6,679 matches
-
Fără ca acela să aibă vreme să Înțeleagă ce se petrece, Cocuz Cocuz Îi apucă, mâna cu care afirmase că-i Întinsese cuțitul, prietenului, i-o puse În dreptul genunchiului, apăsă, solid, și i-o frânse, ca și pe a celuilalt. Primul urla de durere și se vârcolea. Acum Începu să urle și să se vârcolească și ăstalalt. Cocuz Cocuz Își trase pe el pantalonii, așa, murdari de excremente, cum erau, apucă sacoșa și o rupse de fugă, spre marginea parcului. Ăia doi
Vieți răscolite by Constantin Slavic () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91621_a_92849]
-
petrece, Cocuz Cocuz Îi apucă, mâna cu care afirmase că-i Întinsese cuțitul, prietenului, i-o puse În dreptul genunchiului, apăsă, solid, și i-o frânse, ca și pe a celuilalt. Primul urla de durere și se vârcolea. Acum Începu să urle și să se vârcolească și ăstalalt. Cocuz Cocuz Își trase pe el pantalonii, așa, murdari de excremente, cum erau, apucă sacoșa și o rupse de fugă, spre marginea parcului. Ăia doi se vârcoleau și urlau. Reveni după câțiva pași, și
Vieți răscolite by Constantin Slavic () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91621_a_92849]
-
se vârcolea. Acum Începu să urle și să se vârcolească și ăstalalt. Cocuz Cocuz Își trase pe el pantalonii, așa, murdari de excremente, cum erau, apucă sacoșa și o rupse de fugă, spre marginea parcului. Ăia doi se vârcoleau și urlau. Reveni după câțiva pași, și le ordonă: stați aici până când mă Întorc. Și ieși din parc. Se Întoarse după câteva minute, cu un taxi. Coborând, Îi explică, șoferului, carei privea uimit, pe cei doi răniți. Păi, ce să pățească, dom
Vieți răscolite by Constantin Slavic () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91621_a_92849]
-
s-au trântit, văd, bine de tot. Că și-a rupt, fiecare, câte ceva. Unul - o mână; altul - o altă mână. Când s-o ia din loc, rabla de taximetru nu voi nici În ruptul capului. Răniții turbau de durere. Și urlau. Taximetristul le zise: mai răbdați puțin, că mă duc, eu, la marginea parcului, și aduc un coleg, cu mașină mai bună, să vă putem duce la spital. Hai! Fugi, Îl Îndemnă, Cocuz Cocuz. De Îndată ce taximetristul plecă, Cocuz Cocuz Începu, cu
Vieți răscolite by Constantin Slavic () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91621_a_92849]
-
părțile, Îi păru un stolișor de stele strălucitoare, care urcă, și urcă, și tot urcă, În direcția soarelui și spre albăstrimea cerului, și, chiar, cu mult mai sus, dincolo de acestea! Hop, ș’-așa! Presa vremii, televiziunile din acel timp au urlat, zile În șir, mai dihai decât ca lupiin codru, În mijlocul celei mai dezastruoase ierni, a Începutului de mileniu trei. Pe ce temă, mă veți Întreba, poate, nițel curioși. La care, eu, binevoitor ca mai Întotdeauna, vă voi răspunde. Ia, pe
Vieți răscolite by Constantin Slavic () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91621_a_92849]
-
eu? Tu? Te descurci. Tot singur. Vai de mine și de mine! Nici un vai, nici un nevai. Fugi, cât mai repede, că, ăia-s pe drum, Înspre noi. Gata, eu ... În acel moment, soneria, de la ușa apartamentului autorului Sandu T. Leagă, urlă, de, să scoale-n picioare tot blocul. Ah!, au venit! Nenorocitul de mine. Ce mă fac. Unde mă ascund? Și soneria-l ucide, cu glasul ei sfredelitor, metalico-electric. Și sună. Și ... Nu mai suport. Mă duc să le deschid. Stai
Vieți răscolite by Constantin Slavic () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91621_a_92849]
-
