5,486 matches
-
valoare simbolică: dăruiește crăiesei inelul și lădița, cerând drept răsplată încuviințarea de a-i săruta mâna și, apoi, gura. Zânele observă o schimbare; se organizează o petrecere la care nu se prepară nimic, deoarece toate proveneau din darurile lădiței. Când poruncește zânelor să cânte, servitoarea scoate orologiul și-l pune pe măsuță. Zânele rămân uimite de cântarea ceasului. Atunci, "fata" îi cere drept plată să doarmă împreună în același pat. În momentul în care a devenit nevastă, palatul zânelor a pierit
?ACCEP?IILE VIE?II by Br?ndu?a ? Georgiana Popa () [Corola-publishinghouse/Science/83168_a_84493]
-
Crăciunul, Anul Nou) sau echinocțiale (Lăsatul Secului, Sânt Andrei). În Basmul cu Fata din Dafin [Teodorescu], feciorul de împărat pornește la vânătoare, pentru a prinde vânatul de nuntă, după legea domnilor ș-a-mpăraților. Eroul, ajuns într-o pajiște minunată, poruncește bucătarului să-i pregătească masa, iar el pleacă cu slujitorii la vânat. În mijlocul pădurii, rotindu-se după soare, se află niște case mari, de sticlă, împresurate de dafini (laurul se asociază cu simbolismul nemuririi), în care locuiesc trei zâne cu
?ACCEP?IILE VIE?II by Br?ndu?a ? Georgiana Popa () [Corola-publishinghouse/Science/83168_a_84493]
-
celor de la orașe". Se conturează aici un adevărat cod comportamental: "că mai bine e așa: el să-i feciorilor mai înstăriți. Alegerea propriu-zisă a partenerei decurge astfel: eroul merge la biserică, la horă, se consultă cu babele și uncheșii, apoi poruncește începerea jocului. "Ai fi zis că flăcăii erau călușari și fetele niște veverițe." Limbajul utilizat aparține sferei semantice vânătorești. Feciorul de-mpărat o ochise pe fata văduvei ca șoimul și, făcând semn pârcălabului, "îi intrase la inimă și pace! c-
?ACCEP?IILE VIE?II by Br?ndu?a ? Georgiana Popa () [Corola-publishinghouse/Science/83168_a_84493]
-
nuntă. Flăcăul cere drept simbrie, trei pungi de galbeni și mâncare. Acceptând târgul, rostește, așa cum l-a învățat Soarele: "hop, hop, unde mă gândesc, acolo să mă găsesc!" Ajunge în casa Soarelui. Aici, Păsărilă întârzie dimineața (împăratul păsărilor, care le poruncea să meargă doar la cei bogați să le mănânce pâinea) cu mâncarea, iar eroul se răzbună pe el că a lăsat vrăbiile să-i mănânce grâul cu spicele de aur. La vremea prânzului, oprindu-se într-o altă grădină de
?ACCEP?IILE VIE?II by Br?ndu?a ? Georgiana Popa () [Corola-publishinghouse/Science/83168_a_84493]
-
și îl îngrijea". Bolnavul, în cele din urmă, moare și candidatul aude familia jelindu-l. Stânca începe să se crape. "Un om a apărut din despicătură: era înalt și zvelt și avea o pană de vultur în mână. El îi poruncește să-și facă rost de cutare și cutare pene și îl învață cum să vindece. Când, dimineața, candidatul se trezește, nu zărește pe nimeni alături""29. Practic, episodul inițierii în arta vindecării mai sus menționat poate fi judecat și ca
by Cristina Gavriluţă [Corola-publishinghouse/Science/1065_a_2573]
-
iar călușarii încep să sară și, la un loc știut al cântecului îl calcă, unul după altul, pe cel lungit la pământ începând de la cap și până la călcâie la urmă îi mormâie la urechi ceva vorbe alcătuite într-adins și poruncesc boalei să slăbească”. (8) Trebuie să facem precizarea că, în pragul secolului al XVII lea, în Moldova, existau doar două bolnițe - spital: una la Mănăstirea Dragomirna și alta laică la Suceava, ambele ctitorite în anul 1619 de Mitropolitul Anastase Crimca
DE LA SPITALUL LUI DRAGHICI by MIHAI CIOBANU, VALERIU LUPU, NICOLAE BARLADEANU () [Corola-publishinghouse/Science/790_a_1489]
-
conduită. Sesizând valoarea educativă deosebită a exemplului părinților, cunoscutul pedagog sovietic A.S. Makarenko arată cât de largă este sfera de influențare a conduitei de către părinți: „Să nu credeți că educați copilul numai atunci când vorbiți cu el, când povățuiți sau îi porunciți. Îl educați în fiecare moment al vieții voastre,chiar și atunci când nu sunteți acasă. Felul cum vă îmbrăcați, cum vorbiți cu alți oameni și despre alți oameni, cum vă bucurați sau vă întristați, cum vă purtați cu prietenii și cu
