8,226 matches
-
blocuri, iar noi copiii ieșisem de la ore și eram liberi. Sau ca în curtea școlii, cea cu platani bătrâni. Găseai câte un pic din orice culoare. Doar adulții văd în alb și în negru. Noi, copiii, niciodată. În camera micuță mirosea ca acasă. Mirosea ca într-o seară de vineri un film la televizor, unul străin, eu, tata și menajera, toți trei în sufragerie. Vinerea, mama avea totdeauna repetiție cu orchestra. Camera asta era, prin urmare, italienească. Scaunul de aici, dulapul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2370_a_3695]
-
copiii ieșisem de la ore și eram liberi. Sau ca în curtea școlii, cea cu platani bătrâni. Găseai câte un pic din orice culoare. Doar adulții văd în alb și în negru. Noi, copiii, niciodată. În camera micuță mirosea ca acasă. Mirosea ca într-o seară de vineri un film la televizor, unul străin, eu, tata și menajera, toți trei în sufragerie. Vinerea, mama avea totdeauna repetiție cu orchestra. Camera asta era, prin urmare, italienească. Scaunul de aici, dulapul de colo, zgomotele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2370_a_3695]
-
coridor cam întunecos, în spatele ușii cu numărul unu stăteam noi. Pietro îi dăruise tatei un deșteptător. Când suna ceasul, tata ieșea din cameră, iar după zece minute venea înapoi, cu pielea jilavă. Se îmbrăca în tăcere și sărutarea de rămas-bun mirosea a săpunul pe care îl știam din reclame. Tatei nu-i trebuia o nevastă ca să-i dea sărutul dinainte de plecarea la lucru. Mă avea pe mine. Pietro și tata beau cappuccino la bar. Acolo, la bar, erau multe oglinzi și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2370_a_3695]
-
limba noastră, papa încă nu spusese vreodată ceva. Paolo mergea pe jos până la Vatican, în fiecare dimineață. Trei kilometri. Picioarele lui erau sănătoase. Paolo era un fel de sfânt. Când îmi vorbea, avea mereu glasul domol și prietenos. La masă mirosea bine. Pentru italieni mirosea ca acasă. Pentru mine și tata mirosea a mâncare bună. Când miroase ca acasă, îți apar chipuri plăcute în minte și senzații plăcute în burtă. Rămâi cu ochii în depărtare și uiți ce voiai să faci
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2370_a_3695]
-
nu spusese vreodată ceva. Paolo mergea pe jos până la Vatican, în fiecare dimineață. Trei kilometri. Picioarele lui erau sănătoase. Paolo era un fel de sfânt. Când îmi vorbea, avea mereu glasul domol și prietenos. La masă mirosea bine. Pentru italieni mirosea ca acasă. Pentru mine și tata mirosea a mâncare bună. Când miroase ca acasă, îți apar chipuri plăcute în minte și senzații plăcute în burtă. Rămâi cu ochii în depărtare și uiți ce voiai să faci. Vorbeau cu toții de-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2370_a_3695]
-
jos până la Vatican, în fiecare dimineață. Trei kilometri. Picioarele lui erau sănătoase. Paolo era un fel de sfânt. Când îmi vorbea, avea mereu glasul domol și prietenos. La masă mirosea bine. Pentru italieni mirosea ca acasă. Pentru mine și tata mirosea a mâncare bună. Când miroase ca acasă, îți apar chipuri plăcute în minte și senzații plăcute în burtă. Rămâi cu ochii în depărtare și uiți ce voiai să faci. Vorbeau cu toții de-a valma. Atunci am auzit răspicat vocea tatei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2370_a_3695]
-
dimineață. Trei kilometri. Picioarele lui erau sănătoase. Paolo era un fel de sfânt. Când îmi vorbea, avea mereu glasul domol și prietenos. La masă mirosea bine. Pentru italieni mirosea ca acasă. Pentru mine și tata mirosea a mâncare bună. Când miroase ca acasă, îți apar chipuri plăcute în minte și senzații plăcute în burtă. Rămâi cu ochii în depărtare și uiți ce voiai să faci. Vorbeau cu toții de-a valma. Atunci am auzit răspicat vocea tatei. Spunea că papa e rău
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2370_a_3695]
-
ca să-ți iei rămas-bun. Plecarea la muncă pe câmp nu contează. Bunicul tău se trezise devreme, însă nu mai devreme ca mine. Îl auzisem tușind ușor. Apoi umpluse canistra cu vin în bucătărie. Era liniște peste tot în casă și mirosea a lumină. Nu cunoști tu mirosul acela. Așa e când folosești lămpi cu gaz. Electrificarea încă nu ajunsese la noi în sat. Când vine electrificarea, atunci știi că te-au civilizat și pe tine. Ai făcut încă un pas înspre
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2370_a_3695]
-
