7,572 matches
-
cercetării, după cum se prezintă în continuare. 4.1. Relația dintre anxietate și tranzacțiile de tip Copil Din analiza corelațiilor între scorurile normalizate ale celor cinci factori primari ai anxietății, rezultă o asociere semnificativă între anxietate și tranzacțiile de tip Copil adaptat; pentru factorii slăbiciunea eului, neîncredere, culpabilitate și tensiunea ergică, corelația este înalt semnificativă (tabelul 3). În cazul Copilului liber nu există nici o corelație semnificativă, probabil pentru că manifestările de tip Copil liber sunt pur ludice, și nu generate de anxietate. În
[Corola-publishinghouse/Science/2159_a_3484]
-
Q3 Conștiința de sine C Slăbiciunea eului L Neîncredere O Culpabilitate Q4 Tensiunea internă Copil .301** .178 .297** .300** .348** N 92 94 94 92 92 Copil liber .167 -.065 .008 .083 .181 N 92 94 94 92 92 Copil adaptat .168 .347** .309** .315** .319** N 92 94 94 92 92 Corelații la pragurile de semnificație: ** =.01, * =.05 O corelație pozitivă semnificativă s-a evidențiat și între anxietatea totală și comportamentele de tip Copil, rolul componentei manifeste a anxietății în
[Corola-publishinghouse/Science/2159_a_3484]
-
pozitivă semnificativă s-a evidențiat și între anxietatea totală și comportamentele de tip Copil, rolul componentei manifeste a anxietății în determinarea tranzacțiilor Copil fiind mai important decât al celei latente (tabelul 4). Cele două subcomponente ale tipului Copil (liber și adaptat) au corelații diferite cu anxietatea: Copilul adaptat se vădește a fi puternic influențat de toate cele trei variabile ale anxietății (totală, latentă și manifestă), spre deosebire de Copilul liber imun la orice influență. Mai mult, toate corelațiile sunt înalt semnificative, ceea ce indică
[Corola-publishinghouse/Science/2159_a_3484]
-
anxietatea totală și comportamentele de tip Copil, rolul componentei manifeste a anxietății în determinarea tranzacțiilor Copil fiind mai important decât al celei latente (tabelul 4). Cele două subcomponente ale tipului Copil (liber și adaptat) au corelații diferite cu anxietatea: Copilul adaptat se vădește a fi puternic influențat de toate cele trei variabile ale anxietății (totală, latentă și manifestă), spre deosebire de Copilul liber imun la orice influență. Mai mult, toate corelațiile sunt înalt semnificative, ceea ce indică faptul că predispoziția pentru manifestările Infantile la
[Corola-publishinghouse/Science/2159_a_3484]
-
anxietății (totală, latentă și manifestă), spre deosebire de Copilul liber imun la orice influență. Mai mult, toate corelațiile sunt înalt semnificative, ceea ce indică faptul că predispoziția pentru manifestările Infantile la vârsta adultă este diferită în funcție de tipul de tranzacție adoptat (Copil liber sau adaptat). • Exemple de itemi pentru identificarea stării de Copil adaptat: Copilul model: Îmi place să mă înțeleg bine cu toată lumea. Copilul supus: Accept ușor criticile altora privind modul meu de a acționa. Copilul rebel: Când sunt criticat, răspund foarte prompt. • Exemple
[Corola-publishinghouse/Science/2159_a_3484]
-
la orice influență. Mai mult, toate corelațiile sunt înalt semnificative, ceea ce indică faptul că predispoziția pentru manifestările Infantile la vârsta adultă este diferită în funcție de tipul de tranzacție adoptat (Copil liber sau adaptat). • Exemple de itemi pentru identificarea stării de Copil adaptat: Copilul model: Îmi place să mă înțeleg bine cu toată lumea. Copilul supus: Accept ușor criticile altora privind modul meu de a acționa. Copilul rebel: Când sunt criticat, răspund foarte prompt. • Exemple de itemi pentru identificarea stării de Copil liber: Sunt
[Corola-publishinghouse/Science/2159_a_3484]
-
cineva mă înșală, sunt furios și asta se vede. Tabelul 4. Corelațiile dintre factorii secundari ai anxietății și tranzacțiile de tip Copil Tip de tranzacții Anxietate Anxietate latentă Anxietate manifestă COPIL .369** .264** .367** Copil liber .102 .040 .130 Copil adaptat .391** .288** .383** N = 94, Corelații la pragurile de semnificație: ** =.01, * =.05 4.2. Relația dintre anxietate și tranzacțiile de tip Părinte Tranzacțiile de tip Părinte grijuliu sunt corelate doar cu culpabilitatea (tabelul 5); este interesantă asocierea comportamentelor de Părinte
