9,526 matches
-
iluziei comicului, ci „formidabilei amprente estetice a comicului caragialesc”, „dar acest comic, tocmai fiindcă e pur estetic, nu va deveni niciodată clasic : el se adresează sufletului nostru, în ceea ce constituie valoarea nepieritoare a teatrului caragialesc.” Recunoaște criticul valorile perene ale comediei lui Caragiale ? Cu siguranță da, dar imediat le decretează parohiale, ele sunt accesibile „sufletului nostru”, prin urmare corespund unei sensibilități românești, fără a se ridica la puterea ideii, a paradigmei culturale care să le facă transmisibile. Teatrul lui Caragiale ar
Caragiale după Caragiale by Angelo Mitchievici () [Corola-publishinghouse/Memoirs/819_a_1754]
-
structură”. Negoițescu indică și drumul lite- raturii către obiectivitate cu eliminarea subiectivismului literaturii psihologice de sorginte dostoievskiană sau prous- tiană, cu emanciparea unui „realism în sens goethean, nu în sens clasic și nu romantic” . O ultimă revenire pe subiec- tul comediilor lui Caragiale aduce explicații suplimentare pentru care acestea nu se pot ridica la demnitatea tragicului urmând paralela deschisă de articolul lui Radu Stanca între teatrul lui Molière și cel al lui Caragiale. „Eroii comi- cului tragic la Molière sunt caractere
Caragiale după Caragiale by Angelo Mitchievici () [Corola-publishinghouse/Memoirs/819_a_1754]
-
cunoașterea unei culturi văzută sub semnul minoratului. Pentru a ajunge la un acord parțial cu Radu Stanca, dar într-un sens care-i confirmă propriile idei, Ion Negoițescu concede acestuia justețea unei abordări morale, din afara operei, a conținutului amoral al comediilor lui Caragiale. La final, despărțirea de Maiorescu cu interpretarea sa „firească sufletului estetizant” devine paradigmatică. Ea reprezintă ultimul gong al acestei polemici, care relevă încer carea euphorionismului de a deschide un alt drum culturii române. Discuția dintre cei doi are
Caragiale după Caragiale by Angelo Mitchievici () [Corola-publishinghouse/Memoirs/819_a_1754]
-
periferică-bal- canică !” (Cluj, 15 iulie, 1947) și să edifice un clasicism românesc pe care criticul îl dorea la cota teatrului lui Shakespeare, Lope de Vega sau Molière. Fără a merge prea departe, considerații despre polemica celor doi privind tragedia și comedia le au și Ov.S. Crohmălniceanu și Klaus Heitmann în Cercul literar de la Sibiu și influența catalitică a culturii germane . Criticul observă orientarea către tragic a lui Ion Negoițescu, absența tragediei din dramaturgia națională fiind una din chestiunile pe care le
Caragiale după Caragiale by Angelo Mitchievici () [Corola-publishinghouse/Memoirs/819_a_1754]
-
de manifestare a tragicului, adică a categoriei estetic-existențiale prin care creația unui popor devine într-adevăr majoră.” Vizând o funcție eticist-pedagogică, așa cum o relevă și Virgil Nemoianu, esteticul devine un model social conform idealului schillerian. Apropierea de tragedie sau reevaluarea comediei din perspectiva clasicis- mului relevă proiectul cultural al lui Ion Negoițescu pentru care dramaturgia cerchiștilor urma să umple lacunele și un deficit de spritualitate românească. Caragiale nu încape în această ecuație, pentru că Negoițescu îl asimilează unui registru minor al dramaturgiei
Caragiale după Caragiale by Angelo Mitchievici () [Corola-publishinghouse/Memoirs/819_a_1754]
-
o infamie la adresa poporului român” . Stau față în față polemic Transilvania vs Muntenia, prima devenind componentă a României Mari după Unirea din 1918, subiect tratat cu o sensibilitate deschisă către epicul eroizant al epopeii și nicidecum către dramaticul demitizant al comediei de moravuri caragialești, astfel că primele lecturi nu conveneau imaginii ideale despre poporul român în contextul edificator al evenimentului aureolar și al mân- driei naționale, ori știm bine cât de caustic- minimalizator poate fi Caragiale. Pornind de la o ruralitate idilică
Caragiale după Caragiale by Angelo Mitchievici () [Corola-publishinghouse/Memoirs/819_a_1754]
-
