9,812 matches
-
După ce și-a terminat plăcinta, a întrebat pe neașteptate: Ia să-mi spuneți voi unde am ajuns cu povestitul? Nimeni n-a scos o vorbă. Atunci, Pâcu a reluat firul povestirii: Și spunea Vasile Căpitanu: „Unde au început să-mi tremure genunchii... <Hai, curaj, băiete! Ce aștepți? Intră! >s-a auzit glasul cucoanei. Până la urmă, mi-am luat inima-n dinți și încet-încet am deschis ușa și...și cucoana ședea lungită în pat, acoperită numai cu o prostire, și mă privea
LA CRÂŞMA DIN DRUM by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1620_a_2945]
-
așeza pe tejghea și spunea cu năduf: „Uite aici banii! Dă-mi să beau de toți! Și să nu încerci să mă înșeli, că!!!... Acest „că” era spus cu atâta încrâncenare, că de-ai fi fost zmeul-zmeilor și tot îți tremurau genunchii. Crâșmaraul îi punea dinainte sticla cu rachiu. Între timp, număra banii de față cu Troampă - cum îi ziceau oamenii. Banii numărați erau așezați pe o policioară ce se afla sub ochii lui... Cum mai punea o sticlă, cum lua
LA CRÂŞMA DIN DRUM by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1620_a_2945]
-
termin gândul și o crenguță mai firavă de nuc s-a mișcat, ca o părere... Omătul de pe ea s-a împrăștiat în văzduh... După puțină vreme și alte crenguțe și-au aruncat povara din spinare... Apoi nucul a început să tremure ca de friguri... Șirul fulgilor care cădeau de sus a început să se adune în valuri și s-o ia pieziș... Totul a pornit să se zvârcolească, și ninsoare și copaci... În câteva clipe, nu-mi mai dădeam seama dacă
LA CRÂŞMA DIN DRUM by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1620_a_2945]
-
carne sângerândă... „Doamne!!! Ce s-a întâmplat??? - m-am întrebat și am alergat la armăsar, să văd de aproape despre ce poate fi vorba...Bietul animal! Cred că suferea cumplit! Și-a lipit botul de pieptul meu, căutând parcă mângâiere. Tremura din toate încheieturtile și ofta din străfunduri...L-am mângâiat pe frunte și am privit în ochii lui... Lăcrimau!!! Câtă durere să fi avut sărmanul!!! Îl mângâiam pe bot în neștire. Parcă îmi pierise glasul...Într-o clipită, m-am
LA CRÂŞMA DIN DRUM by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1620_a_2945]
-
Ne găsesc la primăvară când s-o topi omătul... Ia îndeamnă boii și lasă bocitul, că nu ești babă! Nu te supăra pe mine, nene Hlibocene. Da’ vorbeam și eu, ca să nu-mi înghețe limba-n gură, că în rest... tremură și inima în mine... Învață de la cei mai bătrâni cum se îmbracă la drum lung pe o asemenea vreme - a încheiat vorba Hliboceanu. Vifornița nu dădea nici un semn de oboseală. Mai degrabă se părea că își adună puterile, ca să întoarcă
LA CRÂŞMA DIN DRUM by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1620_a_2945]
-
în brațele lui Cotman ca în poala mamei. Din când în când, se auzea câte un geamăt, semn că se trezea la viață. În cele din urmă, au ajuns la sănii, care abia se mai vedeau din troiene, iar boii tremurau... Eu cred că trebuie să frecăm boii pe spate cu șomoioage de fân, că au rebegit de tot, săracii - a propus Mitruță. Au trecut cu toții la treabă. Când totul a fost gata, Cotman și-a spus gândurile: -De aici înainte
LA CRÂŞMA DIN DRUM by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1620_a_2945]
-
