5,659 matches
-
sumbră supranumită „Bastilia”.Zilnic,o navetă triplă între cămin și facultate cu două mijloace de transport în comun.Indrumătorul i-a consolat:” Noi am fost 19 colegi în cameră”.Autogospodărire.Servicii de portar la cămin și la facultate.Servicii la cantină și la grădina de zarzavat.Curățenie în cameră,pe hol , la wc-ul comun și în jurul căminului.In vacanța:muncă patriotică.Distracții:la minifotbal cu brigada de arbitri Mortu,Coșciug și Feștilă;la spectacole sau la discoteci.Bursa consta din cazare
BANCHETUL CUGETĂRILOR by Eugen - Nicuşor Marcu [Corola-publishinghouse/Imaginative/1594_a_2966]
-
o cunoște pe sora mirelui...Ma scuzi un moment. Se ridică,trecu prin fața estradei,întoarse câteva priviri masculine și se opri la masa lui Nic. Emil mai umplu un pahar cu vin. Il bău repede. Se ridică și ieși din cantina restaurant. Afară era frig.Se aplecă,își pipăi șoseta și scoase un pachet de țigări.O flacără scurtă îi apăru îin față.Se înclină,aprinse țigara și distinse chipul sidefat al Alintei. -De unde-ai apărut? -Am mersul fin.In
BANCHETUL CUGETĂRILOR by Eugen - Nicuşor Marcu [Corola-publishinghouse/Imaginative/1594_a_2966]
-
de țigări.O flacără scurtă îi apăru îin față.Se înclină,aprinse țigara și distinse chipul sidefat al Alintei. -De unde-ai apărut? -Am mersul fin.In liceu am fost gimnastă. Aș vrea să mă plimb... Emil se întoarse în cantină.Slalomă printre perechile de dansatori și se opri la masa nașilor. Ii șopti ceva la ureche unchiului său.Luă de la garderobă haina sa tip șerif, cojocul de blană al Alintei și o sacoșă... Inainte de a ieși mai degustă un
BANCHETUL CUGETĂRILOR by Eugen - Nicuşor Marcu [Corola-publishinghouse/Imaginative/1594_a_2966]
-
sau Îi vâra, pe tăcute, o gheară lemnoasă prin stofa ieftină. Din Sonata lui Brahms nu auzea mai nimic, dar, cel puțin, avalanșa de sunete Îi acoperea bolboroseala rușinoasă a pântecului, chinuit de posturile lungi cu varză și fasole de la cantina seminarului teologic. Și pândea, mai departe, fața Îngustă, din ce În ce mai febrilă, a Anei Maria, descoperită de părul greu, strâns la ceafă, și conturul sânilor ascuțiți prin bluza roz, vaporoasă. I se părea indecent că se lăsa privită, așa, arcuită deasupra clapelor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2331_a_3656]
-
muncă pline de realizări, răspunderi, succese. Așa că, ieșite dintr-un stres și intrate În altul, Își scoseseră călcâiele umflate din pantofi și-și desfăcuseră pe furiș fermoarele, copcile, cordoanele deasupra stomacurilor umflate, arse de hiperaciditatea Îngrijită decenii la rând În cantine de instituție și ședințe de analiza muncii, Își potriviseră rochiile de ocazie ce scoteau aburi de colonie Jubileu și Femina spray pentru subraț și se Întorseseră iar la persoana incitantă, sacrosanctă a musafirului: celebrul În toată lumea Traian Manu! * -- ...Se spune
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2331_a_3656]
-
foarte rău și În secunda următoare a scos un răcnet Înfiorător, căzând cu capul pe birou și zbătându-se Între viață și moarte. Am ieșit ca un automat În curte și am strigat după ajutor. Colegul M. a apărut În fața cantinei cu mașina. Împreună cu inginerul B., l-a așezat pe bancheta din spate, cu capul În brațele mele. S-a zbătut continuu pe tot parcusul drumului până la spital. Respira foarte greu și făcea spume la gură. În momentele În care părea
Jertfă de seară by Valentina Becart () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1137_a_1867]
-
de foame“ îi spui tu atunci lui Alison, secretara care stă în fața ta. „Nu mi-am luat micul dejun“, mai spui - e felul tău de a-ți cere scuze pentru sandvișul cu șuncă și ou pe care îl aduci de la cantină, împreună cu o ceașcă de ceai și trei pastile de zaharină. După aceea, te întorci la cantină pentru prânz în fiecare zi la 1. Iei o salată de fiecare dată, numai că salatele pe care le alegi de la bufet îngrașă la fel de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2027_a_3352]
-
luat micul dejun“, mai spui - e felul tău de a-ți cere scuze pentru sandvișul cu șuncă și ou pe care îl aduci de la cantină, împreună cu o ceașcă de ceai și trei pastile de zaharină. După aceea, te întorci la cantină pentru prânz în fiecare zi la 1. Iei o salată de fiecare dată, numai că salatele pe care le alegi de la bufet îngrașă la fel de mult ca o prăjitură cu cremă. Salată de varză, salată de orez, de paste, bucăți de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2027_a_3352]