Rezolvarea conflictelor dintre şcolarii mici by MARIA COVĂSNEANU () [Corola-publishinghouse/Science/91762_a_93523]
-
de împărat (PERSONAJUL CĂUTAT) și ale tatălui ei: impunerea încercărilor grele, însemnarea, demascarea, recunoașterea, pedepsirea celui de-al doilea răufăcător, căsătoria (fata de împărat și tatăl ei nu sînt ușor de delimitat în raport cu funcțiile; de obicei, tatăl este cel care poruncește încercări grele EROULUI și tot el este cel care îl pedepsește pe FALSUL EROU, fata de împărat fiind aceea care se căsătorește cu eroul); (5) sfera acțiunilor TRIMIȚĂTORULUI: momentul de legătură; (6) sfera acțiunilor eroului: plecarea, reacția la cererile donatorului
Dicţionar de naratologie by Gerald Prince [Corola-publishinghouse/Science/1400_a_2642]
-
sunt reticente cu privire la acest subiect, făcându-l pe cititor să creadă că acolo se celebra doar cultul lui Yhwh. Doar secțiunea dedicată reformei regelui Iosia (2Reg 22-23) ne oferă câteva informații de factură foarte diferită. Textul afirmă: Regele le-a poruncit marelui preot Hilchia, preoților de rangul al doilea și păzitorilor intrării să scoată din templul Domnului toate obiectele făcute pentru ba’al și pentru ‘ăšerăh și pentru toată oștirea cerurilor ca să fie arse în afara Ierusalimului, în câmpia Cedron, și să
Israel în timpurile biblice : instituții, sărbători, ceremonii, ritualuri by Alberto Soggin () [Corola-publishinghouse/Science/100992_a_102284]
-
care n-ar fi fost așa, atunci împotriva cui se îndrepta predica profetică? 9.5. Sacrificiile În Am 5,25 și Ier 7,22 se găsește afirmația paradoxală că în pustiu, în timpul exodului din Egipt, Yhwh nu i-ar fi poruncit lui Israel să-i ofere sacrificii. Am văzut totuși că acest punct de vedere este o reconstituire tardivă a timpului originilor și de aceea trebuie interpretat cu precauție: probabil, profetul (sau mai degrabă redactorul Dtr) dorea să combată sacrificiul înțeles
Israel în timpurile biblice : instituții, sărbători, ceremonii, ritualuri by Alberto Soggin () [Corola-publishinghouse/Science/100992_a_102284]
-
regalității sfinte pentru tot Israelul pentru totdeauna, între toate celelalte popoare”. Din ultima frază provine titlul de šabbăt hammalkăh, „regina sabatului” (în ebraică termenul este feminin), și astăzi în uz în ritualul domestic. Respectarea sâmbetei valorează cât împlinirea tuturor celor-lalte porunci împreună (Talmud Jer., Ber. 3c, 14 ș.u.). Deci, nu trebuie să ne mire reacția evreilor pioși atunci când, în prima jumătate a secolului al II-lea î.C., Antioh IV Epifanul a interzis celebrarea solemnității (1Mac 1,39 ș.u
Israel în timpurile biblice : instituții, sărbători, ceremonii, ritualuri by Alberto Soggin () [Corola-publishinghouse/Science/100992_a_102284]
-
chiar începe o revoltă (cf. 14.1.d). În perioada Macabeilor acest lucru era de neconceput, fiind răspândit principiul de a ridica „un gard în jurul Torei” (Mișna, Abot I,1), adică să se facă mereu ceva în plus decât este poruncit, pentru a evita să se facă ceva mai puțin. Mișna, Šabb VII,1 ș.u. enumeră minuțios toate acțiunile interzise. E vorba de chestiuni care apar mereu și în discuțiile neotestamentare asupra acestui argument: cf. Mat 12,5; Mc 3
Israel în timpurile biblice : instituții, sărbători, ceremonii, ritualuri by Alberto Soggin () [Corola-publishinghouse/Science/100992_a_102284]
-
Textul continuă: „Și toate zilele stabilite formează 52 de săptămâni, și toate [săptămânile] formează un an complet. Așa a fost stabilit și săpat pe tablele cerului și nu există trecere de la al treilea și primul an [?semnificație nesigură]. Și tu poruncește fiilor lui Israel că observe anii după acest calcul: 354 de zile formează un an întreg”. b) Una dintre consecințele practice ale acestui mod de calcul este că sărbătorile cad mereu în aceeași zi a săptămânii, spre exemplu, miercuri, vineri
