5,468 matches
-
a primit ordin să-și lase mustață. Ca să ne facă să părem mai bătrâni, cred - vedeți voi, cei mai mulți dintre băieți erau tare tineri, cu ani buni mai tineri ca mine. Unii arătau ca niște școlari. Și pot să spun că marșul mi s-a părut greu, cu picioarele mele scurte, dar cu mustața n-am avut probleme, mi-a crescut În mai puțin de-o săptămână. I-am mustăcit pe toți! hohotește el. — N-ai picioarele așa de scurte, Burgess, se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
de la poalele ei de nemți și să ocupăm punctul cel mai Înalt. Era prima acțiune serioasă pe care o organiza Batalionul V. Pentru mulți dintre flăcăi, prima și ultima. Atunci nu știam, dar până În momentul ăla o duseserăm bine, doar marșuri lungi și câteva salve de artilerie și focuri de pușcă. Ne ținuseră mai mult de rezervă, În timp ce luptele le dădea Batalionul II - ei erau din trupele regulate, bineînțeles. Dați naibii. „Regimentul de fier“, așa le spuneau germanii. Una peste alta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
nu s-a Întors niciunul, așa că atacul a fost contramandat. Pe la șase seara a venit ordin să ne Întoarcem acolo unde eram Încartiruiți, Într-un loc pe nume Gonnehem - să ne Întoarcem acasă, cum ar veni. Batalionul a pornit În marș ordonat, cântând Sussex by the Sea, cântecul regimentului nostru. Mai târziu, comandantul ne-a felicitat pentru curaj. Dar aveam motiv să cântăm. Eram În viață. Nu ca săracii morți În țara nimănui. În ziua aia, batalionul a pierdut două sute de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
cupolă din nori groși, fumurii, recreați altfel la fiecare bătaie a vântului. Cele două straturi își mișcau marginile înspumate ca marea sălbatică în mijlocul furtunii, deplasându-se ca o masă unită și compactă înspre partea cerului rămasă pierdută și pală. Era marșul nupțial al câtorva lucruri lipsite de viață, însă respirând iubire prin fiecare combinare dramatica a nuanțelor. Înaltul cerului părea mândru și fastuos, însă încărcat de o tristețe în care numai un suflet rătăcit vedea romantismul și fatalitatea. În zare, la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1508_a_2806]
-
Alison voia tot ce era mai bun. Dacă ar fi fost după capul ei, atunci s-ar fi căsătorit în catedrala St. Paul, cu un cor bisericesc de o sută de cântăreți și cu Dame Kiri Te Kanawa 1 ciripind marșul nupțial. Dar, din cauza detaliului „insignifiantei“ experiențe a precedentului mariaj al lui Luca, fuseseră nevoiți să se mulțumească cu Oficiul de Stare Civilă din Windsor și pentru că el a refuzat să mai plătească alte „prețuri londoneze“, ceea ce însemna că recepția urma
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
ies din lift. Se făceau glume În timpul ședințelor despre faptul că va trebui să Întărim podelele ca să țină greutatea lui Kate, iar eu râdeam mai tare decât toți. De fiecare dată când treceam pe lângă biroul de tranzacții, Chris Bunce fluiera „Marșul elefanților“ din Cartea junglei: „Hap doi, trei, patru, Continuați, doi, trei, patru!“. Nenorocitul. Într-o după-amiază, stând În fața calculatorului, cu burta atât de Încordată, că aveam impresia că-mi mișună mii de furnici pe piele, am avut câteva Braxton Hicks
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2090_a_3415]
-
lin și în veștminte Cântând a cărților cuvinte. În urmă vin ca-ntr-un prohod Tineri, femei, copii, norod; Dar nu-i prohod - sfințire de-apă, Pe uliți lumea să nu-ncapă; Se scurg încet - tarra bumbum, Ostașii vin în marș acum, Naintea lor tambur-major, Voinic el calcă din picior Și tobe tare-n tact ei bat Și pașii sună apăsat; Lucesc și armele în șir, Frumos stindarde se deșir; Ei trec mereu tarra bumbum Și dup-un colț dispar acum
Opere 04 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295583_a_296912]
-
surâzător, ducând un trandafir între dinți. Toată lumea încremenise. Polițistul anchetator nici nu îndrăznea să aducă o „probă“ ca asta sub ochii altora. Doar că tinerii din Beirut aflaseră și considerau ipostaza ca fiind foarte cool și bună de dus în marșuri de stradă. Erau zece mii de pancarte ale liderului cu trandafirul, încât nicio grupare nu mai putea să le interzică. L’Orient. Le jour din ziua sosirii publicase portretul pe prima pagină. Sonia Leclerc luase chipul curajului de a face din
Omar cel orb by Daniela Zeca () [Corola-publishinghouse/Imaginative/607_a_1328]
-
mai vedeau în depărtare și care se mutau mereu mai departe din calea cenușii înflorite. Erau ca două armate care se luptau. De o parte, cei arși pe rug, cenușa lor adică, de alta, inchizitorii, încercînd în zadar să oprească marșul fantomelor. Și, astfel, pământul întreg risca să devină sau chiar devenise o închisoare uriașă, cuprinzând ruinele unui număr fără sfârșit de închisori. Eram atât de năucit, încît primul gând a fost să mă uit afară, să văd dacă am rămas
