6,066 matches
-
doua, și a treia oară. Trecătorii priveau scena, încercând sentimente diferite: o milă teribilă pentru Gaston, dar și o plăcere amestecată cu dorința arzătoare de a vedea ce se întâmplă în final - acel soi de plăcere pe care o mai gustaseră cu mult timp în urmă, când micul luptător japonez Rikidōzan i-a înfrânt pe uriașii frați Sharp. Nimeni nu a mișcat un deget pentru străin. În cele din urmă, Gaston și-a ridicat mâinile și l-a privit lung pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2300_a_3625]
-
fiu cârtiță, nu șobolan, că șobolanul e mai deștept, e prea deștept, câți crezi tu că au un creier de șobolan?, nu, eu vreau să fiu cârtiță, să sap în pământ... Să mă strecor prin galerii, să mușc glodul, să gust rădăcini și coropișnițe... Și-atunci se-mpingea în mine, voia să mă țocăie pe amândoi obrajii și-i băgam repede la înaintare o papiroasă. Trăgea vreo două fumuri, mândru de el: - Hai, Sclivi, vreau să fiu cârtiță, fără ochi, cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1987_a_3312]
-
să le vorbești! O vreme vor plânge după rădăcinile lor, se vor răsuci în cutii... Nu durează floarea, trebuie să fii acolo, s-o pândești, s-o auzi cum mișcă... Știi că floarea tremură și cântă când se deschide? Ai gustat vreodată din rădăcina arborelui-om? E acră, acră-amăruie ca agurida... Eu am găsit leacul... umbrela verde-a seflerei, aphelandra zebrată, trompete roșii de maurandia, degete de anthurium...” A fost și-un cimitir, îmi spunea Ioan, dar într-o noapte au
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1987_a_3312]
-
dumneavoastră s-a întins mucegaiul în baie? Toată lumea se plânge... Și doar aerisesc în fiecare zi... - Mai sunt niște pete... Fum gros de carbid. La intrare, chiar în dreptul ușii, câteva străchini și pungi cu lături pentru javrele aciuate. Oamenii muncii gustă și ei ceva și fluieră din rărunchi după studente. Unele-s indignate și grăbesc pasul, câteva chirăie și mai adastă pe-acolo. O blonduță destul de serafică, subțirică, în taior roz, se-ntoarce și-i înjură, bătându-se peste coapse: - ...nespălaților
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1987_a_3312]
-
dacă n-am murit pân-acum și nu-mi cade în freză vreun borcan cu gogonele de pe la balcoanele din jur, o mai duc vreo patruzeci pe puțin. Aici, în patria mea! Și asta fumând un pachet pe zi. Am să gust weltshmertz-ul până la zaț. Ies pe culoar, mi-aprind o țigară și admir prin geamul pătat de muște niște foste cooperative căzute în paragină. S-a terminat inspecția. Profesoara a desenat pe tablă planul lecției, cu cretă colorată, cu pătrățele și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1987_a_3312]
-
directorul casei de producție video care mă angajase: un copil de bani gata, un pic șmecheraș, un răzgâiat de Tokio obișnuit să meargă cu un Morgan Încă din fragedă copilărie. Înțelegeam psihologia și evoluția lui Monkey, care Îmi dăduse să gust cocaină În New York. Dar nu-i puteam Înțelege nici pe vagabond, nici pe femeia de la telefon, nici pe Porcușor. Nu pentru că-mi lipseau informațiile, existența lor nu mi se părea desprinsă de realitate, dar nu reușeam să-mi fac o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1950_a_3275]
-
o psihologie de Don Quijote, probabil. Eu sunt exact invers. Îmi plac brutalitatea, cruzimea, senzația pe care mi-o dă lipsa de apărare a partenerei, care-mi dă frâu liber instinctelor de agresivitate. Cu tine și cu Reiko nu pot să gust așa ceva. Fata asta avea energie, nu glumă! Când ne-am Întâlnit din nou, mi-a spus cu lacrimi În ochi: „Mi-am lăsat fetița la părinții mei“. Am crezut că Înnebunesc pe loc! De-abia ce ne Întâlniserăm, băusem doar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1950_a_3275]
-
tentativă nereușită de sinucidere, dar așa, pe verticală, Îți dădea un sentiment ciudat. Am dat din cap și am luat sticla. Încă nu se Întunecase. Am dat pe gât o Înghițitură. Era bourbon, o marcă pe care nu o mai gustasem. Mi-a alunecat pe gât la fel de ușor ca un coniac. Pe când tocmai mă Întrebam de unde avea un bețivan o băutură așa de fină, am auzit o voce În japoneză: „Ia te uită, o sticlă de George Dickens!“. M-am Întors
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1950_a_3275]
-
aia nenorocită, mereu aveam lângă mine câteva actrițe sau manechine, cu care cheltuiam pe seară câte două milioane de yeni. Ce mai chefuri trăgeam! Iar acum am ajuns să cerșesc În mijlocul vagabonzilor din New York. Tocmai ăsta e șpilul poveștii mele: am gustat și din paradis, dar și din iad. Am cunoscut măreția și mizeria. Crezi că am chef să-ți povestesc ție toate astea? Crezi că am chef să-i povestesc cuiva viața mea plină de suișuri și coborâșuri? Nici vorbă! Keiko
