6,425 matches
-
în prima zi după o călătorie peste Atlantic nu faci decât să dormi. Și când în sfârșit te trezești, ceasul tău biologic a luat-o razna și nici nu mai știi dacă e zi sau noapte. Asta pentru mine înseamnă chin, nu timp liber. Oricum, nu mă plâng - bineînțeles că nu - până la urmă, ce altă slujbă îți mai oferă posibilitatea să stai trei zile în L.A., timp în care cea mai dificilă decizie o să fie dacă să îți faci pedichiura înainte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2278_a_3603]
-
tot timpul vreun fel de dietă. Le-am încercat pe toate. Chiar și pe cea cu supă de varză, care nu mi-a plăcut și nici n-am slăbit cu ea. N-aș recomanda-o. Și număratul caloriilor e un chin. Nimic mai tracasant decât să notezi fiecare îmbucătură. Până când se lasă seara, îți dai seama că ai notat atâtea, încât poți foarte bine să mănânci în continuare. Unii oameni jură că dieta Atkins e cea mai bună, dar de când am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2278_a_3603]
-
atac de panică, gândindu-mă că părul meu uscat cu föehnul o să se elctrizeze în caz că plouă. Nu am făcut decât să-l usuc cu föehnul. Frumos și drept. Trebuie să-mi vopsesc din nou rădăcinile săptămâna viitoare, ceea ce e un chin. Mi le fac din două în două săptămâni. De fapt, uneori mi se pare că lucrez doar ca să îmi pot întreține părul. Grozav, uite un autobuz. Mă urc repede și mă duc sus să ocup un scaun la etaj, cât
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2278_a_3603]
-
îmi pulsează. Să sperăm că pasagerii de azi or să fie drăguți și n-or să-și lase copiii să țipe prea mult. Cel mai mult urăsc oamenii foarte gălăgioși și foarte mici. Avionul e aproape plin, ceea ce e un chin, sincer. Pentru că vin, ca de obicei, oameni care nu stau împreună. Motivul este, desigur, că au ajuns târziu. Și acum se așteaptă să deranjăm alți pasageri în favoarea lor. — Fata de la ghișeu a spus că voi o să ne aranjați, spune un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2278_a_3603]
-
acțiune. — Vrei să mai mergem la vreun magazin? întreabă Amy. Nu, nu vreau. O să mă mai duc la magazine când nu o să mai fiu așa de obosită. Oricum, nu-mi place să merg la cumpărături cu alți oameni. E un chin. Acum vreau doar să merg la un bar. Și să uit că Adam e în America și că eu sunt în America. Dar nu suntem împreună. Pe de-o parte mi-aș fi dorit să nu-l fi cunoscut niciodată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2278_a_3603]
-
din toate. Varietatea de mâncăruri e minunată și toate par sărace în grăsimi, așa că pot să-mi umplu farfuria fără să mă simt vinovată. Aș vrea să fie locuri ca ăsta unde pot mânca bine și în Dublin. E un chin să îți menții silueta în Irlanda. După prânz, mă îndrept înapoi spre hotel. Plecăm în cinci ore. Autocarul o să ne ia din fața hotelului. Apoi o să mergem iar la aeroportul Logan, unde ne așteaptă lungul zbor spre casă. Drumul de întoarcere
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2278_a_3603]
-
mulțumește. —Adam Kirrane nu e cineva căruia doar să-i fi servit o ceașcă de ceai. Amy vorbește mai încet, de parcă ar putea să tragă cu urechea cineva de-afară. Trag adânc aer în piept. Conversația asta e un adevărat chin. De fapt, aș vrea să apăs pe un buton să derulez și apoi să șterg. A fost în unul din zborurile tale? — Păi nu, dar.... Dar CE? îmi vine să strig. Nu știu dacă ar trebui să spun. Mi se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2278_a_3603]
-
dau seama din privirea ei că nu mai are mult până renunță. Dacă ar primi un rol de nimic într-un serial TV sau într-o reclamă, poate ar rezista puțin mai mult. Să mergi la selecții trebuie să fie chinul de pe lume. Și nici nu ești plătit. — Știi, majoritatea actorilor care locuiesc aici muncesc pe gratis ca să capete experiență, îmi spune Debbie, citindu-mi evident gândurile. Știu, dau eu din cap. Companiile cinematografice pot să facă asta pentru că sunt atâția
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2278_a_3603]
-
singură dată în vuietul necruțător al orașului, la Elisa Nieri (galantissima spioană!), la dansatoarea Lola Montès, la damnatele femei încolăcite desfătător și desfrânat, la o anumită modistă, erudită și pioasă, la a doua Berthe, ultima lui amantă, abia deslușită în chinurile bolii tot mai devastatoare... undeva... în Belgia... Brusc, reintri în clipa ta, în cotidian: țiuiturile sfredelitoare din urechi, urletul permanent al hidroforului dezlănțuit, zgomotul sacadat al tramvaielor, surprizele acustice iscate de toboganul de tablă al gunoierului, răbufnirile industriale, apocaliptice, când
