8,234 matches
-
antreu din față al casei începute de părinții Doinei în 1950, ridicată treptat, cu mari eforturi materiale și fizice, în vremuri de - ca și acum (1990) - criză. În fostul antreu, de formă dreptunghiulară (aproximativ 2/4) se intra de pe o terasă acoperită, iar din el se pătrundea în camera mare a casei printr-o altă ușă, tăiată în una din laturile mici ale încăperii. De la această ușă, cam înțepenită, care se deschide și se închide cu greutate (dar odată închisă e
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1874_a_3199]
-
la adevăr este nevoie de ambele perspective - subiectivă și obiectivă, interioară și exterioară. * La Snagov, în urmă cu câțiva ani, spre seară; citesc, folosind drept fotoliu un vechi și șubred scaun de plajă, așezat în curte, la câțiva pași de terasa acoperită, în dreptul unui ieșind masiv pe care îl stimez și simpatizez de mult și care constituie unul din colțurile casei, cel mai solid dintre toate, firește; într-o inspirată pauză de lectură, îmi înalț privirea la timp pentru a vedea
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1874_a_3199]
-
de H, un H șchiop însă, căci verticala dreaptă a „literei” e mai scurtă decât cea stângă. În micul coridor dau ușile a trei camere, de un perete întrerupt e lipită o bibliotecă, iar din plafon atârnă o lampă „de terasă”, o împletitură metalică vopsită în negru cu plăcuțe de sticlă portocalii. Când lampa e aprinsă, fotografia e luminată din plin, cumva sărbătorește: fetița de cinci ani, zâmbitoare, elegantă, cu părul aranjat în bucle mari pare vie, palpitând de vechea emoție
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1874_a_3199]
-
se simte tare singură. Vecinii și rudele din fosta casă boierească cu care ea ocupă la etaj un mic apartament îi deschid rareori ușa. Vara, când tinerii de la parter au musafiri, tanti Șura iese pe balconul dinspre curtea îngustă, de unde terasa de jos, preferată pentru răcoarea pe care o oferă, se vede ca în palmă. Stă rezemată pe balustradă și doar se uită, participând, în felul ei, la veselia tinerilor. Așa se simte mai puțin singură. * Record de lipsă de asistență
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1874_a_3199]
-
la oamenii care trec. Pare că sunt cufundați într-o adâncă meditație care-i distrage total de la observarea lumii exterioare. Din momentul în care i-am întâlnit pe preoți, au dispărut fortificațiile și au apărut foarte multe sanctuare, construite pe terase suprapuse. Acum o pădure de coloane de piatră și lemn a luat locul arborilor, substituindu-se peisajului natural. În fiece sanctuar sunt făclii aprinse care accentuează intensitatea liturgică a meditației. Am observat și unele locuri sub cerul liber în care
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2342_a_3667]
-
ne veste și copii la casele noastre. Tot pe acea vreme, un personaj de gravitate comică, cu barbă și livrea de circ, invita, cu accentul lui străin și baritonal, pe trecătorii, recalcitranți pe atunci, să intre În cinematograful Select din fața Terasei Oteteleșeanu de pe Calea Victoriei, cinematograf cu filme mute, dar cu femei frumoase și sentimen tale foc: — Poftiți, doamnelor și domnilor, poftiți! Reprezentația În cepe acum... Morală și instructivă... Program schimbat... Tablouri noi... cartea a treia „Ostași fără martiriu și fără glorie
Caleidoscopul unei jumătăţi de veac în Bucureşti (1900-1950) şi alte pagini memorialistice by Constantin Beldie () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1330_a_2733]
-
și 5 lei, cu nume unele mai amintind ceva ure chilor noastre de azi, altele nici atât; unul din Paris, altul din Londra și altul din Charlottenburg; un „veteran din 1877“ și, cei mai numeroși, prietenii din redac ție sau de la Terasă ai scrii torului [printre care N.C. (Nae) Ionescu, cu o subscriere masivă pe atunci, de 20 de lei, dar nevărsați nici până azi!], câțiva zia riști, actori, parlamentari - și nici un scriitor din cei „ajunși“... (Printre acești scriitori „ajunși“ - la notorietate
