53,927 matches
-
ar fi putut provoca schimbarea. Pot fi multe motive pentru care performanțele unui angajat să scadă. Asigurați-vă că printre motivele respective nu se numără lipsa de supraveghere sau de resurse. 2. Purtați cu angajatul dumneavoastră o conversație sinceră. O Întâlnire poate Începe cu o afirmație: „Știu că ai talentul de a face mai bine...” sau cu o intervenție fermă de genul: „Mi-e clar că nu vrei să...”, În funcție de personalitatea individului și de nivelul de mediocritate cu care aveți de-
[Corola-publishinghouse/Science/1890_a_3215]
-
o afirmație: „Știu că ai talentul de a face mai bine...” sau cu o intervenție fermă de genul: „Mi-e clar că nu vrei să...”, În funcție de personalitatea individului și de nivelul de mediocritate cu care aveți de-a face. Dar Întâlnirea respectivă trebuie să expună problema cea mai importantă: faptul că angajatul are performanțe slabe. Nu Încercați să Îndulciți situația. 3. Determinați-l pe angajat să Înțeleagă cum vă face el să vă simțiți Ă pe dumneavoastră și pe ceilalți. Deși
[Corola-publishinghouse/Science/1890_a_3215]
-
de reușită.” Terrence Deal și Allan Kennedy, CorporateCultures: The Rites and Rituals of Corporate Life În timpul unei călătorii de afaceri către Everett, Washington, am calculat greșit durata drumului și m-am trezit că ajunsesem cu o oră mai devreme la Întâlnire. Deși nu mă Încântă ideea de a pierde vremea În anticamera unui client, aș fi avut cel puțin ocazia de a-mi revizui notițele din timpul călătoriei. Intrând În clădire și apropiindu-mă de recepție, am remarcat o vitrină care
[Corola-publishinghouse/Science/1890_a_3215]
-
zi a fost o ședință cu managerii tuturor departamentelor. În timpul ședinței, tuturor managerilor li s-au adresat Întrebări cu privire la Îndatoririle lor specifice. Multe dintre răspunsuri necesitau nu numai expertiză tehnică, dar și o oarecare abilitate de a vinde. După acea Întâlnire, vizitatorii noștri Împreună cu managerii departamentelor au organizat mai multe ședințe, mai restrânse. Mai târziu, când am primit Înștiințarea că fuseserăm selectați pentru a livra comanda, ni s-a spus că unul dintre principalii factori care au influențat decizia În favoarea noastră
[Corola-publishinghouse/Science/1890_a_3215]
-
să ai la Îndemână, În sertar, o trusă de prim ajutor?”. „E nemaipomenit”, a spus el, scriind cu viteză. M-am uitat la ceas și am observat că trecuse o oră. Peste 30 de minute trebuia să plec la o Întâlnire și aveam nevoie de timp să-mi pun treburile În ordine. „Uite”, i-am zis, „chiar trebuie să mă Întorc la treabă”. Omul s-a ridicat, mulțumindu-mi din inimă pentru timpul și ajutorul acordat. Ieșind din birou, mi-a
[Corola-publishinghouse/Science/1890_a_3215]
-
legate de comportamentul puțin recomandabil ale celor două Iulii), le adaugă și pe cele politice, asupra cărora se va reveni în cele ce urmează. Nardi 17, în schimb, admițând că motivul exilării lui Ovidiu trebuie căutat în complicitatea poetului la întâlnirile amoroase dintre Iulia minor și Decimus Silanus, mai presupune că Ovidiu a scris și niște versuri satirice ocazionale (carmen) pentru a-și distra prietenii: mai ales această din urmă carmen ar fi aprins furia lui Augustus. Prin urmare, vina lui
by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1026_a_2534]
-
explica cele două circumstanțe la care se referă poetul, nu e exclus, dar e mai puțin probabil ca Ovidiu să se fi trezit implicat în scandalul Iuliei minor. Totuși, nouă ni se pare că, dacă poetul ar fi intervenit, eventualele întâlniri amoroase dintre Iulia minor și D. Silanus, și-ar fi dezvăluit imediat caracterul lor special: prin urmare, ar fi căzut scuza ovidiană a evaluării greșite a situației. Cât despre timor, aceasta se putea manifesta la poet și în cazul vreunui