[Corola-publishinghouse/Science/2159_a_3484]
-
tensionate, rezolvarea conflictelor și disputelor, abilitatea de adaptare la muncă în echipă. Angajații care lucrează la privat sunt persoane deschise, orientate spre controlul și manipularea emoțiilor celorlalți. Se pricep la a face presiuni și folosesc modalități foarte convingătoare de prezentare, adaptate situației. Se folosesc de strategii complexe precum influențarea indirectă pentru a-și atrage susținerea sau înțelegerea de partea lor . Cultivă și mențin rețelele informale, caută relații care sunt benefice pentru ambele părți, construiesc raporturi interumane și îi implică și pe
Stresul şi inteligenţa emoţională în organizaţii by Caliniuc Alina Mădălina () [Corola-publishinghouse/Science/566_a_739]
-
certificarea competențelor profesionale în domeniul construcțiilor”, finanțat de Fundația Soros România. Scopul proiectului a fost creșterea gradului de integrare socio-profesională a persoanelor repatriate fără o calificare relevantă pentru piața forței de muncă din domeniul construcțiilor, prin acces la o calificare adaptată cerințelor pieței forței de muncă. Obiectivele specifice: - Crearea unui Centru de evaluare și certificare a competențelor profesionale în domeniul construcțiilor (CECCP); - Evaluarea și certificarea competențelor dobândite în mediu informal și non-formal pentru un grup pilot de 45 persoane repatriate în
SIMPOZIONUL NAȚIONAL CU PARTICIPARE INTERNAȚIONALĂ CREATIVITATE ȘI MODERNITATE ÎN ȘCOALA ROMÂNEASCĂ by Mihaela GORGAN, Lăcrămioara POPA () [Corola-publishinghouse/Science/91780_a_93172]
-
surzi francezi (1974). și italieni (1963) între 5 și 9 ani, recomandându-se examinarea lor comparativ cu auzitorii. Natura activității implicată în rezolvarea probelor la testul Borelli-Oléron este complexă. Inteligența generală se manifestă în răspunsurile verbale ca și în conduitele adaptate. Probele implică coordonarea și structurarea spațială perceptiv-motrică, dar în același timp și posibilitățile de memorare, învățare, abstractizare ale subiectului. Se face apel în mod deosebit la aspectele vizuale ale funcțiilor cognitive, percepția, atenția și memoria vizuală. Pe baza testului Borelli-
Folosirea testului Borelli-Ol?ron la surzi ?i auzitori ?ntre 4 ?i 9 ani by Petrescu Elena-Pop, dr. Florea Barbu [Corola-publishinghouse/Science/83983_a_85308]
-
relațiilor. În utilizarea eficientă a acestei metode în grădinița pentru deficienți de auz se cer respectate următoarele cerințe: - să fie precisă, concentrând atenția copiilor surzi asupra unui anumit aspect; - să fie corectă din punct de vedere matematic;să fie accesibilă, adaptată nivelului experienței lingvistice și cognitive ale copiilor cu dizabilități auditive; Copiii cu deficiență de auz găsesc în explicație un model de raținament matematic, de vorbire (verbală, mimico-gesticulară), un model de abordare a unei situații problemă și, astfel, ei înțeleg mai
Rolul activit ăţ ii matematice în dezvoltarea gândirii copilului pre ş colar cu deficien ţă auditiv ă : ghid metodologic by Petrovici Constantin (coord.), Solomon Margareta () [Corola-publishinghouse/Science/91654_a_93192]
-
cum trebuie să acționeze”, reprezentând o formă de „cenzură morală” a propriei libertăți. În felul acesta, libertatea apare ca o formă superioară de conduită psihomorală, pe care, deși Îmi este oferită, nu o pot folosi oricum și oricând, ci numai adaptată circumstanțelor vieții. Astfel, adesea pentru a-mi putea păstra propria libertate, de care depinde și demnitatea mea, sunt obligat să mă retrag, să accept izolarea. Aceasta Întrucât libertatea, care presupune o deschidere, se poate Întoarce Împotriva mea atunci când s-ar
[Corola-publishinghouse/Science/2265_a_3590]
-