Apărarea lui Galilei by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295601_a_296930]
-
dinții și veselindu-se că era ziua lor de sărbătoare. Lina le simți privirile curioase și se lipi de umărul puternic al lui Stere. Birja o cotise spre mahalaua ceferiștilor. Vecinii toți, în păr, la poartă. Se auzeau lăutarii cântând marșul de bun venit. Aglaia chiuia în curte: -Zi, mă! Zi! Așa! Așa! Caii se opriră. Mulțimea se îngloti spre trăsură, să-i vadă. Când să coboare, mireasa îl zări pe Nicolae al ei. Se ascundea după niște muieri. Avea privirea
Groapa by Eugen Barbu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295563_a_296892]
-
se schimba și începea să simtă acest lucru. Cumetrele spuseră tare că patul de nuntă e gata. 38 Sub ochii mesenilor, galbenă de spaimă, Lina se ridică, urmată de bărbat. Străbătură curtea pietruită printre lăutarii care o daseră acum pe Marșul miresei și, în prag, fata se opri. Văzu fețele luminate de lămpi, înveselite de chef, resturile de mâncare în farfuriile murdare, lăutarii osteniți, cântând din obișnuință și simți aerul rece al nopții înfrigurînd-o. Stere îi întinse mâna peste prag și
Groapa by Eugen Barbu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295563_a_296892]
-
droști. Soba nașului fu pusă deasupra, cu picioarele de tablă în sus, să nu se turtească, lângă albia așezată cu grijă de gunoier. 43 Era vremea să plece. În curte, brutarul se răstea la lăutar: - Ce, mă, voi dormiți? Cântați marșul de plecare, că se duce mireasa! Țiganii se dezmeticiră. Lina, însoțită de maică-sa, călca stingherită lângă Stere, care o aștepta, vorbind cu nașul. Acesta îi opri la masă, să soarbă cu el o ciorbă de potroace, acră foc, gătită
Groapa by Eugen Barbu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295563_a_296892]
-
ar mai fi întors niciodată în casa părinților. Abia își stăpâni lacrimile. I se părea că în locul inimii avea o piatră grea. Se urcă lângă mire și nu mai privi la vecinii strinși lângă gard. Țiganii cântau în curte un marș săltăreț. Nașul, corcofelit, juca de mână cu fmul Tache, tinînd câte un sifon în dinți. - Și-așa! Și-așa! Dogarul le făcu un semn scurt cu mâna. Caii smuciră hamurile și trăsura se depărta. Ulucile se pierdură în urmă. Lina
Groapa by Eugen Barbu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295563_a_296892]
-
urmară rudele, așteptând parcă să se întîmple acel fapt care i-ar fi răzbunat fără ca ei să mai facă ceva. Arcurile negre de metal erau bune și de fiecare dată sicriul mișcat când încolo, când încoace revenea la locul său. Marșul precipitat îi încălzise pe oameni și stârnise în rândurile lor o oarecare veselie. - Haideți după el, să-l ducem până la cimitir. Femeile călcau apăsat, hotărâte să facă un lucru despre care nu știau prea multe până acum. 219 - După ce-l
Groapa by Eugen Barbu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295563_a_296892]
-
să plîngă: - Nu ne lăsați, fraților, avem copii, fraților! Neacșule, nu mă lăsa! Neacșule, se rugă Dumitru, încercînd să se miște cu ultimele puteri. Acesta se făcu că nu-i aude și desfăcu cât putu de tare burduful. - Cântați, mă, marșul miresii, ce vă uitați așa? Ceva săltăreț, o sârbă. Și încercă să se târască cât mai departe de ceilalți. Cânta într-una, desfăcând și strângând cu furie armonica. Anghel strigă după el: - Nu pleca, mă, nu pleca, barim, dacă e
Groapa by Eugen Barbu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295563_a_296892]
-
B. Texte despre dandy și dandysm 417 Indice de autori 423 Pe urmele unui cuvânt: dandytc " Pe urmele unui cuvânt \: dandy" Motor de căutaretc "Motor de căutare" „Yankee doodle dandy”tc "„Yankee doodle dandy”" Prin 1754, În timp ce cântau Încolonați În marș, ca să-și facă puțin curaj, sau În jurul unui foc, lângă corturi ori la pavăza unui fort, spre a-și mai pierde din Încordare, soldații generalului Braddock repetau În cor, pe o muzică zglobie: „Yankee doodle keep it up,/ Yankee doodle
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
mai veche cu amazoanele și scriitorii-oșteni: catalogul. Iată-i așadar perindându-se prin fața ochilor noștri nu pe „căpitanii și domnii” din Boioteia lui Homer, nu pe neînfricații câmpurilor de bătaie, plăsmuiri de mit ori bărbați aievea, ci, În pas de marș, pe năstrușnicii dandy, siliți să accepte tot ce le e mai străin: Înregimentarea, Înșiruirea În cohortă. Pentru cei mai cunoscuți dintre ei, scriitori sau artiști, am ales doar momentele care le dezvăluie dandysmul, iar celor aflați mai puțin la Îndemâna publicului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