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1950_a_3275]
-
lume a luxului. Înțelegeam perfect ce atracție putea să exercite acest soi de tratament preferențial care devenea posibil În momentul În care-ți puteai permite să plătești pentru el. Zâmbetul plăcut și natural al stewardezelor, specialitățile din care nu mai gustasem niciodată, stropite cu un sos cu miros special, vinul roșu care mă amețea numai ce duceam paharul la buze, toate acestea aveau un efect calmant asupra nervilor și a organelor mele interne, complet distruse de cocaină. Asta era lumea cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1950_a_3275]
-
lua privirea de la mine. Însă nu mie mi se adresa. Vorbea cu sine Însăși. — Am mers la Taormina cu ocazia unui festival de muzică, la care unul din prietenii apropiați ai Maestrului obținuse premiul Întâi. Sub pretextul că voiam să gustăm vinul delicios din Sicilia, am plecat toți trei Într-acolo. Cu câteva zile Înainte tocmai avusese loc un atentat armat prin care un judecător sau un primar, nu mai știu exact, fusese asasinat de mafia siciliană. La festival participau tot
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1950_a_3275]
-
temut mai puțin decât de oameni. Și dacă dumneavoastră n-ați descoperit niciodată cum se leagănă în apropiere ceva ca o cobră sau n-ați aflat că "trăiască inamicul" nu e o simplă poveste cântată, mulțumiți norocului dumneavoastră. N-ați gustat din descoperirile amare pe care le poate face un om. Vă bucurați numai de descoperirile utile. Vă invidiez, dar asta nu mă ajută. Eu trebuie să mă întorc la decalogul meu. Uneori, închid ochii și ascult vântul. Atunci am impresia
Viața pe un peron by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295606_a_296935]
-
domnului J.L.B. Matekoni, un bărbat bun și blând. Dumnezeu îi trimisese un soț. După prânzul festiv de la Hotel President - prânz la care domnul J.L.B. Matekoni a consumat două fripturi mari, iar Mma Ramotswe, care avea o slăbiciune pentru dulciuri, a gustat mai multă înghețată decât își propusese - au plecat cu camioneta domnului J.L.B. Matekoni să-i cerceteze casa. — Nu prea mă dă ordinea afară din casă, se scuză domnul J.L.B. Matekoni îngrijorat. Încerc să păstrez ordinea, dar e o sarcină dificilă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2039_a_3364]
-
Ia-i și bagă-i în pat lângă nevastă-ta să-i încălzească, că i-au crescut stalactite la pizdă de când nu ai mai futut-o. La industrial nr. 6, tovarășul director era un fel de Dumnezeu care tăia chitanțe, gusta ceaiul, împărțea slănina, făcea graficul, verifica programul, controla vestiarele și-l bagă în mă-sa pe fătălăul de pedagog. Aici eu sunt stăpânul vostru, ați înțeles? Eu sunt esență de Dumnezeu. El a plecat. Cine știe prin ce crâșmă doarme
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1569_a_2867]
-
dar tu te amăgești că poți să zbori. Adevărul este ceva plat, dragostea este verticală, în adevăr nu-ți poți desface aripile.) Ca să iubești, ai nevoie de un pretext și atunci apare femeia" (spunea Cioran). O vezi, te bucuri, o guști, îți place, nu este scumpă deloc, uneori o împarți și cu alții. Prezența ei fizică transformă emoțiile în chestii concrete, orizontale. Absența ei înalță cu cât depărtarea sporește. Este un fel de ridicare a orizontalului pe verticală. Așteptarea este o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1569_a_2867]
-
un cimitir ambulant, cărai în spate o raniță cu oase de pește atât cât să visezi valuri; astăzi privești lacul din curtea spitalului și simți cum îți cresc corăbii în vene. Libertatea nu se identifică după codul de bare: vezi, guști, miroși, pipăi, tragi cu urechea; ambalajele împăturesc impresii și le vând la bucată. Libertatea se întâmplă acolo unde gândul se rostogolește după bunul plac al memoriei. Gândurile nu lasă urme-n zăpadă. Nebunia este compatibilă cu orice formă de libertate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1569_a_2867]
-
fântână neîncepută. Tanti Didina miroase a curvă. Nebunul miroase a vis. Diazepamul slobozea curelele. În vis nu există timp ca în realitate. Șarpele nu este doar o ispitire a minții, ci și a ceasului din inima celui ispitit. Vezi mărul? Gustă-l! Acum îți este frică, mâine vei fi fericit că te-ai înfruptat din el. Mereu mâine; viitorul, o concesionare a vieții. Simplu: ce nu îndrăznești să atingi, ce nu îți este îngăduit să miroși, ce nu ești ispitit să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1569_a_2867]
