5,478 matches
-
nevoit să se așeze pe bordură. - Ți-ai pierdut antrenamentul, evident, mai lasă berile în frigider, schimbă-ți alimentația, fii un om normal, nu te omorî singur, nu crezi că și fumatul contribuie la această incapacitate a ta de a îndura un efort prelungit? Râsul Magicianului. Unul pițigăiat, cu inflexiuni metalice, respingător. Acesta era cuvântul care descria cel mai bine ceea ce auzea. Respingător. Stătea lângă el, pe bordură, cu jobenul în mâna stângă (ți l-aș îndesa pe gât, Magicianule!), arăta
Roman care se scria singur by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91657_a_93186]
-
își spunea sieși: Acum să vadă Ina în ce oraș îmi port pașii, ce toalete am în garderobă, care îmi sunt preocupările de mare doamnă, cum frecventez cele mai selecte petreceri ale celor mai de vază oameni din oraș! Deși îndurase multe la viața ei, ea nu bănuia că sunt încă grozăvii pe care nu le trăise. În stările ei euforice, nu știa că fericirea putea fi oricând umbrită, pentru că în afară de zilele în care soarele strălucește cu toată puterea, pot apărea
La marginea nopții by Constantin Clisu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1690_a_3122]
-
chiar nu-l știu, dar mai avem de mers. Poate o vom descoperi după teiul de la poartă. Știai că la poartă avem un tei mare, pe care m au sfătuit mai mulți să-l tai, dar eu nu m-am îndurat? Ce, atunci când ajungi bătrân, trebuie să fii doborât ca netrebuitor!? glumi el. Ina gustă gluma soțului ei, dar cu ochii urmărea să vadă o așezare cu aspect de șantier în care să se afle claie peste grămadă materiale de construcții
La marginea nopții by Constantin Clisu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1690_a_3122]
-
într-un clește de unele situații ce păreau a fi fără ieșire, la care s-a adăugat și o sarcină deosebit de grea. Acum însă, când un crâmpei de soare s-a revărsat asupra vieții mele, când bunul Dumnezeu s-a îndurat să toarne harul său peste pătimirile mele și mi-a dăruit o fetiță ca o zână, un copil normal, numai zâmbet și bucurie, îți scriu, știind că și tu vei trăi clipele mele de plinătate și fericire. Ina, draga mea
La marginea nopții by Constantin Clisu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1690_a_3122]
-
necazurile și neîmplinirile nu ar fi putut să păstreze un echilibru cu cel al zilelor cu adevărat fericite, lipsite de griji. Viața de spital curgea ca o apă pe un șes nămolit, ducând între maluri multele ei suferințe. Victor se îndura uneori să o viziteze în rezerva în care intrase o dată cu boala ei, neștiind când și în ce fel va ieși din această încăpere plină de umbrele unor coșmaruri vizibile chiar la lumina zilei. Deși doctorii o încurajau, spunându-i mereu
La marginea nopții by Constantin Clisu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1690_a_3122]
-
o fustă din piele de șarpe și un top minuscul care se termina binișor deasupra buricului și al cărei loc părea mai potrivit la Bungalow 8, decât Într-un birou. — Știu. Știiiiiiiu. Păi tu ce crezi că a trebuit să Îndur eu În ultimele șase luni? E jigodie absolută. Și-n plus, are și niște gusturi oribile, s-a declarat de acord prietena, scuturându-și cu emfază pletele aranjate Într-un bob adorabil. Din fericire, am ajuns la etajul meu, iar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
modă? am pufnit eu. Aiurea, mai degrabă neștiutoare de modă. Bun venit Înapoi În lumea civilizată. Am strâns-o la piept Într-o Îmbrățișare Înfocată care mi s-a părut că a durat zece minute Întregi și abia m-am Îndurat să mă descleștez. Îmi fusese destul de greu când plecase la facultate la Stanford și mă lăsase singură cu părinții la vârsta de nouă ani, dar Îmi fusese Încă și mai greu când plecase după aceea Împreună cu prietenul ei - care acum
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
toastat În cinstea Anului Nou cocoțați pe acoperișul ei cu vedere spre Harlem. Deși de băut băusemrăm cu toții, după ce toți ceilalți au plecat Lily se vădise a fi singura beată turtă. Vomitase deja de două ori și nu m-am Îndurat să o las singură În apartament, așa că Alex și cu mine i-am Împachetat una-alta și am târât-o după noi Într-un taxi. Ne-am dus toți trei la apartamentul meu, Lily a dormit pe canapeaua din living
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
