5,297 matches
-
politice selective și particulare propuse de guvern, care nu pot fi limitate de Constituție. Ironia specialiștilor britanici devine de multe ori serioasă atunci când aceștia susțin că regina va trebui în curând să-și semneze propria condamnare la moarte dacă parlamentul suveran continuă se existe în forma sa actuală. B. Franța. Parlamentul, în sensul modern al termenului, a apărut în Franța odată cu Revoluția franceză, iar forma sa (monocamerală, bicamerală sau pluricamerală), numele și atribuțiile sale definite de diferite constituții, au luat forme
by Gabriel-Liviu Ispas [Corola-publishinghouse/Science/1020_a_2528]
-
Din Camera Deputaților fac parte și câte un reprezentant al fiecărei minorități naționale recunoscute. Instituția Parlamentului este condusă de două principii constituționale: suveranitatea poporului și principiul reprezentării. Privit din această perspectivă, Parlamentul apare ca un instrument prin intermediul căruia poporul, deținătorul suveran al puterii politice, investește pe "reprezentanții săi" parlamentarii -, cu misiunea și dreptul de a fi depozitarii temporari ai suveranității acestuia, de a fi cei care hotărăsc cum vor fi emise legile după care se conduc afacerile publice. Mecanismul complex prin
by Gabriel-Liviu Ispas [Corola-publishinghouse/Science/1020_a_2528]
-
refuzat niciunui cetățean, întrucât dreptul îi aparține în calitatea sa de titular al unui fragment de suveranitate. Teoria suveranității naționale, elaborată de Adunarea Constituantă Franceză din 1789, stabilea votul universal în directă opoziție cu suveranitatea populară. Potrivit acestei teorii, autoritatea suverană emană de la națiune, văzută ca o entitate abstractă și invizibilă, diferită de indivizii care o compun 71. Conform teoriei suveranității naționale, un mandat parlamentar este general și reprezentativ: general, deoarece parlamentarii reprezintă națiunea în întregul ei și nu un grup
by Gabriel-Liviu Ispas [Corola-publishinghouse/Science/1020_a_2528]
-
Ungaria, Statele Unite și Liberia 113. În decursul timpului, Uniunea Interparlamentară s-a transformat din simplă asociație de parlamentari într-o organizație mondială a parlamentelor. În prezent, aceasta este o organizație internațională care reunește reprezentanți ai parlamentelor din 155 de state suverane. Ea constituie un for privilegiat, o concentrare parlamentară, cu scopul declarat de susținere a păcii și cooperării între popoare, de consolidare a parlamentelor. Uniunea Interparlamentară este compusă din grupuri naționale, reprezentante ale parlamentelor. Grupul Național este creat prin decizie a
by Gabriel-Liviu Ispas [Corola-publishinghouse/Science/1020_a_2528]
-
concentrare parlamentară, cu scopul declarat de susținere a păcii și cooperării între popoare, de consolidare a parlamentelor. Uniunea Interparlamentară este compusă din grupuri naționale, reprezentante ale parlamentelor. Grupul Național este creat prin decizie a parlamentului membru, constituit în conformitate cu legile statului suveran. În fiecare parlament se poate crea un singur grup național. Uniunea Interparlamentară constituie centrul dialogului și diplomației parlamentare între legiuitorii care reprezintă orice sistem politic, servind testării noilor domenii și idei ce deservesc păcii și cooperării internaționale. Viziunea Uniunii Interparlamentare
by Gabriel-Liviu Ispas [Corola-publishinghouse/Science/1020_a_2528]
-
al transferului de arme, pacea în Estul Mijlociu, non-proliferarea nucleară, lupta contra terorismului. Din punct de vedere organizatoric, menționăm că sediul Uniunii Interparlamentare se află la Geneva (art. 2 din Statut). Fiecare parlament constituit în confomitate cu legile unui stat suveran, a cărui populație o reprezintă, poate solicita afilierea la Uniune. În statele federale numai Parlamentul federal poate cere să fie membru al Uniunii. Decizia de admitere sau readmitere a parlamentelor se ia de către Consiliul Guvernamental, la solicitarea Secretariatului General. Consiliul
