6,026 matches
-
meu sărut cu Victor. Îmi amintesc că era luni dimineață și eu venisem la școala ca un zombi, pentru că nu dormisem În noaptea de dinainte. Când am ajuns am dat peste Victor care sprijinea ușa clasei mele, cu un zâmbet discret pe față. Nu eram În cele mai bune relații atunci, așa că l-am Întrebat ce face acolo și i-am zis că n-aveam timp de discuții. Replica lui „nici eu” a fost imediată și urmată de un sărut scurt
Ștefana Paraschiv by Dansul regăsirii () [Corola-publishinghouse/Imaginative/784_a_1490]
-
clădi și controla și nu voiam să mai am parte de surprize. Când aveam puțin timp, ieșeam cu Victor, care mai nou mă vizita și acasă. În lunea aceea, deși nu mă anunțase, știam că va veni. Într-adevăr, sunetul discret al soneriei mia confirmat bănuiala. Victor era acolo, cu un buchet de flori În mână. Buzele lui le-au atins ușor pe ale mele, atât de fin Încât eu am fost ceea care am rămas dorindu-mi mai mult. Am
Ștefana Paraschiv by Dansul regăsirii () [Corola-publishinghouse/Imaginative/784_a_1490]
-
sau pe coridoare, „sistematizarea satelor și orașelor“, demolarea unor cartiere istorice, înscenările, falsificarea istoriei, violarea corespondenței, interceptarea convorbirilor telefonice, spălările de creier... Chiar așa? Întrebarea era rostită cu un aer de vădită neîncredere. Depășisem măsura. Sărisem peste cal. Un semn discret, făcut cu piciorul pe sub masă de vreunul dintre cumnații mei deja “împământeniți“, nu însă și amnezici ne reducea la tăcere, dându-ne sentimentul că am stricat buna dispoziție, ba mai rău, poate și petrecerea. „Nu mai povesti, și așa ei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2262_a_3587]
-
abia mărturisite. A fost însă nevoie să văd acest film, pentru a retrăi, după atâția ani, șocul și durerea pe care, studentă fiind, mi le crease decesul în urma unei tentative ilegale de avort a unei colege de grupă liniștită și discretă, abia căsătorită. Tragedia Brigittei, care pe atunci părea singulară, individuală și scandaloasă, evocată doar în șoaptă, cu spaimă și lacrimi, pare să fi curs, evaluând retroactiv acum întâmplările și realitățile de altădată, în matca unui dezastru colectiv. La câțiva ani
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2262_a_3587]
-
duși de prea multe ori și nu întotdeauna la remaiat. Erau mici cabine (una în parterul magazinului Central) în care, sub lumina unui bec foarte puternic, niște țesători iscusiți puneau firele subțiri de mătase la loc. Rămânea însă, oricât de discretă, și evidența cârpelii. Se găseau în schimb uniforme. Erau cele școlare, imprescriptibile în ciclul primar și gimnaziu, dar care, sub ochii binevoitori ai profesorilor, mai sufereau unele îmbunătățiri (o feminizare) în liceu. Cămașa bleu rămânea fără guler sau căpăta o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2262_a_3587]
-
că mi se întâmplă ceva nasol, dacă sunt nevinovată. Mereu am pornit de la premiza asta și uneori am avut dreptate. În cele din urmă, prietena mea m-a programat la un doctor care lucra în spital, dar care, în mod discret, primea paciente și acasă. De data asta era o după-amiază fără culoare, așa cum se întâmplă când începe luna noiembrie. Ginecologul numărul unu din oraș era un om sobru, îmbrăcat cu țoale fine. L-am salutat, i-am zâmbit, i-am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2262_a_3587]
-
