7,100 matches
-
ontologic, cartea Svetlanei Paleologu Matta, cuvânt înainte ce va fi publicat și în N. Steinhardt, Lecturi inedite (Dacia, 2000, ediție îngrijită de Ioan Pintea), sub titlul Cuvânt înainte la o carte despre Eminescu. ,,Și pentru S. Paleologu opera de artă, frumosul, respectiv opera de artă eminesciană înseamnă trecerea din Timp (vremelnicie, durată) în Veșnicie și Încremenire (termen inspirat, probabil, de ce realizează arta fotografică, și ea fixare, încremenire, izbăvire de cinetică însă mecanică, neradiantă, nemultiplicatoare de sensuri a unei fracțiuni de timp
by Adrian Vasile SABĂU [Corola-publishinghouse/Science/984_a_2492]
-
dinainte de apariția indo-europenilor, adică populația Vechii Europe. Sinteza românească e admirabilă: avem duhul, contactul cu misterele și cu tărâmul de dincolo de la traci; ordinea și legea de la romani; și puțină (tocmai cât trebuie) "frenezie" de la contactul cu slavii". Atât de frumos spus. Tipic steinhardtian. Numai că de această dată eseistul nu se oprește aici, continuarea sa având darul de a nemulțumi pe mulți, dacă nu, chiar de a-i scandaliza. "De la celelalte neamuri, mai ales: sluțenii, defecte, de la greci, turci, evrei
by Adrian Vasile SABĂU [Corola-publishinghouse/Science/984_a_2492]
-
a criticii moderne, nu e alcătuită dintr-un lanț de foiletoane?” (Critică și foiletonism). În materie de critică literară, Sainte-Beuve, Brunetière fuseseră niște „mari iluzioniști, creatori de sisteme”; contemporanii Thibaudet, Fernandez, Crémieux, L.P. Quint, Lalou, Edmond Jaloux - observă C. - „explică frumosul expresiv, fără canoane, fără subterfugii sentimentale și de fantezie”. De aprecieri superlative se bucură Albert Thibaudet. Precum lui E. Lovinescu, lui C. îi erau cunoscuți Émile Faguet, Paul Souday, Rémy de Gourmont și ceilalți. Să-i fi displăcut oare „scrisul
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286378_a_287707]
-
adică necesară, a universului. În scrierile sale, C. s-a referit de multe ori la problemele esteticii. Pentru el, estetica nu constituie un domeniu științific, deoarece nu are în vedere un tot coordonat de legi naturale, iar obiectul ei este frumosul, care nu poate fi perceput decât instinctiv. Conștiința frumosului e mai limpede decât aceea a adevărului și aceea a binelui. C. stabilește o legătură strânsă între sentimentul frumosului și activitatea intelectuală, care este stimulată de autenticitatea frumosului; violența șocului intelectual
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286390_a_287719]
-
a referit de multe ori la problemele esteticii. Pentru el, estetica nu constituie un domeniu științific, deoarece nu are în vedere un tot coordonat de legi naturale, iar obiectul ei este frumosul, care nu poate fi perceput decât instinctiv. Conștiința frumosului e mai limpede decât aceea a adevărului și aceea a binelui. C. stabilește o legătură strânsă între sentimentul frumosului și activitatea intelectuală, care este stimulată de autenticitatea frumosului; violența șocului intelectual ar fi astfel un criteriu valoric fundamental. Pe de
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286390_a_287719]
-
în vedere un tot coordonat de legi naturale, iar obiectul ei este frumosul, care nu poate fi perceput decât instinctiv. Conștiința frumosului e mai limpede decât aceea a adevărului și aceea a binelui. C. stabilește o legătură strânsă între sentimentul frumosului și activitatea intelectuală, care este stimulată de autenticitatea frumosului; violența șocului intelectual ar fi astfel un criteriu valoric fundamental. Pe de altă parte, sentimentul frumosului este provocat, în mod hotărâtor, numai de iluzia apropierii dintre artă și realitate. Abordând estetica
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286390_a_287719]
-
