5,700 matches
-
fac legături între ele, alteori mă blestemam că n-am un pic mai multă materie cenușie, iar alteori copiile după rapoarte îmi aminteau pur și simplu de Lee. Am continuat relația cu femeia pe care el o salvase dintr-un coșmar. Kay și cu mine ne jucam de-a cuplul de trei-patru ori pe săptămână, la ore târzii, fiindcă acum eu lucram în ture. Făceam dragoste în stilul nostru tandru și discutam, având grijă să evităm lucrurile rele din ultimele luni
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
dorința de a mușamaliza pasiunea lui Madeleine pentru barurile de lesbiene. Am continuat să studiez dosarul, transpirând în camera încinsă, lipsită de aer. N-a mai apărut nici un prefix de Webster, dar au început să mi se arate frânturi de coșmar: Betty stând în stația de autobuz Wilshire în seara zilei de 12.01.1947, la șapte și treizeci, și făcându-mi cu mâna, „La revedere, Bucky!“, gata să sară în eternitate. Mi-a trecut prin cap să mă interesez la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
Mă gândeam la cât de aproape e proprietatea lui Sprague și la lunaticul de Georgie Tilden, locatarul unei cocioabe mizere și fiul unui celebru anatomist scoțian. „Serios? Un bărbat cu pregătire medicală?“ Am deschis trusa și-am sfâșiat culcușul de coșmar, căutând de probe. Am luat-o mai întâi de sus în jos. În afară de urme, recente de noroi - boschetarii lui Harry, probabil -, am descoperit sub saltea bucăți zdrențuite de sfoară. Am răzuit ușor ceva ce semăna cu niște particule de carne
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
lesa câinelui, care o zbughi înaintea noastră și urcă scările spre ușa din față a clădirii în stil colonial ce aparținea familiei Chambers. L-am ajuns din urmă peste câteva secunde. Jane deschise ușa. Și iată-l pe amicul din coșmarurile mele - clovnul cu gura tăiată. M-am cutremurat. — Blestemăția asta! Jane zâmbi. — Vrei să-l acopăr cu ceva? Nu, te rog. Știi, după ce-am vorbit atunci despre el, m-am interesat puțin despre povestea lui. M-am descotorosit de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
dau duminica! zise Stejeran 1. — Dar nu există nici o diferență între visele voastre? întrebă Getta 2, trăgându-și mai aproape scăunelul. — Ba da, există, oftă Stejeran 1, uitându-se spre comandantul adormit. Am colegi - șopti el - care nu visează decât coșmaruri. — De ce? șopti Getta 2. — Au încercat să-și vândă din piese și din cartele și i-au prins. Unul și-a vândut niște tranzistoare, altul și-a dat cartelele cu tabla înmulțirii pe-o cartelă cu limbi străine. Când l-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2120_a_3445]
-
prins. Unul și-a vândut niște tranzistoare, altul și-a dat cartelele cu tabla înmulțirii pe-o cartelă cu limbi străine. Când l-au întrebat cât fac doi ori doi, a răspuns în franceză și l-au demontat. — Și ce coșmaruri visează? — Coșmaruri obișnuite. Că lunecă într-o prăpastie, că li se pun șuruburi de plastic, mă rog, depinde de fapte. În plus, din punct de vedere tehnic, coșmarurile sunt și mai ușor de realizat. — Tu ai avut vreodată vreun coșmar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2120_a_3445]
-
și-a vândut niște tranzistoare, altul și-a dat cartelele cu tabla înmulțirii pe-o cartelă cu limbi străine. Când l-au întrebat cât fac doi ori doi, a răspuns în franceză și l-au demontat. — Și ce coșmaruri visează? — Coșmaruri obișnuite. Că lunecă într-o prăpastie, că li se pun șuruburi de plastic, mă rog, depinde de fapte. În plus, din punct de vedere tehnic, coșmarurile sunt și mai ușor de realizat. — Tu ai avut vreodată vreun coșmar? zise Getta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2120_a_3445]
-
ori doi, a răspuns în franceză și l-au demontat. — Și ce coșmaruri visează? — Coșmaruri obișnuite. Că lunecă într-o prăpastie, că li se pun șuruburi de plastic, mă rog, depinde de fapte. În plus, din punct de vedere tehnic, coșmarurile sunt și mai ușor de realizat. — Tu ai avut vreodată vreun coșmar? zise Getta 2 țuguindu-și buzele. — Nu! răspunse cu mândrie Stejeran 1. Eu am avut numai vise de apreciere pentru activitatea mea. Episodul 13 Dromiket 4 În timp ce robotul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2120_a_3445]
-