care punea la îndoială zelul religios al lui Kansoh. În fruntea interminabilului alai al sultanului înaintau cincisprezece șiruri de cămile împodobite cu ciucuri împletiți cu fir de aur și alte cincisprezece împodobite cu ciucuri din catifea pestriță; apoi venea cavaleria, marșul ei fiind deschis de o sută de bidivii acoperiți cu valtrapuri din oțel încrustat cu aur. Mai departe se puteau vedea litierele așezate pe catâri acoperiți cu învelitori din mătase galbenă, pentru transportul familiei regale. În ajun, Tumanbay fusese numit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2041_a_3366]
-
sfânt. Formau un cerc în Piața Rabin, fie înmânând foi volante și abțibilduri, fie zdrăngănind ușor din chitări, lăsând cântecele să plutească în aerul cald al nopții mediteraneene. În afara cercului se aflau fețe noi, mai puțin cunoscute. Pentru veteranii acestor marșuri ale păcii, cel mai surprinzător lucru era să vadă grupurile lui Mizrahim, evrei nord-africani din clasa muncitoare, veniți aici din cele mai sărace orașe ale Israelului. De multă vreme sunt unii dintre cei mai fervenți susținători ai Israelului: „Îi cunoaștem
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2274_a_3599]
-
Dacă tot s-a sculat la ora asta îngrozitoare, măcar să-i iasă ceva din asta. Talkshow-urile de duminică. Când schimbă pe ABC, se prezenta deja rezumatul știrilor. Nervii sunt încordați la maximum în această dimineață la Ierusalim, după violențele de la marșul păcii de aseară, unde se pare că prim-ministrul Israelului a fost ținta unei tentative eșuate de asasinat. Grijile legate de impactul evenimentelor recente asupra tratativelor de pace din Orientul Mijlociu, despre care s-a sperat că vor fi finalizate nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2274_a_3599]
-
adidași, jambiere și ar intra În formația condamnată la umilință. Deodată Însă, fără ca pe gazon sau În afara lui să se Întâmple ceva anume - accidentări, schimbări providențiale de jucători, fenomene meteorologice sau intervenții ale arbitrului -, Începe să se aleagă praful de marșul triumfal al favoriților. Împotriva cursului jocului, ei primesc un gol care, În tribune, strârnește zâmbete condescendente: mare prostie au făcut desculții ăia, numai bine că i-au supărat pe-ai noștri, care or să le mai dea patru, ca să-i
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1884_a_3209]
-
chiar elemente de ordine, cunoscute prin atitudinea lor antidemagogică. Sidoniștii luptă contra monarhiștilor. Succesul democraților e mai mare și mai precipitat decât credeau chiar cei mai optimiști adversari ai "decembrismului". La Lisabona se organizează coloane republicane, gata să pornească în marș forțat împotriva Nordului. Dar, și de data aceasta, nu e nevoie de eroismul civic. Regimentele leale Guvernului, conduse de sidoniști care cred că apără "Republica Nouă" decembristă, atacă și înving pretutindeni trupele insurgente, demoralizate de lipsa unității în comandament. Monarhia
Sacrul și profanul, Salazar by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295581_a_296910]
-
o cuvântare ținută mai târziu, Revoluția continua mereu, din clipa în care generalul Gomes da Costa luase armele la Braga, răzvrătindu-se împotriva demagogiei și a vechiului regim. Nimeni altul ca Salazar nu e mai sensibil la această revoluție în marș, la această necontenită prefacere morală a țării, la care colaborează nu numai prin geniul său financiar și exemplul lui de muncitor prodigios, dar mai ales printr-o curajoasă inițiativă teoretică și politică. Cu fiecare decret de lege, cu fiecare nouă
Sacrul și profanul, Salazar by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295581_a_296910]
-
în cântec, dar, cum nimeni nu mai cânta, am repetat de câteva ori după ea, apoi ne-am oprit stânjeniți, privind fiecare în altă parte. Ochelarista mai să plângă. Țuguiase buzele și mă privea de parcă aștepta să dau tonul la marșul funebru. I-am făcut semn că nu am tuba mare la mine și am dat să mă ridic, să văd pe unde se ascunsese femeia aceea. N-am mai apucat. Apăruse dintr-odată în fața mea. Revenise. M-am bucurat. — N-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2046_a_3371]
-
la festivitățile strămoșești și la ocazii festive să cinstim cum se cuvine pe veteranii noștri scăldați în lumina falnică a tricolorului deci fanfara să-i întâmpinăm și omagiem cum se pomenește din străbuni cu tradiționalele noastre cântece de bucurie și marș“. Nu e bine, știu, să te-amuzi pe seama tricolorului. Înțelept și patriotic este să papi bani cu nemiluita și să privești, cu încântare, cum poporenii se cotonogesc pentru tradiționala sarma și nelipsita bericică de la finalul sărbătorii. 25tc "25" În jos
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2046_a_3371]