8,653 matches
-
fă și milostenie! Ai două urechi, auzi glasul Divin al Lui Dumnezeu! 21. Dumnezeu Binecuvântează pe cei ce muncesc! 22. Dumnezeu nu Binecuvântează trândăvia(atenție!) 23. Omenia profundă se caută când cobori, se uită când urci! 24. Vreți să fiți Fericiți! cu Iisus Călătoriți! 25. Zăpada e mantia care acoperă păcatele noastre și le spală cu lacrimile pocăinței noastre. 26. Te rugăm dă-ne lacrimi pe măsura păcatelor noastre. 27. Fulgii de zăpadă sunt lacrimile Îngerilor! 28. Azi stai de vorbă
Pelerinaj la Sfintele Locuri Și un buchet de poezii Duhovnicești by Maria Moşneagu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1640_a_2956]
-
Iisus Păstrează-L să nu plece! Ai comoara cea mai scumpă. Nimeni nu poate să ti-o ia. Este a ta! Domnul Iisus nu-ți cere banii. Nu! Ci doar inima ca să locuiască la tine, să te facă fericit. Fii Fericit! Chiar de ai fi cât de sărac... dumnezeu te vrea așa sărac cum ești În sărăcie. Unde-i bogăție El nu are loc, bogăția trecătoare i-a ocupat locul Lui. Hai dragii mei frați și surori În Domnul să-i
Pelerinaj la Sfintele Locuri Și un buchet de poezii Duhovnicești by Maria Moşneagu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1640_a_2956]
-
că ai făcut un lucru foarte serios . Mi-am propus să mai răsfoiesc odată dosarele mele să vedem dacă nu-ți mai găsesc ceva de seamă pentru lucrarea ta. De exemplu din activitatea Învățătorilor, a cooperativelor și altele. Aș fi fericit să-ți pot fi de folos. Eu am terminat acea autobiografie care ai văzut-o la Varatic. Va fi și ea un document, căci am pus și acolo lucruri care nu mai circulă astăzi, căci s-au dus cei care
CORESPONDENŢĂ FĂLTICENEANĂ VOL.II by EUGEN DIMITRIU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/700_a_1279]
-
Stino Tot nu poți reuși să te așezi la Fălticeni? </citation> <citation author=”STINO Aurel George” loc=”(Fălticeni)” data =”(31.12.1969)” desc=”Cărți de vizită”> Cu cele mai călduroase mulțumiri pentru buna aducere aminte, urându-vă deasemenea Ani mulți fericiți cu sănătate și satisfacții. Felicitări și pentru generoasa idee de a aduna câte ceva din trecutul locurilor noastre . Virginia și A. G. Stino Cele mai bune urări de sănătate doamnei Varvara Dimitriu . Virginia și A.G. Stino </citation> <citation author=”STINO Virginia ” loc
CORESPONDENŢĂ FĂLTICENEANĂ VOL.II by EUGEN DIMITRIU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/700_a_1279]
-
mult că ați folosit-o, că V-a fost utilă. Este pentru mine o mare satisfacție. Vă mulțumesc de asemenea pentru frumoasa și delicata evocare a orașului D-stră drag și a atmosferei lui liniștitoare și prielnică meditațiilor literare. Voi fi fericită să-l văd cândva și să-i simt trecutul. Vă mai rog un lucru - și cu aceasta Închei, că prea m-am Întins - să transmiteți salutările mele cordiale și gândurile mele bune D nei Apetroaei și D-lui Prof. Popa
CORESPONDENŢĂ FĂLTICENEANĂ VOL.II by EUGEN DIMITRIU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/700_a_1279]
-
reclamă la tot ce înseamnă turism. Ca și cum nu ar fi fost destul, atmosfera de concediu generalizat timp de patru luni s-a extins și în orașe. Din mașini, din blocuri, din magazine, ascultăm muzică, vrem-nu vrem. Că unii oameni sunt fericiți asta este bine, însă nimeni nu poate fi obligat să participe la fericirea altuia. Când ești nesimțit, primul impuls este să crezi că toată lumea este ca tine. Nu este așa! Sunt și oameni care trudesc din greu pentru bucata de
Decalogul şi Codul Penal Românesc by Răzvan Badac () [Corola-publishinghouse/Law/100965_a_102257]
-
