9,442 matches
-
depășește ca încărcătură simbolică, posibilitățile unei recenzii. Ea este bestia rușinii și inocenței, a cruzimii inimaginabile și frumuseții, un soi de încarnare a forțelor abisale din om și din istorie. Compozițional, romanul e la fel de interesant. Există un narator ce deconstruiește ficțiunea și realitatea în cel mai "clasic" stil ludic și postmodern, ridicând arbitralitatea construcției romanești la rang de principiu primar de creație. Intervine în epic amestecând momentele ori criticându-și propriul edificiu ficțional, își provoacă cititorul la coparticipare, face considerații eseistice
Despre rușine și alți demoni by Iulia Alexa () [Corola-journal/Journalistic/15656_a_16981]
-
notabil într-o minunată găselniță imaginativă, o alegorie a morții și sfârșitului, este vorba de misterioasa "pierdere" a câte unei camere din palatul baroc al celor trei mame. Dintre sursele epicului: pulp fiction, senzaționalul din ziare. În general libertatea fanteziei, ficțiunea sunt salvatoare și s-ar putea considera că acestea servesc delectării de dincolo de orice scop ideologic sau de redempțiune în sens metafizic. Pură gratuitate: "Din fericire, eu doar relatez un soi de poveste modernă, deci nimeni nu trebuie să se
Despre rușine și alți demoni by Iulia Alexa () [Corola-journal/Journalistic/15656_a_16981]
-
astmatică Ana, stereotipiile maniacale și intervențiile misterioase, concertate abstract etc. Interpolarea în film a unor indicații/ avertismente scrise pe pereți sau jocurile de cuvinte precum cele înscrise pe tricouri, Preda Porter sau Helmis, - Cezar Helmis este producătorul filmului, iată că ficțiunea prinde aripi și-i transformă pe toți în personaje! -, fac parte din același ludic avangardist cu specularea și sublinierea procedeelor și divulgarea convenției ficțiunii. Altfel, mesajele afișate gen "Ana, totul în jur e muzică!" sunt un fel de soporifice didascalii
Îngerul gratuit by Angelo Mitchievici () [Corola-journal/Journalistic/9086_a_10411]
-
precum cele înscrise pe tricouri, Preda Porter sau Helmis, - Cezar Helmis este producătorul filmului, iată că ficțiunea prinde aripi și-i transformă pe toți în personaje! -, fac parte din același ludic avangardist cu specularea și sublinierea procedeelor și divulgarea convenției ficțiunii. Altfel, mesajele afișate gen "Ana, totul în jur e muzică!" sunt un fel de soporifice didascalii în deplin dezacord cu suspanse-ul pe care încearcă să-l construiască regizorul. Prezența misterioasă se reduce la o inițială și ea cu o îndelungă
Îngerul gratuit by Angelo Mitchievici () [Corola-journal/Journalistic/9086_a_10411]
-
contrafactuală, artificială pe care i-o conferă regizorul, care realizează crochiuri acolo unde ar trebui să fie scene bine închegate. Gheorghe Preda pare să nu înțeleagă că nu absența sau anularea sau simpla prezență a personajului generează proiecții fantasmale sau ficțiuni ale eului de o mare intensitate, ci felul cum îl utilizezi. Ceea ce minează proiectul ambițios al regizorului de a face un film de artă constă tocmai în falimentul prestației actoricești care nu susține componenta artistă, avangardistă, experimentală, estetă a filmului
Îngerul gratuit by Angelo Mitchievici () [Corola-journal/Journalistic/9086_a_10411]
-
vedere plictisitor, derutant, ba chiar imposibil de urmărit de vreme ce unii părăsesc sala de cinema după primul sfert de oră de proiecție. Ce este, însă, Moulin Rouge în versiunea anului 2001? O lume-spectacol. Iubire în culise. Iluzie a realității. Iluzie a ficțiunii. Caleidoscop sinestezic. Muzică, culoare. Dans, pasiune. Moarte, ritm. Libertate. Frumusețe. Adevăr. Dragoste. - Clișeizat. Demonetizat. Cum este construit acest edificiu despre care însuși regizorul afirmă: "Noi am vrut să folosim tehnicile moderne de realizare a efectelor vizuale pentru a crea nu
SENTIMENTE VS. COMERȚ by Miruna Barbu () [Corola-journal/Journalistic/15278_a_16603]