de frumoase și uși masive de lemn.” „Arătau ca palazzi de la Veneția, casele astea?” „Nu, firește că nu arătau așa. Însă eu le găseam foarte frumoase. La parter erau prăvălii cu vitrine care-ți luau ochii și din toate părțile mirosea a mâncăruri turcești, balcanice, franțuzești și italienești, și unde nu mirosea, erau magazine de îmbrăcăminte, iar materialele și croiala erau de asemenea franțuzești și italienești. Zeci de negustori ambulanți te zăpăceau cu strigăte, oferindu-ți tot ce puteai dori, de la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2370_a_3695]
-
Veneția, casele astea?” „Nu, firește că nu arătau așa. Însă eu le găseam foarte frumoase. La parter erau prăvălii cu vitrine care-ți luau ochii și din toate părțile mirosea a mâncăruri turcești, balcanice, franțuzești și italienești, și unde nu mirosea, erau magazine de îmbrăcăminte, iar materialele și croiala erau de asemenea franțuzești și italienești. Zeci de negustori ambulanți te zăpăceau cu strigăte, oferindu-ți tot ce puteai dori, de la papiote de ață și nasturi, până la mirodenii și cărți. Pe când ei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2370_a_3695]
-
păr. Fără să stea pe gânduri, a făcut doi pași înspre mine, mi-a lipit capul de burta ei și a spus: „Ia uite, pe cine avem aici”. Doamna Sanowsky era o femeie de cincizeci de ani și capotul îi mirosea a rufă nespălată. Am primit ceai preparat din pliculețe și o prăjitură care se chema brownie. Iaurtul ieșea din pahare mari și conținea zece la sută fructe. Extra cu fructe. Paharele aveau capace din folie de aluminiu, cu mai multe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2370_a_3695]
-
cu fața spre ușă, muzica amuțea, iar jucătorii de pocker se năpusteau să părăsească localul. Urma bang, bang, până când șeriful venea să-i aresteze pe ticăloși. Uneori, John Wayne era el însuși șeriful. Dintr-o dată, Toni și-a îndreptat spinarea. Mirosea a ce avusese în pahar. Dintr-un salt s-a ridicat de pe taburet și a nimerit cu picioarele peste sacoșele cu cumpărături care zăceau pe podea. Laptele curgea șiroaie din pungile de plastic. A plătit, m-a luat de mână
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2370_a_3695]
-
adevărat, fără glumă, și că mai târziu nu voi fi nevoit să falsific semnătura din carnetul de absențe. Afară era de mult ziuă și eu zăceam cufundat în continuare în pat, la adâncimea de două pături, purtând șosete ude care miroseau a oțet. La prânz primeam doar cartofi fierți cu brânză de vaci degresată. Îngrozitor. Deci aveam grijă să mă însănătoșesc până seara. „Nu e frumos?” a repetat tata. Apoi mi-a văzut fața și a adăugat: „N-a fost posibil
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2370_a_3695]
-
se mișcau chipuri, vocile erau liniștite, o mână mi-a apăsat o mască neagră pe față și mi-a spus să inspir profund. Dar eu nu voiam să inspir profund, aș fi preferat să nu mai respir deloc, pentru că masca mirosea a cauciuc, iar ce ieșea dintr-însa avea un miros la fel de neplăcut. Mi-am sucit capul, zbătându-mă și gemând, masca mi-era nesuferită și mă întrebam cum o fi asta, să adormi fără să vrei. Cu cât mai puțin
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2370_a_3695]
-
atârna greu, dar învățasem cum să mă ridic, aveam deja o experiență de două săptămâni. Toni purta un costum care semăna cu al tatei, larg și lejer peste tot. Numai damful de alcool nu se asorta cu ținuta. Tata nu mirosise a alcool niciodată și, când purta un costum, arăta ca Paul Newman, așteptai doar să auzi pe cineva anunțând: „Motor!” Tata s-a apropiat de mine, avea mâinile umede și tușea, ca atunci când avea de-a face cu oameni necunoscuți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2370_a_3695]
-
primim în mod sigur ceva bun de mâncare și o să putem vedea un film sau chiar două. Ei, asta nu e ceva?” Pe aeroportul JFK, am stat și ne-am uitat unii la alții, fără să scoatem o vorbă. Toni mirosea în același timp a transpirație și a băutură. Eu nu simțeam nimic special, cel puțin nu așa ca pe aeroportul Fiumicino și nici nu era nimeni aici care să-mi spună „Scrie-mi”, ca să-mi simt inima cum se sfâșie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2370_a_3695]
-
machiaj, cel puțin cincisprezece perechi de ciorapi, cinci perechi de chiloți, bluze, șampoane, cremă de mâni, cremă de față, de noapte și de zi, spumant de baie, reviste de modă, ciocolată, pastă de dinți cu gust de mentă, săpunuri care miroseau frumos, parfumuri, două perechi de pantofi, cu toc și fără, o fustă, lenjerie de corp. Mama le-a cercetat pe toate cu de-amănuntul: pentru o clipă am crezut că furtuna se potolise, totuși ea a luat-o de la capăt
