6,384 matches
-
În definitiv comunismul a fost foarte comod, sigur, ocrotitor și eliberator de povara libertății. Statul lua în brațe indivizii, bărbați și femei, de la naștere până la moarte, eventual punându-i în „creșa” numită întreprindere așa cum capii familiei luau în brațele lor protectoare femeile, punându-le de regulă în „creșa” numită bucătărie, tot de la naștere până la moarte. În schimbul protecției și unii și alții prestau servicii: roboteau, dădeau ascultare, admirau, înălțau ode ocrotitorului iubit, uneori mai cârcoteau între patru pereți la adresa părintelui simbolic. Feminismul
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2085_a_3410]
-
un liceu industrial al aceleiași întreprinderi, să se angajeze acolo la absolvire, să mergă în concediu prin sindicatul întreprinderii, să joace fotbal pe terenurile sportive ale acesteia, să mănânce la cantina locului. În două situații întreprinderea își lua mâna ei protectoare de deasupra „omului muncii”: după pensionare și când murea: nu existau, după știința mea, cimitire de întreprindere. Aceste practici de grijă și protecție sunt uneori invocate drept sprijin al statului pentru femei. Întreprinderea socialistă era locul de bază în care
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2085_a_3410]
-
2. Viziunea romantică despre cuplu este și ea răspunzătoare de ispitele casandrice. În adolescență ne căutăm modele de film, de roman. Rar ne uităm la cuplurile reale ca să ne creăm așteptări realiste. În ciuda tuturor evidențelor, de obicei femeile așteaptă soțul protector și împovărat de responsabilitate, măcar pentru starea financiară a familiei. Descoperă repede că nu le protejează nimeni și că dependența economică este adesea catastrofală. Acest fapt le retrage dreptul la decizie și la opinie. Multe mai descoperă că, în câțiva
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2085_a_3410]
-
mai lăuda una alteia despre calitățile amanților sau despre fidelitatea și grija soților? Cine le-ar mai pregăti bicarbonatul după o beție crâncenă? Își privi din nou partenerul. Da, frumușel bărbat și se mai și intimidează atunci când ea îi vorbește protector. Combinația de teamă, admirație și respect o flata teribil. Păcat că va îmbătrâni. El, nu ea. Ea doar își va spori prestanța și prestigiul. Asta o să-i dea acces la alți bărbați, mai proaspeți, cu musculatură suplă, fără burtă, cu
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2085_a_3410]
-
VIP-urile feminine sunt vedete: cântărețe, top-modele, sportive, prezentatoare, soții de politicieni în proporție egală cu politicienele; - Bărbații nu au relații politice cu femeile, nici ca alese, nici ca alegătoare. Ele apar însă uneori în clipuri de campanie zâmbind candidatului protector, pline de speranță; - Ziarelor le pasă puțin de sănătatea fizică și psihică, de educație, de administrația cotidiană, justiția de zi cu zi, căci nu sunt „scandaluri”. De aceea, profesiile feminizate sunt „nespectaculoase” și aproape invizibile public. Poate și de aceea
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2085_a_3410]
-
mai cel. N-ai chef de regulat cu mine, Ripley? (Ea ridică spre el o față inexpresivă.) Fii pe pace, domniță. Cu echipa mea de bătăuși o să te protejăm. Cu certificat de garanție. (Bătu cu palma servotunul montat în geamul protector de deasupra capului său, având grijă să nu atingă comanda tirului.) Tun cu particule, își caută singur ținta. Nu-i mișto? Uap! Am putea prăji o jumătate de oraș cu asta. Mai avem și rachete cribloare tactice, puști cu impulsuri
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85118_a_85905]
-
biserică și sinagogă; călătorii cu unchiul; Bacăul și Bacovia; cuferele mereu pregătite: primul spațiu al exilului; intrarea la liceu; „alegerea” între „uman” și „real”; „alegerea” forțată, prima injustiție resimțită; „antagonism instituțional”; „munca voluntară”; parcursul școlar; o mică utopie: cooperativa; unchiul protector; învățarea românei, uitarea ebraicii; schimbări în ștetl; lecturi și filme; filozofia; culturile „exotice”; acordeonist la nunți; cuferele: prima bibliotecă personală; lecții particulare de ebraică; refuzul iudaismului ortodox; Târgu-Neamț, Ierusalimul României; cum s-a sfârșit: comunismul, nu Holocaustul; un ștetl se
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2006_a_3331]
-
tata. Eu mă numesc în ebraică după numele bunicului meu dinspre partea tatei. Din punctul de vedere al bunicii, nimeni nu putea să mă atingă; în general, nici măcar să nu se vorbească frumos cu mine nu se putea. Era o protectoare absolută. Altminteri eram destul de singur: tata lucra, mama se ducea nu știu pe unde după treburi și eu mă jucam acolo, vorbind cu bunica. S.A.: Deci trăiai mai mult printre adulți. Viața ta printre copii era în esență viața de
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2006_a_3331]
