8,653 matches
-
noapte la lumină înghesuindu-se, doar eu, cu sufletul neîmpăcat și tulbure la această sărbătoare a luminii, și ochiul preocupat al Americii, deasupra noastră n-am văzut lumina, 2 mai, pe drumul spre mănăstire de la școală împreună cu Daniel, el zburdă fericit înaintea mea, a luat trei de zece astăzi și arde de nerăbdare să arate carnetul părintelui Ioan, eu cu gândul la apropiata nuntă a Corinei, va fi sâmbătă, sunt cavalerul ei de onoare, fratele ei, copacii în floare în grădini
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
doi, trei, patru, cinci, șase, șapte, opt, nouă, nouă, nouă și ea îmi strecoară mâna spre pieptul eliberat de nasturii numărați și se lasă în iarbă aducându-mă spre trupul ei întrevăzut, mai uitându-se o dată în sus Daniel e fericit că pădurea de mesteceni a crescut și e albă, XXI Nu veni cu mine în sat, te rog! poate peste două zile, ea mă imploră s-o las să se întoarcă singură, nehotărât, indecis, aș urma-o și nu, rușinat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
sunt virgină. Nu m-a crezut. Desigur, asta nu avea nici o importanță. Ne-am despărțit În cei mai buni termeni și nu ne-am mai văzut nicio- dată. În primul grad de distilare a sufletului scrii pentru că vibrezi, pentru că ești fericit și iubești - totul, simplu. Crești În tine un copac care se Înalță nervos spre cer, sfidând forța gravitației, pentru a găuri cerul cu crengile lui, ca să te uiți prin găurile cerului. „Fiecare zi este un tort de frișcă. De dimineață
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1756]
-
de-a-ndoaselea, asta sunt eu. Eu sunt primul om de pe pământ și trebuie să dau nume tuturor lucrurilor. Totul Trebuie Scris Cu majuscule, Totul Este Bucuria Numirii. — Scopul vieții, i-am explicat eu Într-o zi lui Adi, este să fim fericiți. orice s-ar Întâmpla, eu trebuie să fiu fericită. E de datoria mea să fiu fericită - e o chestiune de respect față de cel care m-a creat. Vino cu mine În lumea mea și o să fii fericit ca vântul când
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1756]
-
o chestiune de respect față de cel care m-a creat. Vino cu mine În lumea mea și o să fii fericit ca vântul când smulge o pălĂrie. Adi scutură hotărât din cap. — Eu vreau să fiu om. Este grotesc să fim fericiți când este atâta suferință În lume. Dumnezeu nu ne-a făcut ca să rânjim ca niște paiațe. Dacă voia așa ceva, se mulțumea cu maimuțele. Atunci care ar putea fi scopul vieții ? SĂ devenim oameni adevărați. SĂ nu ne fie frică de
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1756]
-
Eu eram marlene Dietrich, el - James Bond. Visul lui era să meargă cu motocicleta printre stele, ca mine. De fapt, visul lui secret era să fie actor, dar viața Îl Împinsese spre business. — Hai cu mine În Canada ! Vom fi fericiți Împreună, vom urca În fiecare noapte la cer și tu mă vei Învăța să merg cu motocicleta printre stele. Eu aveam deja picioarele și inima puse În ghips după trei ani de București. iar el se bucura că a găsit
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1756]
-
el, În realitate eram cu mult, mult mai bătrână. iar el știa asta. Dar sunt lucruri pe care el, cu mintea lui canadiană, nu le putea Înțelege. El nu a lins niciodată praful amestecat cu sânge al asfaltului Bucureștiului. Eram fericiți Împreună - doi săriți de pe fix care se urcă În mașină și mor de curiozitate să vadă unde Îi duce drumul : asta numesc eu aventură ! Treptat, În zilele cu lumină de aur pe care le-am petrecut Împreună În românia, am
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1756]
-
Cronici, 230-234; Vasile Savel, Contimporanii. Schițe și portrete literare, Arad, 1920, 5-11; Tudor Arghezi, În umbra lui Ilarion, „Hiena”, 1920, 12-13; Darie [Cezar Petrescu], Lăsați-l să doarmă ..., „Hiena”, 1920, 12-13; Victor Eftimiu, Ilarie Chendi, „Hiena”, 1920, 12-13; Gala Galaction, Fericească-l scriitorii, toată lumea recunoască-l..., „Hiena”, 1920, 12-13; N. Iorga, În amintirea zilelor celor bune, „Hiena”, 1920, 12-13; Ion Minulescu, Omul cu spadă, „Hiena”, 1920, 12-13; Gh. Adamescu, Istoria literaturii române, București, 1923, 520; Lovinescu, Critice, I, 105; Lovinescu, Ist.
