5,478 matches
-
strigă Petre. L-ai văzut și ieri cum a venit între oameni... Dacă n-ar fi bătrânul... ― Păi da, vezi bine, numai că bătrânul poruncește! zise Serafim. Bătea puțin vânt. Oamenii își strângeau sumanele și-și înfundau căciulile. Nu se îndurau deloc să se împrăștie. Unii se mai repezeau pe acasă, să-și mai vază de vite ori să mai îmbuce, dar se întorceau curând, parcă le-ar fi fost frică să nu se întîmple ceva în lipsa lor. Cei din satele
Răscoala by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295613_a_296942]
-
otravă. Uite-atîta poftesc, Toadere, și pe urmă poate să-mi taie capul! Trăsura cea bună cu caii cei buni stătea la scară de un ceas, încărcată cu fel de fel de pachete și legături și Cosma Buruiană încă nu se îndura să iasă. Vreo doi argați cu pândarul Iacob Mitruțoiu se învîrteau pe lângă trăsură, ajutau, potriveau... În sfârșit, apăru arendașul cu toată familia, nevastă și copii, îmbondoriți și fiecare cu câte o cutie sau un pachețel în mână. Vătășelul Lazăr Odudie
Răscoala by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295613_a_296942]
-
o tragedie întreagă!... Să dea Dumnezeu să se potolească lucrurile, dar eu știu că nu mai vreau să aud de moșie și de țărani, măcar să trăiesc cât bolovanii. Sunt în stare să și dăruiesc Lespezii, și să scap. Cât am îndurat noi zilele astea, nu doresc nici dușmanilor mei! Eugenia era mișcată de solemnitatea ședinței. Ea sfătui pe Titu, secondată fără convingere de Gogu, să nu se ducă la țară, să nu pățească și el ca Nadina, mai ales că armata
Răscoala by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295613_a_296942]
-
curând mortul rămase numai cu Ichim, cu Profira și cu Marioara să-l privegheze. Petre, cu același glas hotărât, cărăbăni pe toți țăranii care mai rătăceau prin casă. Când ajunse în cerdac, se întîlni cu o ceată care nu se îndura să plece cu mâna goală. Se înfurie: ― Ce, voi nu înțelegeți de vorbă bună, că-i mortul în casă? Nu v-ajunge că I-ați omorât, nici să se odihnească nu vreți să-l lăsați în gace? În vreme ce oamenii se
Răscoala by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295613_a_296942]
-
întîlnii cu judecătorul de la Costești. Ce mi-a povestit, m-am crucit. A venit în tren cu un avocat de la București care a fost cu conița Nadina la Lespezi pentru vânzarea Babaroagei. Poate că-l și cunoașteți? Ei, câte a îndurat bietul om, ți se face părul măciucă. Numai ca prin urechile acului a scăpat de la moarte alergând peste câmpuri de la Gliganu până la Costești unde a ajuns într-un hal fără hal. N-aș fi crezut totuși, dacă azi nu mă
Răscoala by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295613_a_296942]
-
barbaria ce s-a abătut asupra tuturor satelor din țară de când au luat ăștia conducerea!... Cei împușcați sau în general uciși de expedițiile represive sunt cei fericiți și norocoși, pentru că au scăpat de schingiuirile spăimântătoare pe care trebuie să le îndure cei vii... În sfârșit, a fost o baie de sânge colosală, ceva cum nu s-a mai pomenit nicăiri în lume în veacul din urmă, nici chiar în colonii sau față de triburile sălbatice. Și toate pe tăcute, să nu afle
Răscoala by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295613_a_296942]
-
Morții nu mai pot plăti, hohoti Vocea. De aceea urmele lor le ștergem noi. Cei vii se vor face una cu propriile urme. Nu mai ești fiul tatălui tău. Rămâi fiul mamei tale, care te plânge... Iacob nu mai putu îndura suflul puternic al Vocii. Încercă să se sprijine de masă, apoi de muchia dulapului din perete, care, ca toate celelalte din încăperile lui, nu avea nici cărți, nici fotografii. În cele din urmă, dându-se înapoi, așteptă zidul, să se
Jocul celor o sută de frunze și alte povestiri by Varujan Vosganian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/602_a_1369]
-
o aluniță pictată pe obrazul stâng, numai Marchiza putea ști și, oricum, nimeni nu părea să se mire. Contururile continuau netulburate și abundente, scoase cu ostentație în evidență de strâmtimea fustei, mult prea îngustă ca rotunjimile de pe abdomen să poată îndura. Marchiza ședea proțăpită pe tocuri înalte, prop tindu-și mâinile în colacii șoldurilor ca pe niște mânere. Făcea din când în când ochii roată, își arcuia fundul înapoi și piepții înainte, iar în această mișcare cabrată cerceii supra etajați și salbele
Jocul celor o sută de frunze și alte povestiri by Varujan Vosganian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/602_a_1369]
-