-
Vocea îi era plină de îngrijorare, fără tonul de fluturaș de societate. Se aplecă spre ea repede, împiedicându-mă să o mai văd pe fată. —Biata de tine! Poți să te ridici? O ajută să stea în picioare, sprijinind-o protector cu o mână în jurul taliei, și o scoase din toaletă. Poate dacă ți-ai stropi pe față cu puțină apă... —Doamne ferește! Nu vreau să-mi distrug machiajul. Sunt bine, Suki, serios. Nu te mai agita fără rost. Ea e sora
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
aproape de cum l-a anunțat Joe. —Samantha, draga mea! a exclamat. Din fericire, era de-abia după-amiază și era încă treaz. Oricum, mătreața era tot acolo. Nu te-am mai văzut de mult! M-a îmbrățișat și m-a condus protector vizavi, către salonul de recepții. — Sper că nu vei fi foarte supărată când îți vei vedea opera distrusă în felul ăsta. Înțeleg sentimentele unui artist pentru opera lui - sau, desigur, în cazul acesta a ei, și chiar o ea fermecătoare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
înguste; mașinile erau blocate pe ambele părți ale străzii, strânse mai tare ca blugii pe fundul unui zidar. Era timpul să acționez. Liniștită, am hoinărit în josul străzii și am intrat în grădini. Copacii și tufișurile aveau un frunziș bogat și protector. Am ales o bancă așezată cu spatele către casă și m-am așezat. Aici era liniște, chiar dacă eram foarte aproape de strada principală; dacă cineva ar fi ieșit din apartamentele din spate aș fi auzit. Trecuseră încă zece minute și nimeni
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
apăsat, instinctiv, pe frînă. De după curbă, Îmi apăruse brusc, alunecînd la vale, spre mine, un băiețandru ghemuit pe patine cu rotile care imita din gură sirena unei mașini de poliție. În stînga, pietrele desprinse din povîrnișul abrupt formau un zid protector destul de Înalt, În-timp ce În dreapta, dincolo de un șanț și un parapet scund, plasat mai mult de formă, se deschidea un abis cu peretele aproape vertical. Am zărit chipul palid și crispat al băiatului și l-am văzut pe puști rostogolindu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2320_a_3645]
-
plimbam pe mijlocul străzii. M-am oprit... ca acționat de un resort aerian. Mi-am mutat greutatea de pe vîrful piciorului stîng pe călcîiul drept și apoi din nou pe stîngul... În stînga, pietrele desprinse din povîrnișul abrupt formau un zid protector destul de Înalt, În timp ce la dreapta, dincolo de un șanț și un parapet scund, plasat mai mult de formă, se deschidea un abis cu peretele aproape vertical. Puțin mai Încolo drumul se Înscria toto-o curbă mare spre stînga și ajungea imediat la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2320_a_3645]
-
pentru anotimpul respectiv... Ora 4.28 după ceasul meu... Se lăsa Întunericul ciudat de devreme... Strada era suficient de luminată ca să disting șănțulețele dispuse la zece centimetri, dar nu suficient pentru a se mai zări și umbrele. Mușchiul de pe zidul protector - făcut dintr-un material adecvat - mustind de umezeală, absorbea Întunericul mai repede, transformîndu-i Întreaga suprafață Într-o masă de umbră. O linie vagă, alterată de vreme, ce se afla În vîrful zidului Îmi bloca priveliștea pe diagonală; numai acolo se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2320_a_3645]
-
doar un colaj În imaginația mea, iar amintirea labirintului de la poalele stîncii doar o asociație obișnuită de idei ce iese prin hornul băii publice. Părea să-mi fie lesne să deduc, după mușchiul ușor murdar ce se extindea de la zidul protector și pînă la caldarîmul din beton, că aceea era partea nordică a dîmbului. De fapt, dacă presupuneam că această senzație de familiaritate nu era În realitate recunoaștere, ci mai degrabă o impresie falsă a unui lucru știut Îmbrăcat În hainele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2320_a_3645]
-
claxon, ciudat de comic. Urca dîmbul o camionetă Încărcată de legume, plină de urme de lovituri, lăsînd după ea un nor de fum alburiu. Era oare o iluzie optică? Am Încercat să mă feresc din calea ei luînd-o spre zidul protector și Într-o clipă se făcu nevăzută. Dar n-a fost singurul lucru care a dispărut... Și siluetele și Împrejurimile și-au Încetat complet existența. M-a cuprins o senzație insuportabilă de singurătate. Mă simțeam nenorocit și vrednic de milă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2320_a_3645]
-
care venisem. Panta abruptă era mai greu de coborît decît de urcat. Pavajul neted din beton nu-ți asigura stabilitate și șănțulețele antiderapante nu erau de nici un folos pietonilor. Trebuia să-mi mențin echilibrul prin Îndoirea și Întinderea picioarelor. Zidul protector, ce se mută acum În dreapta mea, devenea din ce În ce mai Înalt și jos, la poale, luminile fuseseră deja aprinse. Pe un stîlp prinseseră o plăcuță cu numele orașului: litere albe pe un fundal albastru. Aveam senzația că era numele la oare mă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2320_a_3645]