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2180_a_3505]
-
-o ? " Apoi, ca pentru sine : "Să vedem ce se întâmplă cu dânsa... Ce te-a apucat să te debranșezi, fetițo ? Și ai vomitat ! Hai, întoarce-te să pot branșa electrozii. Așa... Să fii cuminte ! Dacă electrozii sunt debranșați, intervenția și chinul tău au fost inutile. Profesorul nu va fi mulțumit dacă va trebui să repete operația. Mă auzi ? Răspunde-mi !" După un timp ce iarăși se scurge cu lentoare se aude o voce mică, pierită, speriată : Mi-a fost rău..., foarte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1476_a_2774]
-
și ingenue, personaje secundare (cum e, de pildă, un oarecare Iliescu: "La puțin timp după nuntă, tatăl se învoi de la șeful său de birou, Iliescu, un ins obtuz, suferind de ulcer, care-și trata deseori subalternii în raport cu duritatea crizelor, a chinurilor suportate de stomacul lui. Înalt, slab, osos, cu figură cadaverică, Iliescu preluase lucrările unității de vreo zece ani. Găsise toate actele contabile într-o devălmășie de nedescris, luni întregi, zi și noapte reconstituise evidențele contabile, își neglijase familia și organismul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1497_a_2795]
-
încă o noapte, un întuneric după un alt întuneric, un lanț nesfârșit. Să fie căutarea o încercare de a ieși din beznă? Era atât de absorbită de noua ei îndeletnicire încât suportă zile întregi o durere intensă de măsele, un chin înfiorător, dezarmant. Își administra singură fiole de algocalmin, le spărgea vârful deasupra chiuvetei, le scutura picătură cu picătură în lingură sau, alteori, când îi lipsea răbdarea, sugea direct din fiolă licoarea amară ca fierea ce-i oferea amăgirea unei liniștiri
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1497_a_2795]
-
ce se mai vaită, că are ficatul mărit, îl percepe ca pe un bolovan, că simte cum stomacul său funcționează, cum îl ard acizii secretați, cum se filtrează alimentele și apoi descrie pas cu pas tot traiectul sinuos, dificil, un chin, nu alta, de-a lungul celor câțiva zeci de metri de intestin, până la anus, unde e o adevărată explozie de durere, un supliciu, ce mai, de multe ori nici nu mai mănâncă, grăsimea de pe el e o aparență, celule proliferate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1497_a_2795]
-
Carmina zări de departe literele lăbărțate, dezordonate, atât de cunoscute. Elena nu se împăcase niciodată cu scrisul, regulile gramaticale erau mult prea complicate ca să le poată pricepe. Învăța o lecție de la prima lectură, avea o memorie formidabilă dar erau un chin pentru ea temele scrise, părea și caraghioasă, stătea aplecată peste caiet, cu degetele cocârjate pe luciul stiloului, icnind din când în când de încordare de parcă i-ar fi trebuit forță ca să caligrafieze. De aceea nici acum nu se obosise să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1497_a_2795]
-
fapt simplă și totuși cât de greu îi venea să accepte. La puțin timp după nuntă, tatăl se învoi de la șeful său de birou, Iliescu, un ins obtuz, suferind de ulcer, care-și trata deseori subalternii în raport cu duritatea crizelor, a chinurilor suportate de stomacul lui. Înalt, slab, osos, cu figură cadaverică, Iliescu preluase lucrările unității de vreo zece ani. Găsise toate actele contabile într-o devălmășie de nedescris, luni întregi, zi și noapte reconstituise evidențele contabile, își neglijase familia și organismul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1497_a_2795]
-
rezista încă nervos, numai vigoarea tinereții îl ajuta să se mențină la limita normalului. Cine-l vedea pe "bietul băiat" consumându-și energia în interminabile partide de fotbal, plin de vitalitate, transpirat, murdar, cu greu și-ar fi putut imagina chinurile interioare ce-l măcinau. Cât despre fetița Sidoniei, ei, bine, Fana a fost de la bun început o mediocră liniștită, nu-i auzeai nici gura. Era muncitoare în felul ei, singuratică, suportând cu greu indiferența mamei și atmosfera neprietenoasă din casa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1497_a_2795]
-
în alta, reproducând din memorie cursurile lui învățate de ea pe dinafară, oprindu-se de o mie de ori în fața ferestrelor, dornică să-l vadă traversând strada către hotel, trist, vesel sau indiferent cum, numai să se sfârșească cumva acel chin al incertitudinii pentru care ea nu mai avea forță. Sidonia era stăpână numai pe terenul supozițiilor, atunci când la mijloc erau viețile altora, îi era ușor să lege fir cu fir, amănunte neesențiale și să formeze un întreg perfect logic, să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1497_a_2795]
