9,442 matches
-
interesant este faptul că anii '90 sînt considerați a fi momentul resurecției literaturii non-ficționale, chiar și în Occident, unde nu a existat o experiență socială similară. De ce au jurnalele și memoriile un mai mare succes de librărie decît literatura de ficțiune? Ce elemente asigură atractivitatea acestor formule literare aflate sub semnul autenticității absolute (altminteri, în plan practic, un deziderat utopic) și, adesea, al anticalofiliei? Cu siguranță, publicul nu este omogen și motivele pentru care oamenii citesc memorii, jurnale, amintiri, autobiografii, corespondențe
Scriitorul și măștile sale by Tudorel Urian () [Corola-journal/Journalistic/11969_a_13294]
-
a relațiilor sale cu lumea care îl înconjoară. Această abordare specifică unui critic literar face ca plaja cărților luate în discuție să se lărgească sensibil, dincolo de tradiționalele jurnale, memorii, autobiografii, cărți de amintiri, putînd să intre aici și volume de ficțiune sau autoficțiune. În ceea ce privește lectura jurnalelor propriu-zise, criticul face unele precizări interesante: "aș spune că nu m-a interesat atît poetica genului, cît Ťfenomenologiať cazului individual, atitudinile față de jurnal ale fiecăruia dintre autorii avuți în vedere, miza pe care o folosesc
Scriitorul și măștile sale by Tudorel Urian () [Corola-journal/Journalistic/11969_a_13294]
-
În afară de acestea, Dan Cristea aduce în discuție și cîteva cărți-interviu (Sfidarea memoriei - dialog Stelian Tănase-Alexandru Paleologu; Amintiri în dialog - Matei Călinescu-Ion Vianu) sau epistolare (cele12 scrisori cioraniene de pe culmile disperării). Nu în ultimul rînd, sunt analizate mai multe cărți de ficțiune, aparținînd unor autori din generații diferite, al căror liant este tocmai această intersectare a autobiograficului cu imaginarul. Scriitorii avuți în vedere sînt Gellu Naum (romanul Zenobia), Iolanda Malamen (Eu, meseria de călău și melancolica regină), Alexandru Vona (volumul de proză
Scriitorul și măștile sale by Tudorel Urian () [Corola-journal/Journalistic/11969_a_13294]
-
au scris pur și simplu împotriva zilei căci știau că deasupra segmentului istoric în care erau înscriși se află împărăția îngerilor și a ideilor, fragile cochilii ale celor dintâi... Poate folosesc cuvinte mari. Fiindcă nu am suferit niciodată termenul de ficțiune speculativa, am vrut mereu să-l înlocuiesc cu cel de ficțiune vizionara. Ce e mai important? Literatura congelata sau literatura tragică? Mască lăcuita sau chipul însângerat? O literatura a zilei este tocmai acea literatura care vrea să spintece măștile pentru
Literatura împotriva zilei by Dan Stanca () [Corola-journal/Journalistic/17547_a_18872]
-
segmentului istoric în care erau înscriși se află împărăția îngerilor și a ideilor, fragile cochilii ale celor dintâi... Poate folosesc cuvinte mari. Fiindcă nu am suferit niciodată termenul de ficțiune speculativa, am vrut mereu să-l înlocuiesc cu cel de ficțiune vizionara. Ce e mai important? Literatura congelata sau literatura tragică? Mască lăcuita sau chipul însângerat? O literatura a zilei este tocmai acea literatura care vrea să spintece măștile pentru a atinge într-un timp cât mai scurt chipul acoperit de
Literatura împotriva zilei by Dan Stanca () [Corola-journal/Journalistic/17547_a_18872]
-
cât de precară este formula "a face literatura". Nu textul contează cât rădăcinile sale. Mai precis unde se înfig ele. În cer? În pământ? Riposta ar veni prompt: în minte, adică în mental. Acesta ar fi argumentul suprem al partizanilor ficțiunii speculative. De acord, dar cu o condiție: dacă eu, autor, am atâta putere încât să dovedesc că mintea este o imagine a iadului. Sau a raiului. Dacă dovedesc, așadar, că ceea ce e în mine se află de fapt dincolo de mine
Literatura împotriva zilei by Dan Stanca () [Corola-journal/Journalistic/17547_a_18872]
