6,679 matches
-
I-am lăsat în urma mea pe nisip și, îmbrăcat în pantalonii mei scurți și în cămașa de bumbac, am mers încetișor către apă. În momentul acela, în memoria mea, tot zgomotul a încetat pentru o clipă. Nici un copil țipînd sau urlînd, nici o mamă chemînd. Un moment solemn. Ca într-o prismă de liniște, am intrat în apă. Un mic Ioan Botezătorul, deși Mîntuitorul era la mare depărtare încă. Cînd apa mi-a atins genunchii, m-am oprit. Atunci să fi realizat
by H. M. van den Brink [Corola-publishinghouse/Imaginative/955_a_2463]
-
o confidență. Uitați-vă la mine, sunt om serios și nu spun baliverne. Doamnă, eu când fac dragoste, ar fi vrut să spună sex, că e la modă, eu cu nevastă-mea, mă manifest urât... Doamnă, să mă credeți! Gem, urlu, schelălăi, fac precum Tarzan în junglă de plăcere, bineînțeles, iar... soața... știți cum faceți... Doamna recepționeră deschide ochii ei negri mari, sânii de sub decolteu încep să pulseze ca și cum i-ar fi străbătut curentul electric. Fața i se schimbă într-un
Pensionariada by Corneliu Văleanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91844_a_92866]
-
am fugit. Guzu a ieșit din casă și când a pășit în fața ușii, pe prispă, i-au intrat ciulinii în tălpi. Să-și scoată ciulinii, s-a așezat în fund, dar și acolo i-au intrat ciulinii. A început să urle de durere. A ieșit și nevastă-sa să vadă ce i s-a întâmplat bărbatului, dar și ei i-au intrat ciulinii în picioare. Țipetele lor de durere a trezit toată mahalaua. De peste drum, a ieșit Emil Bodaș și a
Pensionariada by Corneliu Văleanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91844_a_92866]
-
o sculă a tâmplarului. Cuțitoaia era întoarsă cu lama în sus și eu, văzându-l pe tata că vine spre mine, m-am împiedecat și am căzut cu fundul în lama cuțitoaiei, provocându-mi o tăietură adâncă. Am început să urlu de durere. Mama, care era prin apropiere, a venit repede și m-a luat de jos. Tata a strigat: Așa-i trebuie!... Tăietura era adâncă. Port și acum semnul tăieturii. Mama a strigat la bunica Maria să caute repede o
Pensionariada by Corneliu Văleanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91844_a_92866]
-
legat de pat și l-am luat la mărunțit cu un băț gros care era rezemat de plita de bucătărie. Cum era cu fața în jos, am început să-l bat de la picioare spre cap și el a început să urle cât îl țineau bojocii. Mama și bunica, când l-au auzit urlând și văzându-mă cum îl toc, au venit și mi-au spus: - Ce-i faci?... Vrei să-l omori? Să te duci la pușcărie, în loc să-ți termini facultatea
Pensionariada by Corneliu Văleanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91844_a_92866]
-
gros care era rezemat de plita de bucătărie. Cum era cu fața în jos, am început să-l bat de la picioare spre cap și el a început să urle cât îl țineau bojocii. Mama și bunica, când l-au auzit urlând și văzându-mă cum îl toc, au venit și mi-au spus: - Ce-i faci?... Vrei să-l omori? Să te duci la pușcărie, în loc să-ți termini facultatea?... - Mamă și bunică, acest netrebnic a mărturisit că datorită lui tata a
Pensionariada by Corneliu Văleanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91844_a_92866]
-
nu-l demaște noilor organe ale regimului comunist că a fost șeful tineretului legionar din sat. Și voi vreți să-l iert? Mama mi-a smuls bățul din mână, în timp ce bunica îi desfăcea frânghia cu care-l legasem de pat. Urla și de-abia se ținea pe picioare. L-am luat de după cap și până la poartă i-am mai dat câțiva pumni în cap. În drum i-am mai dat câteva picioare în spate și a căzut jos. Când am vrut
Pensionariada by Corneliu Văleanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91844_a_92866]
-
te aflai întâmplător pe stradă la ora aceea din noapte, într-un decembrie friguros, puteai vedea doi insomniaci care străbăteau urbea până n zori, în neștire, purtând pe ei paltoane grele, ude și incomode, gesticulând ca apucații de streche și urlând unul la altul, băgând groaza în animalele noctambule ale orașului. Capitolul VI DUPĂ LUNGI PREUMBLĂRI îI AJUNSE oboseala și frigul pătrunse în măduva oaselor. Undeva în urmă se auzeau copite de cai, bătând ritmic pe caldarâmul uliței. în curând apărură
Cutia cu bătrâni by Andrei Oișteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/824_a_1749]
-
În spatele lui se aprindeau lumini, se ridicau jaluzele, se deschideau ferestre, dând la iveală capete speriate, ciufulite și buimace de somn, dar nimeni nu pricepea ce li se strigă din fugă, căci fiecare prindea câte un fragment scurt care era urlat în dreptul geamului său. Carol alerga bezmetic, gâfâind, cu chipul transfigurat de efort și de un sentiment niciodată știut sau de mult uitat. "Dar oare a existat acest Filip vreodată? Dacă n a existat? Dacă, întorcându mă acum acasă în locul unui
