7,345 matches
-
ciudate printre crenelurile de piatră ale catedralelor. Întâlnim și imagini mai puțin înfricoșătoare, dar la fel de stranii. Câini cu aripi de liliac și cu coadă de leu, hiene, tigri, elefanți, capre cu labe de câine și bot de maimuță, toate se desenează pe pereții catedralelor. La domul din Freiburg garguii sunt mai puțin înspăimântători. Spiritul practic al germanilor a dat imagini mai apropiate de viața obișnuită și animalele domestice devin subiecte preferate. Meditația germană cu privire la moarte și trecere transpare în gargui cu
CATALOG Sincretismul artelor 1 by Codrina-Laura Ioniţă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/425_a_943]
-
știu ce și cum și toată tărășenia pare acum de neînțeles și cu atât mai imposibil de explicat. Ce pot vă pot spune însă e că nimeni niciodată n-a pictat deținuți în locul acesta și că simplul fapt de a desena este cu desăvârșire interzis, sub amenințarea celei mai severe pedepse. O treabă care este, dacă ar fi să ne gândim o clipă, destul de tulburătoare - faptul că nicio imagine nu va supraviețui locului și timpului ăstuia, că niciunul din chipurile și
RICHARD FLANAGAN - Cartea cu pești a lui Gould () [Corola-journal/Journalistic/5659_a_6984]
-
vieții lui care, brusc, înregistrase o cotitură”. La începutul anilor șaptezeci asistăm la triumfurile literaturii experimentale, a luxului stilistic. Topografiile propuse de Radu Mareș în anii șaptezeci sunt vagi, rețelele simbolice, aproximative. Ca și în romanele altor colegi, „locurile” sunt desenate cu atenție, dar cu grija de a nu le așeza sub semnul unui realism compensatoriu. Locurile sunt desprinse de istoria lor. Suntem încă în vremurile oniricilor: „Fapt e că orașul n-are o istorie a sa. Există ruinurile ascunse sub
Radu Mareș – topografiile de ieri și de azi by Cornel Ungureanu () [Corola-journal/Journalistic/4669_a_5994]
-
loc” și de aceea „studiase harta”: „Apucase să studieze harta la Camera Agricolă de la Cernăuți: era cel mai nordic teren cultivat de pe teritoriul Regatului României, câteva sute - aproape o mie - de hectare în lunca de pe malul drept al Nistrului, care desena acolo un cot brusc, aproape în unghi drept. Pe celălalt mal era Polonia...”. Tânărul inginer agronom coboară într-o gară care seamănă cu alte gări construite, odinioară, în fostul Imperiu, „aproape identice din Ițcani, unde începea Bucovina, și până în Carinthia
Radu Mareș – topografiile de ieri și de azi by Cornel Ungureanu () [Corola-journal/Journalistic/4669_a_5994]
-
AIDA FERAT Dintr-o fotografie retușată, Bunii mei buni privesc nevăzând. Alăturea stau neștiind cât de încercată le va fi venirea la chemarea dintâi ! Au buzele încă sărutate ... Surâsul lor e susur de pace Obrajii desenează inimi Ce arată spre Inima-dimpreună. Întâlniții orfani și-au dat Cuvântul și mâna, au mai pus câte un umăr, ba chiar și câte o tâmplă ! El, tâmpla dreaptă ... Ea, tâmpla stângă ... Iar atunci când au plecat, câte unul, celălalt nu a
CEA MAI FRUMOASĂ TRISTEŢE A MEA by AIDA FERAT () [Corola-publishinghouse/Imaginative/518_a_845]
-
Cei doi principali inamici erau dorința lui arzătoare de afirmare și spaima în fața necunoscutului. Nopți de nesomn sau cu vise- coșmar. Autoîncurajări și neîncredere. Bucurie și întristare. Stări contradictorii din hățișul cărora nu știa încă să iasă. Se vedea uneori desenând prin aer grațioase obeliscuri, ramuri înfrunzite, ghirlande cu flori din fir multicolor, necunoscute fantastice păsări ce zburau cu aripi zăngănitoare. Toate aceste stranii apariții îl obsedau și-l fascinau în același timp. Cu toate că i se păreau imposibil de realizat, ele
Tainele istoriei: mirajul legendelor by Vasile Filip () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91790_a_92335]
-