-
cerului sau a infernului este în noi, cum se spune, dar numai respectând această condiție a recunoașterii înălțimii sau adâncimii ce ne depășește. Și aș vrea să închei cu un exemplu furnizat de operă unui autor îndeobște considerat producător de ficțiuni speculative: Ray Bradbury. Mă voi referi la povestirea lui "Cosașul". Ce se întâmplă aici? Un fermier constată că, secerând grâul, afectează un alt plan al realității și aduce astfel moartea a mii și mii de oameni. Misterul deschis pur și
Literatura împotriva zilei by Dan Stanca () [Corola-journal/Journalistic/17547_a_18872]
-
care avea să preia ștafeta de la muribundul Dej acapara, în mod analog, o parte consistentă din tinerețea multora. Ce mai înseamnă, după aceste reguli conjuncturale, o autobiografie? Tot mai puțină realitate trăită și tot mai firavă proiecție personală. O enormă ficțiune centrată undeva în afara propriei existențe, având ca nucleu un personaj - după toate aparențele - fictiv. Sau adus în stadiul de ficțiune de către un bine organizat aparat propagandistic. Nu știu dacă raționamentul este, confruntat cu realitatea istorică, exact. Dar - așa cum l-a
Ceaușescu, biograf by Cosmin Ciotloș () [Corola-journal/Journalistic/8646_a_9971]
-
înseamnă, după aceste reguli conjuncturale, o autobiografie? Tot mai puțină realitate trăită și tot mai firavă proiecție personală. O enormă ficțiune centrată undeva în afara propriei existențe, având ca nucleu un personaj - după toate aparențele - fictiv. Sau adus în stadiul de ficțiune de către un bine organizat aparat propagandistic. Nu știu dacă raționamentul este, confruntat cu realitatea istorică, exact. Dar - așa cum l-a dezvoltat Petru Maier Bianu - sună extrem de plauzibil. A încerca să mai salvezi ceva din anii pe care, de bine-de rău
Ceaușescu, biograf by Cosmin Ciotloș () [Corola-journal/Journalistic/8646_a_9971]
-
jaloane se strecoară memorialistica romanescă a lui Maier Bianu. Memorialistică în deplină amnezie și roman în deplină lipsă a unei narațiuni vertebrale. Sufocată de tot soiul de decupaje din ziarele vremii și de tăioase obsesii personale - nici ele imune la ficțiunea politică din jur - proza pare să se nască de la sine. După modelul vădit: fără vocația salturilor, fără morbul autodepășirii, fără vreo formă, chiar anemiată, de suspans. E o explicație pentru felul în care, peste calmul stătul al acestei vieți confiscate
Ceaușescu, biograf by Cosmin Ciotloș () [Corola-journal/Journalistic/8646_a_9971]
-
marea lor majoritate, jocuri de imaginație tematică și stilistică, exerciții de digitație cinematografică amintind autori adeseori originali ce vor constitui, desigur, "noul val" al cinematografiei elvețiene de mâine. Ele au prefațat - și la propriu și la figurat - lung metrajele de ficțiune din selecția ce ne-a fost propusă, fără a face notă discordantă cu acestea. Astfel, muzica lui Dominik Sckerrer - compozitorul și realizatorul filmului Satana în costum de piele - se completează, în mod fericit, cu armoniile celebrului blues-man britanic Fred Frith
Un week-end elvețian by Viorica Bucur () [Corola-journal/Journalistic/16689_a_18014]
-
provocată de pagubele imense aduse de "o boală de urs jăcman", un prădător asasin, asimilat Necuratului, până într-atât de neputincioși în fața lui se arătau localnicii. Anagrama substantivului (urs) dizolvă de la început alegoria și astfel referința istorică se dezbracă de ficțiune, iar lectura e prevenită să decodifice continuu. În plan simbolic era vizat pericolul aridizării, al pustiirii pământului natal. Un astfel de text, spre a i se pătrunde sensul ocazional, își revendică un cititor rafinat? Nu, ci numai unul inițiat asupra
Utopia magicianului by Elvira Sorohan () [Corola-journal/Journalistic/14625_a_15950]
-