coșmaruri visează? — Coșmaruri obișnuite. Că lunecă într-o prăpastie, că li se pun șuruburi de plastic, mă rog, depinde de fapte. În plus, din punct de vedere tehnic, coșmarurile sunt și mai ușor de realizat. — Tu ai avut vreodată vreun coșmar? zise Getta 2 țuguindu-și buzele. — Nu! răspunse cu mândrie Stejeran 1. Eu am avut numai vise de apreciere pentru activitatea mea. Episodul 13 Dromiket 4 În timp ce robotul TESA Stejeran 1 îi împărtășea roboatei Getta 2 impresiile sale în legătură cu unele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2120_a_3445]
-
toată lumea se umpluse de dorințe. Lea se foia toată noaptea, iar Zilpa îl văzuse pe Iacob pe câmp, rezemat de un copac, lucrându-și sexul cu mâinile până când căzuse epuizat. Cu o lună înainte de nuntă, Iacob încetase să mai aibă coșmaruri cu lupta dintre el și părinții și fratele lui, ci își petrecea nopțile visând la fiecare dintre cele patru surori. Bea din apa unui izvor și se trezea în poala Rahelei. Ridica un bolovan uriaș și sub el o găsea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
roșu, pentru că Zilpa a urlat din nou. Durerea se întorsese. - Mor, sunt pe moarte, a suspinat ea, jelindu-și deja fiul care n-avea să-și cunoască mama. O să trăiască așa cum am trăit și eu, orfanul unei concubine, bântuit de coșmarul unei mame reci și moarte. Nefericitul de el, plângea ea, fiu nefericit dintr-o mamă nefericită. Inna și Rahela s-au aplecat deasupra ei ca să vadă de unde venea această nouă durere. Inna i-a luat mâna Rahelei și a pus
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
a pururi, puternici și foarte atenți la tot ce făceam eu. Mi-era groază atunci când o auzeam pe Lea, cea mai înțeleaptă dintre soții, vorbind despre ei, despre acești prieteni atotputernici ca despre niște biete povești, inventate doar ca să liniștească coșmarurile copiilor. Am început să tremur. Mama și-a pus mâna pe obrazul meu să vadă dacă am febră. Dar nu aveam, eram rece ca gheața. Mai târziu în acea noapte m-am trezit din somn țipând, udă toată de transpirație
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
brațe. - Nu, nu, micuța mea, a zis ea, mângâindu-mă pe păr. Se simte bine. Și-a revenit în simțiri și acum doarme liniștit. Mamele tale dorm și ele, erau epuizate. La apusul celei de-a doua zile după acest coșmar, tata era destul de bine încât să stea la intrarea cortului său și să mănânce. Îl durea încă piciorul și abia putea să meargă, dar ochii îi erau limpezi și mâinile nu-i mai tremurau. Am putut să dorm din nou
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
între ele, doar Inna râdea de una singură. - Tatăl vostru era așa de prostuț, zicea ea câteva săptămâini mai târziu, în Succoth, când ne aminteam întâmplarea din acea zi. Să se teamă de așa un bărbat copilăros? Să ne dea coșmaruri din cauza unui mielușel ca el? Tata l-a condus pe Esau la locul unde ne așezaserăm și i-a oferit darurile. Unchiul meu le-a refuzat de trei ori așa cum cerea obiceiul și apoi conform aceluiași obicei le-a luat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
țipăt de femeie. Ceva groaznic trebuia să i se fi întâmplat acelui biet suflet, m-am gândit eu, încercând să nu mă mai gândesc la acel sunet ascuțit, sfâșietor, pătrunzător, prea teribil ca să fie real, un sunet ca dintr-un coșmar. Sunetul acela sălbatic venea de undeva de departe, dar era atât de supărător și de insistent că nu-l puteam da la o parte, așa că m-am gândit că trebuie să mă trezesc din coșmar ca să scap de țipăt. Se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
un sunet ca dintr-un coșmar. Sunetul acela sălbatic venea de undeva de departe, dar era atât de supărător și de insistent că nu-l puteam da la o parte, așa că m-am gândit că trebuie să mă trezesc din coșmar ca să scap de țipăt. Se auzea din ce în ce mai tare, până când mi-am dat seama că aveam ochii deschiși și că sufletul acela chinuit nu era dintr-un vis și nu era nici departe. Urletele erau ale mele și acel sunet nepământean
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
maro, când negru, când gri și o dată, când am trecut pe lângă o tăbăcărie, culoarea sângelui. În acea noapte, m-am trezit cu o gheară în gât, înecată în sânge, strigându-l pe Shalem, strigând după ajutor, după mama, într-un coșmar care avea să mă bântuie iar și iar. Mai întâi, simțeam greutatea lui Shalem în spatele meu, o greutate binecuvântată care mă liniștea cu totul. Dar apoi o căldură ciudată mi se răspândea pe mâini și pe piept, iar apoi îmi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