pe nicovală, cu lovituri ritmice și mult mai calculate. Părea că oficiază un ceremonial. Buzele lui se mișcau, ca și cum ar fi rostit cuvinte. Poate se ruga lui Dumnezeu. Poate îngâna un cântec de încurajare. Jeturi de scântei au prins a desena în semiîntuneric un adevărat spectacol de lumini și umbre. Dar și de sunet. Un fel de muzică, pe care tânărul meșter o socotea celestă. Din liniile și punctele luminoase, imaginația lui închipuia felurite desene, care îl inspirau și îl încurajau
Tainele istoriei: mirajul legendelor by Vasile Filip () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91790_a_92335]
-
e, ai dreptate. - Și Iarna cum rezistă pământul și copacii la frig? - Iarna pune o păturica albă și pufoasă peste pământ și peste copaci. Ai să vezi că într-o dimineață din noiembrie sau decembrie, toate crengile copacilor vor fi desenate cu alb. - și iarna pictează? - și iarna pictează. - Mami, din ce e făcută păturica? - Din fulgi de zăpadă! - Eu știu de ce pune Iarna păturică de zăpadă, Mami! - De ce, Uța? - Pentru că Iarna vine Moș Crăciun cu sania și sania nu alunecă
Poveşti de adormit nepoţi by Moraru Petronela () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91533_a_92363]
-
pe educatoare ca pe mămicile lor. Educatoarele sunt un fel de mămică de la grădiniță. - Mami, ce e aceea o clasă? - Clasa e o cameră cu multe jucării. Copiii se așează la niște mese mici cu scăunele și colorează sau pictează, desenează... - Și decupează? - Când mai cresc. Uneori se joacă și cu puzzle, cuburi... În zilele când e frumos, ies în curtea grădiniței, la leagăne și la tobogane... - Aaaa, grădinița are leagăne și tobogane? Doar ale ei? - Dacă nu le are pe
Poveşti de adormit nepoţi by Moraru Petronela () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91533_a_92363]
-
profitam de liniștea din casă și citeam sau scriam până la primul scâncet, până la prima mișcare ce anunța trezirea. Mai târziu, pe măsură ce au crescut, am preferat să le iau alături de mine, în biroul-bibliotecă, unde aveau colțul lor și unde puteau să deseneze, să asculte muzică sau să citească în voie. Cu Georgia, dialogul de la un birou la altul a mers strună, fiind unul dintre copiii extrem de curioși, pentru care șirul de ce-urilor nu se termina prea curând. O continuă mirare, o nevoie
Poveşti cu scriitoare şi copii by Carmen Mușat () [Corola-publishinghouse/Imaginative/801_a_1777]
-
-i comportamentul și hotărârile. Nici nu are așa mare importanță un asemenea aspect. Cel mai important lucru rămânea perspectiva statului francez în viziunea noului șef. O perspectivă pe care, deocamdată, nici chiar cel implicat direct și personal nu o putea desena cu preciziune. Fie ea și numai în linii generale. Cert era doar faptul că o cale lungă și grea atinsese sau nu punctul ei cel mai înalt. Ce va fi, se va vedea... Până una-alta, ceremoniile de înscăunare nu
Tainele istoriei: mirajul legendelor by Vasile Filip () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91790_a_92339]
-
doctrină, într-un scop precis, puteau asigura avantaje substanțiale în plan internațional. Și simpatie în plan intern. în ziua de 20 noiembrie a anului 1806, pe la orele 8 dimineața, împăratul Franței, Napoleon I Bonaparte, stătea aplecat asupra unei hărți. Era desenată acolo o hartă a Moraviei, spațiu aflat sub stăpânire austriacă. Nu a durat prea mult - se știe deja că Napoleon nu făcea risipă de timp - și împăratul a ordonat: - Mareșalul Soult să plece grabnic la Austerlitz! Cei din anturaj au
Tainele istoriei: mirajul legendelor by Vasile Filip () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91790_a_92339]
-