Israel în timpurile biblice : instituții, sărbători, ceremonii, ritualuri by Alberto Soggin () [Corola-publishinghouse/Science/100992_a_102284]
-
sau violentă. În ebraism nu se admite vânătoarea în scop alimentar. Aceste norme sunt cunoscute și Noului Testament: apostolului Petru (Fap 10,9 ș.u.) îi apare într-o viziune o pânză mare plină de animale impure și i se poruncește să mănânce: la obiecțiile sale, i se răspunde că au fost abolite normele tradiționale cu privire la puritate („Ceea ce Dumnezeu a curățat să nu numești «impur»”, vv.13-15). În Fap 15 e prezentat un rezumat al unei reuniuni a apostolilor la Ierusalim
Israel în timpurile biblice : instituții, sărbători, ceremonii, ritualuri by Alberto Soggin () [Corola-publishinghouse/Science/100992_a_102284]
-
să belească pe viu tot neamul omenesc: ,, Să fie un om plin de rîvnă pînă la uitarea de sine, mereu pregătit pentru ziua răzbunării lui Iah-we. Să îndeplinească dorința lui Iahweh în orice treabă și în orice cale, așa cum a poruncit el... El va socoti veșnică hotărîrea lui Iahweh.” Și continuă cu coloana X: ,, Cît timp voi viețui, întipări-se-va porunca lui pre limba mea... La plecarea se-rii și a dimineții rosti-voi poruncile sale... La începutul groazei și al
ADEV?RURI ASCUNSE by CONSTANTIN OLARIU [Corola-publishinghouse/Science/83086_a_84411]
-
kitienilor și a întregului neam omenesc. Conducătorii frăției Noului Legămînt au fost Ioșua/Ioan, Iacov și Chifa/Petru, care aveau un consiliu format din 12 supraveghetori/apostoli, printre care și Saul. După unele informații, Marele Rabin Anania sau Hannan, a poruncit în anul 57 ca Iacov să fie lapidat pentru că hulea religia lui Moșe, iar Chifa/Petru și Saul au fost arestați de același rabin care dorea să-i ucidă pentru instigările lor la revoltă, dar au reușit să scape, ajungîndu-i
ADEV?RURI ASCUNSE by CONSTANTIN OLARIU [Corola-publishinghouse/Science/83086_a_84411]
-
învierii”. În altă parte a scrierii, el ne spune chiar ,,făptașul impietății” adusă cultu-lui iudeo-satanist atît de drag întunecatului vedenist: ,,Diavolul este cel care îi în-deamnă pe eretici să imite ritualurile noastre sfinte în timpul venerării zeilor lor falși. El le poruncește să însemne cu o cruce frunțile soldaților lui Mithra.” Ei o spun explicit că diavolul sau Satana pentru tot mîlul iudeo-criminal era Mitra sau Sarmis, adică ariminismul sau creștinismul arimin care ajunsese în anul 182 cult al împăraților romani, fiind
ADEV?RURI ASCUNSE by CONSTANTIN OLARIU [Corola-publishinghouse/Science/83086_a_84411]
-
să îl detroneze pe tiranul din Elea, Nearchos. Pentru a sprijini această cauză, făcea contrabandă cu arme. Din nefericire pentru Zenon, Nearchos a aflat despre complot și Zenon a fost arestat. Sperând să descopere cine erau ceilalți conspiratori, Nearchos a poruncit ca Zenon să fie torturat. Dar Zenon s-a grăbit să-i implore pe călăi să înceteze și a promis că își va da în vileag colegii. Când Nearchos s-a apropiat de el, Zenon a insistat ca tiranul să
Zero-biografia unei idei periculoase by Charles Seife () [Corola-publishinghouse/Science/1320_a_2892]
-
oraș, dar Arhimede a rămas surd la panica din jurul lui. Stătea așezat pe pământ și desena cercuri pe nisip, încercând să dovedească o teoremă. Un soldat roman l-a văzut pe bătrânul zdrențăros de 75 de ani și i-a poruncit să-l urmeze. Arhimede a refuzat, deoarece nu-și terminase încă demonstrația matematică. Soldatul înfuriat l-a înjunghiat și astfel a pierit cea mai luminată minte a lumii antice, măcelărită fără motiv de romani. Uciderea lui Arhimede a fost una
Zero-biografia unei idei periculoase by Charles Seife () [Corola-publishinghouse/Science/1320_a_2892]
