5,659 matches
-
uită împrejur să vadă dacă nu căsca nimeni gura și urechile la treburile noastre. Nu era nimeni. Fiecare își vedea de treaba lui și nimeni nu părea interesat de ceea ce se petrecea cu alții. În plus, eram prea mulți în cantină ca să se audă ceva. Abia îl înțelegeam eu pe Vladimir! M-am uitat mai atent în preajmă. Poate era ceva care îl îngrijora. Nu era nimic. Erau, însă, unii elevi care aveau pelerine negre pe ei. Păreau foarte mulțumiți și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
prin încăpere. Timpul încetinise. Apoi am văzut abisul metalic. BANG! Un tunet străbătu sala și izul prafului de pușcă se răspândi imediat în atmosferă, contaminând-o. Veniseră Gardienii! Câțiva înghețară. Paralizară. Teama îi copleșise. Veniseră Gardienii și au pătruns în cantină! Războiul începuse! Unii, tot în această idee, s-au repezit într-o clipită spre cea mai apropiată armă și au apucat-o hotărâți s-o folosească. Nu apucaseră. Nu aveau de ce. Nu erau Gardieni. Nici Armata. Nu era nimeni. Era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
intra în mintea lui, dacă el nu mă va ajuta. Nedorind să-i explorez mintea și el să mă afunde în nebunie din reflex, căci eram într-atât de avid de informațiile pe care le avea, a început: Acolo, în cantină... ai fost fantastic. Nu mi-am imaginat niciodată că ai fi putut să ajungi într-un stadiu atât de avansat într-un timp incredibil de scurt. "Continuă!" îl îndemnai foarte puțin în gândurile mele. Acum, acum! Ai răbdare! Deci gândurile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
reunit, așa cum au fost inițial, sub influența, mai bine zis puterea minții tale. Deci, în cazul unui pericol, mintea mea manipulează materia din jur, chiar și propriul meu corp, în așa manieră încât eu să supraviețuiesc. Instinctiv. În incidentul de la cantină, ea a rupt legăturile dintre celule și le-a făcut să fie, pentru o scurtă perioadă de timp, parte din aerul din jur. Am fost transformat, parțial, într-un nor. "Și acum? Cine sunt cei din mintea mea?" Era entuziasmat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
vecin. Se întoarse să plece. Unde te duci? În pod. Eu sunt cel mai bun lunetist. Am zâmbit. Vom ține legătura prin radio-urile pe care le avem. Te ghidăm de aici. Ieșise în viteză din cameră. Se duse la cantină, în drumul său spre pod, pentru a-și lua o pușcă cu lunetă. "Pe poziție!" se auzi din mica stație radio după câteva minute. Ai ajuns înaintea lui. Fii atent! E la etajul patru... etajul cinci... etajul șase. Schimbă camera
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
am vrut prea mult liniște și toți m-au auzit ca și cum aș fi fost lângă ei și le-aș fi țipat în ureche să se oprească. Cu ciocanul? Nu avem spumă? Am văzut o grămadă de cutii cu așa ceva în cantină. Păi, da. Cu ciocanul... spuma s-a irosit la parter și etajul unu. Colegii noștri nu-s cine-știe-ce tâmplari sau pricepuți în ale fixării tablelor. Cam avea dreptate... Tu, zisei uitându-mă la cel pe care-l căutam, să-i
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
puse mâna pe obraz și căldura ei îmi dezmorți pielea înghețată. Mă privi într-un mod în care mândria, admirația și dragostea se împleteau fără șansa de a le deosebi. Ești rece. Să-ți mai aduc ceva de îmbrăcat din cantină? Nu. Du-te la infirmerie! Nu vroiam s-o mai văd în viitorul apropiat. Și plecă. Intrasem cu nelipsitul Vladimir și cu Velail în bârlogul cibernetic, care era luminat doar de ecranele calculatoarelor. Vrei să te ajut cu ceva? întrebă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
dacă treaba pe care o fac eu aici e într-adevăr de căcat, domnule... Magrun. ...Magrun. Stăturăm câteva clipe, măsurându-ne din priviri, apoi spusei: Trebuie să plec, Soliteraj. Avem niște musafiri neașteptați. Armele care vor veni duceți-le în cantină, unde le-am găsit și pe celelalte. Pe măsură ce mă îndepărtam, însoțit de eterna mea "umbră", pe cablu începură să alunece diferite arme și ustensile. Magrun se luă după noi. "Soliteraj, dacă se întâmplă ceva deosebit, anunță-mă!" "Sigur. Numai să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