-
Cronicar O publicație cu de toate Al doilea număr al COLUMNEI de la Tg. Jiu, revista trimestrială dirijată de dl Gh. Grigurcu, are de toate: critică, ficțiune, memorialistică, jurnal, interviuri. Remarcăm paginile de jurnal ale dnei Monica Lovinescu (vizita în România din 1996), cu aceeași economie și acuitate a notelor. Consecvent frustrărilor d-sale personale este dl Paul Goma, căruia revista îi reține de asemenea pagini de
Actualitatea by Cronicar () [Corola-journal/Journalistic/14810_a_16135]
-
un proces denumit de el însuși "distorificare". Bazându-se pe aceleași evenimente autobiografice, dar narate în două limbi diferite, Federman înțelege scrisul ca pe un proces de " nesfârșită procrastinare", "o mare traversare" a textelor proprii de către "un acrobat nebun al ficțiunii". Toți naratorii lui Federman sunt de fapt acrobați nebuni, alter-ego-uri având nume diferite (Namredef, Bătrânul, Moinous, Frenchy, Scriitorul), dar mereu aceeași personalitate. Cea a autorului. Oglindindu-se în naratorii săi, Federman se joacă cu personajele, așa cum o face cu digresiunile
Cum să vorbești despre ceea ce nu poți să vorbești? by Pia Brînzeu () [Corola-journal/Journalistic/6720_a_8045]
-
-se în naratorii săi, Federman se joacă cu personajele, așa cum o face cu digresiunile, comentariile, parantezele, colajele și cu tot ceea ce se mai naște din imensa sa imaginație autoplagiatoare. Pe de o parte, Federman crede că realitatea există doar în ficțiunile sale; pe de altă parte, el dorește să șteargă momentele dramatice ale vieții sale prin descrierea lor în cuvinte și prin transformarea lor în texte literare. Dar, deoarece nu reușește să-și exorcizeze traumele prin scris, se simte condamnat să
Cum să vorbești despre ceea ce nu poți să vorbești? by Pia Brînzeu () [Corola-journal/Journalistic/6720_a_8045]
-
inclusiv cea a întregii mele familii, a mamei, tatălui, surorilor mele, ci anularea acestei exterminări ca un eveniment central. Și consider că această ambivalență a anulării îmi încarcă viața emoțional și mă informează asupra riscurilor sale." Pentru Federman viața înseamnă ficțiune, iar biografia este ceva ce o persoană mai întâi inventează în scris, apoi trăiește. În acest scop, scriitorul introduce termenul de surfiction, o supraficțiune asemănătoare suprarealismului, creată dincolo de realitate pentru a anula istoria. Realitatea nu înseamnă adevăr, iar evenimentele vieții
Cum să vorbești despre ceea ce nu poți să vorbești? by Pia Brînzeu () [Corola-journal/Journalistic/6720_a_8045]
-
spațiu nou." De fapt, Federman dorește ca romanele sale să fie mai mult decât o supraficțiune. El inserează numeroase comentarii metanarative, creând astfel texte ce conțin propria lor teorie și chiar propria lor critică. Ele au rolul de a transforma ficțiunea în critificțiune, un discurs în care diferența dintre ficțiune și critică se anulează pentru a se opune ,,literaturii epuizării" a lui John Barth. Barth (The Literature of Exhaustion, 1975) consideră că romanul a ajuns în impas datorită modificărilor suferite de
Cum să vorbești despre ceea ce nu poți să vorbești? by Pia Brînzeu () [Corola-journal/Journalistic/6720_a_8045]
-
să fie mai mult decât o supraficțiune. El inserează numeroase comentarii metanarative, creând astfel texte ce conțin propria lor teorie și chiar propria lor critică. Ele au rolul de a transforma ficțiunea în critificțiune, un discurs în care diferența dintre ficțiune și critică se anulează pentru a se opune ,,literaturii epuizării" a lui John Barth. Barth (The Literature of Exhaustion, 1975) consideră că romanul a ajuns în impas datorită modificărilor suferite de concepția noastră asupra realității și datorită diminuării treptate a
Cum să vorbești despre ceea ce nu poți să vorbești? by Pia Brînzeu () [Corola-journal/Journalistic/6720_a_8045]
-