umană, imperfectă și supusă păcatului, care ne mărginesc capacitatea (nu dorința) de a rezolva problemele altcuiva. Cu toate acestea, Dumnezeu în Atotputernicia Sa, a dăruit fiecăruia dintre noi, câte doi oameni care cumulează cele mai nobile însușiri cu care ne fericesc din clipa în care ne-au deschis ușa spre această lume și până în clipa plecării lor “acasă”. Aceste două neasemuite zidiri ale lui Dumnezeu sunt părinții, pe care îi vom cinsti pururea cu numele de “mamă” și “tată”. Cinstirea părinților
Decalogul şi Codul Penal Românesc by Răzvan Badac () [Corola-publishinghouse/Law/100965_a_102257]
-
uneori chiar și când, la rândul lor, copiii au copii. Fiecare zi petrecută cu copiii este foarte importantă. Fiecare clipă de absență din viața copiilor noștri, distruge ceva în sufletul lor, oricât de motivată ar fi această absență. Copiii sunt fericiți atunci când mulțumirea părinților se revărsa asupra lor, la vreme de bucurie sau necaz, tot astfel cum plantele au nevoie de apă și nu de orice alt lichid pentru a trăi. Se povestește că un tată mergea împreună cu fiul său pe
Decalogul şi Codul Penal Românesc by Răzvan Badac () [Corola-publishinghouse/Law/100965_a_102257]
-
Bebe și Tatiana Lahovary, doi Duca și cu mine. Compartimentul nostru rezervat de șeful gării și păzit de doi impiegați era luat cu asalt. În momentul când intrarăm, publicul spărgea ferestrele ca să-l ocupe. Ne așezarăm cam înghesuiți, dar foarte fericiți de norocul ce avusesem și, mulțumind d-lui Mavrocordat, începurăm călătoria cea mai riscantă, mai ales pentru mama. Era ultimul tren spre România și încă numai până la Cer năuți, unde se lega de cel pornit din Berlin cu aceeași destinație
Din viaţa familiei Ion C. Brătianu: 1914–1919: cu o anexă de însemnări: 1870–1941 by Sabina Cantacuzino () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1379_a_2882]
-
O bombă a căzut chiar în grădină la el. Într-o dimineață un sergent a băgat pe toți trecătorii în prima pivniță deschisă, mama ședea pe scară și asculta la vorbele lor: toți încrezători în înfrângerea germanilor. Se întoarse acasă fericită de mentalitatea lor în aceste grele clipe. Trebuia însă luată o hotărâre. Cine să plece la Iași, cine să rămână, căci toată familia nu trebuia să părăsească populația Bucureștilor care nu se putea mișca. De cei mobilizați nu se discută
Din viaţa familiei Ion C. Brătianu: 1914–1919: cu o anexă de însemnări: 1870–1941 by Sabina Cantacuzino () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1379_a_2882]
-
viață și moarte mai multe luni. Când își reveni în fire și [ajunse] acasă, Germania era învinsă, armata de ocupație fugise de la noi, și dânsa, cu pră vălirea tuturor credințelor sale, rămase multă vreme zdrobită și niciodată revenită în starea fericită de altădată.](Ibidem, p. 151. ) Dar ce să mai zicem de nenorocitul general Eremia care, făcându-și studiile militare în Germania, se căsătorise cu o germană și care, ofițer distins ajuns până la gradul cel mai înalt, descoperi că nevasta lui
Din viaţa familiei Ion C. Brătianu: 1914–1919: cu o anexă de însemnări: 1870–1941 by Sabina Cantacuzino () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1379_a_2882]
-
Tot ora șul era pavoazat. Lumea cutreiera străzile, cunoștințele se opreau și se felicitau. O bucurie generală de nedescris. O delegație de doamne a fost primită de rege pentru a-i prezenta un pergament urându-i bun venit și domnie fericită în România Mare. Didina Cantacuzino luase inițiativa și a ținut un discurs. Regele, cu lacrimile în ochi, a răspuns. Pe urmă a vorbit cu cele mai cunoscute. Mi-a spus că tot meritul a fost al acelora care au avut