-
bine. ― LOL. ― ; - ) ― De unde știi cum arată el? ― Ai încredere în mine. Mă pricep la d-astea. ― Și tu cum arăți? Geraldine suspină către mine. ― Doamne, s-a pornit. Mergem să luăm o cafea? Și asta și fac. Merg jos la cantină și îl lasă pe Ben la computer, să stea plin de însuflețire la discuții cu Suzie, tipa viselor lui. Tipa care se deosebește la fel de mult de Jemima precum, ei bine, precum o mașină de scris de un computer conectat la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2027_a_3352]
-
vreodată după muncă, și cu Ben, cu care am fantezii în fiecare noapte. În al patrulea rând, chiar am reușit să mă relaxez în prezența lui Ben! N-am mai fost adolescenta cu limba legată, care-l însoțește uneori până la cantină; nu, am fost aproape-aproape eu însămi. În al cincilea rând, m-am simțit bine. Nu, de fapt, m-am simțit excelent! În al șaselea rând, azi am intrat împreună cu Ben pe internet, și da, am fost stânjenită de faza cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2027_a_3352]
-
un apel de interior este o ușurare bine-venită, care îi distrage atenția de la problemele ei. ― Eu sunt, spune Geraldine, ceea ce este de-a dreptul ridicol, pentru că știe bine că numărul ei îmi apare pe aparat. Vrei să ne vedem la cantină la o ceașcă de ceai? Orice, numai să rup cu monotonia acestei slujbe, și cu durerea că Ben nu mă vrea. Desigur că vreau o ceașcă de ceai, numai să plec departe de biroul ăsta, din acest birou mizerabil. ― Ai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2027_a_3352]
-
de mâncare pare să mi se fi diminuat în ultimul timp. E ora prânzului și nu simt deloc nevoia să-mi iau o farfurie imensă de mâncare. Această salată, una normală, este suficientă, și sunt aproape fericită că stau la cantină cu capul îngropat într-o revistă. Am cumpărat revista asta de dimineață. Vă asigur că nu e obișnuita mea revistă lucioasă de modă; unul dintre titlurile de pe copertă se referea însă la întâlnirile stabilite pe internet, iar eu sunt pur
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2027_a_3352]
-
de interior după ce își ia la revedere lui Jackie. Sunt Ben. Ne putem vedea să luăm prânzul? ― Când? Acum? ― Îhâm, ne vedem jos. Trebuie să-ți spun ceva. ― Am obținut un interviu, mă anunță Ben în timp ce stăm la coadă la cantină. Îți vine să crezi? Mă duc azi după-amiază! ― Extraordinar! Sigur că sunt fericită pentru el, nu sunt eu chiar așa de crudă, dar chiar și când încerc să-i împărtășesc entuziasmul, simt cum mi se oprește inima în loc. ― Vezi, îi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2027_a_3352]
-
a lipsit chestia asta, tachinările, amiciția, și chiar dacă nu l-am mai văzut de luni de zile, e ca și cum abia dacă ar fi trecut o zi. Vreau să zic că suntem atât de relaxați, încât parcă am fi tot la cantina de la Kilburn Herald. Și Ben ce simte? Cu cât stă mai mult în acest restaurant, cu această femeie frumoasă, cu atât mai puțin rămâne ea o blondă superbă și cu atât mai bine îi face ea loc Jemimei Jones. Asta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2027_a_3352]
-
am observat că sala de mese era denumită Salonul de Mese. Salon de Mese pe naiba! Mai curând cocioaba de mese, m-am gândit. Nu, mai bine, baraca de mese. Nu, stați puțin, coliba de mese. Nu, și mai bine, cantina din clădirea condamnaților, m-am gândit cuprinsă de o furie crescândă. M-am uitat din nou în ochii lui Chris. Mai aveam o întrebare. —Ăăăă, Chris, tu îi cunoști pe toți oamenii din clădirea asta? — Da. — Deci ăștia sunteți toți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
fără căpătâi, care se distrau întreaga zi și noapte, având mâncare și băutură la dispoziție, plus 500 de lei pe zi (cât era plătit un muncitor pe 4 zile de muncă la strung). Se știe că aveau mâncarea asigurată la cantina PNȚCD, aveau asigurate serviciile medicale, plata la termen a indemnizației și pentru asta nu trebuiau decât să stea în piață cu insigna de „golan” în piept și să înjure cât îi ziulica de mare pe Iliescu și alții ca el
Amintiri din sufragerie by Ioan Mititelu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83874_a_85199]
-
într-o tabără de odihnă. Aici există un regulament pe care ori îl respecți ori dispari. Va trebui să faci lună în cameră după ce te întorci de la înviorare, apoi te speli, îți faci patul și la urmă iei masa la cantină. Am tăcut și am făcut cum mi-a zis. Am ieșit pe hol împreună cu ceilalți și ne-am numărat câte unul de la spălător către sala geamantanelor pentru ca șeful de nivel să știe că nu lipsește nimeni de la activitatea pe care
