5,700 matches
-
o flacără”. „A înnebunit sculptorul”, a izbucnit într-un nou acces de râs Mopsul. „A înnebunit”, țopăia Filip lângă Dominic. „A înnebunit?”, a întrebat profesional Anton. „Da, a înnebunit”, a răspuns Arhivarul ținându-se cu mâinile de burtă. „Ai avut coșmare, domnule sculptor?”, m-a întrebat Aristide. L-am privit lung. Ce vroia de la mine? Nu-l chemasem, nu mă plânsesem de nimic. Se simți obligat să-mi dea lămuriri: „Domnul Andrei m-a trimis. Zicea că te-a auzit strigând
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2277_a_3602]
-
doua sticle. — Poți conta pe discreția mea, cher ami. Dar hipnotismul lui Svengali, calitatea lui de evreu din Mittel-Europa - toate acestea de unde se trag? Du Maurier se bătu cu degetul peste tâmplă. — Din capul meu. Din cărți. Din vise. — Și coșmaruri...? Du Maurier Înclină din cap, aprobând. Tăcură amândoi câteva momente, uitându-se la foc. Apoi Henry scoase ceasul și declară că trebuie să plece. Du Maurier Își luă paltonul și Îl Însoți o parte din drum, În josul dealului, până când Henry
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
ce să fac? Trebuie să fac ceva eu singură, fără să mă influențeze elementele înconjurătoare, fără să-mi ofere realitatea imediată vreo posibilitate, și mai simt nevoia și să simt că acționez, respectiv să nu mă simt static, ca în coșmarurile în care nu te poți mișca. Știu! E stupid, dar voi medita la ceva, respectiv îmi voi face ordine în gânduri obținând astfel ceva concret. Între timp cad pe mine raze dulci de soare, direct din astrul Soare, veșnice în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1508_a_2806]
-
tine yoga. Am auzit bine. Pot avea încredere în el? Are el încredere în mine? Beau și eu ceva și mă liniștesc. Parcă mă și mișc mai ușor, parcă am revenit. Să fi visat eu toate astea? În vis, în coșmar te simți cum mă simțeam eu. Și totuși a fost real. Slavă cerului că am un psihic sănătos și știu ce-i cu mine și răspund de faptele mele, care și ele sunt normale și explicite. Mulțumesc. Soția mea nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1508_a_2806]
-
amintind de mătușa mea. Ea este o ființă acră, rea, mereu cu gura pe mine și reproșuri. Însă eu o las să vorbească, fiindu-mi dragă așa. · · · · Fă ceva! · Am un vis și nu știu dacă e frumos sau un coșmar. Cred că e o poveste despre pasiune. E o poveste tristă, șoptită de sufletul meu. Să nu spui nimănui! Să fie secret. Tipul cu ochii verzi, mici, sclipitori, e brunet, are părul nu prea des, e înalt și are ceva
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1508_a_2806]
-
pe obraz. Plecăm. Și când mă hotărăsc să rămân cu el, pentru că-mi dau seama că el e tipul vieții mele, mă sărută. · Și ca orice vis frumos, ar fi trebuit să se termine așa. Însă se transformă într-un coșmar. După o perioadă de timp fericită iată că îmi spune că face parte din Mafie. Chiar dacă nu are nimic din grotescul ei, nu pot accepta ocupația lui, și i-o spun, după care o rup cu el. Intru în apartament
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1508_a_2806]
-
discutabila rufărie. În fine, cea mai îndrăgită piesă a mea, un clavecin, prin burdufurile căruia șuierase somptosul aer al inegalabilului secol al XVII-lea... ... Am avut un zbor incitant și tihnit... Urmat, aproape fără răgaz, de 22 de luni de coșmar, în care pământul isterizat și zburlit al Mozambicului se zvârcolea, din toate nodulele, ori de câte ori te încumetai să-l atingi c-o instalație de izopropan. Nicicând în istorie un trib mai puțin numeros și antipatic de minerale nu s-a luptat
Cei șapte regi ai orașului București by Daniel Bănulescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295562_a_296891]
-
doi pot fi uneori dificile, nu? Alison a clătinat din cap și i-a zâmbit recunoscătoare. — Da. Da, pot fi dificile. Dintr-odată, femeia a simțit că între ea și doctor se formase o punte de legătură. — Doamne, sună de coșmar! Fiona a mestecat în ceașca de cappuccino și-a băgat în gură o linguriță cu frișcă. Ajungi să te întrebi cum de o persoană așa de brutală a fost atrasă de o carieră care-l obligă să trateze cu oamenii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
acum iubirea din ochii lui, îi simțea îngrijorarea și savura afecțiunea pe care, până atunci, Nick și-o cenzurase în public. — Îmi pare rău că te-am făcut să treci prin asta, a murmurat ea. Cred că a fost un coșmar pentru tine. Mai ales după câte ai îndurat când a murit Caitlin. Nick i-a pus un deget pe buze. —Șșșșșș, nu spune asta. Mai ales că nici n-a fost vina ta. Sunt doar al naibii de fericit că ți-ai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
