5,330 matches
-
ca să-l termine. Juma le arăta oasele Împrăștiate și cum elefantul cel mare mersese printre ele. Și Juma, și tatăl lui David erau Încîntați de ce găsiseră. — Cam de cît timp crezi că umblau Împreună? Îl Întrebă David pe taică-său. — Habar n-am. Întreabă-l pe Juma. — Întreabă-l tu, te rog. Taică-său schimbă cîteva cuvinte cu Juma, după care acesta se uită la David și Începu să rîdĂ. — Cică probabil cam de patru-cinci ori mai mult decît vîrsta ta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
văzut imediat după ce a aterizat pe șine. — Și l-ai recunoscut? — Nu, nu l-am recunoscut din prima. Cum crezi că l-a Înjunghiat, doctore? — Trebuie să-i fi sărit În spate. — Da’ de unde o fi făcut rost de cuțit? — Habar n-am, spuse tata. — Și prostu’ Ălălalt. Nici n-a Încercat măcar să scape. Nu, n-a Încercat. — Da’ detectivu’ Ăla tot i-a servit porția lui. Ai văzut, doctore? — Da. — Bietu’ fraier. Podeaua spălată era umedă și curată. Ne-am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
Te Învăț doar. Nu mi-e frică. PĂi nici n-aș crede. Stai lîngă cel mai bun prieten al tău. — Bineînțeles, spusei. Mi-am zis că tre’ să fie destul de beat. — Tatăl tău are multe de-astea? Întrebă scoțînd sticla. — Habar n-am. — Tatăl tău este genul de nobil creștin. Luă o gură. Eu nu zisei nimic. — Dar să ne Întoarcem la brici, spuse. Își băgĂ mîna În buzunarul hainei și scoase un brici. Îl ținea Închis În palma mîinii stîngi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
termina totul, să le pot trimite familiilor celor decorați. Cei din echipa mea arătau de parcă ar fi stat sub un iureș de bucăți și bucățele dintr-un abator explodat, și nici ceilalți care ieșeau din blindat nu arătau prea curăței. Habar n-aveam cît de rău tre’ să fi arătat și eu pînĂ să observ cîte muște se adunaseră pe lîngă spatele, umerii și gîtul meu. Blindatul rămĂsese-n mijlocul drumului și orice vehicul ar fi trecut trebuia să Încetinească. Toți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
vrea să vorbiți cu el? O să-i anunț pe cei de la spital. Da’ poate e mai bine mîine. Evident, e cam epuizat după tratament. MÎine o să se simtă mai bine. A, spuneți că n-a făcut ședința? Corect, domnu’ Wheeler. Habar n-aveam că băiatu’ Ăsta e atît de puternic. Corect, așa e. MÎine Îi facem ședința. O să-i măresc doza de pentothal. Țineți minte, el a cerut acest tratament adițional. Sunați-l poimîine. Aia-i ziua lui liberă, În care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
de vîrsta fiului său, cu care de altfel era și prieten. — Sal’, papa, spuse Stephen cu o voce răgușită. MĂ simt bine, papa, chiar mi-e bine. De data asta reușesc. Chiar că i-am pus capac de data asta. Habar n-ai. M-am pus cu picioarele pe pămÎnt. Doctorul Simpson? A, e de treabă. Chiar am Încredere-n el. E un tip de treabă, papa. Am Încredere În el, serios. E mai cu picioarele pe pămÎnt decît majoritatea doctorilor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
așa: fata mea. Mai zi o dată. — E o chestie pe care o zic des: fata mea. — Poate-mi zici așa pentru că-s mai tînĂră. Îi iubesc pe copii. Pe toți trei, sînt moartă după ei și mi se par minunați. Habar n-aveam că există așa copii. Însă Andy e prea mic totuși ca să mă căsĂtoresc cu el și, oricum, pe tine te iubesc. Așa că mai uit de ei și-s cît pot de fericită, pentru că sînt cu tine. — Ești o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
n-o să te plictisești? — Normal că nu. — CÎnd mă pornesc cu scrisul, muncesc foarte mult. — O să muncesc și eu. — Ar fi distractiv. Ca domnul și doamna Browning. N-am apucat să văd piesa asta. — Trebuie neapărat să faci mișto, Roger? — Habar n-am. „Revino-ți“, Își spuse. „Acum trebuie să-ți revii. Fii cuminte.“ — Așa-s eu, fac mișto de toate, spuse. Cred că o să fie frumos. Și e mult mai bine așa, să lucrezi și tu În timp ce scriu. — Te-ar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
asta te face să te simți În stare de orice, spuse fata. Tare mă bucur că n-am mai băut pînĂ acum. Roger, te-ar deranja dacă vorbim despre scris? Nu, cum dracu’. — De ce-ai spus așa, „cum dracu’“? — Habar n-am. Hai să vorbim despre scris. Serios, chiar vreau. Ce-i cu scrisu’? Acum m-ai făcut să mă simt ca o proastă. Nu trebuie să mă tratezi drept partenerul sau egalul tău. Voiam să zic doar că mi-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