obiectul ei este frumosul, care nu poate fi perceput decât instinctiv. Conștiința frumosului e mai limpede decât aceea a adevărului și aceea a binelui. C. stabilește o legătură strânsă între sentimentul frumosului și activitatea intelectuală, care este stimulată de autenticitatea frumosului; violența șocului intelectual ar fi astfel un criteriu valoric fundamental. Pe de altă parte, sentimentul frumosului este provocat, în mod hotărâtor, numai de iluzia apropierii dintre artă și realitate. Abordând estetica din punct de vedere social, C. află o bază
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286390_a_287719]
-
decât aceea a adevărului și aceea a binelui. C. stabilește o legătură strânsă între sentimentul frumosului și activitatea intelectuală, care este stimulată de autenticitatea frumosului; violența șocului intelectual ar fi astfel un criteriu valoric fundamental. Pe de altă parte, sentimentul frumosului este provocat, în mod hotărâtor, numai de iluzia apropierii dintre artă și realitate. Abordând estetica din punct de vedere social, C. află o bază comună, oferită de societate, pentru crearea și receptarea frumosului. Ea îi permite să afirme existența unor
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286390_a_287719]
-
valoric fundamental. Pe de altă parte, sentimentul frumosului este provocat, în mod hotărâtor, numai de iluzia apropierii dintre artă și realitate. Abordând estetica din punct de vedere social, C. află o bază comună, oferită de societate, pentru crearea și receptarea frumosului. Ea îi permite să afirme existența unor personalități care creează în propria lor epocă o „impresionabilitate comună”, superioară celei a contemporanilor și prevestind epoca următoare. Astfel, opera lor anticipă gustul, după cum geniul științific anticipă adevărul. Dar gustul nu este absolut
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286390_a_287719]
-
conservare. Pozitivismul și materialismul din sistemul filosofic al lui C. își spun cuvântul, atribuind gustul unei sensibilități nervoase influențate de mediu și de ereditate și controlată de acestea. Adevărul artistic este și el relativ, dar pe câtă vreme în opera de artă frumosul trebuie să predomine, adevărul nu trebuie dezvăluit niciodată în întregime, deoarece coeficientul de necunoscut stârnește curiozitate și, implicit, sporește activitatea intelectuală. Aspecte ale civilizației umane, arta și știința se află în strânsă legătură: adevărul științific stă la temelia investigațiilor artei
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286390_a_287719]
-
succed, se suprapun ca Într-un film. Filatelia, ca un bun corelativ interdisciplinar contribuie activ la Însușirea În mod activ a cunoștințelor și contribuie la educarea umanistă a elevilor. Se deschide un larg orizont istorico-geografic, istorico-literar. Le mărește dragostea pentru frumos, pentru viață, contribuie la dezvoltarea inteligenței intuitive. Oricare timbru, dacă ne delimităm sfera de referință prin mesajul etic, estetic, cronologic, poate Înlesni, mărindu-1 cu ajutorul epidiascopului realizarea unei lecții-demers asociativ În textura faptică a diferitelor teme. Timbrele jubiliare se pot folosi
INTERDISCIPLINARITAEA ÎN PREDAREA ISTORIEI ROMÂNILOR LA CLASELE I – IV by Ana Maria PINZARU () [Corola-publishinghouse/Science/1233_a_2313]
-
a V-a din com. Grajduri 6. Obiectivul general: de a recapitula, de a aprofunda și de a evalua momente semnificative ale istoriei Moldovei În contextul Istoriei Românilor și a Istoriei universale, de a le cultiva prețuirea și dragostea de frumos față de monumentele istorice și culturale vizitate, față de obiceiurile și tradițiile poporului nostru. 7. Obiectivele operaționale: La sfârșitul excursiei, elevul trebuie: sa comunice, folosind metode și mijloace de Învățământ, fondul general de cunoștințe privind semnificațiile, particularitățile și importanța principalelor monumente istorice
INTERDISCIPLINARITAEA ÎN PREDAREA ISTORIEI ROMÂNILOR LA CLASELE I – IV by Ana Maria PINZARU () [Corola-publishinghouse/Science/1233_a_2313]
-
