6,026 matches
-
un manechin feminin. Față în față e doar un fel de a spune, fiindcă femeia-manechin de dincolo de sticlă nu-i dădea nicio atenție. Și nimănui de pe lume nu-i dădea pic de atenție. Ședea pe un taburet, singură sub lumina discretă a unui spot din tavan, cu coatele rezemate de genunchii larg depărtați, așa cum obișnuiesc să se relaxeze femeile când, în intimitate, își pot permite să renunțe la convențiile sociale, dintre care una le cere să stea veșnic cu genunchii lipiți
by PAUL TUMANIAN [Corola-publishinghouse/Imaginative/993_a_2501]
-
în grupulețe, sporovăind în voie și râzând. Ieși pe coridor și închise ușa în urma sa. Coridorul era întunecos și foarte înalt. Trecu printre colegii săi și nimeni nu-i dădu nicio atenție. Se îndreptă spre palierul scării, unde lumina venea, discretă, dinspre curtea interioară a Universității. GETA Paul a întâlnit-o pe Geta, întâmplător, într-o cofetărie de pe bulevardul Magheru, peste drum de Universitate chiar lângă Circul de Stat, unde se servea la tejghea. Cofetăria, deși modestă, avea dever mare așa că
by PAUL TUMANIAN [Corola-publishinghouse/Imaginative/993_a_2501]
-
jumătate până la miezul nopții. Lucian și-a amintit de atâtea ori, după aceea, de doamna Saicovici, prietena ultimilor ani de singurătate a mamei, o bucovineancă în vârstă, corpolentă și destul de sobră, dar care avea momente de cochetărie când făcea aluzii discrete la formula cu care prefera ca lumea să i se adreseze. Știți spunea c-un râset jenat -, eu n-am fost niciodată măritată. Așa s-a-ntâmplat. Așa că, orice s-ar zice, se cheamă că sunt domnișoară. Asta este, nu
by PAUL TUMANIAN [Corola-publishinghouse/Imaginative/993_a_2501]
-
eu. Am sorbit din băutura roșie. Mi-am aprins altă țigară. Eram într-un restaurant italian, destul de departe de SoHo - undeva prin Tribeca. Fielding mi-a spus că e o cârciumă a mafiei și eu l-am crezut: brocart, lumină discretă, o liniște de biserică. Eu sunt tipul standard, omul redus la esență, pe când Goodney, în costumul lui alb, bronzat, și cu părul lui blond, bine pieptănat, sărea în ochi, aidoma unui elefant roz printre cioclii înecați în, păcat care se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
Dea, dea. Aha, ele puseseră la cale povestea asta: își face apariția vreun mascul care crede că a nimerit exact unde trebuie - probabil că într-un loc care e ceva mai mult decât cutia asta nenorocită de bambus, cu lumini discrete și ciripituri. Iată-te gol în timp ce sex-inspectorul îți prețăluiește nevoile. Nu numai că vrea să te umilească. Ceea ce vrea e să te simți mai prost ca niciodată... She-She părăsi camera sprintenă. Dar se întoarse repede. Ținea în mână curelușa elastică
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
scutește-mă. Mi-am umplut iar paharul. Probabil că Selina urmărea Nunta Regală pe undeva, o urmărea la adăpostul noilor ei bani, al noului ei protector - în vreo cameră de hotel, sau într-un apartament provizoriu închiriat printr-un intermediar discret. Și iar mi-am umplut paharul. — Să nu-mi spui că vrei să vezi chiar toată chestia aia. — De ce să-l opresc? — La dracu, avem de lucru. Trage pe video și o să te uiți mai târziu. — N-am video. — N-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
în Bank Street puțin după ora opt. Apoi... în fine, serile au ajuns să fie uniforme acum, și seara asta a fost la fel ca toate celelalte. Intru în casă cu propriile mele chei (da, chiar cu ale mele), apăsând discret pe sonerie doar ca să arăt că am venit. Îl ciupesc pe istericul Shadow și îi sărut stăpâna pe gâtul uscățiv și delicat. Fac un duș. Mă schimb. Ies pe terasă cu un pahar de vin alb în mână. Îi povestesc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
venit cu ea pe braț; te privea toată lumea. Un bărbat în alb, purtând la piept o rochie albastră! (Cu vârsta, simțul ridicolului se atenuează.) Femeia cu părul roșu nu ți-a zis nimic. Ea nu te ceartă niciodată, inventezi femei discrete. Extraordinare. Viața ta se bazează pe imaginație, de aceea nu ai nimic, dar te porți de parcă ai stăpâni totul. Un artificiu; toată existența ta e un joc de artificii; îți transformi dezastrele în victorii: totdeauna îți reușește scamatoria asta. Construiești
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1901_a_3226]
-
clătești, sorbi, gâfâi. Sudoarea se prelinge prin toți porii. Abia aștepți să ajungi acasă. Să dormi un ceas, o zi, o săptămână. Niciodată nu ai fost mai obosit. Se va repeta. Nu mai ești chiar așa de tânăr. Modul tău discret de a exista e o binefacere pentru toată lumea. Nu superi pe nimeni. Oare? Izolarea ta aduce a sfidare. Lași impresia că te strecori. Nu e adevărat. Aștepți. Chiar faci „exerciții de răbdare”. O dată la câteva zile, numeri în gând până la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1901_a_3226]
