6,271 matches
-
prin secolul I d.Hr., prima tentativă serioasă de sistematizare fiind întreprinsă la așa-numitul „conciliu de la Iamnia”, în anul 90 d.Hr. Evident, constituirea unui „canon” parțial s-a realizat cu mult înainte. 2Regi 22-23 pomenește despre existența unui asemenea canon în timpul domniei lui Iosias (evenimentul a avut loc în anul 622 î.Hr.). Regele Iosias îl trimite pe un secretar al său la Templu, ca să se intereseze dacă cei care au participat la restaurarea edificiului au fost plătiți cum se cuvine
[Corola-publishinghouse/Administrative/1996_a_3321]
-
regat, contaminată de idolatrie, magie, vrăjitorie etc. Pe noi însă nu ne interesează aici decât mărturia despre existența unei cărți sfinte care instituie și reglementează viața cultică în Iudeea la începutul secolului al VII-lea î.Hr. Ulterior, este admisă în canon și literatura profetică, atât de importantă în perioada de restriște a exilului babilonian. Ageu, Zaharia și Malachia formează ultima serie (în viziunea rabinică) de profeți inspirați de către Duhul sfințeniei (ruah ha-qodesh). În perioada elenistică, se vorbește despre structura tripartită a
[Corola-publishinghouse/Administrative/1996_a_3321]
-
formează ultima serie (în viziunea rabinică) de profeți inspirați de către Duhul sfințeniei (ruah ha-qodesh). În perioada elenistică, se vorbește despre structura tripartită a Bibliei ebraice: Pentateuhul (Torah), Profeții (Neviim), celelalte cărți sau hagiografii (Ketuvim). Urmează perioada „creștină”, când disputele asupra canonului Bibliei ebraice se radicalizează. Abia la sfârșitul secolului al II-lea d.Hr. se ajunge la recunoașterea de către toate comunitățile evreiești a unei structuri definitive a Sfintei Scripturi. Dar să revenim cu cinci secole în urmă! Evreii din diaspora, și
[Corola-publishinghouse/Administrative/1996_a_3321]
-
felul în care Stăniloae și-a condus proiectul până în 1992 mă face să cred că, dacă Dumnezeu i-ar mai fi dăruit zile, el și-ar fi îmbogățit antologia cu încă vreo câteva tomuri. Pentru că, în ciuda unui anumit respect datorat canonului și tradiției, Filocalia este, prin chiar spiritul ei, un parcurs fără sfârșit, o cercetare a Absolutului, care nu prevede sau impune limite, o opera aperta prin excelență. Atunci când vorbea despre propria teologie, lui Stăniloae îi plăcea să folosească termenul „dinamic
[Corola-publishinghouse/Administrative/1996_a_3321]
-
altora, competenți, recuperarea textelor gnostice. Dacă scoatem din literatura creștină Protoevanghelia lui Ioan sau Discursul lui Ioan Teologul, nu mai rămâne absolut nici o mărturie despre nașterea Fecioarei Maria sau despre Adormirea ei, două episoade reprezentate în mai toate bisericile ortodoxe. Canonul după care citim astăzi Noul Testament n-a existat de la început. Procesul canonizării anumitor texte în detrimentul altora a început efectiv în a doua jumătate a secolului al II-lea și s-a încheiat abia spre sfârșitul secolului al IV-lea. Până în
[Corola-publishinghouse/Administrative/1996_a_3321]
-
Voievod”<footnote Ibidem, pp. 386 387. footnote>. După cum se constată, în aceste cazuri este vorba de daruri făcute dregătorilor, atât în calitatea lor de înalți funcționari, cât și în calitatea lor de judecători. În Pravila lui Matei Basarab din 1632, „Canoanele ce în aparență privesc doar biserica - scria Petre Ionescu Muscel - sunt în bună legătură și cu justiția penală. Căci se găsesc aici normele de procedură și de cumpănire ale judecătorilor, referitoare și la justiția pentru toți împricinații.”<footnote Ionescu-Muscel, P.