s-a impus prin simplitate, soliditate și forme armonioase stilul Biedermeier; Percier și Fontaine - „Arcul de triumf Carrousel”Paris; Giuseppe Valadier - „Piazza del Popolo”Roma; Schinkel „Muzeul de Antichități”Berlin. o Art Nouveau a apărut în jurul anului 1900; propunea îmbinarea frumosului cu utilul; imita formele naturale; predomină liniile curbe, elegante; folosea fierul forjat; a avut ca reprezentanți: John Paxton -„Crystal Palace” - Londra; Gustave Eiffel - „Turnul Eiffel” - Franța. Antonio Gaudi - „Sagrada Familia”, „Casa Balto”,”Parcul Güell”; Arhitectura românească din sec. XX combină
Istoria românilor : sinteze de istorie pentru clasa a XII-a by Cristina Nicu, Simona Arhire () [Corola-publishinghouse/Science/1128_a_1947]
-
în-dulcirea crizei. Tot din prefață mai aflăm că globalizarea financiară are "fără doar și poate, în primul rînd, un efect pozitiv", deoarece orientează resursele spre zonele cu productivitate maxi-mă și astfel contribuie la dezvoltarea regiunilor cu capital deficitar. Ce frumos! Dar foarte discutabil, pentru că aceste capitaluri voiajere pot pleca peste noapte și atunci se întîmplă ceea ce ni se întîmplă. Pe piețele financiare se vînd pro-misiuni, or, în perioade de criză, riscurile și in-certitudinile sunt maxime, de aceea piețele se clatină
[Corola-publishinghouse/Science/1490_a_2788]
-
Eco, în traducerea Oanei Sălișteanu și Anamariei Gebăilă. Cele două volume monumentale încear-că să reconstituie o istorie a ideilor estetice de-a lungul timpului. Dacă pentru frumusețe avem definiții cu duiumul, urîtul a fost definit cel mai adesea drept opusul frumosului. Analizate de-a lungul civilizației occidentale, cele două istorii au trăsături comune, iar în artă ele sunt greu de separat întotdeauna la fel de net, date fiind gusturile schimbătoare și oricum împărțite ale publicului. Despre unele epoci nu ne-au mai rămas
[Corola-publishinghouse/Science/1490_a_2788]
-
sau sociale. De asemenea, banul poate de multe ori cumpăra frumusețe, schimbînd cum arăta Marx, în Manuscrisele economico-filoso-fice toate deficiențele în contrariul lor. De aceea mai toți monarhii sunt pictați frumos, grandios de către pictori prea supuși. Deși se spune că frumosul și urîtul sunt în ochii privitorului, au existat încercări de a de-fini aceste concepte în funcție de un model stabil. Cele mai multe au așezat omul ca model și normă a perfecțiunii. Cum spunea Nietzsche în Amurgul zeilor, " Omul în fond se oglindește
[Corola-publishinghouse/Science/1490_a_2788]
-
de Aquino (vezi Summa teologicae I, 39, 8), frumusețea era dată de armonia proporțiilor, luminozitate și integritate. Urîtul însemna disproporție, întunecime, imoralitate, toate "festele naturii", toate tipurile hibride. Deci s-ar putea spune că urîtul este pur și simplu opusul frumosului și se schimbă odată cu evoluția acestuia din urmă. În acest caz, o istorie a urîțeniei s-ar plasa ca o contrapondere simetrică a unei istorii a frumuseții. Prima Estetică a urîtului a fost elaborată de către Karl Rosenkrantz, în 1853. El
[Corola-publishinghouse/Science/1490_a_2788]
-
o istorie a urîțeniei s-ar plasa ca o contrapondere simetrică a unei istorii a frumuseții. Prima Estetică a urîtului a fost elaborată de către Karl Rosenkrantz, în 1853. El face o analogie între urît și răul moral. Urîtul este "In-fernul Frumosului", sau poate o eroare pe care frumosul o conține. Oricum, orice estetică este obligată să abordeze și conceptul de urît. Și totuși, chiar în antologia lui Rosenkrantz se sugerează o autonomie a urîtului, acesta fiind mult mai bogat și mai
[Corola-publishinghouse/Science/1490_a_2788]
-
ca o contrapondere simetrică a unei istorii a frumuseții. Prima Estetică a urîtului a fost elaborată de către Karl Rosenkrantz, în 1853. El face o analogie între urît și răul moral. Urîtul este "In-fernul Frumosului", sau poate o eroare pe care frumosul o conține. Oricum, orice estetică este obligată să abordeze și conceptul de urît. Și totuși, chiar în antologia lui Rosenkrantz se sugerează o autonomie a urîtului, acesta fiind mult mai bogat și mai complex decît o simplă replică a frumosului
