9,442 matches
-
de lucidă. După ultima filă a romanului, cititorul nu reține nicio trăsătură fizică a Sabinei (excepție face, eventual, părul ei blonziu) și prea puține despre dragostea ei cam călâie cu Eman. În schimb, fundalul devine pentru cititor principala miză a ficțiunii. Cum s-a ajuns aici? Din cauza tehnicii narative a autoarei. Ioana Nicolaie a intenționat să facă un roman cinematografic. Procedeul utilizat este cel al filmării în mișcare, cu camera pe umărul protagonistei ca în, să zicem, Blair Witch Project. Sabina
Manual de supraviețuire by Tudorel Urian () [Corola-journal/Journalistic/7890_a_9215]
-
mai degrabă un mijloc de a cunoaște lumea decât un scop al narațiunii dă romanului un aer de oarecare inconsistență. Din el lipsește personajul puternic, solid, cel care, împreună cu povestea, trebuie să dea identitate și să asigure soliditatea operei de ficțiune. Mi se pare destul de clar și inteligent proiectul de roman al Ioanei Nicolaie. Prozatoarea a urmat cu strictețe acest proiect, dar, odată terminată, cartea pare că se dematerializează. Poate pentru că, uneori, ceea ce arată bine ca machetă sau ca proiect își
Manual de supraviețuire by Tudorel Urian () [Corola-journal/Journalistic/7890_a_9215]
-
mare progres./ Ieșeau din încăpere de parc-ar fi fost învârtiți în călușei jumătate de zi. Aveau fețele roșii, domnul ofițer chiar semnase" (p. 170). Are prea puțină importanță dacă romanul O pasăre pe sârmă este o autoficțiune sau o ficțiune pur și simplu. Nu văd de ce ar fi important pentru un cititor de romane să știe cu precizie cât din viața Ioanei Nicolaie s-a strecurat în compoziția personajului Sabina. Important este ca această carte să se susțină ca roman
Manual de supraviețuire by Tudorel Urian () [Corola-journal/Journalistic/7890_a_9215]
-
orașului Barcelona în 2003. Luminița Voina-Răuț: Doamnă Nuria Amat, sunteți autoarea unui roman insolit Regina Americii, deocamdată primul din creația Dvs. tradus în limba română. Cum v-a venit ideea de a scrie acest roman și cât din el este ficțiune și cât realitate? Nuria Amat: Cu peste treizeci de ani în urmă am trăit în selva columbiană, într-un spațiu identic cu cel descris în roman. Am stat acolo șase luni în 1975, exact ca protagonista cărții mele. În perioada
Nuria Amat Sîntem aleși pentru anumite lucruri by Luminița Voina-Răuț () [Corola-journal/Journalistic/8614_a_9939]
-
pentru ea”. Parafrazîndu-vă pe dumneavoastră, domnule Pintilie, cred că un om se poate ruga cînd hotărăște să se roage. Una peste alta, magicianul Pintilie își transformă bricabrac-ul într-o imagine “de sfîșiere pirandelliană între personaje și actori joc și ficțiune viață și formă”.