termină acum sau în temnițele Gardienilor? Tăcerea mea și vocea sa intimidatoare umpleau toată încăperea. Era atât de încrezător și de dominant, încât propria mea încredere începea să se zgâlțâie puțin. Dacă nu reușeam să fac ce am putut în cantină, când am fost împușcat? Dacă voi muri aici? Acum... ce e locul ăsta? Un mormânt. Hm... E prea mare pentru un vierme ca tine, dar azi mă simt generos, așa că... Apăsă trăgaciul și proiectilul porni, ieși din țeavă, și sunetul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
Ce cauți pe teren? "Inspectez..." Îți trece! Încheie-te și aleargă spre școală de parcă naiba s-ar afla pe pasul tău cel din urmă! ACUM! Mihail! Dă drumul la garniturile caloriferelor și vezi că s-au primit pachete noi în cantină! Le împarți uniform! Iei pe cine vrei ca să te ajute! Ai cincisprezece minute! Marcela Plumbariu! Îți vei lua tovarășa și îi vei muta pe toți din pod în subsol, definitiv! Soliteraj! Gata transportul? "Da, Corvium! Acum mutăm ultimele cutii spre
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
cu noblețe și bunăstare. Și tot de atâtea ori câștiga bunăvoința și respectul celor din preajma sa! Urca de la etaj la etaj și vorbea cu toată lumea. Era schimbul de noapte și fiecare avea nevoie de îmbărbătare. Chiar și el! Ajunsesem în cantină și a făcut câteva glume pe seama mâncării cu cei de acolo. Cică arăta chiar mai ciudat decât de obicei... eu n-am de unde ști. Bucătarii din Grădina Albă nu-și permiteau să facă o asemenea... chestie dezgustătoare. Cutiile primite recent
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
și mie, nu-l mai încânta. Își aducea aminte de senzația plăcerii doar atunci când simțea timpul cum se scurge. Trebuie să mergem! Nu-mi terminasem cina, dar și așa nu mai mâncam cu poftă. Ne grăbim? Nu chiar. Ieșind din cantină, a salutat pe François, care tocmai intra. Era urmat de Marcela Plumbariu și de prietena sa niponă. Se uită lung la mine și un zâmbet începuse să-i îmbujoreze fața, dar fu înghiontită pe ascuns de Marcela, care îmi adresase
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
să se înarmeze, să-l ia și pe el și câți mai sunt și să vină la primirea benzii de transport în colegiu, pe unde intraseră ei și luară instituția din mâinile Gardienilor acum câteva zile. Luă o "uniformă" de la cantină și se duse la Altanovici Helur. Îl trezirăm din somn, pentru că nici nu știa pe ce lume se află. Dându-și seama cine veni să-l viziteze, se aruncă din pat și luă poziția de drepți. Relaxează-te! Nu ești
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
acea noapte, la fel cum ar s-o facă multe seri de acum încolo! Oricât de mult ar fi închis legătura, eu tot mă simțeam cuprins de fericire și, într-un fel, de o nerăbdare mocnită. M-am dus în cantină și am găsit-o pe Marcela Plumbariu singură, mâncând terciul îngrozitor cu care mă servise Corvium. Mi-l oferise și ea. I-am mulțumit și am mințit-o că postesc, ca să nu gust acel "deliciu". S-a uitat pe sub gene
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
mijlocul clasei. Sângele rubiniu îi curgea dintr-o rană lungă și dreaptă ce începea din colțul tâmplei stângi și se termina la începutul mușchilor gâtului. Gândurile sale erau clare. "De ce corpul meu nu s-a păzit cum a făcut în cantină? Sau în lupta cu TEG?" Dușmanul rămase în poziția sa și nu mai avansă. Când Corvium ieși pe ușă, zdruncinat și dezamăgit că n-a putut face mai mult și contrariat că lucrurile nu s-au întâmplat așa cum ar fi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
frumoase și interesante, câtă claritate În predare, câtă supunere și câtă exploatare, viitorii muncitori Învățau de la simplu la complex numai ceea ce le folosea pentru a munci, fără bagaje inutile! Școală mare și nouă, cu zeci de săli de clasă, dormitoare, cantină, depozite, terenuri de sport, spălătorie, sală de gimnastică, spații verzi În care copiii mai săraci de la sate sau cei de la oraș care nu prea Învățau bine erau școliți pe cheltuiala statului, Îmbrăcați toți la fel, cu uniforme ieftine și bocanci
Învierea pământeană by Val Andreescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1269_a_1901]
-
bucurie și speranță Îl năpădește pe Antoniu. Dar dacă... În curând va veni luna mai și poate că trupul lui slăbit se va mai Întări la soare. Poate va Începe să și mănânce puțin câte puțin. Am auzit de o cantină a săracilor, nu e departe, e lângă Fabrica de Mătase... Câinele lui Ben latră cu furie. Probabil Îl sâcâie vreun copil. Apoi, se lasă o liniște pe care Antoniu o simte ca pe o durere fizică. Plânsul disperat al unei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1864_a_3189]
