6,028 matches
-
știu despre ce muzeu vorbești. Dar cred că e cam greu să te ușurezi, cu nădragii ridicați. Poetul Îi smulse foaia din mâini, examinând-o din nou În pripă. — E o latrină! Vreți să puneți o latrină În fața Palatului Comunei? exclamă roșind. — Desigur, asta e ideea. Ar fi o sursă grasă de venituri, un impozit pe uree... — Vreți să adunați urina și să faceți negoțul ăsta scârbos taman În fața Palatului priorilor? Dar urina e bună pentru argăsit... Și Împărații se Îngrijeau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1916_a_3241]
-
fi făcut mai bine să se grăbească, Întrucât hemoragia de rumeguș epuiza cu repeziciune obiectul atenției lor. — Vezi cum ispitesc trupul cele șapte Păcate capitale? Numai că cele șapte Virtuți nu le lasă să-l ia pe bietul om! mai exclamă mojicul, care părea să nu piardă nici o replică din aprinsa dispută. — De ce trebuie salvată de la iad păpușa aceea? Întrebă priorul, devenit curios ca urmare a certitudinilor granitice ale interlocutorului său. — Nu pricepi? Și-a mărturisit păcatele, s-a căit! — Și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1916_a_3241]
-
frenezia crimei și toată slava virtuții care i se Împotrivește. Aceasta va fi opera mea, o Summa criminalis. În versuri scrise În limba populară, după uzul modern. — Binele, răul, virtutea și nelegiuirile? Dar va ieși la iveală o comedie Înfricoșătoare, exclamă Cecco Angiolieri izbucnind În râs. — Da, o comedie... În anumite privințe, murmură poetul căzut pe gânduri. Acum nu e momentul cel mai prielnic ca s-o mai lungesc despre proiectul meu. Dar unde e obișnuita veselie a Întrunirilor voastre? continuă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1916_a_3241]
-
cu un glas curmat de emoție. Apoi Își mușcă buzele de mânie că le confirmase celorlalți opinia privitoare la sentimentele sale. — Nimeni nu trebuie să părăsească orașul fără permisiunea Comunei! Până când nu-l voi arunca pe făptaș la Stinche! mai exclamă el, Încercând să confere cuvintelor un ton oficial. — Femeia e gata de plecare. Baldo ne-a dezvăluit acest lucru. Iar atitudinea de câine bătut a acestui om e cea mai bună dovadă că vestea e adevărată. Cât despre Stinche, doar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1916_a_3241]
-
interiore terrae erimus sicut deos. — Dumnezeu a despărțit lumina de Întuneric, pământul de ape! Și ne-a dat lumina și Pământul În stăpânire, populând tenebrele și apele cu creaturi monstruoase. Măruntaiele planetei nu sunt tărâmul făgăduinței, ci văgăuna lui Lucifer! exclamă poetul pe un ton mâniat. — Și unde, altminteri, s-ar fi putut refugia prințul Îngerilor, dacă nu În locul În care totul converge, unde maximă e forța? Exasperat, Dante se pregătea să obiecteze la acea teorie incoerentă, când o idee Îi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1916_a_3241]
-
începută. Cu timpul toți oaspeții ajunseseră să cunoască bine micul coridor. Nu se mai urneau de acolo, flecăreau între ei, îi cereau lui Jonas părerea strigând peste capetele celorlalți sau dădeau buzna, pentru o clipă, în cămăruță. Aici cel puțin, exclamau cei care intrau, te mai poate vedea omul pe îndelete." Jonas se înduioșa: "Aveți dreptate, spunea el, în ultima vreme nu mai apucăm să ne mai vedem." Simțea și el cât îi dezamăgește pe cei pe care nu mai avea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85083_a_85870]
-
Tish-Tish, mă întrerupe Lucille, dar Randall tocmai a surprins-o pe Claire cu colierul ăsta. E fabulos, nu-i așa? Mama face un pas înapoi, ca să se uite mai bine la șiragul de diamante sclipitoare din jurul gâtului meu. — Ei, Doamne! exclamă ea. E... e splendid. Câtă generozitate din partea lui Randall. Ei, Claire, poți să porți perlele bunicii cu altă ocazie. Acum sunt ale tale. Mama strecoară perlele la loc, în punguța de catifea. Mă doare să văd efortul pe care-l
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2113_a_3438]
-
să vrăjească o gagică indie-rock, care i s-a aruncat probabil în brațe în timpul cântării din deschiderea concertului. Slăbiciunea lui pentru genul ăsta de tipe fusese unul dintre factorii care precipitaseră despărțirea noastră. — N-o să-ți pară rău, Claire, a exclamat Bea încântată. Să-ți iei rochia roșie, da? Rochia roșie? Bea a închis telefonul înainte s-apuc să zic că nu mă mai duc la petrecere. Asta fiindcă simțisem imediat duhoarea inconfundabilă a unei lipeli. * * * Am intrat în galeria aglomerată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2113_a_3438]
-