mai sus-menționata mamă a lui Andrew s-a gîndit să-mi aducă lucruruile, ca să le am cu mine În concediu dacă voiam să mai scriu cîte ceva. Asta trebuia să fie o surpriză. Nu-mi scrisese nimic În legătură cu asta, așa că habar n-aveam cînd ne-am Întîlnit În Lausanne. Urma să Întîrzie o zi, Îmi trimisese și o telegramă. Nu vedeam decît că atunci cînd ne-am Întîlnit nu se mai putea opri din plîns - și plîngea, și plîngea, și cînd
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
hârtie prin care „declara„ că donează statului moșia și palatul de la Miroslava. Și nu a fost singura care a fost forțată să facă aceasta. Aș vrea să-ți spun că am rămas surprins de câte minunății ascunde Miroslava, iar eu habar nu aveam, vere. Acum le știi și sunt sigur că te simți mai bogat sufletește. Ai dreptate. Mă simt altfel... Acum te-aș ruga să mă lași pe mine să te duc acasă, dar pe alt drum. Nu cred să
Ce nu ştim despre Iaşi by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/549_a_868]
-
urmă am intrat pe strada Tudor Neculai. Din dreapta, de la înălțimea turlelor sale, ne privește biserica Sfântul Vasile. Mă opresc și privesc întrebător la ieșean... Nici nu mi-am dat seama când ieșeanul mă ia la vale: -Ce zici tu? Aista habar nu are ce și cum devine treaba cu biserica asta. Ei uite că n-ai brodito, vere. Află că biserica a fost zidită între anii 1795-1806, cu osteneala ieromonahului Vartolomeu și a credincioșilor din Târgușorul Nicolinei și că înaintea ei
Ce nu ştim despre Iaşi by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/549_a_868]
-
rasă și ce este o mârțoagă! Apoi ce înseamnă să călărești pe deșelatelea și cum devine treaba să stai înfipt în șa și să strunești din dârlogi un cal focos! Ia te uită, domnule, pe cine am lângă mine și habar să n-am! Atunci încălecarea, și la galop! Înainte de a ne lua vântul, spune-mi cam pe unde ne putem vedea mâine dimineață, ca să ajungem la podgoria cu nume exotic... Da, da. Se spune că vierii unguri veniți să lucreze
Ce nu ştim despre Iaşi by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/549_a_868]
-
sau de 30 de lei litrul? Care-i diferența? 12 lei!” „Un vechi lup de mare către chelner: Ce vrea să fie zeama asta? Vin, domnule! Fir-ar să fie, am navigat 25 de ani prin vin fără să am habar!” „Tovarășe dragă, eu ți-am cerut o Grasă de Cotnari, iar dumneata mi-ai adus o Fetească de Alba!? -Serviți-o liniștit, că tot... aia e!!... „Ospătar, servește-mi, te rog, și mie vinul acela pe care l-ai adus la
Ce nu ştim despre Iaşi by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/549_a_868]
-
Cine să-l uite, prietene? L-am lăsat la urmă așa, ca o încununare a spuselor despre divinul vin. Am să încep cu „Profesie de crdință”: „Să cred nu știu în care Dumnezeu Și cui să mă închin nu am habar, Dar am crezut și crede-voi mereu, În Artă, în Moldova și-n Cotnar.” Și acum „Un panseu inspirat din geometria plană: „Doi bețivi egali cu al treilea, sânt bețivi între ei”... Ca să vezi cât de cunoscut era Păstorel ca
Ce nu ştim despre Iaşi by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/549_a_868]
-
de escortă. Militarii au primit-o cu suspiciune și cu glume nu tocmai pe placul ei. Ea, însă, nu a pus la inimă acea atitudine... pur bărbătească. Le zâmbea doar cu îngăduință, de parcă le-ar fi spus: „Veți vedea voi. Habar nu aveți cât de mult mă ajută pe mine Dumnezeu”. Sabia Jeannei Cu delicatețe deosebită, dar și cu o fermitate de care numai ea era în stare în acele momente hotărâtoare pentru propriul destin, Jeanne a refuzat sabia pe care
Tainele istoriei: mirajul legendelor by Vasile Filip () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91790_a_92336]
-
De cesălat armăsarul duceam eu dorul?...Doamne iartă-mă, că fac păcate. Azi îi zi de post și eu vorbesc vrute și nevrute. Da’ mare-i Dumnezeu și puternic îi dracul...” a sfârșit de povestit focoasa nevastă... Pâcule! Pun rămășag că tu habar nu ai de ce nu putea dormi biata fimeie și o mâncau toate celea - l-a provocat moș Dumitru. Doar n-o îmbătrânit degeaba - i-a luat apărarea Ion Cotman, din colțul lui. Moș Dumitru a privit în jur vulpește. Toți
LA CRÂŞMA DIN DRUM by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1619_a_3008]
-
