5,330 matches
-
Numai că sunteți proști de dați În gropi. Ai pus pe un nemernic să supravegheze Întâlnirea noastră. Întâlnirea Între frați și prieteni. Ce credeai că punem la cale acolo? Și dacă-i s-o spunem pe cea dreaptă, omul vostru habar nu are ce Înseamnă să urmărești „inamicul”. Află că eu și fratele meu Toader am fost cercetași pe front! Și un cercetaș nu e un papă lapte, ca omul pus de voi să ne păzească! ― Cred că v-ați edificat
Hanul cercetaşului by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1198_a_2268]
-
-ți mărturisi/deplînge eșecul ("Păcat de tine, Iordana!", de cîte ori n-am auzit compătimiri formulate așa) e să-l explici. Dar o să mă asculte cineva? Generația nouă nu știe ce înseamnă dosar de cadre, origine socială, apartenență de clasă. Habar n-are ce presupune să te naști într-o "pătură" greșită: a intelectualilor de dreapta, ori a "chiaburanilor", ori a popilor. Orice urcuș pe scara socială, orice avansare îți erau din start anulate: "Nu-i bun: e copil de popă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1471_a_2769]
-
aveam 29 de ani atunci), cartea de debut: eseuri despre cîțiva poeți, produse la 23-26 de ani. Și nici n-am știut de interdicție. Doar atîta că, după ce-am fost zvîrlită din presă, mi se respingeau absolut toate textele. Habar n-am avut. Nici n-am presupus măcar cum și cînd m-au pus pe lista de interziși. Numai că nu-mi apăreau articolele. Se rătăceau prin mapele redacționale și, după "săptăluni", pricepeam că n-or să mai apară. Camarazii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1471_a_2769]
-
o poveste. Și ceva de spus. Grav. Tare-aș vrea să beneficiez de un interviu lung-lung. Să profit de tot ce știți. Cunoașteți din interior coșmarul. Eu n-am apucat să fiu decît "șoim al patriei". Și pionieră, atîta. Direct, habar n-am cum a fost, aveam zece ani la revoluție. Haideți, Iordana Marievici, acceptați o carte de convorbiri. Fata asta știe ce vrea. Modalitatea dialogului e din nou în modă. Nu intră talk-show-ul în procedura democratică? De nobis ipse silemus
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1471_a_2769]
-
cuvintele limbii mele, numai pe ele le percep vii, ca pe niște ființe. Numai în cuvintele limbii tale se întîmplă să-ți amintești de lucruri pe care nu le-ai învățat niciodată"††. Brăduț mi-a scris, cu jale abia reținută: "Habar n-ai de sentimentul ăsta: că aerul țării tale te protejează. Ești în gol dincoace, în gol". Așadar, înapoi la masa de scris, Iordana! Nu te gîndi la fărărostul muncii tale. Și-n nici un caz să nu te vezi ca
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1471_a_2769]
-
orgasm cu o fantasmă. Dă buzna ca un Intercity peste corpul meu dezgolit. Mă ghemuiesc să scap de pictorul-ochi, dar mă ajunge cu linia. Mă simt ca un animal în sacrificiu, biciuit. E celibatar Rusalin sau se face că este? Habar n-am ce viață sentimentală a avut, are. Albumul îmi spune că trece printr-o nebunie de asfințit, înainte de căderea ultimă. Perverserezi, Russ, perverserezi! Mi-o confirmă și ultimul autoportret. Unul violent autoironic, violent anti-idealist; un fel de salamandră înaripată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1471_a_2769]
-
mod de lecturare. "Istoria nu e reală, ci verosimilă. Personajul reacționează ca X, dar nu-i X. Și nimeni nu este Iordana Marievici. Lumea e de hîrtie, Fluturel, e reprezentarea mea. Nu mai căuta cheia". "N-o să-mi spui că habar n-ai cine-i Bebe Sex, cine-i Antofiță, cine-i Turcitu... Horia Zilieru se recomandă el însuși lancu Păun. E cineva să nu știe că magistrul Ț e Țațomir, că Leandru e... Bășinică al nostru, de la "Ora", că Magda
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1471_a_2769]
-
să te văd. Te știu. Îți știu coapsa, cotul, palma, călcîiul. Pielea ți-o știu centimetru cu centimetru. Zbîrcitură cu zbîrcitură, încheietură dureroasă cu încheietură dureroasă... Asta era? Nu-i o rușine să îmbătrînești, cum li se pare scriitorilor tineri. Habar n-au ce înseamnă dulcea mîhnire a bătrîneții. Hei, e un cîine de față, ce Dumnezeu! Cît mai e pîn' la cină? Dați mîncare la cățel, intonează Tano, pe o arie din Bărbierul din Sevilla. Am tot pritocit relația noastră, pînă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1471_a_2769]
-