s-a schimbat în bine. Mi se pare mult mai încrezătoare în sine și mult mai hotărâtă. —La naiba! Atunci să sperăm că n-o să am și eu un accident, a intervenit Julia. Înseamnă c-aș deveni și mai de coșmar. Nici Fiona, nici Alison n-au scos vreu cuvânt, tăcerea lor indicând faptul că, într-adevăr, Julia ar deveni complet de nesuportat dacă un eveniment din ăsta, care-ți schimbă viața, ar face-o și mai directă și mai brutală
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
cu o expresie de totală nedumerire. —La ce te gândești? l-a întrebat Julia după câteva secunde. — Dacă vrei să știi, mă gândesc la Elle McPherson, la Cindy Crawford și la Elizabeth Hurley. Pe scurt, ăsta era cel mai groaznic coșmar al Juliei. Sentimentul de nesiguranță în ceea ce-i privea propria persoană dădea buzna peste ea, dar femeia a făcut un efort și-a rezistat impulsului de a-i turna lui James în cap farfuria cu resturi de friptură. În exterior
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
vrea să încercăm să facem un copil, tu încă nu știai că devenisei deja tată? l-a întrebat Julia suspicioasă. Da, nu aveam nici cea mai vagă idee. Ce ironic, nu? Nu, James, nu e deloc ironic, e un adevărat coșmar! Nu-mi vine să cred că te-ai băgat în tot rahatu’ ăsta! Clămpănitul cutiei de scrisori din hol i-a făcut pe amândoi să se întoarcă, instinctiv, către ușa de la bucătărie. Era probabil lotul lor zilnic de scrisori publicitare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
ea. Jenny ne-a trimis și-o felicitare cu ocazia logodnei, ba chiar îi croșetează nu știu ce ăstuia mic! Ce mama naibii! Deci eu sunt singura amărâtă de pe-aici? a sărit Julia cu inimitabila ei concizie. Fiul vitreg și de coșmar al Fionei s-a transformat într-un băiat-exemplu, socrii de coșmar ai lui Susan au devenit niște bunici de poveste..., femeia s-a întors către Alison, ...și probabil că acum o să mai vii și tu să ne spui că Luca
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
ba chiar îi croșetează nu știu ce ăstuia mic! Ce mama naibii! Deci eu sunt singura amărâtă de pe-aici? a sărit Julia cu inimitabila ei concizie. Fiul vitreg și de coșmar al Fionei s-a transformat într-un băiat-exemplu, socrii de coșmar ai lui Susan au devenit niște bunici de poveste..., femeia s-a întors către Alison, ...și probabil că acum o să mai vii și tu să ne spui că Luca s-a răzgândit peste noapte, în mod miraculos, și-a deschis
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
prin rogojina subțire. Zguduise singura măsuță din cameră până când trântise și stricase jocul de puzzle. Vultur-în-Zbor s-a dezmeticit repede și a sărit drept în picioare în aceeași clipă. Dar se terminase. Fusese prea slab ca să provoace stricăciuni. Visase - un coșmar. Stătea pe o stâncă neagră, vopsit în culori de război din cap până-n picioare, strângea în mână un tomahawk, îl agita zadarnic către vulturul care-l ataca neîncetat, lăsându-i cicatrici pe corp și ciugulindu-i carnea, în timp ce în valea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
M-am descurcat mai bine decât tine. — Eu am ceva împotriva certitudinilor, spuse Virgil Jones. îți limitează orizonturile. îndoiala e o modalitate de a le lărgi. Vultur-în-Zbor părăsi încăperea fără ajutorul lui Gilles Priape, care era, după părerea lui, un coșmar grotesc al propriului său trecut... și, făcând astfel, îndeplini gestul cel mai potrivit cu spiritul orașului K de până acum. Se hotărî să-și zăvorască mintea în fața trecutului său, s-o zăvorască în fața oricărei vini sau umilințe, s-o zăvorască în fața
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
mizeriei. Iar deasupra podelei îmbâcsite, se ițeau, amenințătoare sculpturile. Sculpturi care, prin comparație își făceau străbunele cioplite din Casa Fiului Răsare să pară niște revărsări de frumusețe și bucurie. Respingătoarele și contorsionatele forme, chipuri, trupuri, membre trunchiate și peisaje de coșmar vorbeau despre o patimă tot mai adâncă a creatorului lor, o mlaștină tot mai adâncă de dezgust. Dacă sculptorul nu face altceva decât să extragă din materialele sale brute formele care zac deja în ele, atunci lemnul acela părea să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
