6,384 matches
-
mai grăitor - era cât se poate de limpede. Gândindu-se din nou la fată, reconstituindu-i din memorie trăsăturile chipului, regăsi și prețioasa bijuterie pe care i-o văzuse la gât, cu crucea aceea bătută cu rubine. Așadar, puternicul zeu protector care îl lovise nu fusese teribilul Thor, „tunătorul“ cu barbă roșcată, zeul focului și al ciocanului, și nici puternicul Wodan, fiul furtunii, zeul tuturor zeilor, de care germanicii vorbeau cu un amestec de respect și teamă, ci dumnezeul creștin, la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
spaimă și un mare respect din partea dușmanilor înfrânți și umiliți. Toate aceste aspirații ale sale erau acum puse sub semnul întrebării de voința încăpățânată de a trăi a celor doi tineri abia ieșiți din adolescență și a puternicului lor zeu protector. Și cu toate acestea, nici măcar nu reușea să le dorească într-adevăr moartea. Moartea Fredianei, mai ales, o dăduse deoparte încă din prima clipă, când o văzuse luptându-se cu Rutger. Iar acum se întreba care fusese motivul. Ce forță
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
în vreme ce i-l înnoda, fixându-l cu privirea: în ochii ei se citeau hotărâre și o uimire fără cuvinte. — E o mare onoare pentru mine, reuși să-i răspundă, înainte ca ea să-i întoarcă brusc spatele, fugind înapoi lângă protectoarea sa. Admirându-i silueta zveltă ce se îndepărta iute, pentru a se pierde repede în furnicarul războinicilor, simți născându-se în sufletul său și umplându-l cu totul o forță misterioasă și puternică și știu că avea să învingă - fu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
când nimeni nu o vede, plânge cum facem toate și totuși... dacă n-ar fi fost ea... Degetele ei se mișcau delicat pe pielea sa. — Cum te cheamă? o întrebă. — Odetta. — Odetta. E un nume frumos. Ai și tu un... protector, ca și Lidania? Ea scutură capul, negând. își trase nasul. — Aveam unul. Dar s-a săturat repede. Pe urmă, am avut altul, dar și el s-a săturat. Acum sunt aici... doar pentru puțin, totuși. — De ce? Ce vrei să spui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
-i răspundă. întrebă, în schimb, unde era Emerentianus și află astfel că tânărul încercase să părăsească villa ca să ajungă în sat și să-și ajute mama. Se îndepărtă de Placidia și se duse lângă Claudianus. Patricianul înconjura cu un gest protector umerii soției sale sprijinită de zidurile de cărămidă, pământie și cu privire pierdută în gol; încercă să o mângâie, vorbindu-i cu voce scăzută; încercă să o încurajeze: — Nu vă fie teamă, le spuse. Această construcție e, practic, imposibil de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
aproape asurzitoare, foșnetul ritmat frenetic al propriilor pași pe când fugeau prin iarba aspră a câmpiei, și în același timp - tot mai slabe, din pricina distanței tot mai mari - strigătele războinicilor prinși în lupta inegală ce începuse în tabără. Prin bunăvoința spiritelor protectoare ale clanului său, Bodith reușise să oprească un cal răzlețit prin ceața deasă de pe câmp și își îndemnase fiul să urce pe spinarea lui. Doar în momentul acela el își dăduse seama că era rănită; imaginea ei îl urmărea și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
în limitele a 18-21 grade C și respectiv 40-60% umiditate. Dacă umiditatea poate fi dirijată prin aerisirea permanentă, prin spălarea periodică a dușumelelor, temperatura poate fi menținută, iarna, prin dirijarea surselor de căldură, iar vara prin acoperirea geamurilor cu perdele protectoare. Lumina în exces este extrem de dăunătoare hârtiei. Detalii pot fi consultate pe situl IFLA: Adcock, Edward P. Principii de păstrare și mânuire a materialului de biblioteca URL: http://www.ifla.org/files/pac/ipi/pchlm ro.pdf 79. De ce este
BIBLIOTECONOMIE ÎN ÎNTREBĂRI ŞI RĂSPUNSURI by Nicoleta Marinescu () [Corola-publishinghouse/Administrative/452_a_876]
-
pe care le atingea ritmic în raport cu acordurile muzicii, iar inflexiunile îți mergeau la suflet pentru cel puțin o lună. Era atât de iubită, mama, tata era răsfățatul familiei - îi spuneau Tomiță, iar noi ce mici înfloream sub privirile atente și protectoare ale rubedeniilor noastre. Bunicul cred că-n acele momente era cu totul alt om, uita atunci întregul periplu de suferințe, războiul, foametea, colectivizarea forțată, pierderea fiului cel mare la numai șaptesprezece ani, ceea ce-i măcinase sufletul, dar nu-i atinsese
Amintirile unui geograf Rădăcini. Așteptări. Certitudini by MARIANA T. BOTEZATU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/83163_a_84488]
-
