6,384 matches
-
că, anume, vorbele reprezintă pentru aceste spirite un aspect de decădere, ceva nedemn, devenit necesar atunci când omul nu înțelege exact ce se petrece atunci când un spirit protector îi face semn. În zori, am simțit deci, în preajma mea, prezența unui spirit protector; dar ceva mi se părea schimbat în această prezență, ca și cum nu știam bine ce fel de prezență este; era o prezență diferită de cele pe care le știam. Simțind nedumerirea mea, după multe clipe de liniște și nevorbire, spiritul mi-
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
foarte veche; existăm de pe vremea când voi, rasa oamenilor, nu erați încă oameni, când erați altfel de ființe, mai îngăduitoare, când vă înțelegeați altfel cu celelalte ființe.“ Nu era parcă nevoie să vorbesc, adică să răspund cu vorbe, pentru că spiritul protector care se afla acum în preajma mea știa ce voia să spun, ca și cum aș fi vorbit deja; adică eu formulam cuvinte în mintea mea, dar nu le spuneam, iar spiritul protector știa exact cuvintele pe care voiam să le spun, ca și cum
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
nevoie să vorbesc, adică să răspund cu vorbe, pentru că spiritul protector care se afla acum în preajma mea știa ce voia să spun, ca și cum aș fi vorbit deja; adică eu formulam cuvinte în mintea mea, dar nu le spuneam, iar spiritul protector știa exact cuvintele pe care voiam să le spun, ca și cum le-aș fi spus deja. Am simțit destul de repede că noul meu spirit protector se simte atras să-mi spună, în felul lui, ceva despre el - simțise probabil că eram
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
fi vorbit deja; adică eu formulam cuvinte în mintea mea, dar nu le spuneam, iar spiritul protector știa exact cuvintele pe care voiam să le spun, ca și cum le-aș fi spus deja. Am simțit destul de repede că noul meu spirit protector se simte atras să-mi spună, în felul lui, ceva despre el - simțise probabil că eram curios în legătură cu starea lui de spirit. Zic „starea lui de spirit“ ca și cum aș vorbi despre oameni, dar îmi aduc aminte că un alt spirit
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
se simte atras să-mi spună, în felul lui, ceva despre el - simțise probabil că eram curios în legătură cu starea lui de spirit. Zic „starea lui de spirit“ ca și cum aș vorbi despre oameni, dar îmi aduc aminte că un alt spirit protector de-al meu, de care nu mai știu nimic și pe care l chema Iauna, îmi spusese odată așa: „Voi, oamenii, ne numiți spirite, duhuri, făpturi și în alte feluri, dar noi, de fapt, nu suntem decât stări de spirit
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
Și m-am apucat să aleg ce e de aruncat și ce e de păstrat. — Pare o idee foarte bună. Mă uit la maldărele de lucruri de pe jos. Astea sînt de aruncat ? — Nu ! Astea le păstrez. Le acoperă cu mîna, protector. — Și unde sînt cele de aruncat ? Urmează cîteva clipe de tăcere. Bunicul Își ferește privirea. — Bunicule ! Nu se poate, trebuie să arunci măcar o parte din chestiile astea ! exclam, făcînd eforturi să-mi Înăbuș rîsul. N-ai nevoie de toate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]
-
colțul camerei. Dar cînd o aude scăpărînd un chibrit, să reaprindă țigara stinsă de cît a stat neatinsă pe marginea scrumierei, întoarce privirea spre ea: un surîs trist, încolțit pe buzele lui, peste care, într-un gest mai degrabă matern, protector, Liliana începe să-și plimbe vîrful degetelor. Știu, Mihai Vlădeanu, aștepți răspuns la întrebare... Deși l-am înțeles, mi-ar fi plăcut să-l aud rostit, clatină el din cap afirmativ. Liliana rîde încet, prinzîndu-i iar palmele într-ale sale
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
din carnea romanului. Înțelege că o urăște tot mai mult pe zi ce trece și vrea să nu și-o mai amintească. Și, parcă în contrast, Violeta îi apare ca un rod al sufletului său iar gîndurile lui o învăluie protector, curate și sincere, ca pe o soră. Mîine se va abate pe la ea. Sub motiv că vrea să știe dacă-i sînt gata hainele. Bună seara! În șuvoiul de oameni preocupați să iasă din clădirea Operei, Mihai își simte brațul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
un aer suveran și distant. Acum e fragilă, inspirînd milă și dragoste, ca un copil frumos găsit plîngînd iarna pe stradă, sau ca Adrian, cînd s-a dus să-l ia de la orfelinatul din Ardeal unde-l lăsase Ana. Brațul protector al lui o conduce pe Doris spre mașină. Tot drumul pînă la Sînzieni, tac amîndoi, ascultînd emisiunea muzicală de la radio. Casa cu doi nuci la o poartă mare, din scîndură vopsită verde, așa mi-a spus un om cînd am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