Din viaţa familiei Ion C. Brătianu: 1914–1919: cu o anexă de însemnări: 1870–1941 by Sabina Cantacuzino () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1379_a_2882]
-
când mulțimea în delir oprea caii, ea se ridica din nou și lumea se aprindea și mai mult. „Regina, regina noastră.“ Poporul uitase toate cele greșite și nu-și reamintea decât bunătatea, dărnicia și devotamentul ei din război. Toți erau fericiți de a o ști din nou în țară, locul îi rămăsese gol și societatea era dezaxată. Își reluă viața obișnuită de lucru, pe de o parte, de primiri pe de alta. D-na Maurojeny, numită mare doamnă de onoare, George
Din viaţa familiei Ion C. Brătianu: 1914–1919: cu o anexă de însemnări: 1870–1941 by Sabina Cantacuzino () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1379_a_2882]
-
al desenurilor moderne. Sculptura era mai puțin bogată, deși foarte selecționată, arta bisericească - cu puține obiecte, dar minunate, ca relicvariul de la Chartres, cel de la Beauvais, cărțile, missele, legăturile. Nu lipsea nimic. Publicul era entuziasmat, auzeai bătrâni zicând cu emoțiune: „Sunt fericit că am apucat să văd o astfel de minune“. Era o mândrie și o consolație după atâtea umiliri politice în viața lor interioară. predeal, 3 ianuarie 1938 Generalul Antonescu mi-a povestit aseară intrarea lui în minister 321 și ceea ce
Din viaţa familiei Ion C. Brătianu: 1914–1919: cu o anexă de însemnări: 1870–1941 by Sabina Cantacuzino () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1379_a_2882]
-
Azi e la fel, și vinul așteaptă-n adormire;/ M-aștepți cu vinul roșu, voioasă să mi-l dai,/ Dar sînt acum departe, privind în amintire/ O mamă grijulie și-un băiețel bălai". În seara aceea, a anului 70, eram fericit. O piesă de-a mea plăcuse mai multor teatre și fusese inclusă în planul repertorial. Fusesem cu o săptămînă în urmă la teatrul din Arad, unde am citit piesa în prezența celor ce urmau să realizeze spectacolul. Directorul, care voia
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1531_a_2829]
-
susținut s-o facă după ce iese premiera la teatrul din Arad. Ghinionul meu! Peste vară, piesa a fost respinsă. Teatrul din Iași a mai inclus-o o dată în repertoriu, dar fără succes. Acum însă, în ajunul Crăciunului din 1970, eram fericit. Stăteam la masă și tocmai reciteam cele două-trei pagini modificate la propunerea teatrului din Arad. Se înserase și, afară, ningea liniștit, ca într-un basm. În cămăruța mea era cald și bine. Stăteam cufundat în scaun, cu un picior pe
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1531_a_2829]
-
că n-am timp să-l aștept. Trebuie să duc cutiuțele, pe urmă mai am treabă prin combinat. Cum vrei. Mulțumesc pentru ce mi-ai arătat! La revedere! Ies din seră bătut de gînduri, înfiorat de priveliștea magnoliei în floare, fericit în sinea mea că la ora patru voi veni pe aici să iau o cutiuță cu trei magnolii, să o duc Liviei. Pentru ea, care are atîta sensibilitate, cele trei magnolii vor fi prilej de sărbătoare. "Ce-o fi vrînd
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1531_a_2829]
-
întrebări decît să simți pe obraz palma minciunii?! Căci nu de riscul în sine mă tem eu acum, ci de faptul că aș putea pierde amăgirea întrebării. Sînt ca soldatul de pe front, care a primit o scrisoare de la soție: e fericit, dar nu o deschide de teamă să nu afle că s-a întîmplat ceva rău acasă. Așa că mă voi ridica și voi pleca. Mihai, întoarce brusc privirea spre mine doamna Teona, tocmai cînd eu încerc să mă ridic, iar vocea
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1531_a_2829]
-