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286191_a_287520]
-
sănătate îți dorește oastea, De la secretare, până la colegi. Vremea se petrece, veac cu veac se-ngână Și-n curând mileniul se va înnoi ... Alături de pace-n urarea străbună, Gândul meu de bine te va însoți. Fie ca norocul să te fericească, Cinste și credință, cuget românesc, Multă sănătate, tihnă sufletească, Mișule bădie, asta îți doresc! LA ANIVERSARE Ioan Mercheș Într-o zi cu har Prinsă-n calendar, Și-ntr-un colț de rai, S-a născut ... Mihai Fețișoara lui, Spicul grâului
Din viaţa, activitatea şi gândurile unui profesor by Mihai TOMA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/101007_a_102299]
-
soț și soție, jurând că „În viitor, vom câștiga o mie de banițe de orez“, armura era un semn al speranțelor lor și avusese Întâietate În fața lucrurilor pe care le dorise În gospodărie. Nu putea nega că Îi redeștepta amintiri fericite de la Începuturile căsniciei. Dar contrastul dintre visurile lor de tinerețe și realitatea prezentă o făcea să nu se mai gândească la asta. Era un blestem care-i rodea inima. Soțul ei fusese schilodit Înainte de a fi apucat să se distingă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
burtă. Oetsu nu-i luă În seamă remarca. — Tot aici ești? Întrebă ea. În curând se Înnoptează și-n casa asta nu te las să stai. Își ascunse lacrimile cu mâneca. Frumusețea tinerei soții de samurai, care fusese atât de fericită cu doar doi-trei ani În urmă, pălise ca o floare bătută de ploi. Hiyoshi, continuând să țină pisoiul, se gândi la foamea lui și la patul unde nu putea ajunge. Privindu-și mătușa, observă dintr-o dată că, În Înfățișarea ei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
cu sare. — Îți mulțumesc, spuse mama lui, făcând o plecăciune spre săculeț. Asta-i sarea pe care ai câștigat-o din prima ta ieșire În lume. Hiyoshi era satisfăcut. Privind fața fericită a mamei sale, era și el atât de fericit Încât i se părea că plutea. Jură că, În viitor, avea s-o facă și mai fericită. „Deci, asta e! Iată sarea familiei mele,“ Își spuse Hiyoshi. „Nu, nu numai a familiei, ci și a satului. Ba, și mai bine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
lui. Nimic nu i-ar fi plăcut mai mult decât să dea o fugă să le vadă puțin, dar jurământul pe care-l făcuse În acea primă noapte friguroasă Îl oprea. În timp ce nu făcuse nimic pentru ca mama lui să fie fericită. În timp ce Își Întorcea privirea, fără voie, dinspre Nakamura, Întâlni un om În uniformă de soldat pedestru. Ia spune, nu ești tu fiul lui Yaemon? Da’ dumneata cine ești, dacă-mi dai voie să te-ntreb? Ești Hiyoshi, nu-i așa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
pe vasalii tulburați șoptind, În repetate rânduri. Dacă ar fi știut, nu l-ar fi pus guvernator În Nagoya. Dar Tokichiro nu-și făcea griji pentru stăpânul său. Se Întreba cum avea să rezolve acesta problemă. Se părea că singurii fericiți din Kiyosu erau Nobunaga și unul dintre tinerii săi purtători de sandale. Un grup format din unii vasali superiori ai lui Nobunaga, inclusiv Hayashi Sado, fratele său mai mic Mimasaka și Shibata Katsuie, continuau să-l considere pe stăpânul lor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
pentru petrecerea din seara trecută. — Am terminat treburile. Țineți-mi companie În seara aceasta, să vă destindeți și să vă distrați, insistă el. La un han local, le făcu cinste cu un banchet, amețindu-se și el puțin. * * * Tokichiro era fericit. Singur, dar fericit. — Maimuță, spuse Nobunaga, care continua uneori să-l numească astfel, ai făcut economii la bucătărie, de când te-am Însărcinat cu ea. Dar e o mare pagubă ca un om ca tine să rămână acolo. Te avansez la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
să i-o dai pe Nene de soție? Fără intenție, ajunseseră discuția depășise limitele conversației obișnuite. — Cum? Nu, răspunse Mataemon, clătinând din cap. Ridică la buze ceașca, parcă trezit dintr-o adâncă revenire. În calitatea mea de tată, aș fi fericit să am de ginere un asemenea domn manierat ca Inuchiyo și am acceptat deja. Recent, Însă, fiica mea a Încetat să se mai supună cu umilință judecății părinților ei, deși numai În privința asta. — Vrei să spui că aceste tratative pentru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