măreție realizată de politicianul norocos sau de militarul victorios. Aceasta este o calitate care ține mai degrabă de poziția pe care-o ocupă, decât de omul ca atare, iar orice schimbare a împrejurărilor poate să o reducă la proporții foarte discrete. Prea adesea se vede că prim-ministrul care a căzut de la putere a fost cel mai adesea doar un orator pompos, iar generalul fără armată nu e decât eroul domesticit al unui târgușor. În schimb, măreția lui Charles Strickland era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2047_a_3372]
-
ci dimpotrivă... Apoi zise: ― Du-te la ea... s-o vezi... Ai iubit-o... Poate o iubești încă... Îmi netezi părul răvășit și, după ce m-am ridicat, îmi perie sumar haina și pantalonii (deși nu era nevoie) cu o drăgălășenie discretă, reținută, parcă ar fi vrut să-mi arate prin aceste gesturi mărunte că e alături de mine în acel ceas greu și împărtășește în aceeași măsură durerea mea. ― Da, trebuie să te duci... acolo... Poate mai e timp să-i vii
Invitație la vals by Mihail Drumeș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295579_a_296908]
-
am revăzut pe el, a patra oară, de astă dată nu datorită hazardului, ci din voința mea. I-am telefonat. Nu știa că "grecoaica" se măritase între timp ― a aflat-o ceva mai târziu. Și acum îmi făcea o curte discretă. Ori de câte ori îl întîlneam, devenea stângaci ca un adolescent. Mi-a plăcut purtarea și constanța sentimentului său care presupunea, oricum, o distincție sufletească. Ce rațiune aveau aceste întîlniri discrete? Ei bine, voiam să-l folosesc ca unealtă a răzbunării mele. Era
Invitație la vals by Mihail Drumeș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295579_a_296908]
-
a aflat-o ceva mai târziu. Și acum îmi făcea o curte discretă. Ori de câte ori îl întîlneam, devenea stângaci ca un adolescent. Mi-a plăcut purtarea și constanța sentimentului său care presupunea, oricum, o distincție sufletească. Ce rațiune aveau aceste întîlniri discrete? Ei bine, voiam să-l folosesc ca unealtă a răzbunării mele. Era omul cel mai indicat, pentru că știam cât sânge rău îți făcea, cum îl urai și te temeai de el. Plănuiam așadar, să mă despart de tine pentru a
Invitație la vals by Mihail Drumeș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295579_a_296908]
-
de crin palid, tulburători de albi, o gură minunată, cu buze de coral, prin care vorba ieșea ca un tril dulce și zâmbetul ieșea ca o lumină caldă, o bărbie ușor despicată, din care se ivea timid o delicată gropiță discretă. Și, ca nimic să nu-i lipsească acestui chip încântător, delicatul ei nas nu era nici drept, nici încovoiat, nici grec, nici armean; nasul ei era nedefinit, adică spiritual și fin, cu linia conturului neregulată - nasul acela care-i necăjește
Istorisiri nesănătoase fericirii by Rareş Tiron () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1251_a_1940]
-
mai activ se arată a fi "Bruno" care se învîrte asiduu printre femei, fără să-l deranjeze vârsta. Nu știu cu cât succes. Îl văd, însă, mereu preocupat să nu rateze ocaziile de a-și lărgi orizonturile. B. e mai discret și unilateral. Se pare că, prin el, reușim să facem o bună impre-sie în nordul continentului. Nici la capitolul "figuri pitorești" nu stăm rău. Un "poet metafizic" improvizează continuu versuri picante. Un armean cârtitor și simpatic, Ștefan Agopian ("Agop", cum
Aventuri solitare by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295602_a_296931]
-
o asemenea fericită ocazie, și de ce să lași această impresie sau, și mai rău, să crezi tu însuți așa ceva? când e atât de ușor să exclami, pios, "ah, ce minune" ori, în cazul cel mai rău, să taci. Căci indiferența discretă nu e scandaloasă, intră în uzanțe sau chiar în bunele maniere. Singura care revoltă e indiferența sinceră, recunoscută. Celebritatea Parthenonului nu acceptă decât victime fericite sau, măcar, o încîntare de circumstanță. Ne învîrtim, vreun ceas, în jurul Parthenonului. Apelez la ce