Anonim pe ringul adolescenţei by Liviu Miron () [Corola-publishinghouse/Imaginative/252_a_500]
-
mă mișcau acele vorbe, cât de adânc se întipăreau în inima mea și pentru prima oară îmi doream să fiu mai bun, să mă placă și să mă pot plăcea și eu. Tot în acea zi ne-am ales în cantină o masă a noastră. O ochisem amândoi și ne hotărâsem să așteptăm oricât până se va elibera. Nu era o masă aparte, șchiopăta ca toate celelalte dacă nu-i puneai o bucățică de hârtie sub picior, fața de masă mirosea
Anonim pe ringul adolescenţei by Liviu Miron () [Corola-publishinghouse/Imaginative/252_a_500]
-
e până la noapte...hai, scoală că te așteaptă Creața să mergeți împreună la masă! Mi-era greu să înțeleg de ce mă mai așteapta, dar am coborât din cameră, mânat mai mult de o curiozitate ce nu-mi dădea pace. În fața cantinei erau Gigi, Mihai și cu ea, zbenguindu-se pe scările late din mozaic. Jucau prinsa. Vere, dar mult te mai lași așteptat. Te-ai coafat sau ți-ai făcut unghiile cu ojă? N-am răspuns dar mi-am oprit privirile
Anonim pe ringul adolescenţei by Liviu Miron () [Corola-publishinghouse/Imaginative/252_a_500]
-
cu lumea din jur și contrasta supărător cu ceea ce reprezentam eu, tipul care tace mereu, care vorbește monosilabic și asta numai dacă e întrebat. Polii opuși se atrag... Oare o să mă placă vreodată? Unde e acum? E de serviciu la cantină. Spală vase, servește la mese, curăță cartofi și învață să fie frumoasă și așa, cu mâinile trudite și mirosind a mâncare. Am priceput, zise ea, poate că apreciem pe cineva pentru ceea ce reprezintă ca suflet. Contează mai puțin haina, parfumul
Anonim pe ringul adolescenţei by Liviu Miron () [Corola-publishinghouse/Imaginative/252_a_500]
-
Eu te văd altfel și nu te mint când îți spun că îmi placi... Ca să rupă tăcerea ce voia să-și facă loc între noi, continuă imediat: Poate ți-o iei în cap, că o încurci... Am urcat treptele de la cantină fără să le simt sub picioare și parcă îmi amorțiseră genunchii cu totul. Când să intru pe ușă, m-am împiedicat de prag și toți au privit către noi. Copilu` ai greșit sala. Aici e cantina...peste drum se ține
Anonim pe ringul adolescenţei by Liviu Miron () [Corola-publishinghouse/Imaginative/252_a_500]
-
Am urcat treptele de la cantină fără să le simt sub picioare și parcă îmi amorțiseră genunchii cu totul. Când să intru pe ușă, m-am împiedicat de prag și toți au privit către noi. Copilu` ai greșit sala. Aici e cantina...peste drum se ține ședința cu părinții... Băh, zi-i să-ți dea țâță, că poate mai crești. Cât mă costă o oră cu mă-ta, uăi Vasâli? Nu ți pune mintea cu ei! Sunt niște țărani amărâți, plini de
Anonim pe ringul adolescenţei by Liviu Miron () [Corola-publishinghouse/Imaginative/252_a_500]
-
încercau deveneau tot mai întortocheate și alergând rămăsesem doar eu și acea durere pornită dintr-o parte, ca o tăietură de paloș. Gâfâiam de oboseală și de neputință. Cu tot frigul de-afară, eu transpiram. Amorțeala simțită la intrarea în cantină nu dispăruse deloc. Cumva, picioarele alergau în legea lor, parcă altcineva respira în locul meu, iar eu eram doar un abur care vede un corp, care știe de undeva că-i aprține, dar pe care nu-l mai putea controla și
Anonim pe ringul adolescenţei by Liviu Miron () [Corola-publishinghouse/Imaginative/252_a_500]
-
Dumnezeu pe pământ oameni egali?... Și dacă am fi fost cu toții la fel, ce ne-ar mai fi plăcut la cel de alături și ce ne-ar mai fi displăcut? Era greu să ai șaisprezece ani departe de casă. Luminile cantinei se stinseră una câte una și parcul se lăsă cuprins brusc de beznă. Doar la poartă mai pâlpâia un bec, luminând gălbui o cărare până la mine. M-am oprit din alergat de frică să nu mă împiedic prin gropi, dar
Anonim pe ringul adolescenţei by Liviu Miron () [Corola-publishinghouse/Imaginative/252_a_500]
-
între noi. Vezi că sunt și certurile bune la ceva? La ce? o întreb. Aduc după ele clipele dulci de împăcare... Urâtule, să nu mă mai superi ca azi, niciodată! M-a durut și am plâns ca o proastă în cantină, cu farfuriile-n mâini. Tu ești al meu și n-am de gând să te împart cu nimeni. Pricepi ce tot îndrug eu pe aici? Dacă ar fi trebuit să-i dau un răspuns sincer, atunci ar fi trebuit să
Anonim pe ringul adolescenţei by Liviu Miron () [Corola-publishinghouse/Imaginative/252_a_500]