-
-l! Acum îți este frică, mâine vei fi fericit că te-ai înfruptat din el. Mereu mâine; viitorul, o concesionare a vieții. Simplu: ce nu îndrăznești să atingi, ce nu îți este îngăduit să miroși, ce nu ești ispitit să guști mâine îți va aburi pe masă. Imaginația deschide ferestre în iluzii. Nu este nevoie de amăgire, visul este o realitate neinflu-ențabilă, se deschide ca o oglindă, se consumă ca o lumânare, se înalță ca un zbor, se prăbușește ca o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1569_a_2867]
-
proaspete erau mormintele însemnate în inimă. La miezonoptică, moartea ascuțea săgeți din lemn de paltin în clopotnița bisericii, așchii de oțel spintecau liniștea. Noaptea era ca un cadavru, avea culoarea pământului, vorbea numai prin glasul corbilor, vedea, auzea, mirosea, pipăia, gusta cerul odată cu păsările care-i ciuguleau întunericul. Despre viețuirea de obște, Petru nu avea știință. Rugăciunea, Tatăl Nostru, Crezul, Psalmul 50, bagajul său sumar de sfințenie teoretică repetat alături de bunica, seara, pe prispa casei, sub cer. Rugăciunea, nici pe departe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1569_a_2867]
-
mâncați, acesta este trupul meu... Beți dintru acesta toți, acesta este sângele meu!" Rupeți din mine ca dintr-un arbore roditor, în inimile voastre va înmuguri pacea, veți fi livadă și veți hrăni alte înfometări! Fericirea este nesaț de Dumnezeu. Gustați aroma: salcia plângătoare siropează așteptările, pelinul pudrează foietajele, ultimul strat a prins crustă de atâta dragoste. Nespusele, neîncăputele, neînțelesele, nenăscutele se înghesuie într-un malaxor ruginit, omul singur. Fericirea definește absolutul: altă culme altă justificare, ecuația despre cum iubeam ieri
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1569_a_2867]
-
paharul până la fund. Am cules stropi de viață din praful destinului, am adulmecat amprente de viață din frunze și din carne, din pâine și din vin, am poftit viața din sfântul potir, am adulmecat viața sfâșiată în toaletele publice. Am gustat amarul din tot ceea ce sunt în tot ceea ce mă încape. Mi-e greață, nimic mai alterată decât așteptarea într-o conștiință de gară pustiită de foame. Nemărginirea în care te caut îmi este nesațul. Petre, ai un suflet cât un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1569_a_2867]
-
surpriză păstăile bine închise, pigulea ieburile și mugurii, săpa după rădăcini, scutura fructele din copaci și se întorcea acasă cu părul răvășit, cu mâinile murdare de noroi pline de flori, cu gura roșie și albastră din cauza tuturor lucrurilor din care gustase. Colțurile sariului îi erau legate strâns și avea înăuntru crini de ghimbir și trufe, mostre de semințe și bucățele de scoarță. Uneori aducea câte o potârniche sau un pitpalac de junglă, înfipte într-un băț și cărate astfel pe umăr
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2297_a_3622]
-
Foarte ciudat. De unde apăruse brânza aia? Întrebă perceptorul districtual plin dintr-o dată de interesîși dorea să se poată opri să întrebe ce sens aveau toate lucrurile pe care spuneau. N-ai să vezi brânză... În timp ce-i aștepta să sosească, Vermaji gustă din paharul cu suc de ceapă pe care-l găsise pe biroul din fața sa, crezând, la prima vedere, că era suc de lămâie. Luă o înghițitură și alergă imediat la fereastră s-o scuipe. Goli restul paharului în pământul uscat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2297_a_3622]
-
la tânăra servitoare care-i umplea un pahar cu cocktail care conținea bucăți dintr-o materie asemănătoare cu peștele. Așteptă ca și Yanar să fie servit de una din slujnicele mai în vârstă și schimbă cele două pahare prin similarizare. Gustă. Era pește, foarte condimentat. După prima reacție, delicios. Mâncă tot, după care puse furculița jos și o privi pe Leej. - Ce se întâmplă în spiritul dumitale, când prevezi? Femeia răspunse, gravă: - Este ceva automat. - Vrei să spui că nu urmați
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85123_a_85910]
-
-A, prăpastia între interpretare și eveniment nu a fost nicio-dată umplută. Aștepta; erau luate paharele goale și în locul lor erau așezate farfurii cu carne brun-roșie, trei feluri de legume și un sos limpede cu nuanțe verzui. Făcu schimbul cu Yanar, gustă legumele și-și tăie o bucată de carne. Apoi zise: - Încearcă să-mi explici. Ea închise ochii. - Eu m-am reprezentat dintotdeauna plutind pe curentul timpului. Este o protecție. Îmi vin în minte niște amintiri, numai că nu sunt amintiri
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85123_a_85910]