8,226 matches
-
și salam Torpedo. Mai are și chec și cornulețe. Costumul tău este maro În carouri și dansezi toată noaptea twist, cha-cha și rock. Tango dansezi o singură dată cu o fată Marilena, care joacă handbal la școala sportivă nr. 2. Miroase a cauciuc de teneși și a piele de minge. E frumos la chef, ești fericit că ai pantofi cu cioc și cravată cu elastic și spre dimineață Îți vine chef de plecat În lume. Pleci cu prietenul și colegul tău
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
În cabinetul medical și se termină după ce bolnavii se culcă, undeva Într-un salon liber din capătul pavilionului. Aici, În timpul meditației la psihologie, poți să fumezi. De asemenea, mănânci compot de pere și biscuiți. Singurul inconvenient este că sora șefă miroase a transpirație, are păr pe picioare și, pe deasupra, nu vrea să-și scoată niciodată sutienul. Astăzi, după o lungă discuție, În sfârșit și l-a scos, pentru că În timpul meditațiilor, așa, tam-nisam, i-ai vorbit despre importanța nudului În pictură. Tratamentul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
ale unui genialoid cinematografic, care vă bagă cu pâlnia În cap funcția dramaturgică a travelingului, adică a liftului din filmul Duminică la ora șase de Lucian Pintilie, genialoid, care, din când În când, mai aduce și niște epave de la Buftea, mirosind tot timpul a alcool și mințindu-vă În fel și chip, băgându-vă În cap că cinematorismul este aproape cinema, dar fără să vă dea un centimetru de peliculă. Filmări cu aparatul gol și Înregistrări de sunet cu magnetofoane goale
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
dărâmături, e prăpăd și urgie În noaptea asta de 4 martie. Oamenii umblă distruși pe străzi, dorm sub cerul liber, teama le intră În oase și o negură a disperării se lasă peste tine, o negură amestecată cu praf și mirosind a hoit, a moarte. Îți mor prieteni, cunoștințe, oameni pe care i-ai iubit, mori și tu puțin odată cu ei. Zile Întregi aștepți la blocul Continental, lângă Biserica Rusă, să se aprindă luminița speranței. Seară friguroasă de martie. Obosit, În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
alergând la fereastră pentru o gură de aer, moare fumând, moare În alcool, moare fără prieteni, deși e Îndoielnic să fi avut vreodată un prieten adevărat. Stă cuminte și mort În casă câteva zile, un week-end Întreg, Între crizantemele galbene, mirosind a mort, cloroform și Mărășești. „Unde-s anii, caii tineri!” când mirosea a lavandă fină, a țigări Victoria și Îl țineai de mână? Un tip slinos și știrb Îi poartă crucea la Înmormântare, „eu am fost prieten cu tatăl dumneavoastră
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
alcool, moare fără prieteni, deși e Îndoielnic să fi avut vreodată un prieten adevărat. Stă cuminte și mort În casă câteva zile, un week-end Întreg, Între crizantemele galbene, mirosind a mort, cloroform și Mărășești. „Unde-s anii, caii tineri!” când mirosea a lavandă fină, a țigări Victoria și Îl țineai de mână? Un tip slinos și știrb Îi poartă crucea la Înmormântare, „eu am fost prieten cu tatăl dumneavoastră, prieteni adevărați”, așa spune, și când vrei să-i dai o lingură
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
și pe care, iarna, văzându-le, ar fi lăsat impresia că pământul a fost părăsit dintr-o dată de oameni, ca și cum nu ar fi fost vară niciodată. Orizontul se segmenta fulgerător, stroboscopic, prin geamurile vagoanelor de lux, tapițate cu pluș albastru, mirosind a tutunuri fine și a colonii rare. În urma lor rămânea linia pustie, ducându-se spre un punct neștiut și mirosul acru, de gudron, al traverselor. Diminețile În hotel erau monotone, aceeași cafea, aceeași țigară, același duș rece, muzica molcomă a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
mai rămas? Iubirea e chiar singurul lucru. Să iubești o femeie. Reapere În viața ta Gaetana. Zi de zi, seară de seară, lună de lună un buchet de flori În fiecare zi, În fiecare seară, de la ghioceii cruzi și violetele mirosind a pământ și a seră, până la floarea miresei și trandafirii de sfârșit de iunie. Plutind peste zăpezi, peste iarba parcurilor, peste asfaltul trotuarelor, zi de zi cu Gaetana, iubind nemărturisit, până la sfâșiere, și ochii negri ai Gaetanei, strălucind râsul ei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