Caleidoscopul unei jumătăţi de veac în Bucureşti (1900-1950) şi alte pagini memorialistice by Constantin Beldie () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1330_a_2733]
-
striga pe vremuri Mișca, birjarul boierilor, repezindu-și telegarii Orlov, când tânărul Smolsky apărea În Piața Teatrului Național, obosit și scârbit de atâta trai prea bun), după câteva luni numai așe zându-se cu zâmbetul lui inocent la masa ta de la Terasă și așteptând sau cerându-ți să-i oferi un capuținer și un corn, mâncarea lui În acea zi. Mihail Smolsky nu-i român? Mai român, poate, ca mulți dintre dumneavoastră și ca mine... [...] Același psiholog literar al viitorului va avea
Caleidoscopul unei jumătăţi de veac în Bucureşti (1900-1950) şi alte pagini memorialistice by Constantin Beldie () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1330_a_2733]
-
Noii Reviste Române de prin 1910- 1912. Întâi fiindcă nu se prea lua el Însuși În serios și, al doilea, fiindcă făcea parcă În adins ca să nu fie luat În serios. Specia sa antropologică era a omului de cafenea - de Terasa Oteteleșeanu, cea de peste drum de redacția noastră - ușor de identificat după anume stigmate caracteristice: lenea și oboseala congenitală a omului, inaplica ția lui la muncă și exhibiționismul rhetorului, căutând succese de „galerie“. Ratat Înainte de vreme și până târziu pe timpul șederii
Caleidoscopul unei jumătăţi de veac în Bucureşti (1900-1950) şi alte pagini memorialistice by Constantin Beldie () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1330_a_2733]
-
ce nu l-am luat În serios pe Nae Ionescu când mi-a adus, prin primăvara lui 1912, un manuscris stângaci cali grafiat și mediocru ortografiat, bănuindu-l că-mi montează o farsă cu complicitatea [a]celora de peste drum, de la Terasă, jude când mai ales după cuprinsul acestui manuscris cu poeme În proză de o manieră particulară, căutată pe ici, pe colo, amintind pe Aloysius Bertrand din Gaspard de la nuit, ticluite parcă pe măsura gustului, reputat cam deșucheat, al secretarului de
Caleidoscopul unei jumătăţi de veac în Bucureşti (1900-1950) şi alte pagini memorialistice by Constantin Beldie () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1330_a_2733]
-
agreabile urechilor, ca Împrumutat parcă din romane sau piese cu personaje factice, socotindu-l pe acel adus În fața mea vreun figurant, tocmit pe un capuținer, al farsei literare Încercate de Nae Ionescu și de alții, poate, fără altă treabă, de la Terasă, unde atâția tineri cu părul lung, lavalieră și fără man șete la cămașă debarcau fără nici un gologan În pungă, dar plini de iluzii, [plecați] din provincia lor urgisită fiindcă bieții părinți nu-i Înțelegeau, iar afurisita de școală n-o
Caleidoscopul unei jumătăţi de veac în Bucureşti (1900-1950) şi alte pagini memorialistice by Constantin Beldie () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1330_a_2733]
-
cu care a și in trat În legendă. A murit fulgerat de o apoplexie când a aflat la telefon că cel mai scump mignon din jurul lui Îl părăsise. Am Întâlnit-o deunăzi pe „Mica“, prietena de odinioară a scriitorilor de la Terasa Oteteleșeanu, fată bună, tunsă băiețește și cu aluri băiețești, ajunsă nevasta lui Bogdan-Pitești, iar astăzi „tovarășa Bogdan“, soră la serviciul deparazitări din Spitalul Central, mereu tunsă băiețește, cu glas și alură de bărbățoi. Dimpreună cu Ion Slavici, scriitorul lui Popa
Caleidoscopul unei jumătăţi de veac în Bucureşti (1900-1950) şi alte pagini memorialistice by Constantin Beldie () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1330_a_2733]
-