a dat măcar vaga impresie că am trecut examenul la care am fost supusă. Douăsprezece săptămâni În care m-am simțit proastă, incompetentă și totalmente cretină. Așa că, la Începutul celei de-a patra luni (mai am numai nouă luni de Îndurat!ă m-am hotărât să devin o altă femeie și să mă Îmbrac corespunzător rolului pe care Îl am de jucat. Înaintea acestei epifanii de după cele douăsprezece săptămâni, faptul de a mă trezi, Îmbrăca și ieși pe ușă mă secătuise
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
mai bine să posed un Întreg șifonier numai cu haine „adecvate“. Până În acel moment, a pune haine pe mine reprezentase partea cea mai stresantă a unei rutine matinale și așa mizerabile. Deșteptătorul suna atât de devreme, Încât nici nu mă Înduram să spun cuiva la ce oră mă scol de fapt, de parcă simpla rostire a acelor cuvinte mi-ar fi provocat durere fizică. Să mă prezint la serviciu la ora șapte dimineața era un lucru atât de greu, Încât părea aproape
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
unde-i tot dispăreau. Poate-și Închipuia că sunt batiste? Sau Îi plăcea să ia notițe pe mătase În loc de hârtie? Așa sau altfel, fapt e că ea părea să-și Închipuie că sunt de unică folosință, iar noi nu ne Înduram să Îi spunem că nu sunt. Elias-Clark plătise vreo două sute de dolari per bucată, dar ce conta: noi i le tot Înmânam ce pe niște batiste. În ritmul În care le făcea praf, În mai puțin de doi ani Miranda
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
să... mă Înțelegi tu... — Să Îi pregătești masa de prânz? i-am oferit eu explicația ajutătoare. — Ei da. Exact. Știi tu ce vreau să spun. Da, bineînțeles că știu, Sebastian. O să-i placă foarte mult, sunt sigură. Nu m-am Îndurat să-i spun că eu urma să despachetez imediat toată creația lui, pentru că domnișoara Priestly, pe care o adora atâta, s-ar isteriza ca o pisică furioasă dacă s-ar pomeni față În față cu un șervețel În oricare altă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
ea. A, da, și a zis ceva despre intervievatul unor fete pentru postul de bonă. Dar trebuie să fi Înțeles eu greșit. În fine - o să sune din nou În treizeci de secunde. Emily a inspirat adânc, străduindu‑se să‑mi Îndure prostia cu grație și eleganță. Ceea ce nu era deloc lucru ușor pentru ea. — Nu, nu cred că ai Înțeles greșit. Cara nu mai lucrează pentru Miranda, așa că o să aibă, evident, nevoie de altă bonă. — Cum? Cum adică „nu mai lucrează
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
mișcat, așa că am pus calculatorul Înapoi pe birou, i‑am potrivit deșteptătorul să sune la ora șapte și am stins lumina. Celularul meu a sunat imediat ce am intrat În dormitor. După cele cinci secunde de palpitații inițiale - pe care le Înduram de fiecare dată când suna, de teamă că putea fi Ea - am răspuns imediat, gândind că, fără doar și poate, era Alex. Știam eu că nu putea lăsase lucrurile așa, În coadă de pește. În fond, el era omul care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
doi oameni se hotărăsc să „facă o pauză“. Am apăsat pe buton să șterg mesajul și am decis, cam arbitrar, că lipsa de insistență din vocea lui Însemna că puteam aștepta până a doua zi - nu aș fi putut să Îndur o lungă conersație despre „stadiul relației noastre“ la ora trei dimineața, mai ales după o seară atât de minunată. Ultimul mesaj era de la mama și suna și el straniu și ambiguu. — Bună, scumpo, mama la telefon. E cam ora opt
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
sau un picior. Chiar așa. Unul constată: „Nu mai mișcă deloc“. Altul reia: „Nu mai mișcă de loc!“. Al treilea: „E mai bine că a murit pe loc, ce să mai sufere, săracul!“. Stăteau cu toții puțin dezamăgiți și nu se Îndurau să lase locul liber, Îndreptându-se fiecare spre treburile cotidiene, spre acele gesturi mecanice ale unei existențe stereotipe; se oprise clipa În loc pentru un semen al lor și asta Îi fascina, Îi provoca, Îi Înspăimânta, Îi ținea treji, Îi avertiza
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
gelozie cu atât mai chinuitoare cu cât mai mult îi era rușine s-o mărturisească. A încercat s-o ademenească la țară nu ca să îndrăgească ea pământul, ci ca să-și ferească iubita de tentațiile orașului. Patru ani iubirea lui a îndurat toate durerile, până ce și-a destrămat speranțele. Dacă a consimțit el ca Nadina lui să plece singură în străinătate a doua oară! Și, în trei luni, de când e dusă, a primit de la ea exact trei scrisori și în toate trei