anii de facultate... ochii tăi privind beizadelele uteciste jucând tenis În Herăstrău sau Înotând aiuristic și beți prin lacul Snagov. Ghiftuiți și fără nici un fel de necazuri, plecând În vacanță sau sosind cu piepturile bombate din străinătate... pachetele de cafea mirosind a naftalină și săpun, Kent-uri mucegăite după ce s-au plimbat prin toate șifonierele țării și prin toate cabinetele medicale. Îți iei rația. Ulei și zahăr. Îți vine să râzi când treci strada. „Anușka a vărsat deja uleiul”, treci grăbit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
imaginea părului ei și zâmbetul lui Mark. Am pornit calculatorul pentru că în alte aparate nu aveam încredere. La televizor ar fi dat filme de dragoste, la radio ar fi pus cântecul nostru și chiar și cuptorul cu microunde ar fi mirosit a ultimele floricele făcute de mine și Mark. Dintr-odată m-a luat cu călduri și transpirații. Am deschis geamul degeaba. Tot ce am obținut a fost să las să intre mirosurile acelea râncede care rămân în atmosferă într-o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1939_a_3264]
-
ale Londrei, ar fi partenerul perfect pentru un taximetrist. S-ar putea testa unul pe celălalt găsind cea mai scurtă rută de la The Angel, Islington până la Theatre Royal, Drury Lane. — O, noi nu ne-am gândit, am mormăit eu. Ceva miroase foarte bine, spuse Ed frecându-și mâinile încântat. Lynn se uită cu suspiciune de la el la mine. Păi, e gata mâncarea. Eu o să plec acum. Nu mă aștepta. Ed luă cuvântul dintr-odată. — Dar de ce nu rămâneți? Lynn păru surprinsă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1939_a_3264]
-
de tutun uscat care-i atârna în franjuri pe umeri. —Cafea? mă întrebă ea fără să mă privească. Am urmat-o în bucătăria care nu arăta deloc așa cum o știam. De câte ori veneam la ei la cină, casa arăta impecabil. Totul mirosea a flori deși, acum că mă gândesc, s-ar putea să fi fost doar odorizant de cameră. Lumânări străluceau peste tot, iar luminile erau aprinse doar dacă contribuiau la atmosferă sau puneau în evidență un tablou scump sau o fotografie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1939_a_3264]
-
puțin îți pasă de felul cum arăți sau ca și cum nu-ți permiți financiar să-ți pese. Dar vom schimba asta. Am urcat cu scara rulantă până la primul etaj și am trecut repede de zeci de rafturi încărcate cu haine care miroseau scump și nu mi se potriveau deloc. Mda, nimic pentru mine, am zis eu. Hai, să mergem în altă parte. Maria pufni pierzându-și răbdarea. —Unde? La magazinul cu articole pentru camping? Vino după mine. Ne-am oprit în fața unui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1939_a_3264]
-
mă închin; știu, am să plec din lume Mai devreme sau mai tîrziu. Nu știu cît voi mai fi viu. S-a uscat floarea de trandafir, Nu mai scapără scîntei ochii mei, Nu mai simt parfumul de tei, Peste tot miroase a cimitir, Voi odihni obosit pe ale sale alei. Îmi văd mormîntul cum se deschide, Doamne, dă-mi curaj să merg spre el pe picioare, Fă să mă cufund în lumini strălucitoare, lichide, Ape ale oceanului vieții veșnice, cel mai
CÂNTAREA MEA by NICOLAE ANGHELESCU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/517_a_856]
-
altfel, am spus-o eu pe un ton sarcastic. M-a trecut un fior. O disprețuiam pe Mo. Liz și Judy erau exagerat de serioase, prinse în propriile intrigi și se complăceau în vorbărie cu tentă psihologică, dar nici una nu mirosea a parfum de paciuli și nici nu zornăiau întruna, acompaniate de clinchetul clopoțeilor cusuți de hainele lor. Mo le avea pe amândouă. —Și oricum, Sam, se auzi Ajay, tu nu trăiești practic acolo, știi? Prin urmare acesta era consensul la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1980_a_3305]
-
fusese făcut un grătar. Din considerente de continuitate estetică, motivul de cutii de bere din bucătărie a fost cărat afară și înfrumusețat, pentru a spori efectul, cu o garnitură de bucăți mototolite de folie de aluminiu și mucuri de țigară. Mirosea puternic a petrol și pe jos erau împrăștiați saci de cărbune. Cei de la revista Casa și grădina probabil că dădeau telefoane, implorând pe cineva să vină să fotografieze. Oricum, grădina era mare și, probabil, dacă aș fi mers până la zidul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1980_a_3305]
-