făcând oarece ordine prin cămăruță. Apă! Dă-mi o... ulcică cu apă! - s-a auzit destul de limpede glasul lui Hliboceanu. Crâșmarul i-a îndeplinit dorința, numai că Hliboceanu n-a putut să țină singur ulcica cu apă în mâini. Îi tremurau... L-a ajutat cu grijă, să nu-i pricinuiască dureri. În cele din urmă, ulcica cu apă a fost golită. Aista-i semn bun, omule! - a apreciat crâșmarul reușita rănitului, care s-a mai luminat la față. Și acum pregătește
LA CRÂŞMA DIN DRUM by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1620_a_2945]
-
distinge și frica, dar și șiretenia. Se vedea cât de colo că pândeau o mișcare greșită a cărăușilor... Unde-i pistolul? - a întrebat Mitruță, băgându-i țeava puștii sub nas unuia dintre ei. Nuuu...n-avem pistol - a răspuns acesta tremurând ca varga, ceea ce putea să însemne că frica luase locul curajului. Dar cu ce ați tras în felinare? Cu pietre? Măi, da’ proști ne cred aiștia - a comentat Cotman furios gata-gata să le aplice câte un pumn, poate chiar mai
LA CRÂŞMA DIN DRUM by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1620_a_2945]
-
nu împuști nici o cioară, d-apoi un om. Rablă dar se pricep s-o folosească, din moment ce au nimerit la țanc felinarele - a încheait vorba Puicuță. Unde vă sunt caii? - a întrebat Cotman. N-avem... Nu aaa... avem cai - a răspuns tremurând cel pe care îl strunea Puicuță și care se părea a fi șeful. În acel moment - ca un făcut - s-a auzit nechezat de cal. Așa, fraților! Avem și caaai! Păi cum să umble ei fuguța după ce ne-ar fi
LA CRÂŞMA DIN DRUM by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1620_a_2945]
-
în tăcere fiecare, gândind la cele petrecute în noaptea aceea... Eu nu mai am răbdare până mâine dimineață. Aduceți-i pe cei doi, să văd ce hram poartă - s-a adresat Hliboceanu lui Mitruță și crâșmarului. Când i-a văzut tremurând în fața lui, Hliboceanu li s-a adresat, cu glas scăzut și tremurat de mânie : Ia stați voi colea, să ne tălmăcim! Uite ce am găsit în chimirul aistuia zbanghiu, care cred că îi șeful. Ia să vedem ce ai găsit
LA CRÂŞMA DIN DRUM by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1620_a_2945]
-
mai am răbdare până mâine dimineață. Aduceți-i pe cei doi, să văd ce hram poartă - s-a adresat Hliboceanu lui Mitruță și crâșmarului. Când i-a văzut tremurând în fața lui, Hliboceanu li s-a adresat, cu glas scăzut și tremurat de mânie : Ia stați voi colea, să ne tălmăcim! Uite ce am găsit în chimirul aistuia zbanghiu, care cred că îi șeful. Ia să vedem ce ai găsit? - a întrebat Hliboceanu, luând fâșicul de parale întinse de Cotman. Le-a
LA CRÂŞMA DIN DRUM by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1620_a_2945]
-
ce o țintuia locului. - Du-te acasă! (Dar temerea ei îi scoase la iveală toată hotărârea de care era capabilă.) Nu putem să lăsăm un lucru atât de monstruos să ne pângărească satul. Închipuiți-vă... și glasul începu să-i tremure la gândul acesta înfiorător. Închipuiți-vă că această colectivitate splendidă, de modă veche, pe care hotărâsem s-o păstrăm întotdeauna exact așa cum o are pictată Împărăteasa în galeria ei de tablouri, ar fi acum pradă desfrâului și ruinată de această
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85067_a_85854]
-
că m-ați mințit. Pistolul acesta nici nu e încărcat. Este... N-avea nici un pistol în mână. - Păi atunci înseamnă că m-ați... reluă el înnebunit. Dar iarăși se opri. Lupta cu senzația de amețeală și, în cele din urmă, tremurând, se gândi: " Probabil mi-a smuls cineva pistolul din mână. Asta înseamnă că e cineva în spatele meu. Deci glasul nu era ceva mecanic". Încercă să se întoarcă, dar nu putu s-o facă. Se strădui, forțându-și mușchii. Camera se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85067_a_85854]