Caragiale, aceasta s-a datorat faptului că tinerii mei prieteni m-au convins că, sub comicul, sub bufonadele, sub grotescul maestrului pus pe moft și bășcălie, palpita o secretă vână de tragic.” Milan Kundera definea această inadecvare, acest refuz al comediei și implicit al râsului ca pe „un dezacord estetic : dezacordul visceral cu neseriozitatea ; indignarea față de un râs deplasat.” sau altfel spus, o constată antropologică pentru a cărei denumire utilizează termenul de „agelast” împrumutat de la Rabelais. Neologismul creat din limba greacă
Caragiale după Caragiale by Angelo Mitchievici () [Corola-publishinghouse/Memoirs/819_a_1754]
-
de valori văzute ca inextricabile, intangibile, sacrosante impunând sacerdo- țiul. Cu onestitate, poetul își descrie agelastia din tinerețe, însă ea nu este doar o trăsătură personală, ci și una culturală a spațiului din care provine. Cerchiștii încearcă să exorcizeze în comedia lui Caragiale tocmai această dimensiune profund neserioasă, această superficialitate pe care o regăsesc la nivelul unui model cultural, dar și pe străzile capitalei. Expresia acestei exorcizări o constituie „descoperirea” în comedia lui Caragiale a filonului tragic, iar critica cerchistă a
Caragiale după Caragiale by Angelo Mitchievici () [Corola-publishinghouse/Memoirs/819_a_1754]
-
spațiului din care provine. Cerchiștii încearcă să exorcizeze în comedia lui Caragiale tocmai această dimensiune profund neserioasă, această superficialitate pe care o regăsesc la nivelul unui model cultural, dar și pe străzile capitalei. Expresia acestei exorcizări o constituie „descoperirea” în comedia lui Caragiale a filonului tragic, iar critica cerchistă a forțat această anamneză făcută operei comediografului, fapt care corespundea asimilării unui model cultural de către o sensibilitate contrariată, nepre- gătită să-l accepte. Întreaga polemică, precum și lectura pe care cerchiștii o fac
Caragiale după Caragiale by Angelo Mitchievici () [Corola-publishinghouse/Memoirs/819_a_1754]
-
lui Caragiale a filonului tragic, iar critica cerchistă a forțat această anamneză făcută operei comediografului, fapt care corespundea asimilării unui model cultural de către o sensibilitate contrariată, nepre- gătită să-l accepte. Întreaga polemică, precum și lectura pe care cerchiștii o fac comediei caragialești relevă o înfruntare surdă a două spații culturale și răspunsul pe care cerchiștii îl dau acestei provocări corespunde unei etici superioare care le coordonează acțiunea culturală. Pentru cine trag clopotele, Mitică ? De ce trag clopotele, Mitică ?, filmul lui Lucian Pintilie
Caragiale după Caragiale by Angelo Mitchievici () [Corola-publishinghouse/Memoirs/819_a_1754]
-
lui Crăcănel primele litere din cuvântul care desemnează organul reproducător masculin prea bine cunoscut, când un altul intervine la timp și șterge expresia măscăroasă. Lui Crăcănel îi este indicată poziția frizeriei de o manieră care face ininteligibilă explicația. Cu spatele la public, - comedia se joacă pe la spate -, Crăcănel „ocupă” locul spectatorului pe care regizorul chiar și indi- rect îl introduce în cercul enormului sudalmei, al expresiei măscăroase de la care se alimentează personajele. Ea amplifică fondul obscur al conflictelor, o agitație decere- brată, o
Caragiale după Caragiale by Angelo Mitchievici () [Corola-publishinghouse/Memoirs/819_a_1754]
-
pentru contextul politic pe care-l invocă - unde conflictele sunt dezamorsate, vio- lența amortizată, și chiar adversarii aparent intratabili, precum Nae Cațavencu sau Tipătescu, sunt „iertați”, con- ciliați, îmblânziți și invitați să participe la fiesta finală. Putem vedea în toate comediile și în aproape toate Mo men‑ tele o perspectivă a reconcilierii, o logică a compromisului care diminuează considerabil statura personajelor, răpin- du-le orice dimensiune tragică, ceea ce i-a fost și reproșat lui Caragiale în repetate rânduri. În tragedie nu
Caragiale după Caragiale by Angelo Mitchievici () [Corola-publishinghouse/Memoirs/819_a_1754]
-
du-le orice dimensiune tragică, ceea ce i-a fost și reproșat lui Caragiale în repetate rânduri. În tragedie nu este loc pentru conciliere, dimensiunea tragediei înscrie doar opo- ziții radicale aflate în afara spiritul tranzacțional specific lumii caragialești și în principiu comediei. Exegeza lui Nicolae Steinhardt evidențiază chiar și o dimensiune creș- tină a operei dramaturgului, subliniind beneficiile acestor concilieri care suspendă o rezolvare violentă, un posibil conflict tragic. De ce îl aduce în discuție Horia-Roman Patapievici pe Caragiale într-un context al
