6,555 matches
-
șuviță de păr lins, blond, minunat Îi alunecă pe frunte ca Întotdeauna cînd se apleca, Îi Învălui În părul ei: Cinthia și Julius Își lăsară acolo sărutul lor, ocrotit și bine păzii, ca să țină pînă cînd se va Întoarce. II Înmormîntarea Berthei i-a unit pe Cinthia și Julius mai mult ca orice; fiind acum deținătorii aceleiași taine, mergeau peste tot Împreună, chiar dacă Cinthia căuta să nu fie de față la uciderea pieilor roșii din caleașca ce aparținuse străbunicului-președinte. Dar asta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
va fi la Cuzco sau la Puno, Încă nu cunoștea locurile astea. Lui Peter i se părea pur și simplu genială versiunea naivă pe care Julius i-o prezenta despre strălucirea familiei, despre tatăl lui, despre frumusețea maică-sii, despre Înmormîntarea Berthei, despre fratele bunicului cel romantic și pianista ofticoasă. Îi punea mereu Întrebări, voia să știe cît mai multe, dar Începu să-și dea seama că Julius era mult prea tulburat cînd vorbea despre soră-sa Cinthia, nu putea ridica
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
au uitat la Cano și-au dat seama că purta o cravată foarte veche și că avea ceva special, În orice caz nu era ca toți ceilalți. Fiindcă n-a putut să se apere și a făcut o mutră de Înmormîntare neștiind ce să spună, cineva se găsi să adauge că În cartierul Callao erau o mulțime de pungași și era primejdios să mergi seara, că În Callao vîră cuțitul În tine pe la spate. Cano a Încercat să se apere sau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
rog mai dă-mi că se apropie Juan Lucas și Arminda Îi Întindea o hîrtie soioasă, În sfîrșit erau cu toții fericiți, fiindcă se apropia Juan Lucas și fiecare putea să-i dea ceva; el, În schimb, cu o figură de Înmormîntare fiindcă era silit să poarte coșulețul, ce-i toată mascarada asta!, uite În ce m-ai băgat, Susan; e ultima dată că mai vin aici, auzi? să fie limpede! Și ea scoase limba la el, abia perceptibil și Bobby pătruns
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
de sănătate și ea spuse abia șoptit că acum e mai bine. De ce mai bine?, mai bine decît cînd?, fiindcă lui Carlos nici nu-i trecea prin cap că ea se gîndise În ultimele zile la moarte, la priveghi, la Înmormîntare și la toate aceste cuvinte grele ca o lespede de marmură. Arminda se Înfundase În canapeaua moale ca o saltea de puf a Mercedesului, profitînd de cele cîteva minute cît dură drumul pentru a se odihni cu ochii Închiși, poate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
era fericită, fiindcă legătura cu suedeza a fost un foc de paie, o aventură oarecare și nimic mai mult; ar fi fost, desigur, foarte neplăcut dacă ar fi apărut Într-o buna zi la Juan În birou, cu o față de Înmormîntare, Îmbrăcată țipător și spunînd că i-au făcut fișă și ca pînă acum n-a luat nici o boală... Juan Lucas Își bea cu sobrietate apa minerală, Susan Își sorbea Încîntată ceaiul ei din India colonială, Julius Își lua gustarea și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
pat plîngînd Înăbușit și mai ales să dea fuga la bordelul ăla unde i se păruse că a văzut o figură cunoscută. Noaptea asta ar fi putut să se ducă, dar nu trebuia să se gîndească la asemenea lucruri În timpul Înmormîntării. Juan Lucas supraveghease totul la Început, apoi a dat ordine precise, pe care Carlos, Celso și Daniel le transmiteau la momentul potrivit negrilor eleganți de la Întreprinderea de pompe funebre. „Înmormântare de clasa-ntîi, Își zise satisfăcută Țanțoșa. Stăpînii sînt oameni subțiri
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
dar nu trebuia să se gîndească la asemenea lucruri În timpul Înmormîntării. Juan Lucas supraveghease totul la Început, apoi a dat ordine precise, pe care Carlos, Celso și Daniel le transmiteau la momentul potrivit negrilor eleganți de la Întreprinderea de pompe funebre. „Înmormântare de clasa-ntîi, Își zise satisfăcută Țanțoșa. Stăpînii sînt oameni subțiri. Domnul s-a purtat ca un adevărat domn; unei spălătorese de clasa-ntîi i-a făcut o Înmormîntare de clasa-ntîi“, dar formula Îi sună nițel cam fals și preferă să nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