by Gabriel-Liviu Ispas [Corola-publishinghouse/Science/1020_a_2528]
-
își au originea în normele internaționale, care reprezintă "așteptările conducătorilor de state în legătură cu relațiile internaționale normale 145". Unele norme, precum suveranitatea și respectarea tratatelor sunt inatacabile, iar strădania de a defini norme universale are o tradiție filosofică de secole. Statele suverane pot colabora prin structuri și organizații care să respecte autonomia fiecărui membru și să evite instaurarea unei guvernări mondiale asupra lor. Abordarea unilaterală a conceptului de societate internațională, în cadrul căreia statele sunt văzute ca întreguri omogene, fiecare interacționând cu celelalte
by Gabriel-Liviu Ispas [Corola-publishinghouse/Science/1020_a_2528]
-
unor curente de lobby internațional. În decursul timpului, Uniunea Interparlamentară s-a transformat din simplă asociație de parlamentari într-o organizație mondială a parlamentelor. În prezent, aceasta este o organizație internațională care reunește reprezentanți ai parlamentelor din 155 de state suverane și constituie un for privilegiat, o concentrare parlamentară, cu scopul declarat de susținere a păcii și cooperării între popoare, de consolidare a parlamentelor. Uniunea Interparlamentară constituie centrul dialogului și diplomației parlamentare între legiuitorii care reprezintă orice sistem politic, servind testării
by Gabriel-Liviu Ispas [Corola-publishinghouse/Science/1020_a_2528]
-
Alexandru Bolintineanu, Adrian Năstase, Bogdan Aurescu, op. cit., p. 120. 186 J. S. Goldstein, J. C. Pevehouse, op. cit., p. 341; Cu toate acestea ONU se apropie cel mai mult de un guvern mondial, în situațiile în care, cu acordul guvernelor statelor suverane aceasta își poate impune voința pe teritoriile statelor respective. 187 Rodica Miga-Beșteliu, Organizații internaționale interguvernamentale, p. 159. 188 Alexandru Bolintineanu, Adrian Năstase, Bogdan Aurescu, op. cit., p. 105. 189 Alexandru Bolintineanu, M. Malita, Carta ONU. Document al erei noastre, București, 1970
by Gabriel-Liviu Ispas [Corola-publishinghouse/Science/1020_a_2528]
-
cu mult mai sigură, evenimente dramatice impunându-se atenției. Doar în ceea ce privește Europa, se pot aminti prăbușirea regimurilor comuniste din partea răsăriteană a continentului, colapsul statului sovietic sau tragedia iugoslavă, lucruri inimaginabile cu câțiva ani mai înainte. Probleme considerate interne ale statului suveran nu mai puteau fi pur și simplu ignorate de Relațiile Internaționale în particular, de Studiile de Securitate , din cauza neliniștii pe care o generau liderilor politici și opiniei publice. Concluzia se impunea de la sine: nivelurile sistemic și statal nu mai erau
RELATII INTERNATIONALE by Radu-Sebastian Ungureanu () [Corola-publishinghouse/Science/798_a_1518]
-
al clerului în Dieta provincială (Landtag)96. În principatele laice se disting două situații de participare a clerului la Dieta provincială: în "curia prelaților"; în "curia seniorilor". Dacă nu ia parte, acesta tratează interesele sale prin înțelegerea directă cu principele suveran. Este amintită o situație intermediară în Austria, când în Boemia, după reforma husită, clerul va ieși din rândul stărilor Dietei.97 În multe țări, de altfel, Reforma religioasă a determinat schimbări fundamentale în structura stărilor, a Dietei și în modul
by GHEORGHE BICHICEAN [Corola-publishinghouse/Science/948_a_2456]
-
Jos și Würtenberg (doar după ieșirea cavalerilor). Dreptul de convocare aparținea principelui suveran. Dietele se reuneau neregulat, funcție de necesități. Lucrările se desfășurau separat, pe curii, deputații întrunindu-se solemn doar la deschiderea și la închiderea adunării. Raporturile stărilor cu principele suveran au urmat linia generală a evoluției regimului de stări, în cadrul dualismului "țară-domnie". De regulă stările sprijină și colaborează cu principele. Din secolul al XV-lea însă vor manifesta tendința de întărire a influenței asupra deciziilor suveranului, derivată din necesitățile fiscale