el, sau nici nu te-ar fi băgat în seamă, dacă avea o ofertă mai bună, sau dacă el s-ar fi priceput să scrie un scenariu cît de prost... Joacă pe cărțile tale, Mihai! coboară Simona tonul imediat, atingîndu-i protector mîna care i-a prins brațul. "M-ai dezamăgit!" ar vrea Mihai să-i strige, dar își zice că e inutil și, obosit, renunță. Peste ani însă, cînd regizorul îi va fi dat o lecție pe care nu o merita
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
în Grecia - apare astfel necesară. Însă nu mai puțin întîmplătoare vor fi și punctul ei de pornire și desfășurarea ei: Deoarece am dori ca în meditația noastră să evităm arbitrarul gândului, cerem aici, la Atena, sfat și însoțire din partea străvechii protectoare a orașului și a ținutului atic, din partea zeiței Atena."2 Procedeul lui Heidegger este aici de un extrem rafinament. Aparent, el se așază, din capul locului, sub autoritatea unui zeu apus, și totul pare o simplă figură de stil, dacă
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
iluziile în care sîntem genetic împachetați. Pentru că în codul ființei noastre iluzia a fost pusă asemeni unei enzime care, dispărând, ar bloca metabolizarea substanțelor ce face cu putință viața. Am putea s-o imaginăm la fel de bine ca pe un strat protector fără de care sufletul ajunge în contact direct cu luciditatea și se destramă. Ceea ce nu înseamnă că luciditatea, câtă vreme iluzia funcționează, devine pur și simplu inexistentă și că atâta vreme cât iluzia ne menține ferm pe tărâmul sănătății mentale, adevărurile pe care
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
noastră, ușa sufletului întredeschisă cu măsură pentru ca înăuntrul nostru să nu intre mai multă nenorocire decât putem duce, gradul necesar de insensibilitate reglat în fiecare zi pentru a putea să trecem prin viață ― din toate aceste ferecături, carapace și straturi protectoare în ființa unui copil de 3 ani nu s-a înfiripat încă nimic. Așa încît povestea a pătruns în mine ca și cum aș fi îmbrățișat un trup din carne vie. Nu știm cum prinde contur personalitatea noastră afectivă și dacă acest
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
recunoștință cu strigăte, reproșuri și blasfemii. Ceea ce se numește îndeobște "depresie nervoasă" este o criză prelungită de luciditate. Depresivul iese din rândul "oamenilor normali" și începe să vadă altfel. Această schimbare a calității privirii survine ca urmare a degradării stratului protector pe care, pentru orice om, îl reprezintă sistemul lui de iluzii. Tocmai de aici provine miopia care este necesară pentru parcurgerea în bune condiții a unei existențe. Un anumit fel de a rămâne lipit de ceea ce faci și de a
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
de marea regină a Lumii, Maya. Cel care părăsește dansul acesta iese din cursa vieții și devine "nebun"; pentru că privirea distantă, care atrage după ea clarviziunea, strică jocul Mayei. Toate medicamentele antidepresive de astăzi reprezintă tehnici de refacere a sistemului protector de iluzii, reintrarea în hora amăgirii, un mod de a fi îmbrîncit din nou în cursa vieții, de a-ți recăpăta miopia salutară. Dacă Hamlet ar fi putut lua timp de trei luni două pastile de Zoloft sau de Prozac
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
pe carnea însîngerată și recad în "visceralitatea" camerei, în acest trup uriaș, întors, ca o mănușă, pe dos. Alunec și cad fără încetare, tăvălindu-mă în carnea vie. Cel mai frumos vis din viața mea este subsumabil ideii de instanță protectoare, și el mi-a insuflat cel puțin o vreme certitudinea că urmează să fiu asistat și ajutat de-a lungul întregii mele vieți. Bunicul meu din partea tatei, singurul pe care l-am cunoscut, murise cu câteva luni în urmă. Eram
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
mai vagă idee ce trebuie să facă cu el. Calvin Carter nu era nici el de mare ajutor. Ashling și-a înăbușit un oftat, s-a ridicat de pe scaun, a luat plasturele din mâna lui Jack și a îndepărtat plasticul protector. —Sus degetul. Da, mami, spuse el sarcastic. Degetul sângerând a fost bandajat cu rapiditate și eficiență. Sub pretextul că se asigura că plasturele era bine poziționat, l-a strâns puțin de deget și a simțit o satisfacție vinovată când a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2243_a_3568]
-