Cutia cu bătrâni by Andrei Oișteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/824_a_1749]
-
căci corturile, maghernițele și toate dughenele trosneau învăluite de un fum gros și devorate de limbi vineții de flăcări care lingeau cerul. Vitele se zbăteau și mugeau îngrozite în obor, târgoveții viermuiau să-și scape marfa cumpărată sau rămasă nevândută, urlând între timp după soațe și copii. Cai înhămați alergau bezmetici cu chervane în flăcări, pârjolind holdele din jur. Urmau să crape într-un târziu, cu crupele arse, cu botul în spume și ochii împietriți de groază. Focul ca o materializare
Cutia cu bătrâni by Andrei Oișteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/824_a_1749]
-
Puțină umezeală m-ar alina. M-aș putea ascunde. Sap. Firele de nisip se mișcă sub mâinile mele. Nu e nisip. Furnici roșii, mari cât unghia, îmi îmbracă trupul. Harnice, rup bucățile mici de carne cu care dispar în nisip. Urlu din răsputeri, dar nu aud nici un sunet. Alerg din nou. Mici obiecte tăioase îmi sângerează tălpile. Sunt scoici. Marea e pe aproape. Câinii m-au ajuns. Mă sfâșie. Nu-i văd. Îi simt doar și îi aud. Alerg. Acum știu
Cutia cu bătrâni by Andrei Oișteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/824_a_1749]
-
Mi-am rezervat timpul pentru suferință și plâns. Mi-e ciudă pe ziua în care m-am născut prematur (31 mai) și cred că, dacă mă nășteam în termen, aș fi fost calmă, liniștită, răbdătoare și... eram iubită”. Mă trezesc urlând și strigând: unde ești copilărie???!!! Acolo e sufletul meu, rechem copilăria!! Unicul bun este Viața, mi-e dor de fericire, mi-e dor de viață, dar pendulez între dorința de Viață și moarte (pag. 45). Îmi șterg ochii de lacrimi
Călător... prin vâltoarea vremii(călătoria continuă) by Alexandru Mănăstireanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/561_a_770]
-
e doar o iluzie, un vis continuu. Ce s-a ales de mine? Tot ce am să dau la săraci și la biserică, așa cum mă sfătuiesc preoții. Viața e o luptă dintre hiene, se dă din coate, se strigă, se urlă ca să poți supraviețui...simt că nu mai exist ca ființă umană. Nicio lacrimă să mai curgă în urma mea! Am vărsat un OCEAN.” Vreau să scriu o carte pentru cei ce vor să devină părinți. (tot un vis neîmplinit). După Revoluție
Călător... prin vâltoarea vremii(călătoria continuă) by Alexandru Mănăstireanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/561_a_770]
-
tuturor/ Că-i fiu de conducător” (Nu-i așa că v-ați prins cam cine ar putea fi? - zic eu). Vlăduț: „Mai linge blide și mai latră/ Și cere să i se prescrie/ Și lui un fel de boierie,/ ...Acum tot urlă cu glas ’nant/ Că el de mult e opozant”). Bătrâna javră: „...și-aduce aminte/ Cum se ducea cu șefii la plimbare/ Cum îi păzea la colectivizare”. Musca de prezidii: „O muscă.../ Oua tot mușiță de soi,/ Să scoată țării oameni
Călător... prin vâltoarea vremii(călătoria continuă) by Alexandru Mănăstireanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/561_a_770]
-
aș lua acum un ciob și m-aș sinucide cu el, nimeni n-ar observa, nimeni n-ar plânge. Mariana începuse să se gândească la sinucidere din noaptea aia când venise soția lu domnu doctor, care avea mustață, săraca, și urlase ceva cu Anna Karenina (da Popa râdea, că cică aia nu s-a-mpușcat, s-a aruncat sub tren, da tot aia e, și la o adică era mai bine dacă se-mpușca!), și Mariana spăla pe jos - că aia făcuse pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2066_a_3391]
-
joacă, cad, mănîncă întruna și sunt plini de muci. Uite unul care aleargă spre el. Domnul Popa vrea să fie singur, să se gândească la Contesa, să-și pună ordine în gânduri. Noroc că s-a împiedicat piticul mucos, acum urlă. - Doamnă! Doamnă, a căzut copilul! - Lăsați-l să se ridice singur, am citit o carte despre psihologia copilului, trebuie să învețe să se descurce în viață, să fie independent. - Da urlă, doamnă! - Dacă nu-i acordați atâta atenție, o să se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2066_a_3391]
-
gânduri. Noroc că s-a împiedicat piticul mucos, acum urlă. - Doamnă! Doamnă, a căzut copilul! - Lăsați-l să se ridice singur, am citit o carte despre psihologia copilului, trebuie să învețe să se descurce în viață, să fie independent. - Da urlă, doamnă! - Dacă nu-i acordați atâta atenție, o să se oprească. - Păi cum să nu-i acord, doamnă, mă deranjează, aici e parc, să fie liniște, să se odihnească omu! - Dumneavoastră n-aveți copii? - Nu. La asta nu se aștepta doamna