în care i-am explicat conceptele - mi-a zis să-i dau înainte și să licitez pentru toate! știi ce plăcut e să nu mai fii nevoit să treci o sută de teste până să obții ceea ce vrei? — Uluitor! a exclamat Bea veselă. Exact ceea ce ți-ai dorit întotdeauna! Acum poți să te concentrezi, să cauți materiale valoroase și să editezi, în loc să asiști... — Ei, sigur că momentan îmi petrec majoritatea timpului punând la punct cărțile pe care le-am moștenit. Unele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2113_a_3438]
-
baia - una din cele cinci băi, ar trebui să adaug - e mai mare decât toată garsoniera mea! — Ei, Claire, garsoniera ta are vreo trei metri pătrați, a observat Bea. Dușul tău e în bucătărie. Exact asta ziceam și eu! am exclamat. Dușul meu e în bucătărie, în vreme ce Randall are un Rothko deasupra toaletei! Hai, Bea, asta nu e normal! și... și are un bucătar personal, care locuiește în casă. O cheamă Svetlana și arată ca James Bond, în varianta feminină! și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2113_a_3438]
-
pachet. Poftiți, domnule. Nimeni nu poate bate reducerea de șaizeci la sută, oameni buni! Eu aproape că ajunsesem acum la nivelul străzii. Nu mai aveam decât câteva trepte. — Niciodată nu se știe când vă face barza o vizită neașteptată! a exclamat vocea. O femeie în vârstă, de lângă mine, a fost scandalizată de această sugestie. Bărbatul din partea cealaltă - un tip gen avocat conservator îmbrăcat într-un costum bleumarin - purta o discuție aprinsă cu sine însuși. și desigur că nu avea nici un fir
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2113_a_3438]
-
dat buzna așa, și-a cerut el scuze. După care a ridicat deasupra capului, ca un campion la categoria grea, un teanc uriaș de coli de hârtie. Cearcănele de sub ochi... expresia ușurată... — Ăsta trebuie să fie magnum opus-ul! am exclamat eu. L-ai terminat? Luke a izbucnit în râs, așezându-se pe scaunul pentru oaspeți și întinzându-și picioarele lungi. Păi, cam așa. În momentul ăsta, nici nu pot să-mi dau seama. Dar dacă nu poți să dormi, atunci
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2113_a_3438]
-
am întrebat gâfâind și privind în ambele direcții, la intersecția a două holuri. — Ia-o la stânga - mi-a răspuns David, indicându-mi ușile duble, aflate cam la doisprezece metri depărtare. Am fugit către ele, le-am deschis și... — Claire! a exclamat Graham, ridicând ochii din capătul unei mese de conferințe enormă, la care erau înghesuiți o mulțime de oameni. Întregul colectiv editorial de la Grant Books- cu excepția lui Vivian, care era în L.A. - era așezat pe o parte. Am ochit un loc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2113_a_3438]
-
dar de data asta făcuse o excepție - iar aerul rece și curat al oceanului îmi limpezise capul. — Beatrice, arăți superb ca de obicei, a zis Randall, sărutând-o și bătându-l pe Harry pe spate. — Uau, casa e uluitoare! am exclamat eu, când am pășit în bucătăria proaspăt renovată. Înăuntru era o atmosferă extrem de intimă și de caldă - adoram lambriurile de lemn, masa uriașă, de fermă, cu aer antichizat și portretele de familie pe care Bea le aranjase, cu mână de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2113_a_3438]
-
Sigur că da. — Grozav! O s-o pun pe secretara mea să-ți trimită toate detaliile săptămâna viitoare. A, uitasem - poftim, domnule. Randall i-a înmânat lui Harry o sticlă de vin ușor prăfuită. — Petrus ‘85, un an excelent. — Uau! a exclamat Harry. Asta e o sticlă fenomenală! — Mulțumesc, Randall. Ești mult prea generos. Eu m-am simțit inundată de o căldură plină de fericire. Aveam în față o imagine splendidă: incredibilul meu iubit, înțelegându-se de minune cu cei mai buni
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2113_a_3438]
-
și pline de tandrețe față de ea. De fapt, asta era puțin spus: Lulu se afla pe scurta listă cu persoane în legătură cu care n-aș fi avut nimic de obiectat dac-ar fi fost parașutate direct în centrul Mogadishu-lui. — Phil! am exclamat, când m-am lovit de el, luând colțul spre biroul lui Vivian. Phil era destul de mohorât. În ultima vreme nu ne mai prea văzusem. și el, ca și mine, fusese ocupat până peste cap cu niște cărți foarte mari. — Eu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2113_a_3438]
-
să satisfacă toate mofturile șefei mele. Din păcate, verdele mă prindea și mai puțin decât albastrul. Cana cu cafea era aproape goală. M-am îndreptat către bucătărie ca să mi-o umplu la loc. — E grozav! am auzit-o pe Vivian exclamând în sala de conferințe, când am trecut prin față. Eram sigură că Lucky o să fie locul perfect pentru petrecerea de lansare de mâine seară. Când n-o să fie pe scenă, stripperii o să servească băuturi! Iar celor de la vânzări o să le