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2370_a_3695]
-
de legume și flori. Șoseaua trecea pe lângă aripa stângă a clădirii, urcând mai departe spre munți, iar în dreapta pădurea înainta până aproape de sanatoriu. Am primit o cameră la parter. Avea pereții albi și goi, paturi și noptiere de metal. Culorile miroseau a dezinfectant și medicamente. Mama a rămas în prima noapte cu mine și a avut voie să doarmă în camera mea. Și-a pus capotul și papucii de casă și era aproape ca la noi în sufragerie. În dimineața următoare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2370_a_3695]
-
interzis ceruse zilnic, la noi în sufragerie, libertate pentru poporul nostru. Vară de vară, ciorile părăseau câmpia în asfințit, ca să se strângă în oraș seara și praful acoperea frunzele arborilor cu o pulbere fină. An după an, în august, orașul mirosea a friptură și nenumărate mâini învârteau prin aer stegulețele de hârtie, până aproape de blocul nostru. La început, tata și cu mine vorbeam adesea despre Toni și Pietro; atunci aveam deodată în nări mirosul lui Toni, iar duminica Parcul Central mirosea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2370_a_3695]
-
mirosea a friptură și nenumărate mâini învârteau prin aer stegulețele de hârtie, până aproape de blocul nostru. La început, tata și cu mine vorbeam adesea despre Toni și Pietro; atunci aveam deodată în nări mirosul lui Toni, iar duminica Parcul Central mirosea ca și campo sportivo. Orice ochi albaștri ne aminteau de ochii lui Pietro și orice fotografie de nuntă avea ceva din fotografia de pe perete, din sufrageria familiei Flumian. Acum, melancolia mea avea legătură cu Lea. După duminica petrecută împreună la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2370_a_3695]
-
dreagă fermoarul. În ziua aceea descoperisem că picioarele, brațele și burta unei femei nu sunt cu nimic mai prejos decât sânii. În zilele următoare am fost foarte neliniștit și am căutat-o pe Lea în tot orașul. Mergeam prin piață, miroseam peștele și căpșunele și aș fi dorit mai curând s-o miros pe Lea, să-i privesc pulpele și călcâiele cum se ridicau brusc în mers, ca pe arcuri, trimițând toată greutatea în degete. Și aș fi dorit să simt
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2370_a_3695]
-
lăsat jos geamurile mașinii și am tras cu urechea. În afară de țârâitul greierilor, nu se auzea nimic. Dar e știut că grănicerii nu umblă la vedere și nu anunță: Aici suntem, venim acum». Deci trebuia să ne hotărâm și în mașină mirosea greu, a fum de țigară, ei fumaseră ca nebunii și voi știți ce părere am eu despre fumat. Mă apucase durerea de cap și trebuia să ne hotărâm într-un fel. Ei s-au hotărât să se ducă, fiindcă dacă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2370_a_3695]
-
după o vreme adaugă că nu trebuie să facem nici o mișcare, absolut nimic, ca să nu atragem atenția. Pe fruntea mamei apar mărgele de transpirație, mă întreb dacă și femeile transpiră la subsuori, ca tata. Când bărbații asudă, ei încep să miroasă neplăcut uneori. La femei eu n-am simțit vreun miros niciodată. Mă las pe spate și simt cum crește durerea din pantof. Pantoful ortopedic îmi strânge piciorul ca un clește. La Veneția, tata mi-ar fi descheiat șiretul, ar fi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2370_a_3695]
-
o primăvară neobișnuită, era soare, era lumină, era cald. Îi privea cu un soi de invidie că se pot bucura și că sunt fericiți. Fericiți de anotimp, firește. Intră În baie. În fața oglinzii Își săpunește cu migală fața. Ce frumos miroase crema de ras. Începe să se bărbierească. Situația existentă: Își urmărește propriul interes de sine cu hotărâre Încăpățânată. Refuză să facă compromisuri sau concesii (pe naiba, cine e boul ăla?). Obiectiv dorit: o situație de armonie, calmă, lipsită de surprize
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
el, bunica. „Da, bine, n-ai știut că vin azi? Am stat În gară de am crezut că mă prăpădesc și am stricat atâția bani pe omul ăsta cu taxiul!” Scoate slănina. Cârnații. Ceapa. Fasolea. Nucile. Prunele uscate. Poamele. Lâna. Miroase a brânză. Și fac mămăligă cu brânză. „Ne-am pus difuzor, mamă dragă”, și tace. Apoi după o vreme: „Eu mă gândeam că vii duminecă, așa mi-ai scris carte”. Se așază cu toții la masă. Mănâncă. Vine iarna În care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]