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2066_a_3391]
-
e parc, să fie liniște, să se odihnească omu! - Dumneavoastră n-aveți copii? - Nu. La asta nu se aștepta doamna. Domnul Popa are întotdeauna darul să-i surprindă pe necunoscuți, să-i intimideze, să-i lase fără replică. Și ăsta urlă și mai tare. - Se vede, copiii simt, de-aia urlă! Copiii și cîinii simt sufletul omului, urlă fiindcă sunteți un om rău! Ei bine, asta era prea de tot. Adică Contesa n-a însemnat nimic. Adică o fufă proastă să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2066_a_3391]
-
n-aveți copii? - Nu. La asta nu se aștepta doamna. Domnul Popa are întotdeauna darul să-i surprindă pe necunoscuți, să-i intimideze, să-i lase fără replică. Și ăsta urlă și mai tare. - Se vede, copiii simt, de-aia urlă! Copiii și cîinii simt sufletul omului, urlă fiindcă sunteți un om rău! Ei bine, asta era prea de tot. Adică Contesa n-a însemnat nimic. Adică o fufă proastă să-l judece pe el așa, la prima vedere! Căutând o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2066_a_3391]
-
se aștepta doamna. Domnul Popa are întotdeauna darul să-i surprindă pe necunoscuți, să-i intimideze, să-i lase fără replică. Și ăsta urlă și mai tare. - Se vede, copiii simt, de-aia urlă! Copiii și cîinii simt sufletul omului, urlă fiindcă sunteți un om rău! Ei bine, asta era prea de tot. Adică Contesa n-a însemnat nimic. Adică o fufă proastă să-l judece pe el așa, la prima vedere! Căutând o rezolvare simplă și inteligentă, domnul Popa fu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2066_a_3391]
-
lor. - Mai ai ceva de adăugat, Nexus? - Ar fi... ar fi că... dacă tu ai aruncat halterele, atunci mai aruncă-le o dată! Al doilea ropot de aplauze nu-i mai făcu lui Mișu atâta plăcere. - Și voi vreți asta? - Da! urlă toată lumea (microbiștii săriră din nou din paturile lor, iar agenții F.B.I. își puseră mâinile la urechi, avertizându-l pe președinte să ia măsurile de urgență). - Bine... trebuie să mă încălzesc puțin înainte... mai bine după ce dansează Mariana! Marianaaa! Mariana nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2066_a_3391]
-
plouă. Din televizor se anunțau nouă grade în capitala Regatului Unit, nici pe continent termometrul nu va urca peste zece grade și în majoritatea regiunilor va ploua. Spre dimineață se va instaura ceața, mai ales în depresiuni. Vocea lui Daniel urla peste vocea din televizor. — Trebuie să riscăm, nu ne putem opri. — Vreau să am liniște și să nu mai plouă. Dacă înaintăm, o să dăm de autostradă și de benzinărie. Acolo o să ne uscăm și o să bem ceva cald. — Cacao fierbinte
Soarele răsare din televizor by Carmen Dominte () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1323_a_2718]
-
să plesnească. Tata nu spunea nimic, mângâia doar burtica în care înota peștele albastru, în timp ce floarea creștea umflând tot buretele. Ceasul lui tata bătea și el în ritmul muzicii ce venea din abdomenul lui Levi. Când mama chemă medicul, Levi urlă în gura mare că nu vrea să-i scoată nimic de acolo. Tata îl ștergea pe frunte și încerca să-l liniștească, dar Levi întorcea mereu capul și dădea din mâini și din picioare. Medicul nu știa ce să spună
Soarele răsare din televizor by Carmen Dominte () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1323_a_2718]
-
din spate. — Dar ce-am spus? Cucoana își ocrotea crizantemele cu dragoste la piept. — Nu se întreabă niciodată așa ceva un copil. Copiii sunt sensibili, nu știu ce înseamnă să iubești. Mama își ținea strâns de mână copilul, atât de strâns, că acesta urla ca din gură de șarpe. Atunci mama îl scutură puțin și îi spuse să se potolească. Acum copilul plângea și mai tare. Noi ne uitam la modul în care mama își arăta afecțiunea și la copilul care nu putea înțelege
Soarele răsare din televizor by Carmen Dominte () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1323_a_2718]
-
astâmperi? (îl zguduie pe Goe de mână) Mam’mare: Ce faci, soro? Ești nebună? Nu știi ce simțitor e? (Îl trage de mână cealaltă pe Goe spre ea. Goe se dezechilibrează și cade cu nasul în jos și începe să urle. Tanti Mița plătește biletul. Controlorul îi taie o chitanță și pleacă). Mam’mare: Te mai doare nasul, puișorule? Goe: Nu... Mam’mare: Să moară mam’mare? Goe: Să moară! Mam’mare: Ad’ să-l pupe mam’mare că trece! (îl
MICI ŞCOLARI, DAR MARI ACTORI by Oana ARGHIRE () [Corola-publishinghouse/Imaginative/368_a_561]