by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1026_a_2534]
-
Horațiu să se emoționeze la gândul că cei cincizeci de ani ai săi nu-i mai permit să se bucure de asemenea desfătări ale vârstei juvenile: nouă ne este suficient în acest moment că am avut în fața ochilor atmosfera de la întâlnirile (convivia), care aveau loc în casa lui Paulus Fabius Maximus, la care lua parte, inter convivas, și Ovidiu, potrivit mărturiei sale. Paulus era încă celibatar (puer, v. 6)334 în anul 15 î.H., la data la care a fost
by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1026_a_2534]
-
duc trebuie să subliniem chiar dacă acest lucru este în defavoarea tezei noastre în acest moment la Cotta Maximus, poate chiar mai mult decât la Paulus Fabius Maximus... Ajungem astfel la un alt fragment de mare importanță care face trimitere la ultima întâlnire dintre Ovidiu și Maximus, care a avut loc după comunicarea sentinței și înaintea plecării în exil. Și aici textul prezintă unele aspecte greu de explicat. De obicei este prezentat după cum urmează: Ultima me tecum vidit maestique cadentes Excepit lacrimas Aethalis
by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1026_a_2534]
-
greu de explicat. De obicei este prezentat după cum urmează: Ultima me tecum vidit maestique cadentes Excepit lacrimas Aethalis Ilva genis:389 Ripert însă înlocuiește Aethalis Ilva cu Italica ora, care schimbă total interpretarea tradițională. Dacă înainte se credea că ultima întâlnire a avut loc pe insula Elba (Aethalis Ilva), unde Ovidiu îl însoțea pe Cotta Maximus (dat fiind că unii, printre care și Graeber, consideră că acestuia îi era adresată scrisoarea respectivă), când a primit edictum-ul relegării la Tomis, prin noua
by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1026_a_2534]
-
verus nuntius esset, Attulerat culpae quem mala fama meae, Inter confessum dubie dubieque negantem Haerebam, pavidas dante timore notas, Exemploque nivis, quam mollit acquaticus auster, Gutta per attonitas ibat oborta genas 391. Cu aceste puține rânduri poetul ne-a prezentat întâlnirea dramatică dintre el și Maximus. Cel din urmă nu realizează încă gravitatea dizgrației lui Ovidiu; Ovidiu, printre lacrimile de durere care-i șiroiesc din ochi, e încremenit de teamă (pavidas dante timore notas), de o teamă de neexplicat în fața celui
by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1026_a_2534]
-
vină în întâmpinarea lui Paulus și a dorinței acestuia de a se vedea disculpat (pentru a-și putea asuma și apărarea lui Ovidiu). Într-adevăr, Ovidiu, amintind de circumstanțele furtunoase ale acelei îndepărtate de-acum (au trecut deja patru ierni) întâlniri cu Paulus, vrea să-i întărească acestuia convingerea că delictele care au dus la exilarea lui, pot fi camuflate sub vina (scuzabilă) a primei greșeli și că, de aceea, Paulus poate să-i aducă poetului alinare: Haec igitur referens, et
by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1026_a_2534]
-
a supărat pe Ovidiu, dar apoi, încetul cu încetul, a înțeles că, date fiind antecedentele, vina sa avea circumstanțe atenuante. Din perspectiva noastră, cele două momente sunt despărțite în mod intenționat de poet. Altminteri, sentimentele destinatarului dezvăluite în momentul ultimei întâlniri, ar fi arătat adevărata cauză a exilării lui Ovidiu, dar poetul dorea să păstreze cu gelozie acest secret fie pentru că așa i-a impus Augustus, fie din calculele sale personale sau de conveniență față de alte persoane. Cele două momente psihologice