by GHEORGHE BICHICEAN [Corola-publishinghouse/Science/948_a_2456]
-
Brandenburg. Ascensiunea politică a Casei de Hohenzollern în secolul al XV-lea, când regele Sigismund l-a învestit pe Frederic de Hohenzollern cu marca Brandenburgului (1411), iar mai târziu și ca principe elector, a modificat statutul politico-juridic din această provincie suverană. Lupta lui Frederic cu stările privilegiate este evidențiată și de efortul de a institui "pacea internă", prin care războaiele private ale nobilimii (Fehde) erau interzise, iar cavaleria era redusă la îndeplinirea obligațiilor militare. Și rezistența orașelor va fi înfrântă, în
by GHEORGHE BICHICEAN [Corola-publishinghouse/Science/948_a_2456]
-
privilegiile Bulei de Aur a împăratului Frederic al II-lea, conferită lui Ottokar I Przemysl în anul 1212. Dinastia Przemyslizilor (jumătate germană și jumătate slavă) va ridica Boemia, în timpul lui Ottokar al II-lea, la rang de regat cu atribute suverane, o stăpânire întinsă și asupra teritoriilor vecine: ducatele Austriei, Styriei, Carintiei și Carniolei. Bula de Aur din 1356 va stabili autonomia deplină a Boemiei în Imperiu, stăpânirea ei depinzând de propriul drept de succesiune, așa cum fusese precizat în 1355, precum și
by GHEORGHE BICHICEAN [Corola-publishinghouse/Science/948_a_2456]
-
acestor principate (Landst(nde) se reuneau în Diete provinciale (Landtag). Hotărârile se luau separat, pe curii, deputații întrunindu-se solemn doar la deschiderea și închiderea Dietei. Adunarea Curții regale (Hoftag) a constituit nucleul Curiei principilor în Dieta imperială. În principatele suverane ale Imperiului, reprezentarea în Landtag era cu totul diferită, în special în ceea ce privește clerul 130. La capătul acestei evoluții, după moartea lui Frederic al II-lea și domnia efemeră i-a lui Conrad al IV-lea (1250-1254)131, s-a produs
by GHEORGHE BICHICEAN [Corola-publishinghouse/Science/948_a_2456]
-
măsuri s-au bucurat în cele din urmă tot stările privilegiate, care atunci când nu le-au mai considerat profitabile le-au desființat, iar diviziunea politică a Germaniei s-a accentuat. Dieta de la Worms reflectă lupta egoistă dintre împărat și principii suverani. Dacă Reichsregiment-ul se bucura de favoarea unor principi, explicația trebuie căutată în dorința lor de a profita de acest guvern în interesul propriei stări. Orașele nu mai erau reprezentate în această instituție, participarea lor la viața politică fiind declarată "nu
by GHEORGHE BICHICEAN [Corola-publishinghouse/Science/948_a_2456]
-
de a restabili unitatea vastului Imperiu după căderea Hohenstaufenilor, dar ostilitatea episcopilor și a principilor teritoriali l-a zădărnicit. Cu mai multă sau mai puțină amploare, încercările se reluau cu orice prilej, începând cu secolul al XIV-lea. Micile "republici suverane" precum Köln, Worms, Spire, Ratisbonne, Bâle (născute din orașele libere ale țării), orașele imperiale (Reichsstädte) ca Lübeck, Hamburg, Bremen (porturi la Marea Baltică și la Marea Nordului) sau cele libere (Ländstädte) precum Trevira, Magdeburg, Mainz, Würtzburg, Frankfurt, au impus cu mai mult
by GHEORGHE BICHICEAN [Corola-publishinghouse/Science/948_a_2456]
-
personale. Împăratul l-a recompensat cu mărinimie pe Wallerstein, adăugând posesiunilor sale din Boemia noi teritorii în Silezia și în Mecklemburg și numindu-l apoi amiral al Mării Baltice, adevărat stăpân al Germaniei de Nord. În acest fel, Wallerstein devenea "aproape suveran", de unde și invidia principilor ce făceau parte din Liga Catolică. În Dieta de la Ratisbonne, în august 1630, principii vor impune lui Ferdinand al II-lea să-i ia comanda lui Wallerstein 230. Ferdinand al II-lea va profita de această
by GHEORGHE BICHICEAN [Corola-publishinghouse/Science/948_a_2456]
-