peream raiul crea ției. Mai târziu mi-am luat examenele la Roma. — Dar de unde știai cum să faci? Poate că în altă viață am deprins tot meșteșugul picturii... — Cu ce ai început, cu desenul sau cu acuarela? — Mai întâi am desenat în tuș și am pictat în guașă, la mine în odaie. Făceam și portrete. Visam să am un șeva let, să pot lucra în ulei. Îmi rămăsese în nări, încă din copilărie, mirosul uleiului din tuburile de vopsele ale micului
Ioana Celibidache : o mătuşă de poveste by Monica Pillat () [Corola-publishinghouse/Imaginative/585_a_974]
-
emerit. Ajunsă acasă la patru dimineața, după o noapte de dans fără întrerupere, mi-am făcut o revizie vizuală și mi-am zis că dansatorul care a rezistat cel mai bine la torturile mele merita un premiu. Fără ezitare, am desenat doi dansatori cu floricele împrejur, am scris cu litere mari: „Premiul I pentru cel mai bun dansator“ și i l-am trimis respectivului prin poștă. Mulți au făcut haz, dar alții, dezamăgiți, au contestat acordarea distincției partenerului desemnat. — Grozav, am
Ioana Celibidache : o mătuşă de poveste by Monica Pillat () [Corola-publishinghouse/Imaginative/585_a_974]
-
penetrez în fanta din palmă, între degete. Postura era dificilă, dar cu o mână îi activam brațul mobil, ceea ce era destul de convingător. ...când deodată ușa s-a deschis lent și în prag a apărut Oprica într-o cămășuță de noapte desenată de ea pentru ase menea ocazii. M-a privit mai rigidă chiar decât manechinul. — Ai uitat de Pascal, mi-a zis, fixându-mă fără expresie. — Ce Pascal? am bâiguit. — Apropo de scriitura fragmentară... și el a scris frag mente... a
Miros de roşcată amară şi alte povestiri scandaloase by Dan Alexe () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1336_a_2890]
-
vorbește, vă înveselește și cu apă vă stropește ! Poate s-o pipăie cine plătește! înghițitorul de săbii încovoiate și de șerpi veninoși, care în drum spre țarigrad a rămas anume pentru această reprezentație! Piticuța fără mâini, care cu picioarele tricotează, desenează și cântă la cimpoi. Omul care vorbește fără să-și miște buzele! Surorile siameze, care se iubesc pe rând cu același bărbat! Minotaurul eghipțian, născut de o fecioară din împreunarea cu un taur! Omul din cabinetul morții, care de douăzeci
Cutia cu bătrâni by Andrei Oișteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/824_a_1748]
-
artificială, dorită de el sau sugerată de fotograf, ținând în mâna dreaptă goarna cu muștiucul în dreptul gurii, dar depărtată puțin, cât să nu-i acopere sau să-i umbrească chipul bonom și deloc milităros. Cineva (poate fotograful, poate vreo rudă) desenase cu creioane colorate pe fotografie, pe pieptul gornistului, o decorație pe care o dorea, o aștepta și de bună seamă o merita, o dată ce în caseta alăturată găseai o bucată sfâșiată de tunică, cu buzunarul de la piept, pe care se putea
Cutia cu bătrâni by Andrei Oișteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/824_a_1748]
-
ani, — așa mi s-a spus mereu — eram cam inteligent. Am intrat în școală cum intră leul în cireadă: o mănâncă toată. Singurul lucru pe care nu l-am putut face în școală a fost idioția parțială, plastică: nu puteam desena un ou. Când am văzut, în închisoare, că tot regimul care mi se aplică e inoperant — puteam eu, ca om, să-mi explic asta? Și atunci m-am gândit că există o forță supracosmică, transcendentă, numită Dumnezeu. Numai El putea
322 de vorbe memorabile ale lui Petre Ţuţea by Petre Ţuţea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1381_a_2692]
-
caută fericirea în sine tocmai fiindcă prin celălalt nu durează decât o singură clipă (ultima)? Ce fel de bucurie există în renunțarea înțelepților? Superioară satisfacție spirituală, ori un fel de orgolioasă autarhie existențială a insului, sfidare a destinului, toate acestea desenând pe chipul omului o frumusețe de neînțeles? Eu nu aș pune iubirea mai jos decât filosofia. Și dragostea cere o renunțare, abandonare a urii, a răutății, a invidiei și meschinăriei. Îndrăgostitul are o anume lumină pe chip. Iubirea purifică, mai