by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1026_a_2534]
-
ar fi încheiat viața dubium an quaesita morte între 14 mai și 19 august (data morții lui Augustus). Groag 412 observă că "dacă se consideră această tradiție drept istorică (așa cum este de părere Gardthausen, Aug., I, 125 și urm.), atunci întâlnirea dintre bunicul imperial și nepot, nu numai că nu poate fi considerată drept un inocent eveniment familial (harmlos), ci pare să dezvăluie că, tocmai atunci, Fabius, din motive dinastico-politice mai profunde (tiefere dynastisch-politische Motive), s-a decis să intervină pentru
by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1026_a_2534]
-
ni se pare cu totul inadmisibil: în acest fel s-ar putea nega și cele mai evidente fapte din istorie! Noi, însă, suntem convinși că în tradiția respectivă exista adevărul adevărat cu privire la moartea quaesita a lui Paulus, dar vedem în întâlnirea dintre Augustus și răposatul Postumus Agrippa și în divulgarea succesivă a secretului de stat de către Paulus, nu cauza morții, ci ocazia, fatalitatea care a dus la sfârșitul prematur și violent 413, din câte s-a transmis, a lui Paulus Fabius
by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1026_a_2534]
-
ținea sub observație și la primul pas greșit l-a obligat să se sinucidă. Poate în acest sens trebuie interpretată trimiterea lui Plinius Secundus (Nat. Hist., VII, 150) la suspicio in Fabium 414 care trebuie să fi avut loc înaintea întâlnirii de la Planasia. Din scrisoarea către Brutus (Ex Ponto, IV, VI) se pot deduce unele elemente destul de semnificative, în sensul deducțiilor noastre de mai sus. Acestea merită a fi evidențiate cum se cuvine și de aceea le reproducem în întregime: In
by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1026_a_2534]
-
greșeala (error) la care se referă poetul? Este greu de spus. Trebuie să fi fost pretextul, faptul ultim, cauza ocazională de care s-a servit Augustus ca să scape de poet. Greșeala, prin urmare, putea fi faptul că Ovidiu a intermediat întâlnirile dintre Iulia Minor și D. Silanus: potrivit nouă, însă, e mai puțin probabilă, deși nu exclusă. În această implicare, Ovidiu trebuie să fi văzut mai degrabă aspectul politic și mai puțin cel moral. Nu trebuie exclus nici faptul că greșeala
by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1026_a_2534]
-
III, 91-92. 408 Oricum ar fi, fără soluția propusă de noi, nu s-ar putea explica intervenția lui Paulus. Dacă ar fi valabilă ipoteza lui Boissier, potrivit căreia cauza exiliului lui Ovidiu o constituie faptul că poetul ar fi intermediat întâlnirile dintre Iulia II și D. Silanus, în acest caz Paulus, care era înrudit (pe lângă faptul că îi era prieten) cu Ovidiu, prin a treia soție a poetului, care aparținea de domus Fabia, ar fi considerat greșeala lui Ovidiu drept o
by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1026_a_2534]
-
acestei cărți, poeți ai matinalului, trăiesc și scriu Într-o dimineață a spiritului: cu neliniște, cu orgoliu, cu un irepresibil sentiment că totul trebuie Început, Întemeiat, desăvîrșit În cel mai scurt timp. Ca romantici, ei iubesc Înserarea și Își dau Întîlnire la miezul” nopții În mijlocul unei naturi pline de semne premonitorii, Însă spiritul lor păstrează În toate situațiile prospețimea și fervoarea matinală. Spaima și orgoliul, neliniștea și Îndrăzneala, specifice spiritului Întemeietor, merg mereu Împreună, Într-o competiție virilă, loială. Din această