-
un boschetar, din cei care-și poartă avutul cu sine de dimineață până seara, așa cum Își cară melcul În spinare cochilia, doarme cu capul sprijinit de bagajul transformat În pernă. Antoniu se gândește că ar fi momentul, să apeleze la cantina săracilor, pentru a putea avea mai mult timp pentru scris. A aflat de una care se află chiar În cartierul În care cerșește. Cine știe-poate va avea noroc. Mâna Întinsă mai primește: o bancnotă de 1leu, o chiflă, o napolitană
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1864_a_3189]
-
Anto...niu, multe mi-ai povestit despre tine, știu cum arăta casa ta, știu cum erau părinții tăi, cum ai Învățat, prin ce locuri te-ai plimbat, dar nu știu un lucru: ai fost Îndrăgos...tit vreodată? Douăzeci și doi Cantina săracilor la care Antoniu se hotărăște În fine să meargă, se află pe o stradă dosnică de lângă podul Elefterie, Într-o casă cu aspect colonial, care a fost pe rând: cazarmă, internat de băieți, oficiu de pensii, și arhivă a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1864_a_3189]
-
o casă cu aspect colonial, care a fost pe rând: cazarmă, internat de băieți, oficiu de pensii, și arhivă a unui liceu militar . De vreo câțiva ani, În casa retrocedată urmașilor proprietarilor, a luat ființă din inițiativa lor creștinească, această cantină care are ca patroni spirituali Sfinții Petru și Pavel. Antoniu a ajuns În fața clădirii scorojite și prost Întreținute, la ora când aburii mâncării de cartofi, și ai ciorbei de varză, s-au Întins cu repeziciune, nelimitat, aidoma unei trufașe armate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1864_a_3189]
-
ș.a.m.d. Te sperie coada la cazanele cu mâncare? De ce nu te sperie ghetoul prin care foșgăie zi și noapte șobolanii? De ce nu te Înspăimântă gunoaiele prin care mergi și cărora nu le mai simți mirosul pestilențial? Altă voce Cantina săracillor nu este o sală de cinematograf cu filme de Oscar. Cantina săracilor este o ipocrizie, un surogat. Încă o voce Kawabata a revenit În bârlogul comun, tocmai când trupul lui Împuținat de boală Îi pregătește sufletului desprinderea. Kawabata este
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1864_a_3189]
-
te sperie ghetoul prin care foșgăie zi și noapte șobolanii? De ce nu te Înspăimântă gunoaiele prin care mergi și cărora nu le mai simți mirosul pestilențial? Altă voce Cantina săracillor nu este o sală de cinematograf cu filme de Oscar. Cantina săracilor este o ipocrizie, un surogat. Încă o voce Kawabata a revenit În bârlogul comun, tocmai când trupul lui Împuținat de boală Îi pregătește sufletului desprinderea. Kawabata este nevoia ta de responsabilitate și de tandrețe. În viața ta, iubirea a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1864_a_3189]
-
trenul, într-adevăr. Băuse și terminase de băut ce era în casă. Poate avea și el depresie. Patru copii - din care unul de vreo șase ani -, pensionat de boală după vreo două operații de stomac. Nevasta lui lucra la o cantină, mai mult ca să poată aduce câte ceva de mâncare. Nu se puteau nicicum ajunge cu banii. Le mai trimiteam noi... În seara aia a cerut bani de băutură, nevasta nu a avut de unde să-i dea. A luat banii de pâine
Taraba cu vise by Sava Nick () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91662_a_92378]
-
final,i-a întrebat pe tinerii spectatori: Ce v-a plăcut?”. Liniște în clasă. Un elev a spart gheața:”Mie mi-a plăcut fanfara.Cânta frumos....”. Un student și-a testat colegii de cămin. A pus pe o masă din cantină 8 tacâmuri. Coada la ghișeu era mare.Sala era aglomerată.Era o căldură sufocantă. Deși nu se mai găseau locuri,nimeni nu a îndrăznit să se așeze la masa „ocupată”. In Campus existau câteva gemene.Două erau înalte. Cele scunde
BANCHETUL CUGETĂRILOR by Eugen - Nicuşor Marcu [Corola-publishinghouse/Imaginative/1594_a_2966]
-
sufocantă. Deși nu se mai găseau locuri,nimeni nu a îndrăznit să se așeze la masa „ocupată”. In Campus existau câteva gemene.Două erau înalte. Cele scunde erau denumite „ieduți”. Intr-o zi una din fetele înalte a venit la cantină.Dupa ce-a stat la masă,a plecat. Mai târziu a sosit și cealaltă geamănă.Un student s-a apropiat de ea și foarte mirat,a întrebat-o: ”Tu,nu cumva,ai mai stat astăzi la masă?”... Inainte de a
BANCHETUL CUGETĂRILOR by Eugen - Nicuşor Marcu [Corola-publishinghouse/Imaginative/1594_a_2966]