urmăriră întreaga scenă, în timp ce buzele se mișcau, rostind cuvinte pe care nici el nu le putea auzi. Dar le gândea... Când stâlpul de telegraf porni către pământ și către Land Roverul în care o huidumă și un Om cu Tatuaj habar nu aveau ce renghi urma să le joace destinul, scriitorul abandonă, temporar, scena. Turnă J&B în două pahare și le ciocni. Sorbi cu poftă dintr-unul. Când lichidul se prelinse pe gât, i se păru că niciodată nu a
Roman care se scria singur by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91657_a_93186]
-
îi place o astfel de implicare, o apreciază la justa valoare, am putea spune, tocmai el, acela care vrea să scrie, însă este supărat pe toți agenții literari care nu pricep mesajul lui scris, ia mai lasă-i, la dracu`, habar nu au pe ce lume trăiesc, cum s-ar simți dacă le-ai spune că romanul vieții tale de rahat a dat buzna în realitatea imediată și poți să faci ce vrei? S-ar târî în fața ușii tale, tot respectul
Roman care se scria singur by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91657_a_93186]
-
inși care făceau conversație întrun Land Rover. Nu contează despre ce discutau ăia, oricum n-o să afle nimeni, niciodată. Nu ți se pare o jignire să dai ortu` popii în felul ăsta? De ce se amuză Dumnezeu prin astfel de jocuri? - Habar nu am. Doamna cu Coasa - poate că Dumnezeu nu are nicio treabă pe aici - găsește de fiecare dată modalități interesante de a prelua pe cineva în custodie. Chiar și prin prăbușirea unui stâlp. Au murit? - Instantaneu. Punct ochit, punct lovit
Roman care se scria singur by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91657_a_93186]
-
au fost făcuți zob de stâlpul de telegraf care s-a prăbușit. Eu am scris - uitați laptopul - că se va prăbuși stâlpul și gata, adio urmăritori. Ce părere aveți, cam câți bani aș primi la Hollywood, nu sunt un geniu? Habar nu avem, dar știm că veți primi mulți ani, aici. Dacă nu aveți un avocat, veți primi unul din oficiu. Închise ochii și se lăsă să alunece, până când nasul mai avu de parcurs doar câțiva milimetri până la apă. Domnilor ofițeri
Roman care se scria singur by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91657_a_93186]
-
dar se simțea inconfortabil în compania moșulețului. Nu privi către cer, dar abordă altfel întreaga situație: - Scuzați-mă, am încercat să fiu politicos, însă mă grăbesc, am o întâlnire extrem de importantă și nu-mi permit să pierd timpul pe trotuar. Habar nu am despre ce pedeapsă vorbiți, era verde atunci când a trecut taxiul, am senzația că exagerați. Sau aveți chef de conversație. De ce nu intrați într-o cafenea? Acolo veți găsi cu siguranță persoane dispuse la un dialog pe diverse teme
Roman care se scria singur by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91657_a_93186]
-
de peste drum se deschise, iar Magicianul apăru în prag și salută, luându-și jobenul de pe cap. Traversă strada cu pași măsurați, ocolind un jeep negru la volanul căruia se afla un tip cu o barbă impunătoare. Îl arătă cu degetul: - Habar n-are că timpul se poate opri. Ascultă un post de radio cu melodii oldies și tocmai se pregătește să răspundă la telefon. La intersecție nu va fi atent, nu va frâna la timp și se va lovi de mașina
Roman care se scria singur by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91657_a_93186]
-
măsură să Îmi spună că mașina nu era chiar nouă și că era, de fapt, o „decapotabilă sport de un verde enlezesc“ și că era de regulă dusă la un atelier de reparații aflat nu departe de locuința Mirandei, dar habar n-avea ce marcă era sau unde se afla În momentul acela. A urmat asistenta soțului Mirandei, care m-a informat că, din câte știa ea, cei doi aveau o mașină neagră ultimul model marca Lincoln Navigator și un soi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
că Emily poartă, petrecută prin găicile pantalonilor, o eșarfă verzuie care abia se ițea de sub tricoul alb. — Uneori Îi place să amestece stilurile și probabil că asta e una din acele ocazii. În orice caz, tâmpiții de la departamentul de modă habar n-au ce-i place. Uită-te numai la asta, e oribilă! Și a ridicat o fustă absolut superbă, unduioasă, ceva mai elegantă decât celelalte, cu mici picățele aurii sclipind de pe un fond maro Închis. — Mda, m-am declarat eu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