Daniel le transmiteau la momentul potrivit negrilor eleganți de la Întreprinderea de pompe funebre. „Înmormântare de clasa-ntîi, Își zise satisfăcută Țanțoșa. Stăpînii sînt oameni subțiri. Domnul s-a purtat ca un adevărat domn; unei spălătorese de clasa-ntîi i-a făcut o Înmormîntare de clasa-ntîi“, dar formula Îi sună nițel cam fals și preferă să nu se mai gîndească la asta, mai bine să dea o mînă de ajutor unde-o fi nevoie. Dar instrucțiunile lui Juan Lucas, transmise mai ales de Carlos
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
sicriul. În schimb, aseară pusese foarte puține Întrebări, judecînd după cîte pune de obicei... Adevărul e că În ajun Julius nu avea Încă nimic de Întrebat. Îngenunchiat În capela cu luminările aprinse, a stat Îndelung și s-a gîndit la Înmormîntarea tatălui său și la Cinthia și a Întrebat-o pe mămica de ce pe Bertha o scoseseră pe ușa de serviciu, pe ușa din dos, cum Îi spuneau ei. Cinthia cum a putut avea grijă la Înmormîntarea Berthei și a adus
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
s-a gîndit la Înmormîntarea tatălui său și la Cinthia și a Întrebat-o pe mămica de ce pe Bertha o scoseseră pe ușa de serviciu, pe ușa din dos, cum Îi spuneau ei. Cinthia cum a putut avea grijă la Înmormîntarea Berthei și a adus cutia, pieptenul, periuța...? Cinthia a murit și ea... Atunci l-a podidit iarăși plînsul și au venit să-l ia de acolo, dar peste tot, În baie cu Susan, care-i dădea calmante, În dormitorul lui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
atât sinuciderea nu părea o opțiune valabilă: toți vor crede că a cedat pur și simplu în fața presiunii și se vor bucura ca nebunii. Se zvârcolea gândindu-se la fiecare persoană din industria revistelor din Marea Britanie care ar veni la înmormântarea ei, șoptind pe ascuns lucruri de genul Nu a rezistat, știi cum e. Săraca fată, nu a făcut față. S-ar uita unul la celălat, îmbrăcați în costumele lor negre la dungă - nici măcar nu era necesar să se schimbe de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2243_a_3568]
-
Nu a rezistat, știi cum e. Săraca fată, nu a făcut față. S-ar uita unul la celălat, îmbrăcați în costumele lor negre la dungă - nici măcar nu era necesar să se schimbe de hainele de lucru pentru a veni la înmormântare - și s-ar felicita unul pe altul că au rămas - în virtutea faptului că sunt încă în viață - în joc. Nu, nu se pune problema să cedeze acum! Să nu poți ține pasul era cea mai mare crimă pe care o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2243_a_3568]
-
la o adâncime de 0,50-1 m și, în secolul al XI-lea, prezența urmelor sporadice de sicriu. Lipsa armelor din aceste morminte arată că unele dintre ele aparțin unei populații pașnice, cu o viață sedentară 105. În cadrul ritului de înmormântare o mare parte din cei înhumați au brațele întinse de-a lungul corpului, dar se observă și diferențieri de la această regulă. O parte din schelete au brațele dispuse pe abdomen, iar altele au un braț așezat pe bazin și altul
Moldova Nouă şi împrejurimi : monografie by Apostu Albu Liliana () [Corola-publishinghouse/Administrative/91821_a_93184]
-
într-un car, căruță. Cortegiul se constituie din: tineri mascați, în față cu crucifixe și steaguri ,apropiați ai acestora,carul cu mortul și pe laturi bocitoarele. În spatele carului erau rudele: soțul sau soția, fii, nepoți, toți mascați. Ca la o înmormântare reală, pe traseu se fac opriri când preotul citește dintr-un fel de Biblie , fraze ce-l satirizează pe decedat. Preotul folosește în loc de tămâie, în cadelniță, ardei iute, care arzând pe jar împrăștie un aer de nesuportat și un fum
Moldova Nouă şi împrejurimi : monografie by Apostu Albu Liliana () [Corola-publishinghouse/Administrative/91821_a_93184]
-
să-ți iei un minimum de precauții. Neluîndu-și nici una, el era condamnat să trudească la galere. „A trudi la galere“ era o expresie care Îi plăcea tatălui lui. Se Întîmplase cu douăzeci de ani În urmă, cînd se Întorsese de la Înmormîntarea acestuia: atunci luase decizia să-i consacre o carte. Dar dacă o decizie Înseamnă gestul cuiva care nu ezită să adopte o hotărîre definitivă, putea el spune cu adevărat că luase o decizie În ziua aceea, Într-un cimitir În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1977_a_3302]
-