Aventuri solitare by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295602_a_296931]
-
abia conturate, sprâncenele abia vizibile, fața alb-galbenă, pe care cea mai mică bubuliță era cu îngrijire ascunsă sub pudră. Gesturile îi erau întotdeauna "interesante", și la discuții spinteca ușurel aerul cu două degete alipite la vârf. Vocea îi era subțirică, discretă, dând impresia că face reflexii subtile. Eu eram copil pe atunci, și tot îmi dădeam seama de farsa neîntreruptă a lui Bonbonel. Asta nu mă împiedeca să-l iau de model, dar nu-l salutam, căci înțelegeam că ar fi
O moarte care nu dovedește nimic. Ioana by Anton Holban [Corola-publishinghouse/Imaginative/295595_a_296924]
-
că păreau suprapuse. Întocmai ca la o orchestră unde viorile trebuiesc să fie acompaniate de fagoți și de contrabași. Izbutisem. A venit nebună la mine, plângând în hohote, caldă, mîngîindu-mă, îmbărbătîndu-mă, fără nici o jenă față de Vana. De altfel, Vana părăsi discret și tragic camera. - Nu fi supărat, căci stau cu tine! Mă auzi tu? Stau cu tine! Orices-ar întîmpla, stau cu tine! Doar tu ești toată dragostea mea! Până a plecat, a rămas așa. Am uitat ce-am mai vorbit. Mi-
O moarte care nu dovedește nimic. Ioana by Anton Holban [Corola-publishinghouse/Imaginative/295595_a_296924]
-
să păzească pe Ioana, altfel ea ar putea să-și facă ceva rău, marea îi stă oricând la îndemînă. Ce să-i spun lui Viky? Îmi repugnă să-i fac mărturisiri. Nu știu cât cunoaște viața noastră, fie că a fost prea discretă, fie că n-a interesat-o nimic și nici nu poate pricepe marile tragedii. Să încep să-i vorbesc despre ce i-am făcut atâta vreme? Și ce va pricepe dacă are alt temperament? O să puie aceeași, întrebare: "Dar de ce
O moarte care nu dovedește nimic. Ioana by Anton Holban [Corola-publishinghouse/Imaginative/295595_a_296924]
-
ți-ar fi păsat deloc. Zilele în port deveniseră așa de asemănătoare, încît, ca să nu ascund nimic, pot mărturisi că boala lui Viky mă bucură. Aveam să scăpăm pentru câteva zile de o persoană care ne turbura intimitatea, oricât de discretă ar fi fost și mereu în tovărășia altora. Iar dacă mai trecea până la noi, o făcea numai din politețe, căci cu noi nu putea să aibă nici o distracție.) Trebuie să ne ducem la Cavarna până la vindecare, în fiecare zi, să
O moarte care nu dovedește nimic. Ioana by Anton Holban [Corola-publishinghouse/Imaginative/295595_a_296924]
-
toate laudele lui și povestirile prin care pretinde că a făcut toate poznele din lume. (Ioana arătând că-i cunoaște caracterul și sugerîndu-mi intimitatea lor!) Mă ducea pe o mulțime de străzi necunoscute, pretinzând că cunoaște o adresă sigură și discretă, dar, de fapt, ca să mai amâne. Eram ostenită, disperată, iar el în fața fiecărui nou hotel îmi spunea că: "Aici nu putem intra, dar mai avem puțin". În sfârșit, în fața unui hotel nou i-am pus condiția: "Acum ori niciodată!" L-
O moarte care nu dovedește nimic. Ioana by Anton Holban [Corola-publishinghouse/Imaginative/295595_a_296924]
-
el - dar vei fi prietena mea cea mai bună!" Eroul nu-i face Irinei nici măcar daruri, cum ar fi natural, ca, nu cumva femeia să devină "întreținută". Îi promite satisfacții pure: "- Ești o intelectuală, vom citi, vom discuta!" Irina, foarte discretă de altminteri, speră că prietenul își va schimba părerea, și-i strecoară ideea necesității ei de a se mărita. Eroul găsește că femeile reduc totul la o singură formulă: "mariajul" și că în orice caz Irina este "prea neînsemnată" pentru