Supraficțiunea, critificțiunea și râsoteratura lui Federman dau domeniului intratextual o dinamică proprie. Pentru a-l descrie adecvat voi folosi perspectiva oferită de fizica cuantică. În Imaginația ca plagiat (Imagination as Plagiarism, 1976), Federman însuși consideră că "...fizica cuantică, arta postimpresionistă, ficțiunea ce-i urmează lui Joyce și ne conduce la Beckett și ceea ce mai numesc eu supraficțiune, plus recentele experimente din teatru și cinema, neagă posibilitatea unui avantaj detașat și clar, mută poziția principală din mijlocul centrului. Subiectul nu mai este
Cum să vorbești despre ceea ce nu poți să vorbești? by Pia Brînzeu () [Corola-journal/Journalistic/6720_a_8045]
-
comunitate retrasă de leproși, fără a uita să exploateze nici trecutul livresc al bolii, de la mențiunile biblice la (inventarea unor) povești medievale, dar nici ecoul istoriei ultimilor 70 de ani, încît descrierea realistă a locului ar părea palidă pe lîngă ficțiunea bogată, deopotrivă amuzantă și tragică, a romanului. (A.C.) Ana Chirițoiu: Aș vrea să începem discuția pornind de la un aspect mai degrabă tehnic: pe de-o parte, romanul tău e realist, ba chiar aproape naturalist, ca manieră de reprezentare, dar, pe
Ognjen Spahić: „Romanul meu a ajuns acasă“ by Ana Chirițoiu () [Corola-journal/Journalistic/5964_a_7289]
-
mai există leprozerii sau...? Ognjen Spahić: ...N-are nicio importanță, nu mai există, am închis-o eu în romanul meu. Locul din imaginația mea și cel din realitate sînt două locuri cu totul separate. Sînt două lumi opuse. Textul e ficțiune; da, eu sînt jurnalist de meserie, dar mi-am construit romanul într-un mod cu totul diferit de reportajele jurnalistice. Romanul meu e ca un reportaj pe dos, imaginar, o istorie imaginară care acum, prin Ghidul turistic Michelin despre România
Ognjen Spahić: „Romanul meu a ajuns acasă“ by Ana Chirițoiu () [Corola-journal/Journalistic/5964_a_7289]
-
de un comic nebun. Andrei Ujică a reușit prin montaj, prin decupajul esențial, nu numai să ne ofere etapele degradării unui regim dictatorial, dar și o punere în abis a unui personaj construit de circumstanțe, depășit de circumstanțe, propria sa ficțiune, dar și ficțiunea altora manageriată pe cât de grandios, pe atât de grotesc. Ceaușescu apare ca o expresie a patologiilor ideologice ale secolului XX, un eșec al utopiilor, și în mod straniu, și victimă a propriului eșafodaj autocratic, descompus de enzimele
Ceaușescu par lui-même by Angelo Mitchievici () [Corola-journal/Journalistic/6250_a_7575]
-
nebun. Andrei Ujică a reușit prin montaj, prin decupajul esențial, nu numai să ne ofere etapele degradării unui regim dictatorial, dar și o punere în abis a unui personaj construit de circumstanțe, depășit de circumstanțe, propria sa ficțiune, dar și ficțiunea altora manageriată pe cât de grandios, pe atât de grotesc. Ceaușescu apare ca o expresie a patologiilor ideologice ale secolului XX, un eșec al utopiilor, și în mod straniu, și victimă a propriului eșafodaj autocratic, descompus de enzimele puterii, vidat, marionetă
Ceaușescu par lui-même by Angelo Mitchievici () [Corola-journal/Journalistic/6250_a_7575]
-
discurs inept, intranzitiv, un posedat dostoievskian. În scena procesului, din acest Ceaușescu a mai rămas doar un clișeu obsesional, este drept, unul care-l califică pentru tragedie în raport cu grotescul absolut al completului de judecată care în loc să-l incrimineze îl redă ficțiunii eroice a ilegalistului martirizat. Este ultimul act și, turpitudinea juraților, incapacitatea lor de a construi un autentic act de justiție îl scot pentru ultima oară în prim plan pe Nicolae Ceaușescu. Oricât de descompus, liderul își regăsește aici o demnitate
Ceaușescu par lui-même by Angelo Mitchievici () [Corola-journal/Journalistic/6250_a_7575]
-