apoi pătrunseră și În beci, unde mai rămăseseră o damigeană de vin pe jumătate plină și trei canistre de murături, care puțeau Îngrozitor. Duhoarea Îi induse În eroare nu numai pe milițieni, ci și pe câinii lupi, care Începură să urle Îngrozitor. Milițienii dădură butoaiele și lăzile la o parte, săpând șanțuri adânci În beci, dar În afara unor bucăți de cărămizi și țiglă spartă, rămase de la vechea temelie, nu găsiră altceva și se lăsară păgubași. Plecară Însă abia după trei zile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2067_a_3392]
-
ca să ți se dea curs liber cererii! Ai uns una, și vezi că Începe să scârțâie din balamale alta. Și tot așa. Intri ca Într-un fel de malaxor birocratic, care te aduce În stare de exasperare. Îi vine să urli, să te izbești cu capul de pereți, să faci ca toți dracii. Dar Îți stăpânești nervii și faci următorul pas. Și, Încetul cu Încetul, ajungi aproape de ieșire și abia atunci Începi să Înțelegi că toți cei de la care a trebuit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2067_a_3392]
-
neplăcut. - În trup, sufletele sfârâie ca niște clătite-ntr-o tigaie, adăugă pe un ton ce se voia voios vizitatorul. O mână nevăzută le aruncă În aer și le Întoarce când pe față, când pe dos, ca să se rumenească bine. Urli, țipi ca apucatul și Încerci să scapi de chin, să evadezi, dar Încotro? Peste tot e pulbere și praf cosmic. Și În fiecare fir ești tu... - Cum adică se tocmește? reuși să se dumirească cu Întârziere Mașa. Replica aceasta Îi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2067_a_3392]
-
Mașa. „Mă duc În curte și mă culc... Sigur că pot face și pe câinele. Cum trece unul pe stradă, cum latru. Sigur că da. La noi, acesta nu-i o rușine... Mulți dintre concetățenii mei stau noaptea legați și urlă la lună plină... Primesc o leafă bunicică pentru asta... Sigur că da. Am să latru, cum să nu, dar cu o singură condiție. Știi care?“, o Întrebase el pe Mașa. Femeia avusese naivitatea să spună nu. „Să-mi atingi vârful
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2067_a_3392]
-
noi lumi neabandonând, nici o clipă, surâsul său enigmatic. Taina sa nu se lasă citită, nici măcar acum. Miracol în Africa Africa lui Corto Maltese nu are nimic din convențio nalismul de carton al filmelor occidentale în care strălucesc băștinași sălbatici și urlă lei neîmblânziți. Africa lui Corto, cea din Etiopicele, este teritoriul spre care a gravitat, în preajma morții, Rimbaud însuși. Africa lui Corto Maltese este spațiul ce își conservă, ca și în proza lui Karen Blixen, statutul de enigmă imposibil de descifrat
Camera obscură : vis, imaginaţie și bandă desenată by Ioan Stanomir () [Corola-publishinghouse/Imaginative/595_a_1437]
-
domajur? Să nu-mi vorbiți mie ca niște boi d-ăia care i-a insuflat căldură mamei lui Hristos de l-a înfășat și l-a pus în iesle în loc de leagăn, așa cum v-a legănat pă voi mama voastră, că urlați ca niște porci de ăia de se taie la Crăciun. Că de aia are omul porc, să-l taie la Crăciun să aibă ce crăpa-n el, după ce mânâncă porcu și bea și butoiu dă vin, mai lasă și muierea
Vieți între două refugii by Aurel Brumă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/565_a_753]
-
îmbrace o altă cămașă. Într-o sâmbătă, Elena a ieșit cu Lupaș în oraș. De la o vreme se ținea tot după ea, ca un bodyguard. Acum crescuse, era mare, bine făcut. Dacă nu-l lua cu ea, zgâlția poarta și urla ca lupii. Numai dacă se furișa și pleca neobservată scăpa de compania lui, care ce-i drept și ei îi plăcea. S-a oprit de vorbă cu niște colegi ținându-l pe Lupaș de lesă și spunându-i să stea