[Corola-publishinghouse/Science/1935_a_3260]
-
O vei vedea prigonind inima-ți fără de lege...”, pentru ca, În partea a doua, să Îndulcească reproșul și poezia să devină o seacă speculație despre simbolul sufletului. Încheierea este mai profană: Înamoratul somează pe Îngerul crud să-i fixeze neîntîrziat o Întîlnire: „Curînd spune-mi locu, vremea.” Criza de gelozie de la urmă („Te tem d-orice umbră mică...”) este În spiritul unei galanterii obosite. Iancu Văcărescu este mai inspirat În cîteva imitații de cîntece bahice unde elogiază „marea sete” potolită cu „văduve
[Corola-publishinghouse/Science/1935_a_3260]
-
nădejde eu am de ajutor; Voi sînteți de cuvinte și de idei izvor”. Versurile citate mi se par lămuritoare pentru scenariul liric al lui CÎrlova. Poezia este Întîi, o ușurare, o eliberare din Încordarea interioară. Însă durerea a luat, Înainte de Întîlnirea cu obiectul ocrotitor (În cazul de față: ruinurile), culoarea și temperatura unei tristeți resemnate: „la voi spre ușurință cu triste viu păreri”. Aceste, „triste păreri” inițiale nu se modifică prin contactul cu un obiect aflat el Însuși În stare de
[Corola-publishinghouse/Science/1935_a_3260]
-
-i amant (Leili). CÎșlar-agă dă Rabiei, sultana favorită a lui Mahomed al IV-lea, o rivală ce „arde-n frumusețe lumească și divină”, și sultana face ca tînăra baiaderă să piară În mare (Rabie). Scenariul se repetă În alte poeme: Întîlnirea amanților, fuga, urmărirea și pedepsirea celor care nesocotesc legile haremului. Marea este mormîntul pasiunilor tinere și imprudente. Este, totodată, promisiunea unei reîntîlniri, promisiunea unei răscumpărări În altă existență, mai pură, virginală, desfătătoare... O piedică (o imensă piedică) și o libertate
[Corola-publishinghouse/Science/1935_a_3260]
-
cea mai răspîndită În versuri. Obiectele tind În poezia lui spre o stare (s-o numim astfel) de confluență dintre două elemente: lumina și materia, cerul și pămîntul, transparentul, volatilul și opacul, solidul. „Element d-azur”, marea este locul de Întîlnire a două universuri, rezultatul unei acțiuni de Întrepătrundere și, În primul rînd, efectul trecerii luminii printr-un corp dens, opac. Poezia lui Bolintineanu Îmbrățișează cu precădere corpurile fecundate de lumină. Albul (dalbul), frecvent pînă la teroare În poeme, face parte
[Corola-publishinghouse/Science/1935_a_3260]
-
valurile „intoană” un fantastic, melancolic concert, blonda dimineață „despică p-orizonte troienele de ceață”... Iată un vers superb. Ce urmează este de o trivială banalitate, Însă acest vers izolat arată o imaginație inspirată. În acest cadru marin, unde Își dau Întîlnire parfumurile naturii magice și luminile eterului, aici se simte mai puternic prezența cosmicului. Galantul Bolintineanu are pentru o clipă revelația marelui mecanism, privind cu Îndoială legea lui morală. „Ai crede că acela ce p-oameni a născut Nu este autorul
[Corola-publishinghouse/Science/1935_a_3260]
-
va da Însă culoarea și tonul poemului. Percepția este aici mai fină, mai nuanțat materială. Oroarea de natura sălbăticită găsește imagini mai convingătoare decît iubirea de reliefurile Însorite, exotice. Literatura ia naștere, așadar, În spațiul protejat al căminului: spațiul de Întîlnire și conciliere Între o reverie (o evaziune eșuată) și o agresiune materială. Scriitura, despre care Alecsandri nu face nici o referire exactă, reprezintă Împăcarea dintre cele două elemente (spații) aflate la extremitățile sensibilității lui poetice. Versul domolește agresiunea iernii și dă
[Corola-publishinghouse/Science/1935_a_3260]