dezavantajați de birocrația tradițională. Cu toate aceste precauții, modelul lui Duncan suferă, după opinia noastră, și prin aceea că, deși valid teoretic, oferă mai puține sugestii de organizare structurală concretă a activităților organizaționale. Probabil că el este și mai puțin adaptat particularitaților socioeconomice și socioculturale actuale. Mondializarea, noile tehnologii de informare și comunicare, exigențele inedite și crescute ale consumatorilor fac ca organizarea birocratică să nu mai fie agreată. Unii autori consideră chiar că factorii de mai sus „precipită sfârșitul birocrației...”. Ei
[Corola-publishinghouse/Science/2267_a_3592]
-
fără îndoială provizoriu (Louche, 2000 pp. 238-239). # 3.5.5. Structurile orizontale Au fost introduse în litreratura de către specialitate de Frank Ostroff (2000). În esență, ele pornesc de la o serie de limite ale structurilor verticale/piramidale care sunt din ce în ce mai puțin adaptate mediului concurențial, tehnologic și uman actual. Structurilor ierarhice li se aduc următoarele reproșuri: serviciile organizațiilor sunt centrate pe realizarea obiectivelor lor interne, în loc să fie preocupatre de câștigarea clienților și de a le oferi valori; informațiile importante se pierd în circuitul
[Corola-publishinghouse/Science/2267_a_3592]
-
forme și practici ale participării de la o țară la alta, de la o organizație la alta. Însă un asemenea lucru nu trebuie să afecteze reținerea elementelor comune, realmente valoroase din fiecare experiență participațională și chiar extinderea ei, evident, într-o formă adaptată. b. Caracterul participării. Marcel Bolle de Bal, citat mai sus, susține că participarea îmbracă patru caractere esențiale: caracter psihologic (se are în vedere participarea la activitatea de muncă, angajarea personală în activitatea profesională); caracter psihosociologic (vizează integrarea angajaților în grupul
[Corola-publishinghouse/Science/2267_a_3592]
-
Ea presupune perseverență și determinare; capacitatea de a vedea ce este important, dar și capacitatea de a sesiza sensul detaliului. Chiar dacă ea produce rezultate mai puțin spectaculoase, acestea sunt incontestabile. Ele pot fi prezentate în termenii obiceiurilor de muncă bine adaptate, a scăderii efortului în timpul muncii, a ameliorării productivității și calității, deoarece „oamenii care își iubesc munca muncesc mai bine” (Osada, 1993, p. 12). Comitetele de consultanță Dacă formele participaționale prezentate până acum ilustrează în mai mare măsură participarea directă, comitetele
[Corola-publishinghouse/Science/2267_a_3592]
-
albii; angajații au nivel de instruire mai ridicat; intelectuali; muncitori calificați; cei care au credințe, interese și caracteristici de personalitate asemănătoare; cei ce au încredere în sine, care sunt hotărâți, maturi, cu nevoi înalte de realizare și dominanță; cei bine adaptați și stabili emoționali; cei care au un control intern; cei predispuși de a fi satisfăcuți; cei a căror personalitate este în acord cu solicitările mediului; cei care lucreează în grupuri mici; cei care lucreează în grupuri coezive; cei care sunt
[Corola-publishinghouse/Science/2267_a_3592]
-
A fost formulată de Herzberg, Mausner și Snyderman (1959) și este, poate, cea mai citată dintre teoriile satisfacției. Metoda utilizată de Herzberg și colaboratorii săi în stabilirea factorilor satisfacției și insatisfacției în muncă a fost cea a incidentului critic − bineînțeles, adaptată. El cere la 200 de ingineri și contabili să descrie acele situații de muncă din cariera lor care s-au dovedit a fi neobișnuit de satisfăcătoare sau neobișnuit de nesatisfăcătoare, cu precizarea duratei lor, a influenței pe care au avut
[Corola-publishinghouse/Science/2267_a_3592]
-
diagnosticate cele trei nevoi? Este suficientă diagnosticarea lor sau se impun și alte demersuri? La prima întrebare McClelland răspunde afirmativ. Mai mult de atât, el propune și o metodă de diagnosticare a nevoilor. Este vorba de TAT (Testul Aperceptiv Tematic) adaptat. Subiecților li se prezintă o serie de imagini cu scene din activitatea de muncă, pornind de la care ei trebuie să întocmească povestiri, precizând ce se întâmplă în acele imagini, cine sunt personajele, ce simt și gândesc ele, care va fi