Feţele iubirii by Victoria D. Popa () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1166_a_2071]
-
Lasă-mă că nu mai pot. Matei și-a dat haina jos, s-a spălat și a luat fetița în brațe, care plângea mai tare. —Las-o jos că trebuie s-o schimb, că a făcut pe ea, de-aia urlă. Matei s-a îndreptat să ia băiețelul care și el plângea. Lasă-l jos că pe el l-am schimbat, l-a împins Cecilia. Nu-l învăța în brațe. Nu mai fi supărată, draga mea! Pleacă și lasă-mă-n
Feţele iubirii by Victoria D. Popa () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1166_a_2071]
-
au scos niciodată astfel de sunete”, conchise Noimann, răsucindu-se de pe partea dreaptă pe partea stângă, cu mâna la falcă, simțind că nervii săi, Întinși ca niște arcuri, Încep să se rupă unul câte unul. Îi venea să țipe, să urle de durere și neputință, era În stare să facă orice, numai să pună capăt acestui coșmar ce-i sfredelea timpanele. De jos se auzi un râset. Urmat de aceeași tuse convulsivă. „E ea și parcă totuși nu e ea”, murmură
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2337_a_3662]
-
celălalt avea posibilitatea să scoată mult fum pe nas. Aceasta era singura deosebire. În rest, adevărurile ultime coincideau. De aceea, nu era de mirare că la miezul nopții, proptindu-și labele de balustradă, cu ochii ațintiți la cer, cei doi urlau la lună plină. Pornind de la această revelație și mergând din treaptă În treaptă, Oliver descoperi și calea, sau mai bine zis, scara ce duce spre adevărata mântuire. Scara se afla În el, rezemată de un zid prăbușit În bezna de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2337_a_3662]
-
a spălat pe mâini de toată afacerea asta?! Mă rog”, conchise Satanovski, „există foarte multe semne de Întrebare cu privire la izgonirea din Paradis. În ecuație apar două personaje, dar al treilea veghează În ceruri...” Oliver Îl aprobă și de data aceasta, urlând de trei ori. Frunzele de pe piept i se zburliră. Pe creștet Îi apăru o creastă de cocoș. „Credeți că șarpele era diavolul?” reuși să rupă tăcerea Noimann... „Eu cred că șarpele L-a umplut pe Dumnezeu de gelozie”, răspunse Satanovski
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2337_a_3662]
-
Oliver fu cuprins de un vârtej. Brațele sale acoperite de frunziș galben-ruginiu se legănau În văzduhul limpede, luminat de razele unei luni imense, sinilii. Trupul său, contorsionat de bătaia vântului, când se lungea, când se apleca la pământ. Oliver gemea, urla, Încercând să-și țină frunzele lipite de corp... Femeia-șarpe, care se evaporase din salon, urmărindu-l din umbră pas cu pas, se Încolăcea acum de gâtul lui, susurându-i șoapte ispititoare la ureche. Masterandul Însă nu se mai lăsa ca
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2337_a_3662]
-
Ochii penitentului fuseseră Încondeiați ca ouăle de Paște. Iar buzele - acoperite de ruj de culoarea șofranului. O, nu, ființa aceasta sulemenită ce se târa la picioarele sale nu putea fi Mathilda. „Minți, minți. Totu-i minciună și vânare de vânt”, urlă cinicul, răsucindu-și o dată și Încă o dată vârful țigării de foi pe fruntea penitentului. Acum triunghiul conjugal, ce ardea deasupra capului lui Noimann-cel-puternic, coborî, așezându-se Între sprâncenele frumos conturate ale lui Noimann-cel-bicisnic. Acolo se aflau Vărsătorul și Scorpionul și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2337_a_3662]