pe care le atingea ritmic în raport cu acordurile muzicii, iar inflexiunile îți mergeau la suflet pentru cel puțin o lună. Era atât de iubită, mama, tata era răsfățatul familiei - îi spuneau Tomiță, iar noi ce mici înfloream sub privirile atente și protectoare ale rubedeniilor noastre. Bunicul cred că-n acele momente era cu totul alt om, uita atunci întregul periplu de suferințe, războiul, foametea, colectivizarea forțată, pierderea fiului cel mare la numai șaptesprezece ani, ceea ce-i măcinase sufletul, dar nu-i atinsese
Amintirile unui geograf Rădăcini. Aşteptări. Certitudini by MARIANA T. COTEŢ BOTEZATU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/809_a_1653]
-
face parte din peisaj. Nu e nociv, nu trebuie să te descotorosești de el. E un strat printre altele, un fel de giulgiu provizoriu. Nu e obligatoriu poluant. Cînd acoperă rugina, de exemplu, se poate vorbi ca despre un strat protector. O haină veche în care s-a încălzit odată un pui de câine abia fătat. O pălărie de fetru neagră în care se țin pui abia ieșiți din găoace. Haine aflate între starea de vestimentație și cârpă. Foarte interesant procesul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1854_a_3179]
-
te ții și cu unul încerci să gonești câinii. Nu era o instituție autonomă. Norbert Elias înțelegea civilizația drept o fugă a omului de propriul corp. O încercare de a-și ascunde corpul în tot felul de straturi, de învelișuri protectoare, haine, parfumuri care să camufleze, să curme exuberanța primară a corpului. Pereții WC-ului ar fi un asemenea strat. Trebuie admis despre Evul Mediu că doar igiena nu-l caracteriza. Același Norbert Elias spune că, pentru a fi un adevărat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1854_a_3179]
-
noi am dat-o-n bară ca niște fătălăi, recunoaște Tîrnăcop. — Sau din fericire, spune Dendé, de ce să nu privim partea plină a paharului? Să nu-mi spuneți că vă pare rău că n-am nimerit și noi sub aripa protectoare a noilor comuniști. — Mie mi-e ciudă doar că n-am avut mai multă prezență de spirit să îmi dau seama mai din timp în ce ape ne scăldam și mai mult curaj să-i gîtui pe cîțiva care o
Dansul focului sau 21: roman despre o revoluþie care n-a avut loc by Adrian Petrescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1317_a_2722]
-
de drum. Chipuri zbîrcite, fețe crispate, ochi adînciți în orbite, buze mușcate pînă la sînge, și încă mai aveți tupeul să faceți pe curajoșii, ia să văd ce v-ați face dacă Partidul și-ar ridica în clipa asta aripa protectoare de deasupra voastră, cocoșaților, scurmătorilor, rîmători împuțiți. Își mai trage puțin sufletul, este gata să asculte, ține-te bine, nenicule, scuză-i incoerența și bîlbîielile, n ai de ales, dintre toți el a căscat cel mai bine ochii la ce
Dansul focului sau 21: roman despre o revoluþie care n-a avut loc by Adrian Petrescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1317_a_2722]
-
indirect, În contact. Paul lipsea din lume de peste un deceniu. Mă gândisem la el, adesea, imediat după 1989. Mi-l Închipuiam fericit că a crăpat tiranul, speriat de Întoarcerea mascaradei democrate și, cine știe, a „verzilor”. „Legionarii verzi, nu contemporanii protectori ai mediului... Ți-am spus, aici nu sunt decât două culori, verde și roșu”... Scârbit, din nou, de corupta democrație caragialescă? Aș fi vrut să-i aud causticele comentarii despre competiția capitalistă câștigată de foști securiști. * Aveam să-l revăd
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
deschis. În plus, o abundență de calomnii, rumori și suspiciuni schimonosiseră, Între timp, numele meu În presa postcomunistă românească. A le dovedi stupiditatea și reaua-credință cerea o prea mare energie a iluziilor; lehamitea și chiar autismul care mă copleșiseră păreau protectoare. Șederea la București fusese, de altfel, supraîncărcată de obligațiile pe care mi le impunea rolul de „gazdă”, ca Însoțitor al dirijorului american Leon Botstein, președintele Colegiului Bard, unde predam de aproape un deceniu. Pe Zigu l-am sunat totuși cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
și-a vândut umbra, scrisă În 1813) era și el un Obdachlose. Exilat, refugiat, apatrid? Un străin despre care nu știm nimic. Keseru Îl asociază, deloc Întâmplător, lui B. și, astfel, și lui Koves, Obdachlosen și ei, deposedați de umbra protectoare a normalității, dar și blestemați să poarte, acum, după Auschwitz, noua stigmă, gravată În carne, a „secretului” milenar al excluderii. Francez refugiat În Germania, Chamisso resimțea o vizibilă solidaritate cu acel „Ewiger Jude”1. Figura lui Ahașver apare În poezia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
