băut împreună câteva sticle de Chianti, chiar în timp ce la Winshaw Towers nenorociții ăia luau masa în familie. Clătină trist din cap. A fost ultima lui masă. Habar n-aveam atunci. Nu știam nici măcar că el și Tabitha puseseră ceva la cale. Desigur, acum când îmi amintesc, înțeleg. Atâția ani de resentimente înăbușite: speranțe abstracte de răzbunare concretizându-se brusc: acele lungi convorbiri secrete din camera ei, care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
constat că n-aș fi conceput o metropolă mai aglomerată sau mai animată. M-am uitat la filiala Woolworth unde îmi cheltuiam banii de buzunar economisiți multă vreme pe discuri; la chioșcul de ziare, unde puteai să cumperi - deși eu habar n-aveam pe atunci - doar o minimă parte din titlurile care se vindeau la Londra; și în unica librărie a orașului, care se întindea pe o suprafață de circa zece metri pătrați și care mi s-a părut ani de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
generoasa ofertă a Tabithei. Nici măcar n-ar fi ezitat, cum ar fi făcut-o majoritatea bărbaților, față de condiția ciudată pe care a pus-o ea. Îmi aruncă o privire tăioasă. Poți bănui care a fost, desigur... Am ridicat din umeri. — Habar n-am. Findlay își permise un râs sec. — Se pare, conform scrisorii ei, că a insistat - a insistat, fii atent - că singura persoană care poate scrie cartea ești tu. Era total absurd. — Dar e ridicol. Nici măcar n-am cunoscut-o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
acum e prea târziu să facă toate astea. Deci atunci când am început să vorbesc despre mine, nu m-am putut abține. Trebuia să-i spun de tine. M-am gândit că poate ar fi important pentru el. Și bineînțeles că habar n-avea. A fost total uimit. A vrut să știe totul despre tine, când te-ai născut, cum arăți, cum te descurci la școală, tot felul de lucruri de-astea. Și cu cât îi spuneam mai mult, cu atât voia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
Prostii! rosti cu dispreț Dorothy. Nu suntem într-un film. — Așa crezi tu, spuse Michael și fugi după Phoebe. Dar avu din nou ocazia să blesteme arhitectura diabolic de întortocheată a clădirii. Când ajuns în capul Marii Scări, descoperi că habar nu avea în ce direcție s-o ia și irosi câteva minute gâfâind; apuca ba la dreapta, ba la stânga pe coridoarele care șerpuiau și se intersectau până când, dintr-o dată, dădu colțul și nimeri peste Phoebe. — Ce cauți aici? spuse ea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
el. Se înroșise a față. Acum nu mă mai simt lezată așa de ușor. Dar atunci eram foarte tânără. Și nu foarte sigură pe mine. În orice caz, acum am uitat. A trecut mult timp de atunci.. — Da, dar eu habar n-am avut. Zău că n-am știut. — Te-am iertat, spuse Phoebe, apoi încercă să salveze dispoziția întrebând: M-am schimbat mult de atunci? — Aproape deloc. Te-aș fi recunoscut oriunde. Ea se hotărî să era evident că nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
nimic care să mă împiedice să umblu. Mi-a plăcut să fiu răsfățat. Pic. Pic. Pic. — Sunt tare obosit, Michael. Asta-i culmea ironiei, de fapt. Sufăr de un singur lucru și nu i-am spus despre asta domnișoarei Barton. Habar nu are. Poți ghici ce este? Michael clătină din cap. — Insomnie. Nu pot să dorm. Nu pot să dorm deloc. O oră, două, din când în când. Cel mult trei. De când a murit Rebecca. Pic. — Și ce noapte a fost
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
cel mic și năvălește la napolitană. Lângă ceas, ferită de șosea printr-un tufiș de laur pitic e o bancă verde, din lemn, modelul curbat cu tălpi de fier. Pe ea șade pensionarul Costache Popa. N-a fost niciodată căsătorit, habar n-are de copii, de nepoți, de sugari, de Benjamin Spock, însă, martor fără voie la scena cu îngerul și napolitana, simte că e de datoria lui să zică și el ceva la obiect: ─ Co-co-to no-si-po! Dar de sus din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2351_a_3676]
-
un’ să știu? Tu, îi zisese odată soața, se certau după ce, într-o dimineață, Pascal o informase că s-a săturat de ea, că n-o iubea și n-o ura însă îi ajunsese până-n gât, tu nu știi nimic, habar nu ai, nici măcar ce simți! Zici că nu mă mai iubești, că nu mă mai suporți, tu care ziceai că nu poți cunoaște nimic cu adevărat, că nu știi nimic! O faci pe Socrate cu mine? Atunci cum de știi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2351_a_3676]
-