către un strat de plante și s-a ghemuit jos, cu picioarele sub el. Pentru a se arăta deschisă, Lisa s-a chircit și ea, cu jumătate de inimă, lângă el. Ai grijă la costum, spuse el, întinzându-i mâna protector. Să nu te pătezi de noroi. — Dar al tău? — Puțin îmi pasă de al meu, se întoarse el către ea, aruncându-i un zâmbet neașteptat de suspect. De aproape, Lisa observă că unul dintre dinții lui din față era puțin
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2243_a_3568]
-
credeam că iar s-a ciondănit cu prietena lui. —Ai idee câte are pe cap bietul domn Devine? În spatele biroului său, domnișoara Morley se ridicase în picioare (deși nu părea deloc mai înaltă așa). Vocea ei părea ascuțită din cauza furiei protectoare: —A purtat negocieri cu sindicatul tehnicienilor până la zece seara, sâmbătă. Iar în dimineața asta vin trei directori de la Londra, inclusiv contabilul grupului, pentru a discuta probleme foarte serioase, și nici unuia dintre voi nu îi pasă. Deși ar trebui, încheie ea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2243_a_3568]
-
întâmpla să calce pe o piesă de Lego. Nu e vorba doar de prieten, continuă Monica să prezinte cazul lui Ashling. A trecut prin probleme de familie. Doctorului McDevitt îi venea să o creadă pe asta. O mamă exagerat de protectoare, poate? Am suferit de depresie timp de cincisprezece ani. Am fost internată de mai multe oriă —Nu e nevoie să mai spuneți, zise el. —Ăiar Ashling se poartă cum mă purtam eu. Zace în pat, refuză să mănânce, e obsedată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2243_a_3568]
-
unui laureat al Marelui Premiu catolic pentru literatură! François tocmai descoperise o temă la care nu se gîndise pînă atunci. În primele romane ale lui Franz Weyergraf, de Îndată ce un cuplu se Îmbrățișează, Dumnezeu intervine, un Dumnezeu privitor camuflat În Dumnezeu protector. François Însemnase niște fraze, Încercînd să Înțeleagă de ce inventase tatăl lui niște personaje care, de Îndată ce fac dragoste, se simt În mîna lui Dumnezeu, și Încă nesilite de nimeni: „Se simțeau În mîna lui Dumnezeu. Iar mîna aceea se Închise asupra
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1977_a_3302]
-
neprihănirii ei (scena 12). Analogia dintre afecțiunea fraternă care îi leagă pe zeii Artemis și Apolo și cea resimțită de muritorii Ifigenia și Oreste este invocată de tragediograful antic ca și de scriitorul modern. La Euripide, tânăra preoteasă imploră ajutorul protectoarei ei cerești cu argumentul Oare tu nu-ți iubești fratele, zeiță ? Am dreptul să-l iubesc și eu pe al meu. La Everac, Doris și Ifigenia discută despre singura slăbiciune sentimentală a zeiței fecioare : Arthemis are pe cineva la care
În dialog cu anticii by Alexandra Ciocârlie () [Corola-publishinghouse/Journalistic/836_a_1585]
-
Atena din Eumenidele lui Eschil era leagănul dreptății și al civilizației, singurul loc în care justiția primitivă, intransigentă și oarbă a Eriniilor, bazată pe principiul „sânge pentru sânge”, putea fi înlocuită prin legile tribunalului penal din Areopagul instituit de zeița protectoare a orașului (Dacă veți respecta cum se cuvine această rânduială sfântă, ea, pentru țara voastră, pentru cetatea voastră, va fi un zid de apărare, neîntâlnit la alte neamuri. [...] Nelacom de câștig, nestrămutat și vrednic de cinstire, așa rămână sfatul întemeiat
În dialog cu anticii by Alexandra Ciocârlie () [Corola-publishinghouse/Journalistic/836_a_1585]
-
fost îndreptățită crima lui. Eliberarea conștiinței individuale se produce prin actul nedumeririi și al întrebării cercetătoare (p. 309). Atena votează pentru achitare, invocând bunătatea, adică dreptatea care nu răsplătește răul ci îl tămăduiește (p. 315). Ea determină transformarea eriniilor în protectoarele cetății și transfigurarea mecanismului sterp al răzbunării în dinamismul fecund al iubirii (p. 321). Caracterul tragic al Orestiei nu dispare prin achitarea matricidului. În această interpretare, existența tragică nu este definită de suferință, ci de lupta eroică a omului cu
În dialog cu anticii by Alexandra Ciocârlie () [Corola-publishinghouse/Journalistic/836_a_1585]
-
angajații firmei, ca și cum ar fi fost vorba de un tichet ori, cum mai bine nu se poate spune, de lozul de Crăciun. Însă toate astea sînt pură speculație. Să ne Întoarcem la momentul cînd se anunță căsătoria dintre Carax și protectoarea lui. Acum reapare și Jorge Aldaya pe harta acestei tulburi socoteli. Știm că ia legătura cu editorul lui Carax de la Barcelona pentru a descoperi ascunzătoarea romancierului. La puțin timp, În dimineața nunții, Julián Carax se bate În duel cu un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2276_a_3601]