O moarte care nu dovedește nimic. Ioana by Anton Holban [Corola-publishinghouse/Imaginative/295595_a_296924]
-
Ieyasu, s-ar fi putut spune că oamenii prezenți la Kiyosu în ziua aceea erau cârmuitorii țării. Iar Hideyoshi făcea parte dintre ei, indiferent de felul cum arăta. Hideyoshi însuși era conștient de măreția rangului colegilor săi și se comporta discret și umil. Nu se mai vedea nici urmă din aroganța sa de după victoria din bătălia de la Yamazaki. Încă de la început, fusese extrem de serios. Chiar și în replică la cuvintele lui Katsuie, păstra o rezervă respectuoasă. Se părea, însă, că nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
care era menită să atragă atenția clanului Mori asupra celor ce urmau. Ar fi inutil să ne mobilizăm trupele, dar, la nevoie, am să vă vizitez personal provincia, pentru a determina problema hotarelor. Prin urmare, este foarte important să fiți discreți și aveți mare grijă să nu mă provocați. Fără voie, Kazumasa aruncă o privire spre Hideyoshi și se minună de cutezanța acestuia. Lângă el, nepăsător, Hideyoshi dicta niște cuvinte de o rară franchețe, aproape ca și cum ar fi stat cu picioarele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
nesățios, zi de zi, cu vitalitatea omului sănătos - într-o atât de mare măsură, încât un observator s-ar fi putut întreba cum mai era în stare să discearnă lucrurile comune de cele ieșite din comun, gestul mărinimos de cel discret și mărețele acțiuni publice de acelea care ar fi trebuit să rămână complet ascunse. Să privești dansul e plăcut, dar când ies pe scenă și mă produc nu mai e nici pe departe la fel de amuzant. Ba chiar, e foarte greu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
el nu era complet lipsit de răbdare. Știa că era cu neputință să deschidă carapacea crustaceului, chiar și cu ciocanul, dar, dacă-i prăjea, în schimb, coasta, carnea putea fi scoasă ușor. Asemenea raționamente banale îi ocupau acum gândirea. Trimiterea discretă a lui Niwa Nagahide pentru a discuta despre încheierea unui acord de pace era totuna cu încălzirea cozii crustaceului. Niwa, cel mai vârstnic dintre vasalii clanului Oda, era un personaj popular și de nădejde. Acum, când Katsuie murise și Takigawa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
cale lungă de la magazin până jos în prag. Înainte de a ajunge jos, lumina făcea un popas pe palierul dintre etaje, unde se zbenguia misterios printre faldurile rochiei unui manechin, confundând culorile galben, stacojiu, alb-strălucitor și mai ales negru difuz și discret, și negru adevărat, negru-negru, înspăimântător, în colțul dintre pereți, unde cădea umbra manechinului. O femeie-manechin, parcă ușor înclinată înainte, făcea un gest de bun-sosit, cu o mână ridicată un pic mai mult decât cealaltă și degetele rășchirate și răsucite în
by PAUL TUMANIAN [Corola-publishinghouse/Imaginative/993_a_2501]
-
se dădu un pas înapoi. Are intenții prietenoase, îi explică Felicia cu voce melodioasă, nu-ți face niciun rău. Felicia ținea partea pisicii. Hm! făcu mama. Știe el ce știe. Mama era acum rece și aproape că nu ascundea nimic. Discretă și obosită, avea să intervină din ce în ce mai rar. Până ce avea să amuțească de tot. Manechinele zăceau răsturnate pe lângă ziduri, în cele mai bizare poziții. Abandonate. Unele, chiar dacă nu aveau articulații între braț și umăr, aveau în schimb articulații chiar la mijlocul antebrațului
by PAUL TUMANIAN [Corola-publishinghouse/Imaginative/993_a_2501]