a credinței în întreaga rasă umană. De aici fuga care a urmat, fuga de lume, refugiul în cărți și filozofii și mitologii, până când ele au devenit realitățile lui, prietenii și tovarășii lui, iar lumea n-a mai fost decât un coșmar îngrozitor. Insul monastric ce găsea frumusețea în păsări și povești. Apoi a apărut Trandafirul și șansa de a modela o lume, o viață și o moarte exact așa cum voia el și, bineînțeles, cum n-avea nici o considerație pentru cei din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
gotic, plin de mistere, de presentimente, de anticipare a unei crime cu sadism sau a unui viol. Sunt destule mișcări și gesturi rocambolești, dar trebuie să ne întrebăm dacă nu cumva e vorba de un vis, mai exact de un coșmar. Iată cum teroare se instaurează ferm în mintea Karinei: Ajungând pe trotuarul cu gropi și denivelări din fața blocului, avu senzația că e urmărită. Era un sentiment straniu care o îngrijoră: Parcă cineva, de undeva, îi urmărea fiecare mișcare, fiecare gest
Clipe fragile by Mihaela Alexa () [Corola-publishinghouse/Imaginative/100966_a_102258]
-
o mai dorea. Fiecare zi era pentru ea o nouă provocare. Aștepta cu nerăbdare mesaje din partea lui, iar când acestea lipseau, era agitată, nervoasă și sfârșea prin a renunța să mai aștepte ceva de la el. Adormea indispusă și avea doar coșmaruri. Trebuia să afle cine era el, iar cea mai bună modalitate la care se gândise și i se părea și singura, era aceea de a-l întreba chiar pe el. Cum? Exact așa cum proceda și el. Cu emoțiile care o
Clipe fragile by Mihaela Alexa () [Corola-publishinghouse/Imaginative/100966_a_102258]
-
toată, din fiecare celulă, fără să facă niciun efort fizic. Cineva se hrănise cu energia ei. Ar fi vrut ca totul să fie doar un vis. Să doarmă și când se trezește să constate că totul a fost doar un coșmar oribil și să-i mulțumească lui Dumnezeu că nimic nu fusese real. - Domnișoară, am ajuns la destinație. Sau vreți să mergem în altă parte? Taximetristul îi întrerupse șirul gândurilor. Mașina staționa deja. Când ajunsese atât de repede, iar ea nu
Clipe fragile by Mihaela Alexa () [Corola-publishinghouse/Imaginative/100966_a_102258]
-
În tuș negru. Cu toate că am Încercat să nu mă mai gândesc, că mi-am impus să uit, strania Întâmplare pe care am trăit-o cu ceva timp În urmă, prin vară, Îmi revine obsesiv În minte, provocându-mi uneori adevărate coșmaruri. Mă visez Înconjurat de cuvinte, de nenumărate cuvinte palpabile, care se suprapun la nesfârșit peste mine, peste gura mea, ca o mâzgă uscată și tăioasă, cu litere căzute strâmb, ce se lovesc Între ele strident, aglomerat, cu sunete sticloase, iar
Întâlniri cu Lola Jo - povestiri by Marius Domițian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1610_a_2999]
-
de cum ajunge și doarme până târziu, spre seară. O privesc de fiecare dată când doarme. Minute În șir, zeci de minute În șir. Fără să mă mai satur. În copilărie visam mereu că zbor. Același vis, care se transforma din coșmar În extaz. Era mult Întuneric și eu alergam cu picioarele Îngreunate, urmărit de tot felul de monstruozități furioase, cât pe ce să mă ajungă, să mă prindă. Nu Îndrăzneam să Întorc capul, dar auzeam În urma mea zgomote infernale: urlete, mugete
Întâlniri cu Lola Jo - povestiri by Marius Domițian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1610_a_2999]
-
dacă nu era altceva la mijloc. În fond, nu prea mă interesa chestia asta cu vorbitul. Important era să mă asculte. Să am cu cine comunica eu. Orice, dar, pentru un timp, să nu mai fiu singur. După faza cu coșmarul mi-am zis că cel mai potrivit ar fi să Încerc o tărie (visul acesta Îngrozitor se repeta aproape regulat și era, probabil, consecința unei pățanii din vremea când aveam vreo unsprezece ani și nimerisem nu mai știu din ce
Întâlniri cu Lola Jo - povestiri by Marius Domițian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1610_a_2999]
-
de ambii părinți, este Întotdeauna privită ca una dintre responsabilitățile femeii), acceptă cu plăcere orice are legătură cu motorul cu combustie internă. „Am făcut pană/mi-au spart mașina.“ „Dacă ați fi văzut - a se completa cu o scenă de coșmar - de pe - a se completa cu numele străzii.“ Oricare din aceste două explicații prinde foarte bine. Mai nou, repertoriului scuzelor bărbătești i s-au adăugat alarmele de mașină, pentru că, deși prezintă simptome feminine - imprevizibilitate maximă, pot fi declanșate și de un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2090_a_3415]