[Corola-publishinghouse/Science/1490_a_2788]
-
frumosul o conține. Oricum, orice estetică este obligată să abordeze și conceptul de urît. Și totuși, chiar în antologia lui Rosenkrantz se sugerează o autonomie a urîtului, acesta fiind mult mai bogat și mai complex decît o simplă replică a frumosului. Sunt astfel analizate lipsa formei, asimetria, dizarmonia, sluțirea, diformitatea, slăbiciunea, banalitatea, lașitatea, arbitrarul, grosolanul, moartea, groaza, stupiditatea, delincvența, spectralul, demonicul, vrăjitoria. Cam multe pentru un simplu antonim al frumosului... La polul opus, se consideră frumos tot ceea ce este grațios, plăcut
[Corola-publishinghouse/Science/1490_a_2788]
-
mult mai bogat și mai complex decît o simplă replică a frumosului. Sunt astfel analizate lipsa formei, asimetria, dizarmonia, sluțirea, diformitatea, slăbiciunea, banalitatea, lașitatea, arbitrarul, grosolanul, moartea, groaza, stupiditatea, delincvența, spectralul, demonicul, vrăjitoria. Cam multe pentru un simplu antonim al frumosului... La polul opus, se consideră frumos tot ceea ce este grațios, plăcut, atrăgător, delicat, delicios, armonios, fermecător, încîntător, splendid, fascinant, fabulos, magic, mirabil, valoros, spectaculos, sublim, superb ș. a. Dar urîtul se poate insinua și în spații atribuite în mod tra-dițional frumosului
[Corola-publishinghouse/Science/1490_a_2788]
-
frumosului... La polul opus, se consideră frumos tot ceea ce este grațios, plăcut, atrăgător, delicat, delicios, armonios, fermecător, încîntător, splendid, fascinant, fabulos, magic, mirabil, valoros, spectaculos, sublim, superb ș. a. Dar urîtul se poate insinua și în spații atribuite în mod tra-dițional frumosului, cum ar fi lumea basmului, a fantasticului, a magiei. Aici apar multe lucruri respingătoare, cutremurătoare, odioase, de coșmar, revoltătoare, fetide, oribile, abominabile, odioase, grotești. Apar personaje scîrbavnice, monstruoase, scîrboase, spurcate, indecente, hi-doase, murdare, înspăimîntătoare, abjecte, oripilante, nesuferite, dezgustătoare, repulsive, ignobile
[Corola-publishinghouse/Science/1490_a_2788]
-
dezgust, repulsie, oroare și teamă. Aici lucrurile stau și nu stau diferit de la o cultură la alta (de exemplu, la une-le popoare prin rîgîit se mulțumește pentru ma-să), putînd vorbi, cred, despre un "urît obiectiv, universal". La fel cum frumosul provoacă "plăcere în absența interesului" (Kant), și urîtul pro-voacă neplăcere într-un mod, aș spune, necondiționat. Umberto Eco face distincție între manifestările "urîtului în sine" și manifestările "urî-tului ca formă", înțeles ca "un dezechilibru apărut în raportul organic dintre părți
[Corola-publishinghouse/Science/1490_a_2788]
-
limită, de aprecieri sau comportamente deviante. Să urmărim deci această Istorie a urîtului cu toată atenția, pentru că manifestările urîțeniei sunt extrem de variate, induc reacții și comportamente dintre cele mai diverse, ducînd chiar la devieri extreme. Cum declamau vrăjitoarele din Macbeth, "Frumosul e urît și urî-tul e frumos"... Această carte este continuarea precedentei Istorii a frumuseții. Fragmentele scrise de diferiți autori, cît și ilustrațiile sale deosebite trasează, cum arată Umberto Eco, "un itinerar surprinzător, de aproape trei mii de ani, printre coșmaruri
[Corola-publishinghouse/Science/1490_a_2788]
-
natură se clarifică în opera de artă, care devine un mijloc de a trezi în mintea cititorului imaginea cea mai aproape de adevăr a realității. Funcția ei catarctică se manifestă intermediată de plăcerea estetică, aptă să producă o „liniște senină”, căci frumosul nu are o finalitate exterioară lui. Deși se poate uni cu binele și adevărul, frumosul nu se confundă cu ele, dar are și el un rol determinant în educația omului. Frumosul înseamnă armonie și, de aceea, e condamnată poezia modernă
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289967_a_291296]