știi ce simți! Aseară, după ce am mâncat cartofii franțuzești, nu e adevărat că m-ai sărutat? Nu-ți aduci aminte? Pascal nu-și aducea aminte. Nu știi ce simți! Nu-mi zi tu mie că nu simți nimic pentru mine, habar n-ai ce spui! Nu simt. Dar tu nici nu știi, tu habar n-ai ce simți! Pascal cugetase. Da, e cu putință să fie și așa. Dacă te arzi la un deget, simți ceva, desigur, dar ce simți? Te
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2351_a_3676]
-
m-ai sărutat? Nu-ți aduci aminte? Pascal nu-și aducea aminte. Nu știi ce simți! Nu-mi zi tu mie că nu simți nimic pentru mine, habar n-ai ce spui! Nu simt. Dar tu nici nu știi, tu habar n-ai ce simți! Pascal cugetase. Da, e cu putință să fie și așa. Dacă te arzi la un deget, simți ceva, desigur, dar ce simți? Te doare? Dar ce înseamnă că te doare? Unde e durerea? În deget? În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2351_a_3676]
-
două mii Femeia vă va stăpâni...” Ei, ce zici? Mai e până atunci! ─ Mai e? Îți prezic că de azi în cincisprezece ani... Ha ha ha! Hu hu! De azi în cincisprezece ani... ─ Ce? Ce de azi în cincisprezece ani? ─ ... Și habar n-ai să ai, habar să n-ai! Hu hu! Hu hu! Și cu acestea, huhurezul fâlfâi din aripi și se lăsă la vale înspre apă, dispărând în întunericul plin de arbori. Căci totuși sunt mulți arbori în orașul nostru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2351_a_3676]
-
Ei, ce zici? Mai e până atunci! ─ Mai e? Îți prezic că de azi în cincisprezece ani... Ha ha ha! Hu hu! De azi în cincisprezece ani... ─ Ce? Ce de azi în cincisprezece ani? ─ ... Și habar n-ai să ai, habar să n-ai! Hu hu! Hu hu! Și cu acestea, huhurezul fâlfâi din aripi și se lăsă la vale înspre apă, dispărând în întunericul plin de arbori. Căci totuși sunt mulți arbori în orașul nostru încâlcit, oțetari, salcâmi, plopi, castani
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2351_a_3676]
-
maimuțoii de pluș care fac atâta plăcere fetițelor. Tot în ureche se șoptesc vorbele-caramel, specialitatea seducătorilor, efect garantat. Undeva în creierul victimei, un baraj se rupe și apele inundă peisajul, dar e aproape sigur că nici unul nici cealaltă nu au habar care ingredient anume provoacă breșa. Ești a mea, îi spune Alexandru Iuliei, aflați amândoi într-un pat șubred într-o mansardă prin al cărei luminator se vede o bucată de cer. Praful plutește prin încăpere. Să-l creadă? Cine nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2351_a_3676]
-
Cu toate astea, de fiecare dată rămân uluiți când părintele îi ațintește cu privirea lui care vaporizează totul ca laserul. Faptele, urmele, chiar și nașterea pier ca și cum n-ar fi fost. Omul rămâne aiurit ca vițelul la poarta nouă. Și habar nu are ce să spună, pentru că acum nu mai are nici istorie, nici grai, nu mai e sigur nici măcar că este, rămâne gol-goluț și mut ca Heraclit care nu putea pronunța numele nici unui lucru pentru că nu era sigur de nimic
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2351_a_3676]
-
prins un metrou; a luat cinci kilograme de cartofi cu cincizeci de bani sub prețul pieței; a subtilizat două ziare de pe taraba unui ageamiu, și mai ales! Mai ales! Ce trofeu! Și-a tras cablu! De pe balconul vecinilor, niște proști, habar n-au nici cum să rupă mămăliga! Singur a migălit la el în timpul zilei când sunt ei la muncă, de-acum nu mai stă la mila lui Lazarov, ducă-se naibii la Pamplona, doar-doar l-a lua vreun buhai în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2351_a_3676]
-
găsi o altă familie care nu m-ar recunoaște? Și ce-ar fi dacă la întrebarea mea, căci aș întreba, firește, unde locuiește familia Ciortea, mi s-ar răspunde că nu au auzit niciodată de asemenea nume și nu au habar? Și ce mi-ar rămâne de făcut dacă după ce aș cerceta apartament cu apartament întreaga scară și întregul bloc și întregul cvartal, tot n-aș de vreo ușă pe care să fie scris numele care îmi dă dreptul la adăpost
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2351_a_3676]
-
pentru totdeauna, de Izabela. Această plăcută senzație de eliberare e intensificată de conținutul gălbui al paharului. Pascal nu-și dă seama ce ar putea fi și lucrul ăsta îi apare ca o nouă binefacere. Minunat, își zice, mă simt minunat. Habar n-am unde sunt, habar n-am ce beau, habar n-am cine sunt și mă simt mi-nu-nat. Și deodată îi vine să râdă și chiar râde, ceea ce pică bine fiindcă Aurora tocmai a spus un banc. Hai să vă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2351_a_3676]