de nord dinspre fluviu ar fi putut să ridice pe sus cortul așezat acolo pentru umbră. Mulți dintre cei din casă dormeau pe acoperiș în nopțile fierbinți, dar eu nu i-am însoțit niciodată, pentru că mă temeam să-mi duc coșmarurile în mijlocul altor oameni. De pe acoperiș, mă holbam la soarele care se reflecta în fluviu și la grația corăbiilor care navigau. Mi-am amintit de prima apă mare pe care o văzusem când eram încă o fetiță, când familia mea trecuse
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
la rațe și apoi Nakht-re l-a luat de mână. M-am uitat de pe acoperiș cum pleca, cu o bucată de pânză în gură, ca să pot plânge în sfârșit până nu voi mai fi avut lacrimi. În acea noapte, vechiul coșmar s-a întors cu toată puterea, iar eu eram din nou singură în Egipt. CAPITOLUL DOI De momentul venirii lui pe lume, viața mi s-a învârtit în jurul fiului meu. Gândurile mele au fost legate de fericirea lui, iar inima
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
din mine ai făcut un orfan și un proscris. Când eram copil, servitorul bunicii mi-a spus că atunci când o să aflu numele ucigașilor tatălui meu, o să mi se frângă inima. A avut dreptate. Tu ești unchiul meu. O, zei, ce coșmar, a țipat Re-mose. Un ucigaș și un mincinos. Cum îndrăznești să te dai nevinovat în ticăloșia asta? Poate că n-ai ridicat tu sabia, dar nici n-ai făcut nimic ca să-i oprești. Trebuie să fi știut ceva despre complot
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
dibuind, am reușit să ajung în zona cuștilor. Dar acolo visul meu s-a spulberat. Cuștile erau bine ferecate. Am plâns descoperind asta. În nopțile următoare, m-am trezit de câteva ori leoarcă de transpirație. Aveam fel de fel de coșmaruri. Mă visam vârât în cușcă, bătut cu biciul și mă deșteptam urlând. Când, într-o noapte, tata a apărut în prag îngrijorat, am fost gata să mă arunc în brațele lui și să plâng, ca să-mi liniștesc spaimele, dar el
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2277_a_3602]
-
mai lega ura, nu ne mai lega nimic. Așa ne-am despărțit. Închisoarea îmi schimbase numai în parte existența, însă îmi schimbase cu totul visele. Paradisul din somn se transformase în infern. Nu mai aveam vise frumoase, ca înainte, ci coșmaruri. Aproape mă temeam să mă culc. În felul acesta, nemaiavând nici un refugiu, viața mă lăsa singur cu existența mea adevărată pe care o vedeam, acum, până în cele mai mizerabile amănunte. M-a încercat chiar gândul sinuciderii și dacă n-aș
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2277_a_3602]
-
Și m-am întors în pat, descumpănit de propria mea obiecție, întrebându-mă dacă nu cumva o visam și pe ea. Dimineața l-am căutat pe Dinu și i-am povestit tot, mărturisindu-i că de mai multă vreme aveam coșmare noaptea. El m-a ascultat cu atenție. La sfârșit, mi-a sugerat să-mi notez un timp visele într-un caiet, explicându-mi că studiul lor permite diagnosticarea timpurie a unor boli pe care, cu mijloacele obișnuite, le putem descoperi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2277_a_3602]
-
ceea ce îmi era interzis. „Ești un om norocos”, mi-a zis odată Dinu. „De ce?” l-am întrebat, sincer surprins. Mi-a înșirat câteva argumente. Că eram iubit (se referea la Marta atunci), că eram sănătos (nu-i povestisem încă despre coșmaruri, iar „ulcerul - zicea el - e o chestie de modă”), că făceam o meserie care-mi plăcea și, pe deasupra, mă lepădam ușor de păcate. Azi îmi vine să râd amar amintindu-mi de aceste argumente. Meseria mea? Ce meserie? N-am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2277_a_3602]
-
riscurile ei. Eram novice. Poate altădată... Când am trecut pe lângă Francisc și am ajuns pe coridoarele obișnuite ale azilului, mijeau zorii; ferestrele se înălbeau de o lumină murdară și mă simțeam obosit; parcă toată noaptea mă luptasem cu vedeniile unui coșmar strălucitor. 20 (Din caietul cu visuri) Bătrânul râse și împreună cu el mii de alți „el” s-au pornit să râdă în sala cu oglinzi. După care a repetat invitația. — Îndrăznește, domnule sculptor. Nu e nimeni aici în afară de noi doi. — Noi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2277_a_3602]