-
Nu, nu este nevoie! șopti aceasta, ținându-și batista la ochi. Iuli, mai spune tu domnului... Știi tot atât cât știu eu... - Da, mami! Stai liniștită, te rog! Întinde-te pe pat, o îndemnă ea apropiindu-se și, apucând-o protector de un braț, o ajută să se ridice. Se întoarse destul de repede din camera alăturată, vizibil alertată și răvășită. Ar fi dorit să nu se întâmple acel incident. Părea ușor rușinată. L-a întrebat pe Eugen dacă dorește un alt
TAINICELE CĂRĂRI ALE IUBIRII by Marian Malciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91752_a_92809]
-
a airbag-ului frontal, iar următoarele contacte dure cu stânci și copaci au declanșat și celelalte componente ale sistemului de protecție în caz de impact. Iustin era țintuit pe scaunul șoferului, prins de centura de siguranță și „îmbrățișat” de perne protectoare frontale și laterale. A simțit puternică durere în ceafă și un disconfort general apăsător ce-i provoca amețeală. Nu mai putea deschide ochii și avea senzația că pământul se cutremură și că un imens vârtej îl poartă năprasnic spre centrul
TAINICELE CĂRĂRI ALE IUBIRII by Marian Malciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91752_a_92809]
-
de tot felul. Își amintea că nu a putut bea nicio înghițitură de whiski ori de șampanie, iar cele câteva înghițituri de mâncare au fost forțate, cu noduri, la insistențele prietenului ei, Relu, care juca teatru ieftin în toate manifestările protectoare față de ea, spre deliciul celorlalți. A dorit de mai multe ori să plece și și-a exprimat intenția, dar Relu a schimbat vorba de fiecare dată sau îi promitea, amâna, invocând scuze credibile. Până la urmă, după ce fetele aproape se dezbrăcaseră
TAINICELE CĂRĂRI ALE IUBIRII by Marian Malciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91752_a_92809]
-
mea... am auzit-o și pe ea, dar puțin. Plângea mocnit și... m-a trimis în copilărie... M-am revăzut... Aveam vreo doitrei ani... Am crescut și... m-am revăzut și atunci... M-am văzut crescând sub ..., sub aripa ei... protectoare, povesti Iustin cu toată duioșia de care era în stare. Putem vorbi, așa..., ca între bărbați...? - Cu siguranță! Voi păstra secretul și voi încerca să vă înțeleg... Tainicele cărări ale iubirii - Vă cred... Mulțumesc! ... Aș sta puțin mai ridicat..., dacă
TAINICELE CĂRĂRI ALE IUBIRII by Marian Malciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91752_a_92809]
-
Dacia“ mai provocaseră și alte supărări. De exemplu, cum putem afla din monografia Mariei Platon (Dacia literară - destinul unei reviste, viața unei epoci literare, Junimea, 1974) relatând despre o școală de meșteșuguri, Kogălniceanu introducea și următoare șopârlă, aluzie la mama protectoare Rusia, spunând că „din ea“, adică de pe băncile școlii, „are să iasă o clasă numeroasă de industriași pământeni, carii să ne desrobească de șerbia față de străini“. De altfel, cum la noi publicațiile satirice lipseau, aluziile cele mai vânate de cenzori vizau
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2202_a_3527]
-
îl iubesc pe Domnul Iisus, sunt niște rugători minunați, plini de calități, care respectă poruncile lui Dumnezeu și trăiesc după voia Lui, dar nu pot accepta ceea ce ortodoxia propovăduiește, mai ales faptul că Maica Domnului ne poate fi călăuză și protectoare. Este timpul să propovăduim adevărul prin iubire, nu prin instigare la ură între noi. În timpurile acestea de durere trebuie să luptăm pentru a alunga răul din noi și din jur, dar singuri, fără ajutorul lui Dumnezeu, al sfinților și
Maica Domnului de la Giurgeni by Mihaela Manu () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1645_a_3101]
-
te miruiește, te binecuvintează. Ți-e frig, ți-e somn. S-a făcut patru dimineață, dar ești cel mai fericit om din lume. Te afli foarte aproape de poala lui Dumnezeu. Ai făcut un pas spre El și îi simți mâna protectoare pe creștet. La Giurgeni e ca în iarmarocul copilăriei. Plângi, te minunezi de corola de lumini a Sfântului Maslu, aduni nădejde pentru ziua de mâine și, mai ales, credința că rugăciunile ți-au fost ascultate și vei primi un răspuns
Maica Domnului de la Giurgeni by Mihaela Manu () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1645_a_3101]
-
Știe să își aducă uleiul care îi arde în candelă". Părintele Ciprian Iertați-mă părinte, pentru că a trebuit să scriu de ce se înmulțesc ochii în icoană. Ca să ne aducă astfel la Ea, să ne strângă pe toți în brațele ei protectoare, să ne salveze. Așa a vrut și vrea Maica Domnului! Îi mulțumim pentru toate! Ușa Sfântului Altar străjuită de Sfântul Arhanghel Mihail și de Maica Domnului care se deschide pentru cei ce vin la Giurgeni să găsească alinare. Drumul ce
Maica Domnului de la Giurgeni by Mihaela Manu () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1645_a_3101]