al celui care posedă qualitas occulta de a-i manipula pe ceilalți angajați în scenariu. De aici mai departe naratorul însuși pare că și-a pus pe cap scufia vrăjită a magicianului, cititorul uită istoria sublimată, nu tocmai abil, în ficțiune și se lasă atras de ritualul tainic, nu lipsit de dramatism. În ce constă ritualul? De la ce tip de magie tradițională se revendică? Și, dacă arta magiei "urmează strict regulile naturii", cum spunea Frazer, solomonarul acționează prin "magia mimetică". Gândirea
Utopia magicianului by Elvira Sorohan () [Corola-journal/Journalistic/14625_a_15950]
-
împotriva a ceea ce-l contrazice și îl distruge. Confundat cu "ultimul berevoi", povestitorul, stors de suferința credinței în utopia salvării numai prin tehnici magice, arde el însuși în incandescența finalului. Solomonarul se întruchipase din tăcerea răzvrătitului scriitor, coborând în arena ficțiunii, ca "ultimul mag", cum îl percepea doamna Cornelia Pillat. Scenariul simbolic al povestirii trebuie citit în subiacent, pentru că fantasticul nu e niciodată adus pe de-a-ntregul la vedere. E mai curând sugerat, aici vizând absurdul implicat în sacrificiul de sine
Utopia magicianului by Elvira Sorohan () [Corola-journal/Journalistic/14625_a_15950]
-
apărute. Memoir - A History (Riverhead Books, New York, 2009) are în vedere cartea „înțeleasă de autorul, editorul și cititorul ei ca fiind o relatare a unor fapte din viața lui". Yagoda nu-și propune să tranșeze disputa dintre cei ce iubesc ficțiunea și amatorii de povestiri „adevărate". Cele două formate literare au ajuns dealtfel să se întrepătrundă atât de strâns încât de multe ori este greu să distingi unde se termină unul și începe celălalt. Nu trece însă cu vederea amestecul de
Eu, naratorul și tot eu, protagonistul by Felicia Antip () [Corola-journal/Journalistic/6459_a_7784]
-
narațiune poetică pe care aș dori s-o văd tipărită din nou pentru cititorii din toată țara. In atmosfera Renașterii, Dante, Petrarca, Montaigne, Erasmus, Shakespeare, s-au descris și confesat fățiș (în jurnale, eseuri personalizate, autoportrete lirice) sau voalat (în ficțiune sau teatru), dar cele mai notabile autobiografii din epocă le aparțin lui Benvenuto Cellini și matematicianului Cardano. Spovedaniile cu tentă religioasă au provenit mai ales din lumea protestantă. Câte un fir pornind de la fiecare tip de memorialistică de pe atunci a
Eu, naratorul și tot eu, protagonistul by Felicia Antip () [Corola-journal/Journalistic/6459_a_7784]
-
perpetuându-se până în timpurile noastre, demonstrează Yagoda. Aventurile lui Robinson Crusoe au fost publicate în 1718 de Daniel Defoe cu mențiunea „scrise de el însuși" și cu precizarea apăsată că în carte sunt expuse doar fapte reale, fără urmă de ficțiune. Unii cititori și-au dat totuși seama că nu se poate să fie chiar așa, alții au luat de bune asigurările lui Defoe, dar, pentru prima dată în istoria literaturii s-a înregistrat un atac la adresa unor pretinse memorii: pamfletul
Eu, naratorul și tot eu, protagonistul by Felicia Antip () [Corola-journal/Journalistic/6459_a_7784]
-
opoziție între cele două poetici. Poem extrauterine e direct, vorbește deopotrivă despre scrierea visceralului și despre visceralul act al scrierii, în timp ce Filme americane ne plasează într-un story cu mai multe episoade și cu diverse personaje, undeva între viață și ficțiune. Au și titlurile partea lor de adevăr. Miruna Vlada (a cărei carte a fost nominalizată la recentele Premii de Debut ale României literare) scrie într-adevăr o poezie nervoasă bine tensionată, o poezie a ostentativului, cum o numește prefațatorul, și
Vindecarea nu aparține cuvintelor... by Marius Chivu () [Corola-journal/Journalistic/11668_a_12993]
-