unde o primeam pe Rozina fără nici o ipocrizie și cu afabilitatea cuvenită atât persoanei ei, cuviincioasă și reținută, cât și sărmanei sale existențe alter nând Între Sanatoriul de la Filaret și casele de rendezvous, unde, Îmi spunea Într-o seară la Terasa Oteteleșeanu când mi-a cerut cinci lei, se dădea a fi soția unui farmacist din Giurgiu, fiindcă altfel, tot ea Îmi spunea: „Nici dracu’ nu s-ar uita la mine, cât sunt de slabă și de nevoiașă.“ Mamaia păstra În
Caleidoscopul unei jumătăţi de veac în Bucureşti (1900-1950) şi alte pagini memorialistice by Constantin Beldie () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1330_a_2733]
-
nu a stabilit vreo regulă aici, trăgând indiferent din țigara lui preferată”. Carlina îl privi uimită, iar un gând o înfioră. Îl credea cald, unic în felul lui, cu sentimente nobile. Când se ridică de la masă pentru a merge pe terasă, bărbatul nu ezită să o însoțească. Afară se priviră din nou în secret, iar el descoperi că era foarte diferită și continuă s-o privească într-un mod în care un adevărat nesaț era evident. I se păru un înger
Ultima zvâcnire by Ica Grasu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91717_a_93177]
-
la dispoziția lor. Glasul blondului tăiase brusc ca o sabie scenariul unei imagini ce se urzea în interiorul ei, eliberând-o brusc din strânsoarea temerii care pusese stăpânire pe ea. Astfel, în drum spre casă ajunseseră în fața unui bar cu o terasă frumos amenajată, un loc exotic și atractiv. Un fulger îi trecu Carlinei prin adâncul inimii atingând-o ca un vârf de stilet atunci când el spusese: - Vrei să bei ceva? - Nici vorbă de așa ceva, îi răspunse pe tonul cel mai normal
Ultima zvâcnire by Ica Grasu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91717_a_93177]
-
citește enorm, mai ales din literaturile română și franceză, fiind cucerit de precursorii simboliștilor și de proza artistă și mistică. Scoate, împreună cu alți colegi de liceu, revista poligrafiată „Zig-Zag”. Frecventează cenaclul lui Al. Macedonski. Debutează în 1896, cu schița Pe terasă, publicată în „Adevărul ilustrat”, colaborând și la „Liga ortodoxă”, iar cu versuri la „Aurora” din Roșiori de Vede. În 1898 devine student al Facultății de Filosofie și Litere, dar în anul următor trece la Facultatea de Teologie. Începute în capitală
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287129_a_288458]
-
mulți, a sărmanilor și năpăstuiților îl orientează spre socialism. Asemenea prietenilor săi Tudor Arghezi, N.D. Cocea, V. Demetrius, frecventează, ca licean, clubul socialist. În „Adevărul ilustrat”, publicație de orientare convergentă cu cea a periodicelor socialiste, îi apar două schițe, Pe terasă și Harpistul Dionisos, pătrunse de spiritul umanitar, în „Liga ortodoxă” poemul Tablou uitat, ce învederează, asemenea unor versuri din aceeași perioadă (Auroră mistică), influența poeticii simboliste și a celei parnasiene, practicate programatic în cenaclul lui Macedonski. G. considera că „toată
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287129_a_288458]
-
totdeauna când, după vânătoare, binevoia să Înnopteze la casa slujitorului său. Totul era În deplină rân duială și Rishawa fu mulțumită. Îi mai rămăsese să aștepte semnalul din corn, care anunța sosirea oaspeților. Atunci ea, Rishawa, cobora câteva trepte de pe terasa Înaltă, Împreună cu părintele Anselm, duhovnicul și omul de În credere al familiei, făcea o reverență adâncă și săruta cu sfială mâna domnului, mulțumind pentru cinstea care se făcea umilei sale case. Bertold, cavaler desăvârșit, o săruta pe obraz și o
Mostenirea by Lidia Staniloae () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1352_a_2739]
-
un lirism neliniștit, cenzurat de cerebralitate, sentimente evanescente, topite în nostalgii și resemnări. Aceeași formulă - sugestia și ambiguitatea, elaborarea expresiei artistice, chiar estetizarea imaginilor și un simbolism de sorginte culturală - duce la estomparea stărilor recuperate ca trăiri lirice și în Terasa cu oleandri (1985; Premiul Asociației Scriitorilor din București). Moderne ca simțire poetică, versurile decupează dintr-un jurnal intim, cu precizie, cu luciditate de chirurg, stări de spirit surd-persistente, trezite de o imagine, o amintire (Aproape imaginară, 1987). Poemele vorbesc despre