convinsese pe tatăl lor să se lase examinat de un alt cardiolog, un tip strălucit, care se folosea de tot ce e mai nou În materie, astfel că fusese fixată o consultație. În ziua care avea să devină cea a Înmormîntării sale, Franz Weyergraf ar fi trebuit să se supună, la ora unsprezece dimineața, unor examinări de care se temea, presimțind că nu vor confirma diagnosticul său personal: „Nu e ceva grav, e cu siguranță ceva nervos“, În care preferase să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1977_a_3302]
-
umple de consternare pe cei care țineau la el sau care aveau pentru el ceva ce aducea a sentiment pozitiv - acel grup ales de prieteni pe care și-i Închipuia plîngînd În fața sicriului lui atunci cînd Își imagina propria-i Înmormîntare. Ca să nu sperie oamenii, Începuse să mintă atunci cînd Îl Întrebau ce mai face. La ce bun să-i Îngrijoreze? La ce bun să le spună că nimeni nu mai putea face nimic pentru el? Avea impresia că era supraviețuitor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1977_a_3302]
-
auzit-o oftînd: „Dumnezeu nu ne-a alungat din Rai pentru ca noi să născocim un altul pe pămînt“. CÎnd a murit, pe la sfîrșitul anilor șaizeci, mama n-a izbutit să dea de mine și nu m-am putut duce la Înmormîntare. Tata, În schimb, fost prezent alături de soția sa. Menționează acest lucru Într-o carte pe care a publicat-o la puțin timp după aceea: „Îmi amintesc chipul tău În lacrimi, cînd am sosit la căpătîiul mamei tale moarte“. CÎteva rînduri
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1977_a_3302]
-
mai Încolo, regăsește una din temele lui favorite: „Fetițo, redeveniseși fetița care se știe pe sine mama mamei ei“. Dar mama mea e mama mea, ea nu a fost niciodată mama mamei ei. Ar fi vrut el oare ca la Înmormîntarea lui eu să mă consider un băiețel care se știa pe sine tatăl tatălui lui? Mama Îmi povestea că unul dintre unchii mei, frații bunicii, murise de tînăr ca un sfînt Într-un sat din Ardèche. Se spunea că s-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1977_a_3302]
-
mașina. Pleacă pînă la urmă din Neapole mîine dimineață, spre Capri. I-am spus spus Delphine că mă simt bine, și e adevărat că de cîteva zile sînt relativ liniștit. M-a Întrebat dacă am scris pasajul despre moartea și Înmormîntarea tatei. Știe că mă tem de paginile acelea. Am mințit-o Încă o dată, spunîndu-i că Îl terminasem. Întrebarea ei m-a enervat. De fiecare dată cînd mi se pun Întrebări precise despre cartea mea, mă enervez. Delphine o să doarmă mîine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1977_a_3302]
-
se interesase de cărțile fiului, iar soarta asta mă pîndea și pe mine! CÎnd bunicul a murit În Austria În 1963, la ferma fratelui său mai tînăr - el era cel mai mare din cei șapte băieți -, am sosit În ajunul Înmormîntării și m-a trezit din somn plînsul tatei din camera alăturată. Mama Încerca să-l convingă să se ducă să vadă trupul tatălui său, iar el refuza. „Va fi ultima oară cînd Îl vezi! - Nu, nu vreau să-l văd
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1977_a_3302]
-
plînsul tatei din camera alăturată. Mama Încerca să-l convingă să se ducă să vadă trupul tatălui său, iar el refuza. „Va fi ultima oară cînd Îl vezi! - Nu, nu vreau să-l văd mort“. CÎteva ceasuri mai tîrziu, În timpul Înmormîntării, a fost liniștit și a citit textul unui psalm pe care bunicul Îl transcrisese pe o foaie de caiet dictando pe care o ținea Împăturită În portofel. Sfîntul Francisc din Assisi, În schimb, nu i-a refuzat nimic tatei. L-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1977_a_3302]
-
afli printr-o telegramă. — CÎnd s-a Întîmplat? — Azi dimineață... Nu voiam să plîng În fața Tinei, care Îmi spunea: „Vrei să stau cu tine?“. I-am cerut să mă lase singur. Din prag, mi-a spus că va veni la Înmormîntare. Cuvîntul „Înmormîntare“ era Încă și mai crud decît verbul „a muri“. Am Închis ușa la loc și m-am Întors În cameră. Am avut puterea să-mi pun o pereche de șosete curate și să-mi Înnod șireturile de la pantofi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1977_a_3302]
-
o telegramă. — CÎnd s-a Întîmplat? — Azi dimineață... Nu voiam să plîng În fața Tinei, care Îmi spunea: „Vrei să stau cu tine?“. I-am cerut să mă lase singur. Din prag, mi-a spus că va veni la Înmormîntare. Cuvîntul „Înmormîntare“ era Încă și mai crud decît verbul „a muri“. Am Închis ușa la loc și m-am Întors În cameră. Am avut puterea să-mi pun o pereche de șosete curate și să-mi Înnod șireturile de la pantofi, spunîndu-mi: „E
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1977_a_3302]