7,662 matches
-
final al unui proces de negociere cu mobilitate individuală este acela că se va forma un grup de exact 301 membri. Un grup cu mai mulți membri decât mimimul majorității câștigătoare ar fi nerațional din punct de vedere individual, căci recompensele ar trebui divizate între un număr nerațional de mare de membri câștigători. O coaliție formată dintr-un număr de grupuri separate de mărimi diferite, ar fi nerațional din punct de vedere individual, căci puterea de grup ar duce la recompense
[Corola-publishinghouse/Science/2240_a_3565]
-
recompensele ar trebui divizate între un număr nerațional de mare de membri câștigători. O coaliție formată dintr-un număr de grupuri separate de mărimi diferite, ar fi nerațional din punct de vedere individual, căci puterea de grup ar duce la recompense individuale diferite ca volum. Acest exemplu ne ajută să înțelegem intuitiv unele dintre cele mai populare ipoteze ale științelor sociale privind negocierile de n persoane cu sumă zero - în condițiile regulii majorității și a raționalității de nivel individual, tendința va
[Corola-publishinghouse/Science/2240_a_3565]
-
alia în mod rațional împotriva celui de-al treilea. Într-o situație cu 600 de jucători, 301 se vor alia în mod rațional împotriva a 299. Orice rezultat cu o coaliție mai mare decât cea minimă câștigătoare ar presupune împărțirea recompenselor între un număr prea mare de membri. Numai în anumite condiții, adică în jocurile repetitive sau pentru evitarea riscurilor mari, trebuie să ne așteptăm la un rezultat diferit. Problema, din nou, este că nu putem prevedea care coaliție minimă câștigătoare
[Corola-publishinghouse/Science/2240_a_3565]
-
altele și, din această cauză, nu vor fi selectate. De exemplu, jucătorul D din jocul de mai sus s-ar putea alia în mod ipotetic cu E și B. Jucătorul B s-ar putea alia cu A și E. Dacă recompensa ar fi doar distribuirea de bunuri oarecare, nu ar exista nici o dificultate. Dar, în acest caz, recompensa este selectarea unei amplasări pentru o preferință politică, ce are drept scop minimalizarea pierderilor de utilitate pentru jucători. Dacă o coaliție câștigătoare este
[Corola-publishinghouse/Science/2240_a_3565]
-
sus s-ar putea alia în mod ipotetic cu E și B. Jucătorul B s-ar putea alia cu A și E. Dacă recompensa ar fi doar distribuirea de bunuri oarecare, nu ar exista nici o dificultate. Dar, în acest caz, recompensa este selectarea unei amplasări pentru o preferință politică, ce are drept scop minimalizarea pierderilor de utilitate pentru jucători. Dacă o coaliție câștigătoare este extinsă mai mult decât este absolut necesar, există un cost potențial al politicii acesteia. D nu va
[Corola-publishinghouse/Science/2240_a_3565]
-
tit-for-tat („dinte pentru dinte”) și normele sociale acceptate. În cursurile precedente a fost examinată teoria alegerilor raționale. Am susținut atunci că valoarea acestei abordări depășește caracteristicile sale formale. Interesul nostru nu se limitează la aplicațiile practice care au matrice de recompense clar specificate și soluții de echilibru derivate. Dimpotrivă, valoarea științelor sociale constă mult mai adesea în realizarea unei imagini riguroase a situațiilor în care oamenii își dezvoltă strategiile și își exercită alegerile. Astfel de modele ne ajută să legăm scopurile
[Corola-publishinghouse/Science/2240_a_3565]
-
amândoi refuză cooperarea, merg amândoi la închisoare pentru mult timp. Totuși, amândoi întorc spatele acestei cooperări în mod rațional, iar rezultatul raționalizării lor individuale este un dezastru colectiv. În cursurile precedente am dat valori de utilitate specifice pentru matricea de recompense, în scopul unei ilustrări mai sugestive. Aici, voi prezenta jocul în forma sa mai esențializată, pentru a arăta că rezultatul este general. Tot ce avem de făcut este să ordonăm preferințele, de la 1 la 4, 1 fiind cea mai slabă
[Corola-publishinghouse/Science/2240_a_3565]
-
în scopul unei ilustrări mai sugestive. Aici, voi prezenta jocul în forma sa mai esențializată, pentru a arăta că rezultatul este general. Tot ce avem de făcut este să ordonăm preferințele, de la 1 la 4, 1 fiind cea mai slabă recompensă și 4 cea mai bună. Orice joc în acest format este o „Dilemă a prizonierului”, iar recompensa rațională va fi a doua în ordinea inversă a preferințelor, dar ar fi putut fi a doua în ordine descrescătoare - în cazul în
[Corola-publishinghouse/Science/2240_a_3565]
-
arăta că rezultatul este general. Tot ce avem de făcut este să ordonăm preferințele, de la 1 la 4, 1 fiind cea mai slabă recompensă și 4 cea mai bună. Orice joc în acest format este o „Dilemă a prizonierului”, iar recompensa rațională va fi a doua în ordinea inversă a preferințelor, dar ar fi putut fi a doua în ordine descrescătoare - în cazul în care jucătorii ar fi găsit soluția să coopereze, și nu să refuze. Cel de-al doilea joc