-mi fie rușine de mine însumi, să dorm liniștit la noapte, fără teama că, din neant, unde a dispărut, Doamna Ana s-ar putea întoarce... Altă dată, în altă zi, poate că aș fi uitat deja, dar azi sînt prea fericit ca să trec cu vederea ceea ce-am spus. Dacă nu-i voi cere scuze doamnei Teona, fericirea acestei zile va fi mereu întreruptă de întoarcerea gîndurilor mele spre ochii aceia mari, plini de surîs, rămași încremeniți cînd vorba mea vulgară
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1531_a_2829]
-
bea cîte un pahar... Poate, judecînd din alt punct de vedere, nu am fost "băut" de pomană. Chiar și în decembrie '70, cînd am avut lectura piesei de teatru la teatrul din Arad, nu am fost băut de pomană. Eram fericit că piesa mea era primită atît de bine, că ei descifraseră tocmai sensurile pe care am vrut eu să le dau evoluției personajelor, așa că, în cele trei zile cît am stat în Arad, am mers în toate trei serile la
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1531_a_2829]
-
cu o femeie numai pentru că am dorit-o cîndva, în tinerețe", mi-a răsunat în minte meditația lui Sartre, citită, probabil, în romanul Cuvintele. Asta m-a înfuriat. Mulțumesc, doamnă, am zis, eliberîndu-i mîna, acum zece ani aș fi fost fericit numai să vă văd... Mda, a surîs Mariana înainte de-a pleca, trebuia să-mi închipui că eu nu te mai interesez decît ca o răfuială, mai ales acum, cînd îți poți permite... destule, ținînd cont că literatura îți aduce
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1531_a_2829]
-
de pe lista cu propuneri pentru comitetul sindicatului pe combinat are la bază o astfel de teamă. E important să aflu cine m-a tăiat, că doar nu s-or fi adunat cu toții să ia o hotărîre comună!... Acum, mulți sînt fericiți că nu-s în comitetul sindicatului și vor fi și mai fericiți dacă m-ar ști în altă întreprindere. Sînt cu toții de acord că e bine să se scrie lucrări literare inspirate din viața combinatului, dar lucrările astea să prezinte
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1531_a_2829]
-
forma aprobată de Direcția Teatrelor. Nimeni, nici chiar secretarul literar nu a știut asta atunci, seara. Doar directorul a păstrat în el nemulțumirea tovarășului Amariei. A păstrat-o strîns, salvînd aparențele, lăsînd să se desfășoare premiera asemeni celorlalte, fiind chiar fericit la mica petrecere de după spectacol, dar retrăgîndu-se înaintea tuturor, pretextînd că este foarte obosit. Cînd am aflat cine a fost și ce-a vrut cetățeanul furios, m-am întrebat cum de n-a făcut directorul infarct. Dar mai tîrziu, cînd
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1531_a_2829]
-
sînt gata să mă retrag, dar îmi vine brusc în amintire imaginea Brîndușei din biroul președintei sindicatului, parcă-i aud vorbele și simt cum crește în mine răutatea. Mi-o imaginez pe Brîndușa întinsă aici, acum, sub trupul meu. Sînt fericit că mă pot răzbuna. Și chiar dacă nu e ea, puțin îmi pasă! vreau s-o înving pe femeia asta, să mă știu puternic, să-mi satisfac orgoliul și dorința posesiunii!... Din clipa asta sînt satană. O strîng mai cu putere
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1531_a_2829]
-
să-și fi terminat vorba. Acum îmi amintesc unde te-am mai văzut: aveai poza pe copertă, o poză în care surîdeai... Poză?! se miră Cristina. Poza aceea n-a semănat niciodată cu mine... Ba nu, Cristina, îi spun eu, fericit de descoperirea făcută. Tu semeni cu poza aceea. Semeni cîteodată, cînd surîzi... În noaptea asta, înspre zori, s-a mai întors o lebădă; / S-a-ntors din drumuri lungi de ape și de stele, / Mai albă decît ieri și mai bogată cu
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1531_a_2829]