-
de gogoman îl socoteau ei ca să înghită o minciună atât de vizibilă? - Nemernicilor, se înfurie el. Va să zică ați pus pe cineva să joace rolul împărătesei, încercând să mă faceți să cred că... Păi, voi... - Ajunge, strigă Rad. Fara începu să tremure când, în câmpul lui vizual, intră un tânăr. Îl năpădi gândul înfricoșător că oamenii care voiau să mânjească, în chip atât de josnic, personalitatea Maiestății sale imperiale n-ar șovăi câtuși de puțin să-l rănească fizic pe Fara Clark
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85067_a_85854]
-
fie ținut încă o lună sau două departe de familie și pe deasupra să mai și plătească costul vreunei călătorii de la o stea la alta. Fara rămase o clipă cufundat în meditație. Când deschise, în cele din urmă, gura, glasul îi tremura de o furie abia stăpânită: - Va să zică îi lasă să scape ușor. Foarte deșteaptă treabă. Adică ei nu-și dau seama că nu trebuie să cedeze nici o palmă de teren în fața acestor... acestor delincvenți? E ca și cum ai privi cu ochi buni
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85067_a_85854]
-
anchetă, va trebui să te deplasezi pe socoteala dumitale la biroul nostru de la Ferd. - Aha, înțeleg, făcu turbat Cayle. Va să zică asta îți vine în ajutor, nu? - N-am făcut eu regulamentul, sună răspunsul. Nu fac decât să mă supun lui. Tremurând tot, Cayle se întoarse în salonul în care o văzuse mai înainte pe fata de la magazin. Dar nu era nicăieri. Începu să se încordeze în vederea aterizării, care urma să se producă după vreo jumătate de oră. La câteva minute după ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85067_a_85854]
-
unde? CAPITOLUL XVIII ÎN INCINTA Centrului de informații al Arsenalelor, Fara se deplasă pe un coridor larg și luminos. Tânărul care se afla în spatele lui spuse: - Există și un coridor lateral, aproape gol. Să mergem! Fara intră pe acest coridor tremurând. Observă că la capătul holului erau vreo câteva tinere așezate la birouri care întrețineau conversații preliminare cu bărbații. Se opri în fața uneia dintre fete. Era mai puțin tânără decât păruse de la distanță, probabil trecuse de treizeci de ani, dar arăta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85067_a_85854]
-
dacă izbutea cumva să obțină banii. Cu trupul său bloca mulțimea. Cu degete grăbite încercă ușa să vadă dacă nu e încuiată pe dinafară, ceea ce chiar așa și era. Închise încet ușa și, zâmbind, reveni în același loc. Începu să tremure de-a binelea: - Fără doar și poate e un frig mortal. Aș fi bucuros să pot să mă întorc pe Pământ. Cei trei bărbați îi zâmbiră cu multă înțelegere și agentul bancar, cu aspect de reptilă, îi întinse un document
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85067_a_85854]
-
spate, apoi m-am uitat un pic împrejur: lăzi și cutii peste tot. — Am să te sun când ajung undeva, mi-a zis, nici măcar forțându-se să pară convingătoare. Dă-mi un număr de telefon. îmbrăcându-mă, i-am întins, tremurând și făcând cel mai stupid gest cu putință, o carte de vizită. Ce-am văzut în privirea ei nu era milă, era starea aia ireparabilă care trebuie scrisă cu multe semne grafice, era miiiiLLLăăă. Coborând scările, știam că bufniturile înăbușite
Miros de roşcată amară şi alte povestiri scandaloase by Dan Alexe () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1336_a_2890]
-