[Corola-publishinghouse/Science/2240_a_3565]
-
celălalt să se dea la o parte. Nu există nimic de câștigat dacă amândoi se dau la o parte, dar există o pierdere colectivă foarte mare dacă nu o face nici unul. Din nou, în prezentarea precedentă jocul avea valori de recompense specifice selectate spre a face ca rezultatul soluției să fie mai evident. Acum este prezentat în forma sa esențializată, folosindu-se doar o ierarhizare a preferințelor în ordine crescătoare a utilității de la 1 la 4. Cel de-al treilea joc
[Corola-publishinghouse/Science/2240_a_3565]
-
până acum. Acesta poartă numele de „Asigurarea”. Din nou, ambii jucători ar prefera cooperarea mutuală față de un refuz mutual. Totuși, nici unul dintre jucători nu își va schimba poziția de la refuz la cooperare de unul singur; fiecare are parte de o recompensă mai redusă de pe urma cooperării atunci când celălalt refuză cooperarea. Astfel, fiecare va coopera numai atunci când este convins că celălalt va coopera și el, dar fiecare va continua să refuze cooperarea dacă nu are o asigurare clară în prealabil. Ca și în
[Corola-publishinghouse/Science/2240_a_3565]
-
atunci când este convins că celălalt va coopera și el, dar fiecare va continua să refuze cooperarea dacă nu are o asigurare clară în prealabil. Ca și în cazul jocului precedent, ca să demonstrăm că jocul nu depinde de anumite valori de recompense, acesta este prezentat în forma sa esențializată, folosindu-se doar o ierarhizare a preferințelor jucătorilor în ordine crescătoare de la 1 la 4. Ar trebui să fie deja evident faptul că cele trei jocuri au o structură formală identică. În toate
[Corola-publishinghouse/Science/2240_a_3565]
-
în forma sa esențializată, folosindu-se doar o ierarhizare a preferințelor jucătorilor în ordine crescătoare de la 1 la 4. Ar trebui să fie deja evident faptul că cele trei jocuri au o structură formală identică. În toate, ambii jucători obțin recompense egale de pe urma cooperării și tot astfel de pe urma refuzului mutual; recompensa de pe urma cooperării mutuale este mai mare decât cea rezultată din refuz; recompensele jucătorilor diferă când unul dintre jucători cooperează și unul refuza; cel care cooperează atunci când celălalt refuză are o
[Corola-publishinghouse/Science/2240_a_3565]
-
preferințelor jucătorilor în ordine crescătoare de la 1 la 4. Ar trebui să fie deja evident faptul că cele trei jocuri au o structură formală identică. În toate, ambii jucători obțin recompense egale de pe urma cooperării și tot astfel de pe urma refuzului mutual; recompensa de pe urma cooperării mutuale este mai mare decât cea rezultată din refuz; recompensele jucătorilor diferă când unul dintre jucători cooperează și unul refuza; cel care cooperează atunci când celălalt refuză are o recompensă mai mică; în toate recompensa de pe urma cooperării când celălalt
[Corola-publishinghouse/Science/2240_a_3565]
-
fie deja evident faptul că cele trei jocuri au o structură formală identică. În toate, ambii jucători obțin recompense egale de pe urma cooperării și tot astfel de pe urma refuzului mutual; recompensa de pe urma cooperării mutuale este mai mare decât cea rezultată din refuz; recompensele jucătorilor diferă când unul dintre jucători cooperează și unul refuza; cel care cooperează atunci când celălalt refuză are o recompensă mai mică; în toate recompensa de pe urma cooperării când celălalt o refuză este inversă față de recompensa de pe urma refuzului când celălalt cooperează. În
[Corola-publishinghouse/Science/2240_a_3565]
-
egale de pe urma cooperării și tot astfel de pe urma refuzului mutual; recompensa de pe urma cooperării mutuale este mai mare decât cea rezultată din refuz; recompensele jucătorilor diferă când unul dintre jucători cooperează și unul refuza; cel care cooperează atunci când celălalt refuză are o recompensă mai mică; în toate recompensa de pe urma cooperării când celălalt o refuză este inversă față de recompensa de pe urma refuzului când celălalt cooperează. În termeni formali, logica structurii celor trei jocuri este: Diferențele dintre cele trei jocuri cu structuri identice este o simplă
[Corola-publishinghouse/Science/2240_a_3565]
-
astfel de pe urma refuzului mutual; recompensa de pe urma cooperării mutuale este mai mare decât cea rezultată din refuz; recompensele jucătorilor diferă când unul dintre jucători cooperează și unul refuza; cel care cooperează atunci când celălalt refuză are o recompensă mai mică; în toate recompensa de pe urma cooperării când celălalt o refuză este inversă față de recompensa de pe urma refuzului când celălalt cooperează. În termeni formali, logica structurii celor trei jocuri este: Diferențele dintre cele trei jocuri cu structuri identice este o simplă funcție a măsurării ordinale a