malefice - i-o promite În schimbul sufletului. Speculațiile asupra semnificației simbolice a „umbrei” se concentrează, de obicei, asupra noțiunii de „identitate” socială (tradiție, etnie, cultură, limbă, asimilare) sau „entitate” individuală, singularizată, dar, uneori, chiar și asupra dedublării și simulacrului, ca ambiguitate protectoare. Noua ofertă - vânzarea sufletului - este lipsită de echivoc, Însă. Veșnicul outsider respinge tradiționalul târg diabolic. El se va retrage, pentru totdeauna, cu suflet cu tot, În afara societății, departe de oameni, În peștera din care poate studia natura. În sanatoriul În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
ca niște păpuși mari, supradimensionate marionete ale unui spectacol Încheiat, Într-o magazie de vechituri”, cadavrele de la morgă ordonaseră deja, Într-un fel, realitatea În jurul misterului morții. Criza provocată de cadavrul identificat, În cele din urmă, drept Carlito anulează mecanismele protectoare ale rutinei. La finele romanului, Spino visează un vis din copilărie. Întoarcere În universul prim, infantil, al pre-conștiinței, al preexistenței. Studenții americani au fost atrași de felul În care narațiunea Îi plonja, fără minime repere orientative, cum se Întâmplă frecvent
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
și ceea ce „este În stare” să facă omul izolat prin vârstă, doliu și temperament, de ambianța socială. Istoria alienării și regenerării lui Pereira pare istoria relației sale cu adevărul. Pereira trăiește În trecutul cu care a stabilit un cod cotidian protector. Ritualurile sale gastronomice intră și ele În subterfugiile de a evada din rigorile prezentului. În pofida sfaturilor cardiologului și a crizelor de oboseală și transpirație, continuă să consume vicioase limonade dulci și ispititoare omlete interzise. Rușinat de fiecare dată, dar gata
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
Așezământul ăsta natural face rău păsărilor? —Așa spun cifrele. Așa crede Daniel. Numele îl cufundă iar pe Mark în depresie. —Așa-zisul Daniel. Știi, el e veriga lipsă. Totul pare să ducă înapoi la el. Veriga lipsă. Cuplat cu animalele. Protector al tuturor ființelor care nu pot concura cu conștiința. Ajunseseră aproape de casă. Mark își ținea mâinile în buzunarele de la spate, lovind cu piciorul o piatră de-a lungul șanțului. Se opri brusc și se întoarse spre ea. — Unde-ar trebui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
biroul lui se golește în stradă. El e printre ultimii. Când se strecoară afară pe ușă și o vede, se oprește, surprins. Ea se întoarce și se apropie de el, încercând să nu gândească, murmurându-și cuvântul mortal - o vrajă protectoare. El îi iese în cale. Ține bărbia ridicată, iar ochii lui se plimbă peste tot. — Doamne, spune el. Cum arăți... O dorește, chiar și acum, chiar și după tot ce-i făcuse. Poate mai mult, din pricina asta. Vrea s-o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
Ha, ha, ha! Râse el sănătos, mușcând cu sete mărul ce-l luase de pe o poliță a bordeiului. Pe rampa de la Antrepozite se descărcau vagoane cu sare. Cu portocale și mirodenii. Își apucă prietenul cu brațele pe după umeri, strângându-l protector ca un frate. „Aici se muncește, domnule, se muncește pe brânci și indiferent de tăria vântului marfa trebuie descărcată și dusă În orașe! Auzi, știi cum se câștigă un ban din sare? Lași vagoanele mai multe zile netrase la rampă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
să fiu eu și mătușa Lynn sau chiar eu și mama mea dacă ar fi trăit. Semănau așa de tare, păreau atât de apropiate. —E poza mea preferată, spuse Alfie înduioșat. Am mai găsit una în care Alfie o ținea protector pe după umeri pe soția lui. Îmi place asta. Ea pare atât de în siguranță și de fericită. —Cea de acolo, de pe bufet, e cea mai recentă, cu Katie și nepoții mei. Am luat-o în mână. Era o poză clasică
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1939_a_3264]
-
Am știut imediat că e moartă. Sunt unele lucruri pe care nu ai cum să le greșești. Ochii lui Lee priveau goi înspre cerul alb ca hainele ei, alb ca și pielea. Jacheta pufoasă în care era înfășurată, confortabil și protector, nu-i mai ținea de cald. Era vânătă și înghețată ca marmura, pielea și corpul ei erau țepene; inflexibile, reci, toate păreau să fie la locul lor, la prima vedere, dar ea nu mai era deloc. Și dacă doar atât
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1980_a_3305]
-
suport tare. Apoi am rămas fără cuvinte. înăuntru cartonului erau ceea ce mie îmi păreau a fi tablourile furate de la Shelley Frank Fine Art. Erau toate, învelite în hârtie glasată. Cineva, cel mai probabil Paul, pusese câte o bucată de folie protectoare între picturi închizând rama la sfârșit ca să le țină împreună. Am verificat câteva, aducându-mi aminte lista de la galerie. Fără îndoială, astea erau. Am închis și m-am uitat la Judy care se tot fâțâia. Podeaua nu mai era confortabilă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1980_a_3305]