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287849_a_289178]
-
contraspionaj. L. a scris, de asemenea, proză și versuri pentru copii (Ora culorilor, 1979, Libeluliada, 1982, Exerciții de vacanță, 1986). SCRIERI: Regina cu pași furați, Cluj-Napoca, 1978; Ora culorilor, București, 1979; Peisajul din care lipsesc, București, 1981; Libeluliada, București, 1982; Terasa cu oleandri, Cluj-Napoca, 1985; Exerciții de vacanță, București, 1986; Aproape imaginară, București, 1987; Există un limpede loc, București, 1989; Coroniță de premiant, București, 1990; Iubirea nu trece, București, 1992; Fără contract (în colaborare), București, 1992; Ceaiul amanților, București, 1993; Fetița
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287849_a_289178]
-
Regina cu pași furați”, AFT, 1978, 9; Valentin F. Mihăescu, „Peisajul din care lipsesc”, LCF, 1981, 24; Ion Bogdan Lefter, Poezie sentimentală, RL, 1981, 31; Laurențiu Ulici, Monografie lirică: Cleopatra Lorințiu, „Peisajul din care lipsesc”, CNT, 1981, 35; Daniel Dimitriu, „Terasa cu oleandri”, CL, 1985, 6; Florin Costinescu, Poezie și feminitate, CNT, 1988, 10; Valentin F. Mihăescu, „Aproape imaginară”, LCF, 1988, 9; Radu Comănescu, Un blazon de apărat, LCF, 1988, 42; Ioana Bot, Definiții și exemple, TR, 1992, 38; Tanco, Dicț
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287849_a_289178]
-
toate aceste țări prin înălțime, lărgime și măreție. Dacă vrei să ajungi în vârful lui trebuie să urci cele 120 de trepte trecând prin cele două caturi cu încăperi boltite, o încăpere a clopotelor, o galerie superioară și în sfârșit terasa de unde ți se deschide o vastă panoramă a Iașului.” Si a dealurilor albastre ale acestuia, aș adăuga eu. Pe fața turnului scrie: „Această veche clopotniță în urma focurilor și cutremurelor întâmplate, crăpând, amenința a se surpa. Chibzuitu-sa deci a se
Ruga de seară by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91713_a_92842]
-
în Moldova, a cununat în 1693 pe Constantin Duca cu Maria Brâncoveanu și pe Antioh Cantemir cu Catrina, la 1696. Nici nu mi-am dat seama când am rememorat toate acestea pe care le știam despre Golia...De sus, de pe terasa turnului, m-a trezit din visare vocea Spiritului domnesc: - Te-aș invita aici sus, dar până vei reuși să urci durează prea mult timp. Așa că am să cobor eu. Si nu cu mâna goală, cum se spune, ci îți aduc
Ruga de seară by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91713_a_92842]
-
lungă această „bolniță pentru săracii calici”, pentru că au fost mutați la Socola abia în 1905! Aș îndrăzni să te rog ceva, mărite Spirit, dacă nu este cu supărare. - Curaj, dragule. - Te rog să mă lași să urc totuși sus pe terasa turnului clopotniță. - Nu avem nici o grabă. Urcă. Voi fi și eu lângă tine. Am luat pieptiș cele 120 de trepte ale turnului. Iată-mă-s sus. În timp ce îmi trag sufletul, îmi rotesc privirea peste culmile Repedii, ale Cetățuii, Galatei, Copoului
Ruga de seară by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91713_a_92842]
-
În clădirea principală, la etaj se află apartamentul șefului de misiune, biroul său, complexul S-4, garsoniera primului colaborator, adică locuința dumneavoastră, biroul și garsoniera mea; la parter, sunt birourile și saloanele de protocol, care au și ieșire pe o terasă interioară și spre parc. Aprovizionarea cotidiană cum ne-o asigurăm? Avem la circa zece minute de ambasadă un magazin bine aprovizionat cu produse de calitate și cu prețuri pe măsură. Este magazinul cartierului, care are locuitori din protipendada capitalei. O să
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1535_a_2833]