timpul. Mă uit pe fereastră zi și noapte. Ce văd? Oameni în toată firea care se strecoară în niște mașini, mașinile fac zgomot și ei fug cu ele de acasă. Unde se tot duc? Se ascund de cineva, pe undeva? Habar n-am. Văd și copii care aleargă prin parc, după câte o minge. Se cheamă că bat mingea, dar mingea nu se supără. Sunt grozavi și ei și mingea. Un motociclist cu cască face un tărăboi de nedescris de câte ori pleacă
Ticuță Reporterul by Eugenia Grosu Popescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91767_a_107350]
-
culoare unui obiect, unei țări sau unei lumi întregi și poate transforma orice vis frumos în realitate. Tare ar vrea zmeii să pună gheara pe Culoarea Culorilor, ca s-o folosească numai pentru ei și să-i păcălească pe oameni. Habar n-au, însă, că visele lor nu pot fi transformate în realitate de Culoarea Culorilor pentru că în compoziția ei intră un har divin, care nu dă voie să se învie pornirile și visele rele. ...Îl desenați pe Prinț, copii? Schițați
Ticuță Reporterul by Eugenia Grosu Popescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91767_a_107350]
-
laudele lui nerușinate poate vinde pe oricine, chiar și pe un frate „deștept” și bogat ca el. Sau poate știe și nu-i pasă, pentru că el, Vanitosul, poate cumpăra orice, poate cumpăra laude oricând și nu-i pasă de nimeni, habar n-are ce înseamnă să-ți pese de cineva. Zmeii nu stau umăr la umăr cum stau ai noștri, ci s-au așezat unul în spatele altuia, pe un fel de pietroaie. Stau față la ceafă. Își văd unii altora spatele
Ticuță Reporterul by Eugenia Grosu Popescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91767_a_107350]
-
ca nebunii după bani, după cât mai mulți bani, să nu se sature de bani, să se calce în picioare unii pe alții ca să adune bani și bogății. Își vor cumpăra fleacuri din ce în ce mai scumpe, fără să aibă habar că plătesc taxa pe prostie și pe egoism. Cu ajutorul meu, Bârfa, Egoismul și Prostia vor reuși să se bage pe sub pielea fiecărui om. Ca oamenii să nu poată visa nimic altceva decât să se îmbogățească cu orice preț. Își vor
Ticuță Reporterul by Eugenia Grosu Popescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91767_a_107350]
-
cine e? E însuși Verde Împărat. Pare bucuros și mult mai în formă decât era acolo, în palatul lui. Cum o fi ajuns el aici? Dar eu însumi, eu cum am ajuns, atât de repede la Castel fără să am habar că merg pe creastă și fără să văd vipere trezite de căldură? Ana se uită la mine. Parcă ar vrea să-mi spună ceva. Se apropie de mine și îmi explică. Pe coada mea stufoasă, copii, aflu de la Ana că
Ticuță Reporterul by Eugenia Grosu Popescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91767_a_107350]
-
colegii, să știi că tu, pe cât de bine răspunzi la oral, pe atât de prost te exprimi în scris. Simți că i se tăiau picioarele: - Știți, învățătorul pe care l-am avut în clasele terminale la Mateuți, nu prea avea habar de limba română și l- am moștenit, se pare. De altfel, unii colegi, nu din răutate, sunt convins, doar ca să se amuze, intenționat mă-ntreabă același lucru de mai multe ori să mă tot audă...; îi amuză accentul meu, pesemne
Regăsirea înstrăinării by Ştirbu Mihai () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91672_a_92367]
-
vedea dacă nu a apărut vreo situație deosebită. Condiția este ca bolnavul să respecte cu strictețe sfaturile noastre. Doctore Cuc, refă pansamentul! ― Eu voi fi „mâna a doua” - s-a oferit Gruia... „Bravo, cumetre! Începi să-mi placi. Cum el habar n-are de meserie, ai să-l faci <mic-mică, cât o furnică!” - l-a lăudat gândul de veghe. „Nu mă ridica În slăvi, vecine, fiindcă nu am niciun merit. Așa mi-a venit... Șiii... <omulă și așa este mic” - a
Hanul cercetaşului by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1198_a_2268]
-
Cuc nu a schițat nici un răspuns... Îl știa chemat la „ordin”... Profesorul a revenit cu Întrebarea: ― Ne-am Înțeles? ― Ammm... - a reușit să pronunțe „doctorașul”, cu o privire de câine care așteaptă ca o implacabilă lovitură să cadă asupra sa. Habar nu avea ce documente trebuia să prezinte profesorului. Pentru a se lămuri, a Întrebat-o pe sora de salon: ― Ce acte trebuie să-i prezint profesorului privind externarea șatrarului? ― Externările nu le fac eu, ci dumneavoastră. Dacă nu știți, Întrebați
Hanul cercetaşului by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1198_a_2268]