-
Pe străzi trec umbre, ca niște păsări tăcute, cu aripile umede ascunse subsuoară. În spatele lor merge Noimann, făcând ocoluri mari pentru a ocoli băltoacele. Trecătorii se opresc la semafor. Mașinile vin În goană. Din față, din spate. Pneurile scrâșnesc. Girofarele urlă... Încotro? Încotro? Sub această umbră amenințătoare, arbori solzoși se zbat ca niște pești pe uscat. Vântul mână singurătatea prefăcută În cutii de conservă, cartoane, pachete de țigări. Le hârșâie pe caldarâmul murdar. Rostogolește pălării, bucăți de ziare, ah și oh
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2337_a_3662]
-
ochii unui copil care doarme În leagăn, Înconjurat de păpușile lui... Noimann pășește pe stradă.Verigheta lunecă de pe degetul lui inelar și se rostogolește În canal. Omulțime de oameni-degete hohotesc la fereastră, strigă, aruncă petarde. Bat din mâini. Din picioare. Urlă de bucurie. Arată cu degetul verigheta ce se Învârte ca un bănuț pe marginea rigolei. În curând o să cadă, o să cadă. Iată, a căzut! Mulțimea de oameni-mâini urlă, cuprinsă de gelozie. Nu mai e nimic de făcut. Nu mai e
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2337_a_3662]
-
oameni-degete hohotesc la fereastră, strigă, aruncă petarde. Bat din mâini. Din picioare. Urlă de bucurie. Arată cu degetul verigheta ce se Învârte ca un bănuț pe marginea rigolei. În curând o să cadă, o să cadă. Iată, a căzut! Mulțimea de oameni-mâini urlă, cuprinsă de gelozie. Nu mai e nimic de făcut. Nu mai e nimic de făcut... „Mathilda, Mathilda, unde ai dispărut, Mathilda?! Ca un melc mă târăsc pe urmele tale... Unde ești?!” ...Zbor neliniștit de păsări. Dimineață. Seară. Și din nou
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2337_a_3662]
-
că fata se târăște spre ei. În spatele ei, pantoful negru al unui bărbat coboară din mașină. Urmează cracul unui pantalon de culoare închisă. Un bărbat cu mănuși negre de piele iese din mașină, în timp ce fata se ridică în picioare, țipând. Urlând „Vă rog”. Țipând după ajutor. Atât de aproape încât zărești unu, două, trei inele de aur care-i străpung urechea. Cealaltă ureche n-o mai are. Ceea ce pare o șuviță de păr negru e de fapt sângele care i se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1877_a_3202]
-
strigătele unei femei. Vocea care strigă e a Sorei Justițiare. Între strigăte se aude zgomotul unui pumn lovind în lemn. Se aude o ușă de lemn care bubuie și se clatină în balamale. Apoi din nou un strigăt. Sora Justițiară urlă: — Hei, Whittier! Sora Justițiară strigă: Ai întârziat cu nenorocitul de răsărit...! Apoi se aude pumnul care bubuie. Holul în care dau camerele noastre din culise e întunecat. Mai încolo, scena și amfiteatrul sunt scufundate în întuneric. Beznă, cu excepția lămpii pentru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1877_a_3202]
-
de frig. Primele semne ale comei. Nimeni n-o va crede pe doamna Clark, acum că e noul personaj negativ. Noua noastră supervulpiță diabolică, noua noastră torționară. Nu, punerea în scenă a acestui moment ne revine. O să-l facem să urle delirând. Domnul Whittier o să fie alb ca varul; ascuns după degetele rășchirate, o să spună că vine diavolul după el. O să țipe după ajutor. O să intre în comă. Și-o să moară. Sfântul Fără-Mațe, cu termenii lui complicați despre peritoneu, duoden, esofag
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1877_a_3202]