Caragiale după Caragiale by Angelo Mitchievici () [Corola-publishinghouse/Memoirs/819_a_1754]
-
inevitabil de o stilistică identitară și în măsura în care ea nu survine accidental, nu caracterizează atât limbajul, cât pe utilizatorul lui, personajul, și societatea din care face parte, iar această caracterizare vizează întregul. Această deformare nu repre- zintă efectul îndelung utilizat în comedia clasică a unui defazaj între esență și aparență recuperabil în practica socială a unor indivizi cu un clasament cultural diferit. Deformarea se naște dintr-un transfer defectuos, bruiat al limbajului fabricat la Centru. „Or, la Caragiale, deformate cum sunt, cuvintele
Caragiale după Caragiale by Angelo Mitchievici () [Corola-publishinghouse/Memoirs/819_a_1754]
-
Bercescu), Nunta însângerată, în García Lorca, 4 piese de teatru, București, 1958, Poeme - Poemas, ed. bilingvă, București, 1968, Romancero țigan și alte poeme, pref. Vasile Nicolescu, București, 1977; Lope de Vega, Mofturile Belissei și Vitejiile Belissei, în Lope de Vega, Comedii, București, 1962; Miguel Hernández, Poeme, pref. Andrei Ionescu, București, 1968; Guillaume Apollinaire, [Versuri], în Guillaume Apollinaire, Scrieri alese, îngr. Virgil Teodorescu, pref. Vasile Nicolescu, București, 1971; Miguel de Cervantes Saavedra, Asediul Numanciei, în Miguel de Cervantes Saavedra, Teatru, București, 1971
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285588_a_286917]
-
România”, „Însemnări literare”, „Adevărul literar și artistic”, „Adevărul”, „Cuvântul liber”, „Vremea”, „Timpul”, „Gazeta literară”, „România” (la unele fiind și redactor) și la multe altele. A mai semnat și D. Razu. Cele mai reprezentative articole sociale au fost adunate în volumele Comedia umană (1940), Chipuri și măști (1965), Fapte diverse (1969). Rămase doar în periodice sunt comentariile literare ale lui B., care au sensul unor mărturii de cititor, al unei „critici de însoțire”, împărtășind un preaplin al impresiilor de lectură. După debutul
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285830_a_287159]
-
Munții, Iași, 1918; Floarea pământului, Iași, 1920; Povestea omului, Iași, 1923; Zilele vieții, București, 1927; Roman perpetuu, București, 1928; În căutarea mea, București, 1933; Cuvinte de dincolo, București, 1934; Ghiocul, București, 1934; Dumnezeu, București, 1936; Înălțarea la cer, București, 1938; Comedia umană, București, 1940; Pământ și om, București, 1942; Lumea cea mică, București, 1944; Obsesia, București, 1946; Oameni de lut, București, 1947; Floarea soarelui, București, 1953; Sfredeluș, București, 1953; Hoțu și Pachița, București, 1954; Versuri alese, București, 1955; Curcubeu peste Dunăre
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285830_a_287159]
-
ar fi abătut asupra „corectorilor”: „În această piesă, datorită unei modificări greșite (la pag.85 ) mai există replica: <<Cu o asemenea expresie faci de gardă În jurul unui catafalc, deschizi un miting, dar În nici un caz nu asiști la o comedie>>”. La subsolul documentului, am mai găsit o enumerare a pieselor ce trecuseră prin ciurul și prin dârmonul vulpoilor roșii precum: „Vlaicu și feciorii lui” (Lucia Demetrius), „De pretore Vincenzo” (Eduardo de Filipo), „Ala-bala portocala” (Octav Pancu-Iași), ș.a. Tot acestei adrese
Momente istorice bârlădene, huşene şi vasluiene by Paul Z ahariuc () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1744_a_92269]
-
vechimea În muncă celor doi tov-i: Necula - 16 și Andrei - 15. Amândoi aveau dreptul la câte 19 zile lucrătoare fiecare. b.n. Șmecherie á la Dumitru Solomon Dramaturgul și eseistul evreu D. Solomon (Dolphy Solomon, 19322003), un acid condeier al comediei românești, ne-a fost oaspete cândva la câteva ediții ale Bienalei umorului „Constantin Tănase” dar În stagiunea 1970-1971 a Teatrului de Comedie din București era să o pună de mămăligă atunci când a intrat În vizorul vigilenților cenzori, Încercând să sară