să bea din când În când și nimic nu l-ar fi bucurat mai mult decât ca toată familia să poată locui Împreună, vorbind despre sărăcia de altă dată la masa de seară. Mai departe, Onaka scria: Deși am fi fericiți să locuim la tine, sunt sigură că aceasta ți-ar stânjeni munca. Fără Îndoială, mama ta Înțelege că un samurai e dator să moară În orice moment. Încă e prea devreme ca să te gândești la de fericirea mea. Când mă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
ei o chemă, iar răspunsul lui Nene Îi răsună În urechi, cu toate că stătea adunat lângă gard, privind Înăuntru. Tokichiro făcu un pas Într-o parte. Cineva se apropia pe stradă. „E harnică și blândă. Cu siguranță, mama mea ar fi fericită cu o asemenea noră. Sunt sigur că Nene nu o va desconsidera, doar pentru că este țărancă.“ Iubirea i se transforma În gânduri Înalte, datorită pasiunii. „Vom Îndura sărăcia. Nu ne vom lăsa seduși de vanitate. Mă va ajuta cu discreție
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
cumpere. Oamenii ăștia trebuie să bea pe săturate. Apoi, către soția lui: — Okoi! Okoi! Ce faci, stai degeaba? Sake-ul a aici, dar nimeni nu are cești. Chiar dacă nu e un mare ospăț, adu tot ce-avem. Sunt atât de fericit că a venit Inuchiyo, cu toți acești oameni. Când Okoi reveni cu ceștile, Mataemon Îl servi personal pe Inuchiyo. Ținea foarte mult la acel om care i-ar fi putut deveni ginere. Dar soarta nu fusese de partea lor. Curios
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
ispravă, ar fi Însemnat că am făcut o greșeală de judecată și n-aș fi avut o părere prea bună despre tine. Ai o femeie care se află mult deasupra ta. — Vorbești prostii. — A, ha, ha, ha, ha! Totuși, sunt fericit. Ascultă, Tokichiro. Suntem prieteni pe viață, dar te-ai gândit tu vreodată că s-ar putea să fie o noapte atât de fericită ca asta? Nu, probabil că nu. — Nene, tamburina e la Îndemână? Dacă eu bat toba, cineva să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
ce se ocupă bărbații lor. Asemenea bărbați pierd un stimulent important și până și un om care lucrează pentru binele națiunii sau al provinciei este neînsemnat, slab și vrednic de milă, când se află acasă. Numai dacă soția lui e fericită și interesată de munca bărbatului, soțul poate pleca dimineața cu curaj pe câmpul de luptă. Pentru mine, acesta e modul cel mai bun În care o femeie Își poate ajuta soțul. — Înțeleg. — Bine. Și acum, să auzim ce speranțe ai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
trist, privirea. Osawa Înțelese singur că ce credea Nobunaga nu era prea favorabil. Păreți foarte necăjit, dar nu aveți nici un motiv pentru asta. Nu s-ar spune că nu pot tări fără solda Seniorului Nobunaga. — Adevărul e că aș fi fericit dacă asta ar fi totul. Hideyoshi abia mai putea vorbi, dar se Îndreptă puțin de spate, ca și cum, i-ar fi regăsit, dintr-o dată, forța. — E mai bine să vă spun totul. Generale Osawa, când mă pregăteam să plec, Seniorul Nobunaga
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
te muți la Castelul Sunomata, În câteva zile. — O... asta e o veste minunată. Faptul că devine stăpânul unui castel e ca un vis, dar n-ar trebui să meargă prea departe și să țintească prea sus. În timp ce asculta vestea fericită despre fiul ei, inima sa de mamă se temea ca norocul lui să nu fie de scurtă durată. Bătrâna și nora ei continuară să lucreze În grădină, culegând vinete. Curând, coșurile fură pline de legume lucitoare. — Mamă, nu te doare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
iar vasalii săi stăteau În templele auxiliare. Hideyoshi părăsi templul În care era Încartiruit și privi stelele, pentru prima oară, În câteva zile. „E aproape vară,“ Își spuse el, Apoi Își dădu seama: „Sunt Încă viu!“ Se simțea extraordinar de fericit. Deși era noaptea târziu, ceru o audiență la Nobunaga. Fu primit imediat, ca și cum Nobunaga l-ar fi așteptat. — Hideyoshi, se vede că ești foarte mulțumit de ceva, spuse Nobunaga. Ai pe buze un zâmbet foarte larg. — Cum aș putea să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
atrag inamicul În câmp deschis, nu se lasă chiar atât de ușor provocați. Acum, clanul Mori a adunat o armată imensă și a atacat Castelul Kozuki, folosind ca bază Castelul Miki. Nu e o ocazie trimisă din cer? Aș fi fericit să apar ca momeală, pentru a-i ademeni și mai departe. Prin urmare, stăpâne, n-ați putea veni personal, ca să terminăm jocul dintr-o singură lovitură? Nobunaga căzu pe gânduri. Nefiind genul de om care să rămână nehotărât În asemenea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]