-
adăugă el zâmbind malițios. Răspunsul pe care secundul se pregăti să-l dea îi muri pe buze când căpitanul Birmaq trăgând după el ceața văluroasă care ieșea din pipă intră pe punte. Se întoarse către el și cu un gest discret, un semn de avertizare asupra locotenent-gardianului, pe care căpitanul dădu de înțeles că-l recepționase, se întoarse la locul lui. Kaan urmări cu un zâmbet subțire reflexele argintii ale lucșilor care scăldau într-o lumină caldă țeasta pleșuvă a căpitanului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85108_a_85895]
-
neguraliv, în așa fel încât să nu bată la ochi, în felul acesta putând lupta mai acoperit împotriva comunismului; pe această linie curajoasă, de front nevăzut, ia legătura cu preoții catolici, care erau mai fermi în opoziția la comunism, mai discreți și mai uniți dar și cu legături în apus, cu mai multe relații în occidentul de unde se aștepta salvarea noastră. Cum K.G.B-ul controla România și iniția securitatea să facă tot mai multe victime pentru realizarea intensității terorii, în
Amintiri ?ns?ngerate by CONSTANTIN N. STRACHINARU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83873_a_85198]
-
mele, am pro fitat de nenumă rate ori, mișelește, de o fisură în legea proprietății inte lectu ale - absența copyright-ului pe vise - ca să-i fur cele mai fermecătoare și mai arti culate viziuni, cele mai mistice decoruri, cele mai discrete treceri de la real la ireal și part way back. Al ei a fost visul cu palatul de marmură invadat de fluturi din „Orbitor“ - în general, flu turii, acolo, sunt fluturii ei -, de asemenea al ei cel despre imen sa incintă-cavou
De ce iubim femeile by Mircea Cărtărescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/589_a_971]
-
prefăcea, ca să o Îmbuneze, să Îi cheme apropierea, brațele, sânii, trupul Întreg. Și Într-adevăr, ea s-a lipit de el, l-a luat În brațe, au stat așa minute bune, trăind fiecare În sinea lui Binele, singurul bine tăcut, discret și vindecător. — Nu-ți dai seama că numai așa te pot ajuta? a zis Într-un sfârșit Vasile, epuizat. Ionela Însă adormise. Vasile a zâmbit, a zâmbit la gândul că prietena lui adormise ea În locul lui, de oboseala confuziei, de
Tratament împotriva revoltei by Claudiu Soare () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1326_a_2709]
-
graniței cu Syria, în Decapolis sau la parți. Cu banii lui... Nu se poate, răspunse calm Cremutius. Tiberius nu-și poate îngădui riscul ca Piso să vorbească. Nu există bogăție care să-l poată salva acum. Într-adevăr, câțiva trimiși discreți ai împăratului se duseră la agitatul senator, îi întrerupseră plimbarea, îl convinseră să ascundă documentul acela care, îi spuseră, „micșorează puterea singurului om care te poate ajuta“. Iar la sfârșit îi garantară că Tiberius avea să născocească o cale de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
bibliotecă greacă și una latină și a declarat că, asemenea templului, erau deschise pentru toți cetățenii, fiindcă stăpânul tuturor acelor lucruri era poporul roman. În timp ce întreprindea această operațiune imobiliară publică, Augustus, un sublim artist al politicii, se arăta modest și discret în ce privea reședința sa privată: încăperi puține, nu foarte mari, care îi aparținuseră senatorului Ortensius, pardoseli austere cu mozaic alb și negru, fresce simple, cu structuri geometrice. Încăperile acestea se învecinau cu ceea ce arheologii numesc astăzi „casa Liviei“ și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
imperială. Cu toate că toga era o simplă bucată de pânză, aranjarea ei era o adevărată artă ce necesita mâna unui sclav priceput, pentru realizarea efectului solemn pe care îl putem admira în statuile romane din epoca imperială. Până și aceste schimbări discrete li se păruseră exagerate tradiționaliștilor. Celebrul Terentius Varro - care, pe lângă faptul că luptase în numeroase războaie, găsise timp să scrie o Enciclopedie a științelor și multe altele, ajungând, potrivit biografilor săi, la un total de șase sute de cărți - se plânsese
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
la capăt un act sexual grăbit. Dând cu spatele afară din parcare, am lovit un copac nemarcat. Catherine mi-a vomitat peste scaun. Acea baltă de vomă cu cheagurile ei de sânge ca niște rubine lichide, la fel de vâscoasă și de discretă ca orice altceva produs de Catherine, încă mai conține pentru mine esența delirului erotic al accidentului de mașină, mai excitant decât mucusul ei rectal și vaginal, la fel de rafinat ca excrementul unei regine dintr-un basm sau ca minusculii stropi de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2028_a_3353]
-