Jucătorul by Gheorghe Drăgan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1257_a_1933]
-
nu i-am întors-o, inoportun, poate chiar interesat: „Care Botez?”, dar gândind doar intenția, am avut numaidecât revelația: Botez nici nu există, el poate fi oricare dintre noi, nebotezat încă, asupra căruia planează în permanență un semn de întrebare, desenat de Beșleagă cu unul din numeroasele sale creioane colorate umplând un întreg pahar de lemn, tip artizanat. Poate că în acest moment Botez sunt chiar eu (dacă într-adevăr m-a chemat pe mine...), și el este atât de subtil
Jucătorul by Gheorghe Drăgan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1257_a_1933]
-
ajungă singură la spital, chiar dacă își amintește vag drumul până acolo. Ține minte că ultima dată când a fost cu tata s-au urcat într-un tramvai care avea un semn ca un cârlig cu vârful în sus, așa cum a desenat ea la grădiniță. Când a apărut un vagon care avea pe geamul din față acel semn, s-a strecurat fără dificultate printre persoanele care urcau și coborau și s-a așezat într-un colț, la adăpostul unui scaun. Dar unde
Acorduri pe strune de suflet by Vasile Fetescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/773_a_1527]
-
vizualmotorie practicată de copil ca o modalitate de relaționare cu cei din jurul lui și ambianța, înainte de a stăpâni comunicarea verbală, este în sine un joc prin care el își exprimă, într-o manieră simplistă interesele, dorințele, preocupările, trăirile afective. Copilul desenează pe pereți, dulapuri, mese, geamuri etc. transpunându-și în opere grafice imaginația și întrebuințându-și fără economie, puținele forțe și modestele mijloace de care dispune. Desenul copilului se încheagă și prinde contur pe măsura efectuării lui, fără a avea un
Acorduri pe strune de suflet by Vasile Fetescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/773_a_1527]
-
Și pentru că În vremurile acelea nu exista ură, invidie și răutate, vroiau cumva să comunice Între ei. Dar nu știau nici un cuvânt, pentru că nu fuseseră Încă inventate cuvintele. Așa că fiecare rupse un băț din tufișurile de aproape și Începură să deseneze, fiecare după priceperea și imaginația sa, diferite semne În praful de pe drum. Curând Însă renunțară, căci n-au priceput mare lucru din ce vroia să spună celălalt. Dar nu au renunțat cu una cu doua. Și s-au gândit să
Legendele copilăriei by Lenuţa Rusu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1691_a_3048]
-
ea, cum Îi spusese Saldaña. După ce bătu, degajă mânerul spadei, iar mâna stângă și-o furișă la spate cât mai aproape de cel al vizcainei. De partea cealaltă se auziră pași și portița se deschise fără zgomot. Silueta unui servitor se desenă În prag. — Numele domniei voastre? — Alatriste. Fără alte cuvinte, sluga i-o luă Înainte pe o potecă șerpuind printre copacii unei livezi. Toată proprietatea i se păru căpitanului veche și părăsită. Deși nu cunoștea prea bine zona aceea a Madridului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1860_a_3185]
-
pe fereastră nu avea putere; Însă simpla menționare a Bisericii Îl făcu pe Diego Alatriste să simtă o fierbințeală neplăcută. Imaginea sinistră a lui fray Emilio Bocanegra Îi traversă din nou memoria ca un spectru. Își petrecuse noaptea văzând-o desenându-se pe tavanul Întunecat al camerei de serviciu, pe umbrele copacilor de dincolo de geam, pe clar-obscurul vestibulului; iar lumina zilei nu era suficientă ca s-o facă să dispară. Cuvintele lui Guadalmedina o materializau iar, ca pe o prevestire funestă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1860_a_3185]