vânzătoare, acoperită de o coajă de machiaj ca o gheișă, să mă stropească un pic cu Montana și acum parcă îi vedeam aura albastru-închis în jurul meu. Nu puteam să mai aștept; ar trece ore până să se ducă. Cel puțin mirosea scump. Făcându-mi curaj, am împins ușile grele de sticlă. înăuntrul galeriei era răcoare și puțină umezeală. Un val de liniște zăcea în aer. Avea același efect asupra mea precum școala; mă făcea să vreau să mă zbengui și să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1980_a_3305]
-
dintr-odată i-a venit să spună că ar fi mai mult decât bucuros să se mute. Tom s-a așezat jos, întinzându-se atât de aproape de mine încât aproape că îmi atingea fața. Respirația lui, caldă, dar nu neplăcută, mirosea a whisky, Guinness și țigări. Tocmai mi-am adus aminte, a spus fără să mai fie nevoie. E vorba de Judy. Vrea să vorbească cu tine. —De ce? Abia dacă ne cunoaștem. Voia să vorbiți despre Lee. —Lee? —Și Claire. —Lee
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1980_a_3305]
-
era încheiată. Nu era genul lui. — Ce s-a întâmplat, am spus bosumflată, nu te mai atrag? Dar a adormit repede la loc și nu a auzit nimic. Bineînțeles că Judy era trezită, îmbrăcată și făcuse și ceaiul. Camera ei mirosea a bețișoare parfumate, iar pe pereți erau agățate în pioneze bucăți de materiale și eșarfe. Podeaua era din lemn plin de așchii, acoperit pe alocuri de covorașe în dungi împletite, portocalii și galbene. Pe o ladă veche din lemn era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1980_a_3305]
-
pline până la refuz de cărți, majoritatea, din câte am reușit să citesc, teorie economică; pe măsuța de cafea erau ultimele numere din Spectator și The Economist. Canapeaua și fotoliul aveau huse pe ele. Nu mai văzusem de mult așa ceva. Camera mirosea a mucegai și a mâncare la pachet, ca o cameră de cămin. — Știi de ce mă aflu aici, nu, Walter? Walter avea o frunte lată și o bărbie rotundă și mică. Părul era pieptănat pe spate, lins ca de obicei. Asemănarea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1980_a_3305]
-
în lemnul porții, fără să-l biruie. Urletul de afară nu contenea. Ultima zi a lui februarie 1655 era umedă și rece. Peste orașul înspăimântat, se pornea lapovița păcătoasă care pătrundea în oase mai tare decât viscolul miezului de iarnă. Miros greu de fum venea de nu se știe unde. Din cerdacul înalt al casei cu ziduri puternice, boier Papa Brân-coveanul, un tânăr cu fire aprinsă, dădea porunci: Scoateți caii din grajduri! Să fie înșeuați toți, mai puțin cei de caleașcă
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
Brâncoveanul, tatăl ucisului a ridicat o cruce mare de lemn. 1674 Sta la masă cu bărbații, fără să mănânce, pentru prima oară și probabil pentru ultima. Se va pierde și ea ca celelalte femei ale casei între bucătărie și odăile mirosind a lapte fermentat și a urină de copil. Duminica se va duce la biserică îmbrăcată elegant, reclamă vie a bunului mers al afacerilor familiei Marincioglu. Femeile vor întoarce capul după ea și fără să-și miște buzele își vor exprima
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
era sigur că ochii lui sunt reci. O milă cumplită îl cuprinse. Îi era milă de ea, de el, de Nicos mirele, de Sofula nu. Sofula învinsese. Și-o amintea venind spre el seara, șchiopătând, în brațe cu Gheorghios care mirosea a lapte și cumva a pui. O să i dea basmaua jos și-o să-i despletească părul ca să-l sărute șuviță cu șuviță. Ce diavol l-a stăpânit până acum? Îi venea să cadă în genunchi, să mulțumească Domnului că scăpase
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
Sfântul Dumitru, mare târg, și mustul s-a înăsprit, iar pe la unii hangii tulburelul a prins chiar a se limpezi. Cât ținea ziua, sacagiii cărau apă și strigătul lor era ca o melodie pe ritmul ciocanelor bătând pene la butii. Mirosea a fum iute de frunze și a pastramă de oaie prăjită la proțap. Orașul, spre curțile domnești, își făcuse obiceiurile lui care nu țineau de aspritul mustului și de limpezitul tulburelului... Încă din vremea lui Matei Vodă toată negustorimea aleasă
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
între două înghițituri de cafea, iar Stăncuța, acum jupâneasă măritată, nu putea să nu-și aducă aminte cum îi pregăteau zestrea ei tot aci, cu meșteri, cu țigănci scărmănând lână, acum doi ani când s-a măritat. Atunci era toamnă, mirosea a frunză și a fum iute. Tot așa, pe lavițe se aeriseau dulamele de serasir și de canavăț, rochiile de atlas de Veneția și de belacoasă. Tot așa, doar că ea atunci broda liniștită la fața de masă din pânză
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]