Wonderful by Eugenia Vodă () [Corola-journal/Journalistic/13268_a_14593]
-
spus. A urmat, în 2004, Mi hermano el alcalde, (Fratele meu, primarul) dar, după cum a explicat autorul în presă, aceasta nu însemna ruperea tăcerii, ci publicarea întîrziată a unei scrieri anterioare. Acum, în Barranquilla, dezvăluie intenția de a reveni la ficțiune pentru o ultimă oară, întrucît i-a rămas nescrisă o mare carte pe tema bătrîneții, pe care -mărturisește- nu ar fi putut-o trata cum trebuie mai înainte, fiind prea tînăr. Dar portretul lui Fernando Vallejo ar rămîne incomplet dacă
Fernando Vallejo: "Romanul e marele gen literar" by Diana Nicoleta DIACONU () [Corola-journal/Journalistic/8658_a_9983]
-
antipatriotic stereotipat și care nu au citit nici două cărți de-ale mele, dar vor neapărat "să-și dea cu părerea". E vorba de ignoranță grosolană și obraznică, dar asta există peste tot. D.D.: În multe din operele dumneavoastră de ficțiune (mai ales în Entre fantasmas), insistați în a vă distinge scrierile atît de roman, pe care îl considerați "mort" și "perimat", cît și de autobiografie ori de scrierile testimoniale, neliterare. Și atunci, v-aș întreba: credeți că o bună parte
Fernando Vallejo: "Romanul e marele gen literar" by Diana Nicoleta DIACONU () [Corola-journal/Journalistic/8658_a_9983]
-
conduc la mari absurdități interpretative ca, de exemplu, afirmația prin care i se atribuie scriitorului Fernando Vallejo o ideologie fascistă, rasistă, oligarhică, reacționară etc. Credeți că absența -din cîte știu eu- a unui studiu critic serios despre opera dumneavoastră de ficțiune ar putea fi pusă în legătură cu spațiul de reflecție foarte redus, aproape inexistent, pe care l-a ocupat autoficțiunea ca specie în Columbia? Fernando Vallejo: Nu au descoperit-o încă. Pînă și cuvîntul e destul de recent... Dacă a apărut prin anii
Fernando Vallejo: "Romanul e marele gen literar" by Diana Nicoleta DIACONU () [Corola-journal/Journalistic/8658_a_9983]
-
1926 s-a născut scriitorul englez John Robert Fowles. Încă de la primul său roman, „Colecționarul“ (1963), s-a dovedit un maestru al postmodernismului. Celebritatea mondială i-a adus-o romanul „Logodnica locotenentului francez“ (1969). Fowles a pendulat între mitologie și ficțiune tip roman polițist, mass-media și clasici, istorie, critică, teorie literară și literatură. Romanul său de referință este „Magicianul“ (1967). A mai scris „Daniel Martin“ (1977),„Mantissa“ (1982) și „Omida“ (1984). A dus o viață retrasă, în mediul rural. A decedat
Agenda2006-12-06-1-stiri () [Corola-journal/Journalistic/284888_a_286217]
-
de flux-reflux al lirismului sedus de mirajul purist, propunînd un punct de atracție (point de mire), după spusa lui Breton, conținută în cel de-al doilea manifest, în care, contrariile cooperînd, termenii de real și imaginar își suspendă antinomia. Firește, ficțiunea ca esență a actului estetic nu e anulată, deoarece în măsura în care se vorbește despre un imaginar "material" și "public", realul e privit ca o componentă a imaginarului. Acest real anexat unui imaginar lărgit e unul de tip irațional, în sensul în
Realul ca imaginar by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/15586_a_16911]
-
și din ipotetice stări de coșmar". Nu sînt ocolite argoul și trivialitatea. Dispoziția arțăgoasă, plebeiană e turnată în pamflet, atunci cînd imaginarul se suprapune peste o incoerență a realului, peste o dereglare a sa ce-l înalță la rangul de ficțiune posibilă în cheie neagră: "se ușchesc unde? în ce loc, pe care tărîmuri și cine le mai oferă lor garanții că acolo ar fi mai bine? și dacă nici cocorii nu mai pot să ne întrețină iluzia că dincolo de orizont
Realul ca imaginar by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/15586_a_16911]
-
în cărți și pe internet: prin antonomază, numele unui personaj din filmul La dolce vita al lui Fellini a devenit denumirea generică a fotografului din presa de scandal, care urmărește cu îndîrjire și ingeniozitate vedete. Faptul că un personaj de ficțiune devine prototipul unei categorii profesionale ilustrează evoluția, întotdeauna spectaculoasă, de la artă la realitate. Termenul s-a propagat în foarte multe limbi (o atestă deja dicționarele generale, ca și versiunile în engleză, franceză, germană, spaniolă etc. ale Wikipediei), probabil și datorită
Paparazzi by Rodica Zafiu () [Corola-journal/Journalistic/7976_a_9301]
-