-
un serial științific, tatăl, foarte interesat, ca întotdeauna de asemenea subiecte și-a luat scaunul și s-a apropiat de ecran. Din când în când exclama mirat de imprevizibilul naturii, memora cifre era încântat să afle atâtea taine, fără nici un chin, stând pe scaun în fața televizorului. Mama clipea nervos la fiecare observație exuberantă a lui, avea un aer absent, n-o prea interesau tainele naturii, de altfel nici nu prea credea sau nu înțelegea bine. În aproape 60 de ani de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1497_a_2795]
-
de fiecare dată, se înciuda și-l întreba, unde anume greșise? Ovidiu făcea un adevărat măcel în farfurie, se alegea cu foarte puțină carne și tot se îneca din când în când. Pentru mine, le spunea el râzând, e un chin să mănânc pește. Îmi place și totuși de multe ori mi se inhibă pofta numai de groaza dificultăților prin care trec. Se vede că nu ești pescar, observă Dimitrie. Nu, nu sunt, confirmă Ovidiu. Îți trebuie pentru asta o răbdare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1497_a_2795]
-
orb de egoism menținut asupra ei. Carmina! Bietul autor, continuă ea cu nerv, în timp ce-și scrie piesa și-și pierde acolo, pe masa de lucru neuronii, părul, vederea, o parte din suflet, habar nu are că odată isprăvit chinul, la reprezentarea piesei sale, vin persoane, ca scumpa ta soțioară, care nu vrea decât să-și etaleze bunăstarea și puținătatea minții, care face ocheade sau temenele în fața vreunui grangur... Ah, taci, o întrerupse Ovidiu, bătând cu pumnul în masă. Se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1497_a_2795]
-
și să se vopsească la păr. Suporta cu stoicism întreaga tevatură, închidea ochii, își spunea că așa o fi creația, se naște din durere, ar fi vrut să fie o bucată de plastilină în mâinile viguroase ale cosmeticienei și, după chinul îndurat, ideal ar fi fost ca din scaunul de piele să se ridice o cu totul altă creatură decât Sidonia cea veche, cunoscută deja. Înțelese curând, din slugărnicia fetelor ce roiau în jur, că rămăsese tot doamna avocat Sidonia Trofin
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1497_a_2795]
-
să fie doar întâmplarea. Locușorul de la bibliotecă... e drept, intervenise Ovidiu prin cine știe ce suspuși. El îi spusese de mai multe ori, atunci când ea se hotărâse să urmeze filologia, că va munci în van, că n-o să aibă nici un folos de pe urma chinului său. Avusese într-un fel dreptate. După o vreme ajunsese la concluzia că decât să îngroașe rândurile celor care stau pe la porțile Inspectoratului Școlar vânând vreo titularizare, fie și într-un cătun, era preferabil să rămână la birou, la financiar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1497_a_2795]
-
frică de moartea în sine. Zău că nu. În cazul de față, m-ar învălui fumul, mi-aș pierde cunoștința și aș muri cât ai zice pe[te. Acest tip de moarte nu mă sperie deloc dacă o compar cu chinurile iadului prin care a trecut mama... și alte rude. Toate rudele mele au murit din pricina vreunei boli cumplite. E în sânge, presupun. Dura mult până își dădeau duhul și ajungeam chiar să mă întreb dacă mai trăiesc sau au murit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
gata să plesnească. În timp ce Îmi imaginam cum arăt, ud leoarcă și miop, mâna continua să-mi rătăcească printre Întăritură și mătasea lucioasă, spre portjartiere elastice, care erau Întinse și se terminau În clame metalice ce susțineau ciorapii. Ca să mai Întârzii chinul acesta sălbatic, amețitor, care mă Învăluia ca un nor fabulos, am evitat să-mi ating sexul tremurător și mi-am plimbat mâna În sus, pe cealaltă coapsă, lângă șold, pe arcuirea rigidă a taliei, până mi-a atins pieptul bombat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1858_a_3183]
-
care nu le mai putea schimba și, dac-ar fi să spunem adevărul, aceste incidente se Înmulțiseră Îngrijorător În decursul ultimelor luni - a ultimelor trei luni și jumătate, ca să fim mai exacți. Trei luni și jumătate În care trecuse prin chinurile iadului rezistând, Împotrivindu-se, plângând, refuzând să accepte, rugându-se să nu fie așa, și, În cele din urmă, dându-se bătută În fața evidenței - mariajul ei se terminase. Căsătoria putea fi o nebunie trecătoare care te făcea să crezi că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]