teme de iarnă, se teme de ghinion, se teme de «șef», se teme de ipistați, se teme că poate fi «lucrat», se teme de orice, chiar și de nimic. Mai ales de nimic: omul periclitat este o victimă sigură a ficțiunii”: a puterii, a autorității absolute, adică. Într-o asemenea lume, omul lucid e asemeni călătorului lui Wells: el vede dar nu are voie să schimbe nimic. Împotriva unui asemenea „model” sunt scrise eseurile pe teme politice pe care Mircea Iorgulescu
Cele două ipostaze ale criticului by Ioan Holban () [Corola-journal/Journalistic/5399_a_6724]
-
Referindu-se tot mai des la personalități în viață sau la cestiuni arzătoare la ordinea zilei, ele provoacă deseori discuții și chiar scandaluri. Curiozitatea cititorului contemporan se îndreaptă spre povești ale unor vieți, spre povești reale, fie și deghizate în ficțiune. Ar fi de făcut două legături. Prima este cu evoluția din ultimele decenii a romanului. Și el devenit biografic, personal, o poveste de viață spusă de cel care a trăit-o și deseori la persoana întâi. N-a fost totdeauna
Biografii, biografii… by Nicolae Manolescu () [Corola-journal/Journalistic/6661_a_7986]
-
meserii devenite periculoasă, dincolo de spațiul protector al ecranului, iar încercarea de a investiga și a dialoga cu membri simpatizanți Al Qaeda conduce la deznodămîntul tragic. Totodată Daniel Pearl este marele absent al filmului, Michael Winterbottom a ocolit inteligent capcana unei ficțiuni de detenție, recuperînd personajul printr-o serie de flashbackuri care refac dimensiunea umană a unui caracter. Paradoxal, dar în acest fel el apare mai pregnant evidențiat, scena despărțirii dintre soți înainte de proiectata întîlnire cu șeicul Mubarak Ali Gilani este realuată
Un memento Daniel Pearl by Angelo Mitchievici () [Corola-journal/Journalistic/9106_a_10431]
-
aceea am și debutat ca prozator, dar era o iluzie... Firește că felul meu de-a scrie n-a convenit: nu era permis, în proză, să vorbești despre ,eu", poate în poezie... Așa că amestecul de jurnal, de întîmplări adevărate, de ficțiuni, pe care-l făceam, părea ciudat, era un fel de-a nu respecta normele, de-a le mina. Prietenul meu, Radu Petrescu, spunea cam așa: ,Ei nu ne-au voit, totuși am apărut, așa că acuma nu mai au ce face
Mircea Horia Simionescu: "... Și v-am spus o mare minciună" by Simona Vasilache () [Corola-journal/Journalistic/10868_a_12193]
-
și ziare de stînga, chiar de extremă stînga, în care fiecare putea să scrie. Bogza a scos un volum masiv cu scrierile lui interbelice, Anii împotrivirii. Pe urmă, nu s-a mai putut, dar literatura avea libertatea ei, pentru că era ficțiune. Nu trebuie să citim o carte sau să privim o operă de artă încercînd să recunoaștem cine știe ce din realitate. În ,limba de lemn" de altădată se vorbea despre ,ce redă opera", sau ,ce vrea autorul să reprezinte aici". Îmi aduc
Mircea Horia Simionescu: "... Și v-am spus o mare minciună" by Simona Vasilache () [Corola-journal/Journalistic/10868_a_12193]
-
place să aud această denumire, care se perpetuează la nesfîrșit, cu toate că, între timp fiecare și-a văzut de drumul lui). Pînă la un punct, este explicabil, veneam după realismul socialist, era altceva, părea că nu vorbim despre realitate. Dar, repet, ficțiunile mele, chiar dacă nu este în ele realismul acela frust, necizelat, sînt numai despre viață. Și despre eșec... Despre eșec. În prima parte din Cum se face am arătat, în multe feluri, încercările de-a izbuti ale unor oameni care-au
Mircea Horia Simionescu: "... Și v-am spus o mare minciună" by Simona Vasilache () [Corola-journal/Journalistic/10868_a_12193]
-
Ioan Lăcustă Au trecut 42 de ani, de când, după un examen de Bacalaureat care, evocat astăzi, ar părea desprins din cine știe ce pagină de pură ficțiune, îmi "încheiam socotelile" cu Liceul meu: "Vasile Alecsandri" (LVA), din Galați. Evoc acel timp nu din cine știe ce porniri nostalgice. Pur și simplu pentru a depune o mărturie sufletească în tot marasmul acesta în care se zbate literatura română ajunsă la
Un liceu, o bibliotecă... by Ioan Lăcustă () [Corola-journal/Journalistic/8276_a_9601]