peste umărul fetei de la machiaj la figura infinit mai fascinantă și controlată a actriței așezate la volanul Citroënului accidentat, m-am gândit la corpul infirm al Gabriellei. Inginerii de sunet și de lumini o priveau pe actriță de la o distanță discretă, ca spectatorii unui accident adevărat. fata de la machiaj, o fată rafinată dotată cu un simț al umorului liniștitor - și atât de deosebită de infirmierele de la traumatologie, cu care aceasta era, într-un anume sens, colegă -, lucra de mai bine de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2028_a_3353]
-
primul număr. Iar medalioanele însoțite de traduceri dedicate lui Albert Samain, Lautréamont, Rimbaud și Villiers de l’Isle Adam, ca și invocarea unor nume precum Baudelaire, Mallarmé și Laforgue - neagreate de mentorul Vieții noi -, indică primele semne ale unei desprinderi discrete. A doua revistă minulesciană, Insula, apare tot în trei numere (18 martie - 5 aprilie 1912), cu mai mulți colaboratori decît Revista celor l’alți, cu un program mai decis, cu un sumar poetic mai bogat și mai valoros și cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2138_a_3463]
-
experiența Simbolului și a Noii reviste române, scriitorul va ajunge la Flacăra lui Constantin Banu (adaptîndu-și stilul la linia „populară” a publicației), și de acolo, la Seara lui Bogdan-Pitești. Perioada ocupației germane nu îl va scuti de atitudini „colaboraționiste”, mai discrete totuși decît în cazul unor Arghezi, Galaction sau Ioan Slavici. Treptat, estetismul său de frondă, marcat de voința individualizării și a originalității, renunță la iconoclastie în favoarea iconografiei. Cu același fantezism rafinat, autorul se va întoarce după război „lîngă pămînt”. Etapei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2138_a_3463]
-
et prose, L’Ermitage, La Nouvelle Revue, Les Cahiers de la Quinzaine oferă indicii elocvente cu privire la „tranziția” de la cultura Decadenței la Avangardism. În 1911 apare cea mai importantă și mai longevivă revistă simbolistă ieșeană. O publicație neexclusivistă, aflată în treptată - și discretă - evoluție spre modernism: Versuri, devenită de la al șaptelea număr Versuri și proză (1911-1916), după modelul publicației omonime franceze Vers et prose. Articole „de direcție” nu prea există, revista fiind mai degrabă un caiet literar. Conducători - doi autori „cosmopoliți”: I.M. Rașcu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2138_a_3463]
-
Batavia“) al lui Emmy Hennings, din revista Cabaret Voltaire. Variațiuni pe o „themă” dată... Frustrarea celui rămas în țară transpare, compensator, și în tendința de a trage spiritul Dada către „năzdrăvăniile” din perioada vacanțelor petrecute la Gîrceni — probabil o formă discretă de a-și revendica paternitatea insurgenței: „În versul il fit un pet si lumineux — al dracului Tzara și-a adus aminte de mine. Eram la Gîrceni și eram la el acasă. Il en fut ebloui!” (n.b., printre cîntecele „internaționalizate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2138_a_3463]
-
singuri și cum crește restriștea din noi”. În spatele măștilor avangardiste, veghează singurătatea și melancolia lirică a estetului... Mai tîrziu, într-o notă din Contimporanul, an V, nr. 71, decembrie 1926, Vinea îl va prezenta pe Urmuz ca pe un „revoluționar discret și precursor ignorat al mișcării de avangardă”, insistînd, în spirit... protocron, asupra „originilor autohtone” ale „revoluției mondiale”: „Urmuz-Dada-Suprarealismul, trei cuvinte cari stabilesc o punte, descifrează o filiațiune, lămuresc originile revoluției literare mondiale din 1918”. Precursoratul autohton absolut în materie de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2138_a_3463]
-
de contraziceri, fructuoase în artă și rezolvate în Pe Argeș în sus, îl arată ca pe un poet pornit pe explorări”. Gustul pentru „contraziceri” și „explorări” este - în optica lui Ion Vinea - o marcă a veritabilului temperament artist așa cum originalitatea discretă, simplă, necontrafăcută este semnul tradiției locale autentice. Oarecum pe aceeași linie, va fi comentat și discursul de recepție al lui Mihail Sadoveanu despre Poezia poporală, rostit cu ocazia primirii prozatorului în Academia Română („Sadoveanu la Academie“, nr. 43): „După aproape un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2138_a_3463]
-
v. E. Lovinescu Sburătorul. Agende literare III 1930-1932, ediție de Monica Lovinescu și Gabriela Omăt, note de Alexandru George, Margareta Feraru și Gabriela Omăt, Editura Minerva, București, 1999, p. 326). Un alt posibil „argument” al ignorării ar fi discreția personajului: „Discret personaj al avangardei românești, însă recunoscut ca un ferment și animator, fire profund boemă” (cf. D.G.L.R, vol. II, p. 399). Și, nu în ultimul rînd, prejudecata epigonismului urmuzian. Un „minor discret”, surîzător și bonom, care a trecut - fără zgomot
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2138_a_3463]