Momente istorice bârlădene, huşene şi vasluiene by Paul Z ahariuc () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1744_a_92269]
-
Șmecherie á la Dumitru Solomon Dramaturgul și eseistul evreu D. Solomon (Dolphy Solomon, 19322003), un acid condeier al comediei românești, ne-a fost oaspete cândva la câteva ediții ale Bienalei umorului „Constantin Tănase” dar În stagiunea 1970-1971 a Teatrului de Comedie din București era să o pună de mămăligă atunci când a intrat În vizorul vigilenților cenzori, Încercând să sară peste ei. În „circulara” numărul 112/ 1 iulie 1971 semnată de șeful Direcției „Instructaj-Control” și trimisă de DGPT colectivului vasluian se atrăgea
Momente istorice bârlădene, huşene şi vasluiene by Paul Z ahariuc () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1744_a_92269]
-
vasluian se atrăgea atenția asupra unui fapt mai puțin Întâlnit În activitatea cerberilor comuniști. Astfel, piesa renumitului dramaturg, „Examenul de bacalaureat”, primise inițial avizul de a fi pusă În scenă dar, iată ce se Întâmplase: „În stagiunea 1970-1971, Teatrul de Comedie a montat piesa <<Fata Morgana>> de Dumitru Solomon care a avut ca bază de plecare textul piesei <<Examenul de bacalaureat>>”. Grava greșeală (În opinia unilaterală a corectorilor politici) fusese următoarea: „Teatrul, Împreună cu autorul, au modificat structural piesa, astfel că textul
Momente istorice bârlădene, huşene şi vasluiene by Paul Z ahariuc () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1744_a_92269]
-
un adevărat ”doctor Poenaru”, din perioada interbelică și postbelică. Regizorul Dan Puican ( născut în 1933) Nici arta teatrală nu este lipsită de reprezentanți în municipiul dunărean. În Oltenița au văzut lumina zilei doi mari reprezentanți ai scenei românești, actorul de comedie Dem Savu, trecut de mult Styx-ul, dar, va rămâne in inimile noastre în permanență și regizorul Dan Puican. Născut la 6 martie 1933, în Oltenița, Dan Puican a îndrăgit încă din clasele gimnaziale științele exacte, în special matematica. La
Mari personalități oltenițene by Nicolae Mavrodin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1699_a_3144]
-
geografice, toleranța la invariabilele condiției umane și un prepus de mânie la imbecilitate, vocația constructivă și risipirea, seriozitatea profesională și plăcerea contemplației gratuite. În linia balcanică a misterului caragilian, Lucian Pavel îl reprezintă pe cel acare preferă spectacolul urban al comediei umane, vorba subțire și cu bătaie înțeleaptă coborâtă din cărți, întoarcerea târzie acasă, petrecerile cu amicii care știu să vadă și să spună, dar și să asculte, lumea văzută prin fum de țigară și sorbind din cafea, alternanța de a
Mari personalități oltenițene by Nicolae Mavrodin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1699_a_3145]
-
speciale, replici ale corăbiilor de epocă și decoruri marine. Impresia de realitate a ținut de calitatea tehnicii scenografice și de acuratețea istorică a poveștii, deci de o para digmă cinematografică bine circumscrisă temporal, în fiecare caz. Genurile au variat, de la comedie la aventură și dramă. Duelurile spectaculoase cu săbii, corăbiile mari și femeile frumoase de care se îndrăgostesc eroii din aceste producții corăbii, comori, aventuri, lupte) cu un decupaj tipologic, geografic și temporal inexact : Captain Kidd (1945, regia Rowland V. Lee
PIRAŢI ȘI CORĂBII Incursiune într‑un posibil imaginar al mării by Adrian G. Romila () [Corola-publishinghouse/Memoirs/850_a_1578]
-
importanța teatrului în viața unei națiuni, ca tribună de răspândire a ideilor înaintate și a fost gata să ajute prietenii ajunși în 1840 la direcția Teatrului Național din Iași, adică pe Mihail Kogălniceanu, Vasile Alecsandri și Costache Negruzzi, contribuind prin comedii la îmbogățirea repertoriului încă atât de sărac la vremea aceea. Când a supărat ocârmuirea prin aluzii destul de transparente puse în gura personajelor din Provincialul la Teatrul Național sau Jignicerul Vadră, Alecu Russo a fost trimis în exil la Soveja. Aici
PERSONALITĂȚI UNIVERSITARE IEŞENE DIN BASARABIA by VLAD BEJAN IONEL MAFTEI () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91488_a_93522]