de premiere, prezentată de Florin Piersic Jr, au fost premiate și alte filme românești, distincțiile fiind acordate prin votul publicului prezent la Festivalul Internațional de Film Anonimul, care a avut o competiție de lungmetraj, cu șapte filme, una de scurtmetraj ficțiune și cea de scurtmetraj de animație. Astfel, Emanuel Pârvu a primit premiul pentru cel mai bun scurtmetraj, pentru "Pui, cartofi prăjiți și o cola", iar premiul pentru cel mai bun film de scurtmetraj de animație a fost acordat producției "Țipătul
"Toată lumea din familia noastră", distins cu trofeul Anonimul () [Corola-journal/Journalistic/82276_a_83601]
-
copilului să poarte un dialog natural (a se înțelege: acceptat de legile literaturii, nu și de cele ale naturii) cu tatăl său. Jocul autenticității devine din ce în ce mai complicat iar ipotezele abundă ca într-un roman polițist. Însă rezolvarea nu interesează. Din spatele ficțiunii răzbate o voce auctorială polemică împotriva oricărui pact al literaturii cu realitatea. Tirania "plusului de realitate" al realității s-a încheiat: Da, bine, e adevărat, mulțimea aia în delir care îl urmărește pe Crastaing sub lozinca răzbunătoare nu-i desenul
Imaginația nu înseamnă minciună by C. Rogozanu () [Corola-journal/Journalistic/17141_a_18466]
-
adevăr, nu dovedește prea multe, însă acest final produce dezvăluirea unei rețele de posibilități (nici una mai posibilă decît alta), a unui fractal construit după toate regulile. Fiecare personaj poate fi acuzat de "complicitate" cu naratorul în actul de reabilitare a ficțiunii. Din fiecare punct romanul își poate dezvolta excrescențe perfect valabile - o sugestie o dă chiar Igor în disputa de final cu tatăl-narator: "Tăticule,[...], tu i-ai vîrît în cap lui Crastaing subiectul compunerii și toate astea numai ca Tatiana să
Imaginația nu înseamnă minciună by C. Rogozanu () [Corola-journal/Journalistic/17141_a_18466]
-
că la Borges fantezia creatoare a spiritului devine agent al realului. Pe cât de cunoscută, metafora din Tlön... este pe atât de superbă: savanții de pe planeta inventată de cei din organizația care nega existența lui Dumnezeu scriu o enciclopedie la fel de fictivă (ficțiune de gradul doi) care invadează realul pământean. „Și lumea toată va fi Tlön”, căci ficțiunea generează realul. Povestirea face legătura cu a doua temă esențială a creației lui Borges: lumea ca bibliotecă. Pe această planetă fictivă, creată după chipul și
Creatorul în oglinda lui Borges by Marius Chivu () [Corola-journal/Journalistic/13289_a_14614]
-
din Tlön... este pe atât de superbă: savanții de pe planeta inventată de cei din organizația care nega existența lui Dumnezeu scriu o enciclopedie la fel de fictivă (ficțiune de gradul doi) care invadează realul pământean. „Și lumea toată va fi Tlön”, căci ficțiunea generează realul. Povestirea face legătura cu a doua temă esențială a creației lui Borges: lumea ca bibliotecă. Pe această planetă fictivă, creată după chipul și asemănarea autorului, „subiectul cunoașterii e unul și etern”, deci literatura nu poate avea decât „un
Creatorul în oglinda lui Borges by Marius Chivu () [Corola-journal/Journalistic/13289_a_14614]
-
n-a făcut; să căutăm irealități care să confirme caracterul halucinant al lumii” - Alte căutări). Această nouă condiție - inedită prin conștientizarea ei - este exprimată perfect de Jaime Alazraki: „Deghizarea nu e deghizare decât în raport cu o realitate acceptată convențional. Dincolo de convenție, ficțiunea măștii continuă să acționeze ca ficțiune, dar totodată exprimă realitatea cea mai profundă a deghizatului” 8). Idealismul său nihilist poate însă inspira reflecții tragice, cum este cea a Anei Maria Barrevechea: „Borges este un scriitor admirabil hotărât să distrugă realitatea
Creatorul în oglinda lui Borges by Marius Chivu () [Corola-journal/Journalistic/13289_a_14614]
-
care să confirme caracterul halucinant al lumii” - Alte căutări). Această nouă condiție - inedită prin conștientizarea ei - este exprimată perfect de Jaime Alazraki: „Deghizarea nu e deghizare decât în raport cu o realitate acceptată convențional. Dincolo de convenție, ficțiunea măștii continuă să acționeze ca ficțiune, dar totodată exprimă realitatea cea mai profundă a deghizatului” 8). Idealismul său nihilist poate însă inspira reflecții tragice, cum este cea a Anei Maria Barrevechea: „Borges este un scriitor admirabil hotărât să distrugă realitatea și să transforme omul într-o
Creatorul în oglinda lui Borges by Marius Chivu () [Corola-journal/Journalistic/13289_a_14614]
-
răspuns. Doar dubii, „perplexități metafizice verificate în timp”12), literatura nefiind altceva decât „iminența unei revelații care nu se produce”. Mai important i se pare, folosind vorbele lui Thomas de Quincey, descoperirea unei noi probleme decât soluția uneia mai vechi. Ficțiuni, Artificii, Căutări... sunt oare acestea titlurile unui creator resemnat?