Răscoala by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295613_a_296942]
-
-l scape din încurcătură. Tot omul trage la căsuța lui, la pământul lui... Ceva avere ai, pămînt? ― Ba pământ nu prea avem și tare ne-ar trebui! răspunse căprarul cu lăcomie. Pe aici se tot aude că poate s-or îndura boierii și... ― Auzi, domnule Herdelea? strigă Mișu bațjocoritor. Îți place? La boieri e nădejdea lor! Să se îndure boierii! Petre Petre se uită mirat, neînțelegînd de ce batjocorește Mișu. Și zise liniștit, simplu: ― D-apoi de la cine să tragem nădejdea, dacă
Răscoala by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295613_a_296942]
-
pământ nu prea avem și tare ne-ar trebui! răspunse căprarul cu lăcomie. Pe aici se tot aude că poate s-or îndura boierii și... ― Auzi, domnule Herdelea? strigă Mișu bațjocoritor. Îți place? La boieri e nădejdea lor! Să se îndure boierii! Petre Petre se uită mirat, neînțelegînd de ce batjocorește Mișu. Și zise liniștit, simplu: ― D-apoi de la cine să tragem nădejdea, dacă nu de la boieri?... De la cine n-are? Cine n-are ușor dă, că nu pierde nimic... ― Atunci o să
Răscoala by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295613_a_296942]
-
glas bun am avut și eu de mi-a mai rămas și acuma ceva ― uite, Ionică poate să mărturisească! Cât mă ustură inima că nu-i aici lângă mine, numai eu știu, taică, dar de, dacă boierul Miron nu se îndură să mi-l aducă... Feciorul preotului trebuise să ia o parohie, de altfel destul de bună, tocmai prin Gorj, fiindcă Miron Iuga n-a vrut să-l primească în Amara, nimeni nu știa din ce pricină. Asta era jalea cea mare
Răscoala by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295613_a_296942]
-
așteptau rândul nu sunt vinovați și nici nu s-au mișcat de la casele lor în noaptea cu năpasta. Și mai erau câteva femei, speriate și bocite, fiecare cu o legăturică de merinde subțioară, pentru bărbații lor oropsiți, ca să nu mai îndure și foame, dacă s-ar întîmpla să-i ție mai mult jandarmii. Când reluă ancheta și fură aduși în antreu bănuiții, plutonierul văzu nedumerit că au mai rămas țărani în curte. Întrebă din prag: ― Da voi ce poftiți, măi creștini
Răscoala by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295613_a_296942]
-
nici el. Titu Herdelea, fără să vrea, își aduse aminte de Ion al Glanetașului, care tot așa se plângea de sărăcie. Îl mângâia cu câte o vorbă, cum se pricepea, mai mult ca să zică ceva. ― Dar poate că s-or îndura boierii să ne dea pământ, că așa se aude! zise Petre, uitîndu-se la el întrebător, ca și când s-ar fi agățat de un fir de nădejde. ― Cum să vă dea boierii? se miră Titu. De pomană? Să împartă cu voi moșiile
Răscoala by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295613_a_296942]
-
spune drept? ― Așa-i, nici vorbă, murmură Petre abătut. Dar atunci noi trebuie să pierim, că nu mai putem duce povara. Merseră câteva clipe tăcuți, apoi flăcăul urmă, parcă I-ar fi chinuit un singur gînd: ― Dacă dumnealor nu se îndură de bunăvoie, cine poate să-i silească?... Noi n-avem nici o putere... Titu observă decepția tovarășului său de drum, îi părea rău că i-a sfărâmat o speranță și nu știa cum s-o dreagă. Din fericire, ajunseră în Lespezi
Răscoala by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295613_a_296942]
-
fi mai dezagreabil pentru ea! zise Grigore. 2 Gerul ținea de patru săptămâni, dinainte de Crăciun, și nici gând să se mai înmoaie. Satul părea îngropat în zăpadă până-n brâu. Focul în vatră nu se putea stinge. Boierul Miron s-a îndurat de suferința oamenilor și i-a lăsat să-și aducă din pădurea lui crengi, uscături, fără parale și fără să-i însemne în catastife. Dar iarna se lungea și uscăturile, puține în pădurea boierească. Unii începură să-și puie pe
Răscoala by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295613_a_296942]
-
învîrtise pe scenă cu Raul. Grigore privea, ca orice spectator străin, fără să clipească... Lui Titu i-a plăcut mai mult o domnișoară drăgălașă într-un fel de suită de dansuri românești. Nu știa cine o fi, căci nu se îndurase să cumpere program, vânzătoarele fiind cucoane mari, care pretindeau cine știe ce sume în folosul societății lor. În antract se întîlni cu Grigore Iuga și se retraseră într-un colț al vestibulului să fumeze o țigară. Titu era încîntat și căuta să
Răscoala by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295613_a_296942]