Deși a crescut și a fost educat în Regatul Unit, Kermode se vede pe sine ca pe un străin tolerat, oricînd în pericolul de a fi expulzat îndărăt. Dar acest "îndărăt" nu există cu adevărat, insula e mai curînd o ficțiune a copilăriei decît un spațiu real. Trăind, deci, în această așteptare a alungării dintr-un plan real către unul fictiv, Kermode s-a plasat de fapt pe sine într-o permanentă proximitate a morții. Poate de aici tonul melancolic, recapitulativ
O autobiografie reticentă by Andreea Deciu () [Corola-journal/Journalistic/16363_a_17688]
-
dedîndu-se mai devreme sau mai tîrziu la sofisme. A doua poziție este cea meontologică (de la substantivul me on = neființă), care admite că tema neființei merită să fie discutată, întrucît neființa, deși nu are un corespondent în realitate, poate fi o ficțiune utilă. Cu alte cuvinte, deși neființa nu are statut ontic, ea are valoare operațională. Ea este o plăsmuire eficientă, atît și nimic mai mult. În acest caz, cine vorbește despre nimic nu mai spune nimicuri, ci face o serie de
Spectrul neființei by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/5738_a_7063]
-
sale, nu posedă o autentică și bine structurată conștiință literară. Însă să nu uităm că „nenea Iancu” joacă des (și bine) teatru: cine scrie asemenea epistole nu poate fi un spirit ingenuu cultural, înzestrat doar cu o intuiție naturală a ficțiunii. Ci un scriitor modern în carne și oase, stăpân pe secretele meșteșugului literar și atent la modul în care - în funcție de cititor - le folosește. Antologia lui Dan C. Mihăilescu este, și la acest capitol, un început de drum pentru o nouă
Caragiale reinventat by Răzvan Voncu () [Corola-journal/Journalistic/4208_a_5533]
-
aceștia erau tratați de victimă cu multă umilință și cu o promptitudine inexplicabilă pentru ea, o leneșă și-o răzgâiată mai înainte. Desfășurarea faptelor reale pare mai curând o intrigă ieftină, cum se întâmplă de regulă în viața curentă; o ficțiune neverosimilă ca în cărțile cu deficit de inventivitate. Cei doi făptași se iau la ceartă într-o zi, iar cel ce făcea declarația de amor, dă în vileag întâmplarea, se ajunge la miliție și urmează deznodământul fericit. Totul însă atât
Sincope by Constantin Țoiu () [Corola-journal/Journalistic/15804_a_17129]
-
Teatrul de Marionete. Aici este un loc foarte special, îngrijit cu pasiune și devotament de directorul instituției, actorul Dan Antoci. Sau, mai simplu, Dan, cum îl cunosc și îl strigă toți copiii. El stă undeva pe granița între realitate și ficțiune, el pendulează între aceste două lumi și le facilitează și spectatorilor călătoriile pe tărîmuri misterioase cu personaje pe care nu le întîlnești decît acolo. M-am mai oprit la Arad și pentru că mi s-a păruit incitant să văd aventura
Basmele românilor by Marina Constantinescu () [Corola-journal/Journalistic/14605_a_15930]
-
Felicia Antip - (...) Nu se poate avea încredere în ce scrie Coetzee acolo(...), nu pentru că era mincinos, ci pentru că era ficționar (fictioneer). In scrisori creează o ficțiune despre el pentru corespondenți; în jurnale face cam același lucru pentru propriii săi ochi sau poate pentru posteritate(..) - Dar dacă toți suntem ficționari, așa cum îl numești pe dl Coetzee? Dacă născocim continuu poveștile vieților noastre? De ce-ar fi cât
Uite Coetzee, nu e Coetzee by Felicia Antip () [Corola-journal/Journalistic/6505_a_7830]
-
adulterină și tânără mamă, pentru aventura cu Adriana, mama uneia dintre elevele lui, pentru relația de scurtă durată cu profesoara Sophie, pentru avatarurile conviețuirii cu bătrânul său tată, protagonistul cărții trebuia plasat într-o ecuație familială diferită. De când a abandonat ficțiunea pură cu valențe alegorice din romanele de dinainte de Nobel, J.M. Coetzee (care a și explicat într-un interviu că, pentru el, autobiografia este autre-biografie, biografia altuia), se dedă la jocuri tot mai alambicate bazate pe permutări ale propriei sale persoane
Uite Coetzee, nu e Coetzee by Felicia Antip () [Corola-journal/Journalistic/6505_a_7830]