Creatorul în oglinda lui Borges by Marius Chivu () [Corola-journal/Journalistic/13289_a_14614]
-
știe să exploateze în scris "ce se poartă" și romanul său este plin de astfel de intuiții. Se poartă, spre exemplu, secta: nu mai există film de acțiune la televizor sau roman contemporan fără o mică sectă ciudată. Se poartă ficțiunea fără limite, fantasticul amestecat cu realismul, proza ritmată, discursul psihotic etc. Defectele nu lipsesc. În primul rînd autorul nu încalcă nici o limită, nu mizează pe spiritul de frondă care ar fi fost necesar pentru "trezirea" cititorului (un exemplu sugestiv: unele
Incest și naratologie by C. Rogozanu () [Corola-journal/Journalistic/15980_a_17305]
-
aflate mereu în orbita culturii central-continentale și a ecleziei catolice ori protestante. Cu precădere, socotim că am putea intra în Occident prin performanțele teoriei literare, deoarece, la ora actuală, ne reamintește autoarea, teoriile au înlocuit, în bună măsură, operele de ficțiune ca obiect de studiu. E bine, e rău? În fond, poate că se permeabilizează granița dintre comentariu și literatură, cel dintîi asumîndu-și degajarea speculației și a ținutei estetice, a doua asumîndu-și autoreflexivitatea, ergo propria proiecție exegetică. În consonanță cu Ihab
Postmodernismul între Est și Vest by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/14306_a_15631]
-
rîndul lor, unui univers ficțional, voci pe care lectorul trebuie să le identifice - printre ele se poate afla și cea "reală", a autorului ("Alexandru Sever" este și personaj într-unul dintre romanele sale). Jocul autenticității este confiscat complet de tărîmul ficțiunii - punctul de referință al fiecărei notații se află în romanele autorului. Toate "întîmplările" acestui jurnal sînt livrești; tocmai din această cauză o descriere exactă este imposibil de făcut. Imperceptibile schimbări de ton, de stil, variațiuni în descrierea obsesiilor - toate aceste
Jurnalul ca inventar by C. Rogozanu () [Corola-journal/Journalistic/16731_a_18056]
-
din romanul lui Aug. Buzura Fețele tăcerii. Cu toate concesiile făcute de cunoscutul romancier Cenzurii anilor '70, când romanul a văzut lumina tiparului, tragedia care l-a inspirat (sunt prea multe similitudini între realitatea dezvăluită azi de Marius Oprea și ficțiunea romanescă pentru ca să fie vorba de altă întâmplare) străbate în paginile romanului său și emoționează. Ceea ce mi s-a părut scandalos este reacția (relatată de Marius Oprea în reportajul lui din „Observator cultural" la care se referă nota din R.l., reportaj
Primim: Scandalos! by Prof. Horia Hațieganu () [Corola-journal/Journalistic/6160_a_7485]
-
Iulia Alexa Al doilea roman al lui Salman Rushdie, apărut pe piața românească, e o ficțiune complexă, cu o atmosferă exotică de lume postcolonială și postmodernă, în care umorul de toate nuanțele, absurd, rafinat și sec ori șarjând grotesc contururile realului, parodia și jocul narativ, fac din această carte o provocare intelectuală, mai greu de citit
Despre rușine și alți demoni by Iulia Alexa () [Corola-journal/Journalistic/15656_a_16981]