-mi aduc aminte și să mă obișnuiesc cu ideea că ea nu se afla În biroul de alături - că nu se afla nici măcar În aceeași țară cu mine și că, pentru moment, eram În siguranță. Emily mă asigurase că Miranda habar n-are că Allison fusese promovată sau că eu fusesem angajată, că astea erau amănunte total nesemnificative pe care nu avea nici un rost să i le pomenești. Atâta vreme cât cineva răspundea la telefon și procura lucrurile de care avea nevoie, identitatea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
ăsta În care mi se spală creierii. Ai dreptate, lucrurile stau exact așa cum ai spus, dar eu nu sunt așa cum crezi!“ Dar n‑am avut șansa de a reacționa În vreun fel, pentru că am realizat În cele din urmă că habar n‑aveam cui Îi aparține vocea răgușită și bâlbâită de la capătul celălalt al firului. Am inspirat adânc și am decis să contraatac În toate direcțiile din care mă atacase, În afara direcției Miranda. — Ei bine, da, ador Michael Kors, firește, dar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
asta va duce‑o la starea de nebunie, și am apăsat pe „hold“. Am sunat din nou la Paris. Partea bună a fost că șoferul a răspuns imediat, la primul număr la care am Încercat. Partea proastă a fost că habar nu avea englezește. Deși nu am avut În viața mea tendințe autodistructive, nu m‑am putut stăpâni și m‑am dat zdravăn cu capul de biroul melaminat. După ce am făcut treaba asta de trei ori, Emily a preluat convorbirea de la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
spate a limuzinei. Din fericire, șoferul știa unde să meargă, pentru că mă apucase o adevărată paranoia de o oră Încoace, Înspăimântată că ea o să se Întoarcă spre mine și o să mă Întrebe unde are loc petrecerea de care nu avusesem habar. S‑a Întors, ce‑i drept, spre mine, dar nu a spus nimic și s‑a pus la taclale cu B‑DAD pe celular, i‑a spus și i‑a repetat Întruna că voia ca el să ajungă devreme, ca să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
un an, le consider pregătite pentru promovare. Mi‑a sărit inima În piept. Chiar se Întâmpla asta În sfârșit? Urma oare să‑mi spună că Îmi făcuse deja rost de un post la The New Yorker? Ce contează că ea habar n‑avea că eram capabilă de crimă ca să ajung acolo. Poate că Își dăduse seama și singură că asta vreau doar pentru că ținea la mine. — Am Îndoielile mele În privința ta, firește. Să nu crezi că nu am observat lipsa ta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
atâtea pentru el? De ce numai naratorul să-l Învețe pe personaj cum să trăiască și cum să se comporte? De ce să nu fie și invers, dar, de fapt, acest lucru se Întâmplă numai În proza tradițională, căci eu nu am habar de ceea ce vrea să Întreprindă acest personaj, eu doar stau În umbra lui și Îl pândesc; inițiativa toată Îi aparține, eu nu fac altceva decât să-l descriu, sunt un nemernic de descriptor), acum se mișcă puțin printre cărți (nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
de mijlocul meu. Nici eu. Ce ciudat, simt că ea mă iubește, că aș putea să..., dar eu n-o iubesc, am venit la Întâlnire ca un cavaler medieval din prea aleasă educație sentimentală. (Acum trei zile, fără să am habar de intențiile ei, i-am promis lui A. că ne căsătorim; trebuie să-mi onorez promisiunea; ține de regula jocului, pe urmă, voi vedea ce voi mai face). Sunt un idiot. (aprilie) Dragă Martin, Ca să o fac de dragul numai al
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
s-o cumpere, iar oamenii, ce zic, de ce s-o ia grecul și să n-o luăm mai bine alde noi... ― Cum ies zvonurile astea așa, Grigoriță? zise Miron, acuma enervat. Mișună cumpărătorii pe moșia nevestei tale și tu parcă habar n-ai avea!... Cu toate astea trebuie să fie ceva, că oamenii n-au înnebunit din senin. ― Chiar așa e, cucoane, se amestecă iar Buruiană. Se zice, adică zic oamenii, că cuconița însăși ar fi spus grecului că nu-i
Răscoala by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295613_a_296942]
-
puțin. Și, în orice caz, nu pentru lumea noastră cu trei dimensiuni. Cosmina rămase cu furculița în aer. Împinse farfuria spre mijlocul mesei, semn că altceva i se părea important. — Îți plac dragonii... spuse ea, uitând, pentru o clipă, că habar n-avea cu cine stă de vorbă. Când eram mic, profesorul de matematică ne-a spus o poveste. Vrei să ți-o spun ? Cosmina încuviință, sprijinindu-și coatele pe masă. — De fapt, nu eram chiar mic, eram la liceu. Învățam
Jocul celor o sută de frunze și alte povestiri by Varujan Vosganian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/602_a_1369]