un semn pe orizontală și tăindu-și burta cam pe unde ar fi fost îmbinarea dintre om și cal, dacă el ar fi fost un centaur ca toți centaurii. Valea după vreascuri ! Voi, ăștilalți, săriți cu potolul ! Nu prea se îndurară din prima. Calu îi privi neînduplecat și, pentru a fi cât mai convingător, întinse un colț de prelată pe iarbă. Întâi puse Magdalena o pâine neagră, învelită în hârtie, ca să n-o atingă, apoi se gândi puțin și adăugă un
Jocul celor o sută de frunze și alte povestiri by Varujan Vosganian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/602_a_1369]
-
îi văzură Puțică, cei cu ochii împăienjeniți de vaporii de aurolac. Trăgeau cu nesaț din punga de plastic ținută strâns, ca nu cumva aburii amețitori să se risipească. Era felul lor de a respira, care îi făcea liberi, gata să îndure bătaia și foamea. Viața le era plină de neprevăzut, auzeau de parcă ar fi stat cu capul în apă și tot așa vedeau luminile frânte, obiectele mai mari și mișcându-se cu încetinitorul. Se închideau, uneori, ca o carte cu paginile
Jocul celor o sută de frunze și alte povestiri by Varujan Vosganian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/602_a_1369]
-
de lebădă și îi ținea cald. Fesul se preschimba într-o claie de păr lucios, cu breton de paj, până la sprâncene. Și nu mai trebuia să se ferească, toate lucrurile pluteau, inclusiv scatoalcele pe care, altminteri, se deprinsese să le îndure pe nemeritate. Cum visele sunt atât de ușoare, încât nici măcar moartea nu le poate atinge, ele se ridicau ca niște aburi, adunându-se într-un vis mult mai mare ce acoperea tot, ca un fel de carapace translucidă care creștea
Jocul celor o sută de frunze și alte povestiri by Varujan Vosganian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/602_a_1369]
-
jumate amuzată, jumate intrigată. — Boșorogule ! îi aruncă ea, încurajată. Nu ești în stare de nimic ! Doar să te pârțâi, ca ruginitura aia de motocicletă pe care abia dacă ești în stare s-o încaleci... Asta era mai mult decât putea îndura Maca. Brațul porni fără el, palma căzu fulgerătoare. Fata tăcu instantaneu. Pe urmele degetelor, obrazul începu să se înroșească. Fața i se schimonosi, ca privită într-o apă măcinată de ploaie. Porni să plângă, scâncind. Cum nu știa ce să
Jocul celor o sută de frunze și alte povestiri by Varujan Vosganian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/602_a_1369]
-
le arunce de pe podeț în râu, ca să nu le mai vadă vreodată. Dar asta nu-l mai ajuta cu nimic. Înțelese că mâna lui avea o putere ce depășea granițele lumii acesteia, într- un chip pe care nu-l putea îndura. Desenele lui purtau, unele, presimțirea morții, dar altele purtau amintirea morții. Crezuse că portretele lui vor fi totdeauna mai bătrâne decât modelele lor, căci moartea e ceva care va să vie. Acum desenase chipul unor ființe pentru care moartea rămăsese
Jocul celor o sută de frunze și alte povestiri by Varujan Vosganian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/602_a_1369]
-
ajung la maturitate, când își dau seama de importanța a ceea ce au pierdut“. Potrivit lui Fann Sora cea Mare, eunucii puternici conduc Orașul Interzis. Ei sunt maeștri în a țese intrigi. Pentru că au suferit mult, au o uimitoare capacitate de a îndura durerea și tortura. Nou-veniții sunt bătuți zilnic cu biciul. Înainte de a-și duce băieții la palat, părinții eunucilor cumpără trei bucăți de piele netăbăcită de vacă. Noii eunuci își înfășoară aceste piei în jurul spatelui și al coapselor pentru a acoperi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2323_a_3648]
-
moarte și instantaneu spatele mi se udă de transpirație. Împăratul își ridică mâna dreaptă și arată cu degetul spre mine, zicând: — Aceasta. — Yehonala? întreabă eunucul-șef Shim. Simt cum mă arde privirea insistentă a Marii Împărătese. Îmi plec ochii și îndur o tăcere lungă, insuportabilă. Am făcut ceea ce mi s-a cerut, mamă, vorbește împăratul. Marea Împărăteasă nu comentează nimic. Împăratul Hsien Feng se întoarce spre eunuc: — Shim, m-ai auzit? — Da, v-am auzit, Majestatea Voastră. V-am auzit perfect
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2323_a_3648]
-
spart. Patroana ia un prosop pentru a împiedica gălbenușurile să se scurgă. Înlocuiește rapid ouăle sparte cu altele noi. Așezându-mă înapoi în poziția indicată, mă balansez pe ambele mâini. Îmi simt corpul ca pe un obiect străin. Mă legăn, îndurând durerea musculară care începe să se facă simțită. — Zece zile e în mod sigur o tortură. Patroana îmi admiră acum puterea. Ai nevoie de pauze. Nu vrei să zdrobești ouăle din nou. — Nu, nu vreau, însă nu-mi pot permite
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2323_a_3648]
-