[Corola-publishinghouse/Science/2240_a_3565]
-
mare decât cea rezultată din refuz; recompensele jucătorilor diferă când unul dintre jucători cooperează și unul refuza; cel care cooperează atunci când celălalt refuză are o recompensă mai mică; în toate recompensa de pe urma cooperării când celălalt o refuză este inversă față de recompensa de pe urma refuzului când celălalt cooperează. În termeni formali, logica structurii celor trei jocuri este: Diferențele dintre cele trei jocuri cu structuri identice este o simplă funcție a măsurării ordinale a recompenselor. Cele patru valori (w, x, y, z) au poziții
[Corola-publishinghouse/Science/2240_a_3565]
-
de pe urma cooperării când celălalt o refuză este inversă față de recompensa de pe urma refuzului când celălalt cooperează. În termeni formali, logica structurii celor trei jocuri este: Diferențele dintre cele trei jocuri cu structuri identice este o simplă funcție a măsurării ordinale a recompenselor. Cele patru valori (w, x, y, z) au poziții ierarhice diferite în cele trei jocuri: „Dilema prizonierului”: y > x > w > z „Lașul” y > x > z > w „Asigurarea” x > w> y > z Acestea sunt suficiente pentru o prezentare tehnică. Interesul nostru
[Corola-publishinghouse/Science/2240_a_3565]
-
prea grea și poate nu am timp sau chef de a mă apuca singur. Împreună, dacă cooperăm, putem curăța curtea cu mai multă eficiență și cu rezultate mult mai bune, decât dacă am încerca separat. Implicit, nu pot obține o recompensă mulțumitoare de unul singur. Dată fiind munca necesară pentru obținerea bunului social dorit, stau chiar mai prost dacă încerc să-mi schimb poziția de la refuz la cooperare, în cazul în care vecinul continuă să refuze. Din fericire, vecinul meu are
[Corola-publishinghouse/Science/2240_a_3565]
-
dar există posibilitatea unei schimbări în comun. În „Lașul”, nu există posibilitatea cooperării și astfel orice îndepărtare de refuz se face doar prin concesii individuale. În „Dilema prizonierului”, totuși, nu pare a exista nici o soluție comună și nici una individuală. În ciuda recompensei inferioare, refuzul unanim este singurul joc rațional. II. Problemele acțiunii colective de n persoanetc "II. Problemele acțiunii colective de n persoane" Problemele ridicate de acțiunea colectivă apar cu regularitate în relațiile sociale și cele politice, uneori în versiunile lor de
[Corola-publishinghouse/Science/2240_a_3565]
-
să nu fie chiar așa de raționali. Acesta este unul din modurile în care societatea își obține bunurile colective pe care le apreciem cu toții. Iar din punctul de vedere al preferințelor mele personale, această situație îmi furnizează cea mai mare recompensă posibilă, căci pot să mă bucur de beneficiul colectiv, profitând și maximizându-mi astfel interesul personal. Totuși, și alți indivizi s-ar putea decide să acționeze rațional, caz în care beneficiile comune nu ar mai apărea. Aș considera acest rezultat groaznic
[Corola-publishinghouse/Science/2240_a_3565]
-
responsabili ai unei comunități pentru a-și construi și proteja o astfel de reputație. Se ivește însă din nou o problemă, anume de monitorizare și impunere. Este dificil să se controleze comportamentul responsabil și să se aloce, în mod eficient, recompense pe măsură. Mai mult, atât strategia recompenselor, cât și cea a pedepselor necesită prezența unui agent central, care să suporte costurile monitorizării celorlalți și a furnizării de stimulente potrivite. Este desigur o ironie a sorții, dar soluțiile externe ale problemei
[Corola-publishinghouse/Science/2240_a_3565]
-
construi și proteja o astfel de reputație. Se ivește însă din nou o problemă, anume de monitorizare și impunere. Este dificil să se controleze comportamentul responsabil și să se aloce, în mod eficient, recompense pe măsură. Mai mult, atât strategia recompenselor, cât și cea a pedepselor necesită prezența unui agent central, care să suporte costurile monitorizării celorlalți și a furnizării de stimulente potrivite. Este desigur o ironie a sorții, dar soluțiile externe ale problemei acțiunii colective nu fac decât să întoarcă
[Corola-publishinghouse/Science/2240_a_3565]
-
vizează jocurile individuale repetate, acelea jucate din nou și din nou de către aceiași jucători în condiții aproximativ identice. Într-un super-joc de tipul „Dilema prizonierului” de două persoane, de exemplu, jucătorii își vor da repede seama că obțin mereu o recompensă inferioară (w, w), în condițiile în care ar putea să se descurce mai bine (x, x). Aceasta ar trebui să ducă la încercarea de a evita un astfel de rezultat frustrant. Problema este că necooperarea rămâne alegerea rațională. Trebuie să
[Corola-publishinghouse/Science/2240_a_3565]