îl aleagă pe fiul său ca "rege romano-german". Trimisul lui Richelieu, părintele Joseph, a stârnit neîncrederea Electorilor, care au refuzat, în consecință, să îl aleagă pe fiul lui Ferdinand. După încheierea "războiului danez" (1625-1629), Prusia se va confrunta cu ambițiile suveranului suedez Gustav al II-lea Adolf (1611-1632) de a promova propria politică pe teritoriul german (compensații teritoriale pentru restabilirea finanțelor, deschiderea unor noi drumuri pentru comerț fierul și arama suedeză și salvarea protestantismului)231. Rezultatul a fost declanșarea războiului din
by GHEORGHE BICHICEAN [Corola-publishinghouse/Science/948_a_2456]
-
un stat național unitar și liberal, materializând de fapt politica germană a lui Metternich 316. Confederația germană (Deutschen Bund)317, care înlocuia vechiul Sfânt Imperiu Roman de națiune germană, nu era decât o reunire destul de inconsistentă a 39 de state suverane. Nu era un stat federal (Bundesstaat), ci mai mult o federație de state (Staatenbund). Acestea nu au decât un singur organ comun, Dieta de la Frankfurt. Nu este vorba, oricum, de o adunare aleasă, ci de un Congres "al celor cu
by GHEORGHE BICHICEAN [Corola-publishinghouse/Science/948_a_2456]
-
12541. Administrarea regiunii Saar a fost încredințată unui număr de cinci delegați, unul desemnat de Franța, unul de către populația din Saar și trei de către Societatea Națiunilor, cu condiția ca aceștia să nu fie nici francezi, nici germani. Comisia avea puteri suverane. La 25 iunie 1922 au avut loc alegeri pe baza sufragiului universal restrâns, pentru formarea unei adunări consultative, care să ajute Comisia. Dreptul de vot a fost acordat, în virtutea ordonanței din 24 martie 1922, oricărei persoane majore ce avea domiciliul
by GHEORGHE BICHICEAN [Corola-publishinghouse/Science/948_a_2456]
-
desfășurate la Palatul Republicii, spunând, între altele, că trebuie să se țină cont de procesul general de modernizare și înnoire care are loc în lumea socialistă și că, în acest context, alegerea formelor de evoluție în viitor "este o hotărâre suverană a fiecărui popor". În fața inflexibilității lui Honecker, manifestațiile s-au înmulțit: la Dresda, Berlin și Leipzig se scandează "Wir sind ein Volk"858. Ziua de luni 16 octombrie 1989 a fost marcată de o manifestație a peste 100 000 de
by GHEORGHE BICHICEAN [Corola-publishinghouse/Science/948_a_2456]
-
cu imperiile sale vecine, Rusia și Austro-Ungaria, după trei secole în care Țara n-a avut dreptul de a încheia astfel de tratate, în deosebire de cele de ordin politic, în care în tot acest timp s-a putut exercita suveran; convenții, cum citim în articolul cu același titlu din foaia ieșeană, numărul pe 23 iulie 1876, care nu sînt nici prea liberale nici prea despotice, că ele nu repos nici pe liberul schimb în adevăratul înțeles al cuvîntului, nici pe
[Corola-publishinghouse/Science/84998_a_85783]
-
ci Pericle a fost primul care a purtat acest nume. Neavînd nici o funcție sau avînd singura funcție conferită în urma unor alegeri, cea de strateg suprem - celelalte funcții fiind repartizate în democrația antică prin tragere la sorți -, el conducea Adunarea Poporului, suverană în Atena. Demagogia modernă se bazează, desigur, și pe discursuri, într-o imensă măsură chiar, dacă ne gîndim la toate discursurile electorale pe care un candidat modern trebuie să le țină. Dar se servește și de un instrument mai puțin
[Corola-publishinghouse/Science/84998_a_85783]
-
de justiție. Atunci, de unde această percepție sumbră asupra justiției românești actuale? Un prim răspuns poate fi legat de hățișurile procedurale excesive și hilare pe care le reclamă învechitele coduri de procedură aflate încă în vigoare. Deoarece prezumția de nevinovăție este suverană, chichițele avocățești se îndreaptă, obraznic și tumoral, spre fleacuri procedurale, care fac ca infractori cu bani sau criminali șmecheri să fie lăsați în libertate pentru motive ridicole - că "sentința nu a fost comunicată corect", "că timbrul era căzut de pe cerere
[Corola-publishinghouse/Science/84960_a_85745]