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2113_a_3438]
-
ea din cap. — E superbă, Claire. — Chiar cred că Randall ar putea să fie, știți voi... alesul! mi-au scăpat mie vorbele. — Pe bune? Ei, în cazul ăsta, chiar că abia aștept să petrec mai mult timp cu el! a exclamat mama. E minunat, Claire, că ai sentimentul ăsta. Înseamnă că trebuie să fie o persoană foarte specială. — Uau, a zis Bea nu prea convinsă. știi, uneori, mie încă îmi vine greu să cred că Randall, pasiunea noastră din facultate, e
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2113_a_3438]
-
Da, am răspuns, trezindu-mă, nefiresc, la realitate. Ok, deci... ne vedem peste câteva ore. — Grozav. Ne vedem atunci. Te iubesc, ursulețule. Eu am tăcut. — Îmmm, și eu pe tine. Pa. și am închis. — E așa de frumos aici! a exclamat Luke. Genul ăsta de natură nu poți să-l întâlnești în Central Park. Aici viața are o calitate mult mai bună. Nu spune asta! mi-a sărit mie muștarul. Toți trebuie să ne străduim s-o convingem pe mama să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2113_a_3438]
-
Singurul lucru care mai rămăsese de făcut era unul foarte important: să găsesc rochia perfectă. — Mi-a făcut cea mai mare plăcere, Tish. și e adevărat - avem o zi încărcată. Îți vine să crezi ce face fiică-ta asta? a exclamat Lucille. A reușit să rateze toate programările pe care i le-am aranjat. — Ei, știu că serviciul i-a solicitat atenția în fiecare... — Of - serviciu, serviciu, serviciu, a întrerupt-o Lucille pe mama. Era limpede că nu accepta să audă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2113_a_3438]
-
spus, luându-mi geanta și itinerariul cu programări, pe care Lucille îl printase pe hârtie roz. Aveam o perioadă de grație de șase ore de la serviciu, dar ceasul mergea în continuu. — Nu e ăsta un vis devenit realitate, Tish-Tish? a exclamat Lucille, înșfăcând brațul mamei, în vreme ce mergeam pe Madison, în drum spre prima programare. Fiul meu, fiica ta - gândește-te, Tishie, o să avem aceiași nepoți! — E minunat, Lucille, a zâmbit mama. N-aș putea să fiu mai fericită pentru ei. — Spune
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2113_a_3438]
-
cucoana lui s-au trezit în față aproape involuntar, și nu le-a luat prea mult pînă să-și dea seama că trăseseră lozul cel mare. Le-am făcut-o, Geniule, ne-a venit în sfîrșit și nouă rîndul, a exclamat atunci Scorpia. I-am spus-o la scurt timp după aceea, pe atunci eram în relații amicale, femeia asta e ca un pietroi pe care ți l-ai legat de gît, o să te tragă la fund, dar el s-a
Dansul focului sau 21: roman despre o revoluþie care n-a avut loc by Adrian Petrescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1317_a_2723]
-
-și întinde puțin oasele. — Chiar că am înțepenit, își dă seama și Monte Cristo, adulmecînd ceva cu nasul în aer, voi nu simțiți nimic? — E miros de benzină, zice Petrică, credeam că doar mi se pare. — Ăsta-i ghinion curat, exclamă Sena, picîndu-i în sfîrșit fisa, bineînțeles că altceva n-avea ce să fie, zice lăsîndu-se jos într-un genunchi în dreptul portbagajului și băgîndu-și nasul sub rezervor, am dat de dracu’, e spart, constată cu ochii fixați pe punctul din care
Dansul focului sau 21: roman despre o revoluþie care n-a avut loc by Adrian Petrescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1317_a_2723]
-
pe dinafară, încearcă să-i garanteze. — Spune-mi atunci care o să fie filmul evenimentelor, se interesează Comandantul cuprins brusc de o adîncă dezamăgire. Atunci i-am condamnat pe toți la moarte, Cu mîinile curate, ’71 și ’72, ah, ce vremuri, exclamă Regizorașul, păcat că generația voastră nu le-a prins, era raiul pe pămînt, Santinelă, prosperitate, lumea era mulțumită, fumezi, vrei o țigară? Rahat, povești nostalgice, i-o taie din nou Santinelă cu neobrăzare, v-au dus cu zăhărelul, trăiți din
Dansul focului sau 21: roman despre o revoluþie care n-a avut loc by Adrian Petrescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1317_a_2723]
-
în plasă, îl încurajează. Știți cum e cu femeile astea, reușește Părințelul să-și mai tragă sufletul, nu se știe niciodată. — La marele fix, îi întrerupe Roja ideea, mai bună alegere nici nu putea să facă, spune. Ia uite-i, exclamă și Părințelul de parcă ar fi avut o revelație descoperind-o în sfîrșit pe Tușica la brațul Curistului în mijlocul ringului de dans. — Să-mi spui dacă și acuma ți se mai pare ridicol, reia Roja urmărind primele mișcări ale șoldurilor celor
Dansul focului sau 21: roman despre o revoluþie care n-a avut loc by Adrian Petrescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1317_a_2723]