[Corola-publishinghouse/Science/2267_a_3592]
-
propriului grup de referință al părților, în cel al acordului cu partea adversă, în cel al unei soluții de bună calitate, mai ales pentru mediator). Mediatorul este și el supus acțiunii unor forțe: una care se înscrie în sensul poziției adaptate sistemului social în care se înscrie conflictul, alta care acționează în direcția realizării unui acord între părți. Confruntatea acestor forțe, echilibrarea sau dezechilibrarea lor succesivă sfârșește prin ajungerea la un acord și, deci, la soluționarea conflictului. McGrath propune și două
[Corola-publishinghouse/Science/2267_a_3592]
-
desfășurării și rezultatului final al negocierii”, un „rar instrument permițând estimarea raportului de forță într-o manieră atât de obiectivă”, o „remarcabilă sinteză” ce poate fi „poziționată ca un model de referință... dar care poate fi completat, ameliorat, nuanțat și adaptat” (Stimec, 2005, pp. 60-70). Găsim această ultimă idee interesantă și productivă, ea exprimând, de altfel, sensul evoluției contribuțiilor altor autori cu privire la strategiile, tacticile și tehnicile negocierii. O contribuție remarcabilă, după opinia noastră, o reprezintă cea adusă de Savage, Blair și
[Corola-publishinghouse/Science/2267_a_3592]
-
aceasta trebuie să constituie principala preocupare a programelor de formare a negociatorilor. În practica soluționării conflictelor are o importanță capitală analiza atentă a tipului/tipurilor de conflict, identificarea modelului funcțional care se desfășoară concret și adoptarea unor stiluri de negociere adaptate caracteristicilor partenerilor de dicuții, situației, contextului mai larg (organizațional, social). Etapele de cercetare a conflictului și de pregătire a negocierii sunt tot atât de importante ca și derularea și finalizarea cu succes a proceselor. Formarea experților în soluționarea conflictelor sau negociere a
[Corola-publishinghouse/Science/2267_a_3592]
-
a fost păstrată ca atare, însă itemii din instrumentul de măsurare au fost în parte modificați. Așa încât, în momentul de față dispunem de o definiție și o măsurare specifice profesiunilor de relaționare și ajutor și o definiție și măsurare generale adaptate tuturor activităților profesionale (vezi Truchot, 2004, p. 16). Debutul anilor 2000 prefigurează câteva tendințe interesante de evoluții a abordării problematicii burnout-ului. Dintre acestea, mai semnificative ni se par a fi următoarele: Reconceptualizarea constructului de burnout dintr-o perspectivă mai largă
[Corola-publishinghouse/Science/2267_a_3592]
-
ce condiții una sau alta dintre cele trei explicații este mai productivă? (Când stresorii sunt numeroși sau puțin numeroși? când au un înalt nivel de activare sau, dimpotrivă, când acest nivel este relativ scăzut? Când strategia de coping este mai adaptată sau mai puțin adaptată circumstanțelor?) Oricum ar fi, din punct de vedere practic-acțional se impune următoarea concluzie: atunci când în mediile organizaționale se observă sau se constată influența benefică a unei strategii de coping asupra burnout-ului, indiferent dacă este directă sau
[Corola-publishinghouse/Science/2267_a_3592]
-
alta dintre cele trei explicații este mai productivă? (Când stresorii sunt numeroși sau puțin numeroși? când au un înalt nivel de activare sau, dimpotrivă, când acest nivel este relativ scăzut? Când strategia de coping este mai adaptată sau mai puțin adaptată circumstanțelor?) Oricum ar fi, din punct de vedere practic-acțional se impune următoarea concluzie: atunci când în mediile organizaționale se observă sau se constată influența benefică a unei strategii de coping asupra burnout-ului, indiferent dacă este directă sau moderatoare, este bine ca
[Corola-publishinghouse/Science/2267_a_3592]