viteză. Foarte rapid, geamurile s-au aburit pe dinăuntru, nu mai vedeam decât vag, dibuind doar că șoseaua era tot liberă, iar mirosul ei de piele desfăcută îmi îmbâcsea treptat nările și creierul... Aplecată în poala mea, Rebecca gemea și tremura din șolduri odorante, rugându-mă să vin. Am ghicit cu coada ochiului că o mașină conducea în stânga cu exact aceeași viteză ca a mea, și abia când au pus girofarul am înțeles că trebuia să opresc. Când am deschis fereastra
Miros de roşcată amară şi alte povestiri scandaloase by Dan Alexe () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1336_a_2890]
-
stâlpii rapizi de afară. Nu, ea nu-l văzuse, căci se uita la mine cu adorație mută. — Odată, copil, mergând spre casă pe malul râului, am dat peste un pui de barză cu aripa ruptă... Era înalt cât mine și tremura de o frică fără nume pe râpa apei. Se uita țintă în ochii mei. L am strâns în brațe, era greu, i-am șoptit că merg după ajutor și a înțeles tonul... Am fugit la bunici și le-am spus
Miros de roşcată amară şi alte povestiri scandaloase by Dan Alexe () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1336_a_2890]
-
zăcut un pic holbându-ne la tavan și atunci mi-a spus de complexul ei cu sânii. Isprăvind țigara, s-a întors spre mine îmbrobonată: — Nici iubitului meu nu i-am vorbit despre asta. Și-a apropiat iar fața, acum tremurând de încordare incertă... Nu-și bănuise niciodată asemenea tulburare, se vedea asta, nu-și imaginase că ar ameți-o atât să se împerecheze cu un homo. — Fuck! a făcut deodată și, strivindu-mi iar buzele, a început să ne dezbrace
Miros de roşcată amară şi alte povestiri scandaloase by Dan Alexe () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1336_a_2890]
-
să se împerecheze cu un homo. — Fuck! a făcut deodată și, strivindu-mi iar buzele, a început să ne dezbrace pe amândoi, cu fața agățată de a mea. Două minute mai târziu, căzuserăm din pat și ne încălecam zbierând de tremura hotelul. Gimnastica s-a oprit însă brusc când, lățită sub mine și zvârlind icnit din bazin, a început să scuture demonstrativ capul și să se întrebe cu voce tare, la fel de teatral și cu un perfect accent american: Oh, my God
Miros de roşcată amară şi alte povestiri scandaloase by Dan Alexe () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1336_a_2890]
-
M-am întins peste ea. Privea fără expresie la luna de-afară. Când am intrat în ea, mușchii circulari erau flasci, iar ea doar a icnit de câteva ori, neconvingător. M-am ridicat și, îmbrăcându-mă bâjbâit, i-am aruncat, tremurând de frig: — Să știi că eu am mecanisme de supraviețuire afectivă superbe. — Știu, a oftat. Mi-ai spus pe plajă. Am plecat singur. îndrăgostit de ea, după nenumărate cocktai luri prin ultimele baruri, am adormit îmbră cat în cortul meu
Miros de roşcată amară şi alte povestiri scandaloase by Dan Alexe () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1336_a_2890]
-
mult, înseamnă să nu vii decât o dată pe lună. — Atunci dă-mi mai puțin și vin mai des. — Păi da. Oricum, într-o lună poți face o sumă bunicică. Ne-am repezit unul în altul ciobindu ne dinții. Sub mine, tremura cu gura larg deschisă, frecându-mi spatele cu mâinile alea cu unghii roase până la carne, roase cu atâta înverșunare, că se vedeau țesu turile fibroase. Dimineața, după ce o aud că pleacă, fug la măsuța tele fonului. Nu lăsase nici un ban
Miros de roşcată amară şi alte povestiri scandaloase by Dan Alexe () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1336_a_2890]