pe care mi-a arătat-o tata. Bărbatul din fața mea îmi amintește de tatăl meu. Și el dorea cu disperare să reînvie onoarea manciurienilor și, cu toate astea, a ajuns să dezerteze din postul său. Simt rușinea pe care o îndură Majestatea Sa. E aceeași rușine care mi-a omorât tatăl. Mă uit la Hsien Feng și mă gândesc că e un stegar adevărat. Ar putea să stea liniștit și să se bucure de grădină și de festinul oferit de concubine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2323_a_3648]
-
În Calea Lactee, Păstorul și Fecioara se întâlnesc. Când al toamnei vânt de aur îmbrățișează roua de jad, Toate iubirile de pe pământ, oricât de multe, pălesc. Pasiunea lor se scurge-ntr-o clipită. Un vis numai le pare lor ziua fericită. Îndura-vor oare un alt drum către casă? Dacă iubirea lor mereu poate dura, Atunci de ce tânjesc noapte și zi împreună să stea? Înainte ca ultima notă să se sfârșească, împăratul Hsien Feng adoarme. Pun intrumentul jos lângă pat, dorindu-mi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2323_a_3648]
-
Să fie doar un comportament de fațadă? Sau a pus deja la cale o strategie pentru a mă distruge, iar acum doar joacă teatru, ca să mă inducă în eroare? Tăcerea ei mă deranjează și simt că nu o mai pot îndura mult. Încep să mă confesez: îi spun că împăratul Hsien Feng își petrece nopțile cu mine. O implor pe Nuharoo să mă ierte, dar sunt îngrijorată de faptul vocea mea ar putea părea lipsită de sinceritate. — Nu ai greșit cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2323_a_3648]
-
lipsit de chef și adesea adoarme adânc în jilț. Se trezește în miez de noapte și stă singur pe întuneric. De teama coșmarurilor, nu mai așteaptă cu nerăbdare venirea somnului. Îi este teamă să închidă ochii. Când nu mai poate îndura, se duce la mulțimea de documente, care îi sunt aduse în fiecare seară de eunuci: lucrează până la epuizare. Noapte după noapte, îl aud cum plânge de disperare. În grădină a fost adus un cocoș frumos, ca să-l trezească în zori
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2323_a_3648]
-
fost ultimele cuvinte din viața lor: „A căzut Shanghaiul!“, „Chiang Nin a căzut!, „A căzut Hangchow!“. Copil fiind, am compus o poezie cu versuri care rimau cu „căzut“. Tata n-a putut decât să zâmbească amar. Când nu mai putea îndura, se retrăgea în mijlocul unei audiențe. A îngenuncheat zile întregi în fața portretului bunicului meu. Ne-a strâns pe noi toți, copiii, soțiile și concubinele sale, în Sala Dezvoltării Spirituale. Apoi și-a recunoscut rușinea. Asta s-a întâmplat după ce a semnat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2323_a_3648]
-
Împăratul Hsien Feng ridică mâna pentru a-l reduce pe prințul Kung la tăcere: — Nu voi oferi daruri când sunt ofensat. — Înțeleg și sunt de acord cu Domnia Voastră, zice prințul Kung cu delicatețe. Dar nici nu știți ce umilințe am îndurat eu. Sunt presat din ambele părți, și din exterior, și din interior. Am fost numit „lingușitorul diavolului“ de către propriii mei ofițeri și funcționari. — O meriți. — Ei bine, e ușor să ne închidem ochii, însă va dispărea realitatea astfel? Prințul Kung
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2323_a_3648]
-
Eu însumi sunt obișnuit cu înfrângerea, zice împăratul cu un zâmbet sarcastic. Nici Tseng Kuo-fan, nici eu nu putem fi siguri dacă Majestatea Sa glumește sau își dezvăluie adevăratele sentimente. Tseng rămâne cu gura deschisă și cu bețișorul în aer. — Îndur aceeași rușine, continuă împăratul, încercând parcă să-și justifice spusele. Diferența este că eu nu pot să dezertez. Generalul este afectat de tristețea Fiului Cerului și se lasă din nou în genunchi: — Jur pe viața mea să vă readuc onoarea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2323_a_3648]
-
ridicat cu ajutorul eunucilor. Cu ambele brațe ridicate în aer, părea un vultur ce-și întinde aripile ca să-și ia zborul de pe marginea unei stânci. Noi nu îndrăzneam să ne mișcăm. Nurorile - Nuharoo, eu, doamnele Yun, Li, Mei și Hui - îi înduram discursul gălăgios și așteptam momentul în care ne va permite să plecăm. Îngustându-și ochii, ne-a întrebat: Ați auzit de istoria din țara aia îndepărtată în care oamenii au ochii parcă albiți și părul de culoarea paielor? Peisajul alcătuit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2323_a_3648]
-
mi s-a acordat permisiunea de a pleca zece zile, drept răsplată pentru faptul că sunt însărcinată. Deși mi-este foarte dor de familia mea, nu aș fi în stare să-mi ascund sentimentele. Sănătatea șubredă a mamei nu ar îndura frustarea mea, și ea i-ar face rău lui Rong, care se bazează pe mine să-i găsesc un pretendent. Rong ar fi dezamăgită dacă i-aș spune că nu mai sunt favorită și că ajutorul pe care i-l
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2323_a_3648]