-
resimțite ca atare atît de contemporani cît și de urmași. NOMEN EST OMEN! O permanentă fascinație a onomasticii străbate atît viața cît și opera lui Ion Luca și a lui Mateiu, ambii situîndu-se într-o perpetuă postură adamică care le poruncește să ia în stăpînire lumea prin denumirea elementelor ei constitutive nimic neputînd exista fără o nominalizare ce presupune un contract de apropiere care va permite o acțiune de manipulare prin instituirea unui raport similar celui dintre creator și creatură, redemptor
[Corola-publishinghouse/Science/1499_a_2797]
-
la cea soborniceasca biserică pecetluită, cântând: «Sfinte Dumnezeule, Sfinte Tare, Sfinte fără de moarte, miluiește-ne pe noi». Apoi, stând înaintea ușii bisericii, a zis către popor: Ridicați mâinile voastre și strigați cu dinadinsul: «Doamne miluiește». Și aceasta făcându-se, a poruncit Sfântul ca să se facă tăcere și, apropiindu-se de ușă, a însemnat-o cu semnul crucii de trei ori și a zis: «Bine este cuvântat Dumnezeul creștinilor, totdeauna, acum și pururea și în vecii vecilor». Și, glăsuind tot poporul: «Amin
Adversus haereses. Filosofie creştină şi dialog cultural (III) by Liviu Petcu () [Corola-publishinghouse/Science/178_a_154]
-
subiectul inteligibil, corespunzător legii morale pure care, pură fiind, nu ar avea de-a face cu nici un fel de conținut "subiectiv", caz în care nu ar mai lua forma unui imperativ categoric, pentru că ea nu ar mai avea cui să poruncească -, ci și subiectul empiric, încărcat cu fel de fel de porniri subiective (înclinațiile), și pentru că "procesul" conștiinței, socotit ca necesar, de vreme ce subiectul empiric impurifică legea morală, nu poate avea loc fără intervenția unei conștiințe morale absolute, Kant susține că principiul
Filosofia umanului: personalism energetic şi antropologie kantiană by Viorel Cernica [Corola-publishinghouse/Science/1444_a_2686]
-
viitorul omului ar fi nesigur, dacă nu imposibil. Oricum, geneza flosofului este închisă într-un orizont cultural: apariția lui își are temeiul în achiziții culturale în sens larg: curajul gândirii, promptitudinea asumării responsabilităților mari, exercițiul marii justiții, "arta de a porunci", "amploarea voinței" ș. a. la care au trudit numeroase generații. C. Rădulescu-Motru adaugă la geneza "vocației" sale cauze "naturale", extraculturale. Dar închiderea genezei filosofului în orizontul cultural are o anume motivație, la Nietzsche: în stadiul mijlociu al creației sale, viața omului
Filosofia umanului: personalism energetic şi antropologie kantiană by Viorel Cernica [Corola-publishinghouse/Science/1444_a_2686]
-
la legea lui Dumnezeu, nu ar fi decât "persoana primitivă", prin urmare, omul originar. Persoana nu este altceva decât forma de existență umană originară. Ea se păstrează pe sine ca atare în orizontul primei creații; este apoi neputincioasă în a "porunci" omului în orizontul celei de-a doua creații umane, a omului natural; își revine la statutul inițial odată cu recâștigarea legii divine, a justiției și binelui. Din perspectiva aceasta, acceptând și îndoielile formulate mai sus privind "realitatea" omului originar și a
Filosofia umanului: personalism energetic şi antropologie kantiană by Viorel Cernica [Corola-publishinghouse/Science/1444_a_2686]
-
au frământat omenirea în toată istoria sa, transformându-i astfel în cei mai mari sfinți care au existat pe pământ. Iată cum Hristos reușește să combată cupiditatea (lăcomia, viciul proprietății). Trimițându-și apostolii în lume doi câte doi le-a poruncit să nu i-a nimic în afară de toiag: nici traistă, nici pâine, nici bani la brâu pentru că: „Vrednic este lucrătorul de hrana sa’’. „În dar ați luat, în dar să dați’. „Vedeți și vă feriți de lăcomie, că nu întru a
Nicolae C. Paulescu între știința vieții și metafizica existenței by VALERIU LUPU () [Corola-publishinghouse/Science/91893_a_92858]