Integritate publică şi corupţie:abordări teoretice şi empirice by Florin Marius POPA () [Corola-publishinghouse/Administrative/230_a_217]
-
vorbească despre pictură. E ca și cum, intuind că nu poate excela în peristaltica lexicală, i-a delegat pe alții mai buni s-o facă. Rezultatul acestei delegări e atipic și spectaculos: atipic, fiindcă volumul nu are nimic din ariditatea cerută de canonul unei teze de doctorat; spectaculos, fiindcă tomul e pătruns de atmosferă duhovnică: e un cîmp afectiv născut dintr-o credință care absoarbe cititorul, făcîndu-l să resimtă lectura ca pe o inițiere într-o ordine nevăzută. Artistul scrie în legea lui
Pictura văzduhului by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/5913_a_7238]
-
amăgise cuvintele Adei: "Te va consulta!". Maxențiu avea și el singura dorință să nu mai aibă în fața ochilor pe acel țingău sprinten, sănătos, și era trudit acum de ide-ea că va avea mereu de-a face cu el. Un nou canon se isca în biata lui viață. Dar nu avu timp să-și mestece amărăciunea. Răul lui acum nu mai era acolo unde-1 putea urmări și păzi. Tot trupul îi era amorțit: o anestezie anume pe care o cunoștea, de altfel
Concert din muzică de Bach by Hortensia Papadat-Bengescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295607_a_296936]
-
stratificat și că poate fi citit în palimpsest. În al doilea rând, eminescologia trebuie să-și ia în serios responsabilitatea „gestionării imaginii unei opere exemplare“, lucru de care se achită cu succes autorul cărții Eminescu. Negocierea unei imagini (construcția unui canon, emergența unui mită. Chiar dacă titlul pare să trimită către „marginile“ domeniului eminescologiei - imagine, mit, „brand“, identitate etc. -, avem în această carte o foarte solidă și interesantă scriere despre Eminescu cel „esențial“. Nu este vorba de un „Eminescu“ speculativ, de o
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2198_a_3523]
-
scrieri critice românești care se pot înscrie în categoria „studiilor culturale“. În general, ne ferim de o astfel de abordare deoarece știm că ea a dat, pe acolo pe unde a fost aplicată, în America mai ales, rezultate lamentabile, inversarea canonului, corectitudine politică și așa mai departe. Poate că, în interiorul unor tradiții în care clasicii au spus cam totul în materie de Shakespeare încă de acum 200 de ani, culturaliștii se dedau la astfel de bizarerii. În schimb, la noi, unde
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2198_a_3523]
-
cum putem înțelege efortul creator? El nu ar trebui să existe? Cu siguranță, societatea modernă complică, indefinit, însuși actul creației. El se regăsește înghesuit într-o schemă rigidă a istoriei culturale, cu un sens presupus evolutiv, cu o raportare devenită canon - la un trecut în mod excesiv conceptualizat, schematizat, sublimat. În felul acesta, actul creației nu mai este individual, ci colectiv. El nu mai aparține individului decât în măsura în care aparține și colectivității. Faptul de a fi, individual, cu manifestările sale naturale, intrinseci
A doua oară unu by Ciprian Voloc () [Corola-publishinghouse/Journalistic/91792_a_92969]
-
eventuala lectură a cărții ca despre un examen pe care urmează să-l treacă cititorul: „Poezia sa devine una criptică, închide și claustrează semnificații și se închide în sine însăși. Nu poți comunica cu ea ușor, decât dacă îi accepți canoanele, algoritmul și coeficientul de entropie formală.“ Ideea că literatura ascunde semnificații la care merită să ajungi, fie și chinuindu-te, este naivă. Așa cum a demonstrat strălucit G. Călinescu, un poet nu spune neapărat mari adevăruri, ci are aerul că spune
Cum te poti rata ca scriitor ; Cateva metode sigure si 250 de carti proaste by Alex Stafanescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1314_a_2703]
-
anteriu, întrucât blogurile au devenit, în anumite cazuri, locuri de auto-spovedanie. Nu mai este necesară spovedania clasică, în sens religios, întrucât blogurile sunt și locuri predilecte de mărturisire, în care, însă, lipsește ceva esențial: lipsește tocmai urmarea spovedaniei, curățirea și canoanele primite de la preot. Stăpânii de bloguri își sunt propriii preoți; uneori, comentariile vizitatorilor lor au oarecare funcție punitivă, de sancționare ori alinare, dar nu mai mult de atât. Nu în ultimul rând, apoi, lumea blogurilor alcătuiește o uriașă, încăpătoare canapea
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2195_a_3520]
-
și te țin lângă mine. Iar restul gândului sinis tru a fost doar un dans macabru al demonilor care dau petrecere la el în cap. Un dans comprimat la maxim. O țopăială scurtă și zgomotoasă. Mai mult o tropăială în canon. Pentru că respectivii demoni își dădeau coate și nu cădeau de acord care ar trebui să danseze primul. Așa că, în cele din urmă, au dansat toți deo dată. Iar rezultatul a fost jalnic, pentru că fără repe tiție nimic nu iese cum
Romantic porno by Florin Piersic Jr. () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1344_a_2728]
-
mai bună. Din prezentarea documentelor și din relatarea faptelor se reliefează atmosfera apăsătoare, sufocantă manifestată pe tot cuprinsul României în acea perioadă de tristă amintire și dârză împotrivire a unor tineri dornici de libertatea de mișcare și gândire, neîngrădită de canoanele orânduirii comuniste. Suntem în octombrie 1956. În Ungaria au loc proteste și lupte de stradă pentru înlăturarea regimului comunist. Profitând de faptul că anglo-americanii sunt implicați în conflictul „Canalul de Suez” din Orientul Apropiat, Uniunea Sovietică intervine nestingherită în zdrobirea
Călător... prin vâltoarea vremii(călătoria continuă) by Alexandru Mănăstireanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/561_a_770]
-
ce vor să devină părinți. (tot un vis neîmplinit). După Revoluție mergem cu un pas spre progres și civilizație și cu doi pași înapoi. (Prea justă observația) Postesc, mă rog, mă rog, postesc fără nicio hrană și fără apă (ce canon aspru și-a impus) în speranța unei iluzii ce exprimă: poate că Dumnezeu mi-a dat să trăiesc Iadul pe pământ și mă va grația cu Raiul ceresc, dincolo de viață. De ziua mea nimeni nu mă sună (la 31 mai
Călător... prin vâltoarea vremii(călătoria continuă) by Alexandru Mănăstireanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/561_a_770]
-
neîmplinire a unei ființe cu o conduită morală ieșită din comun, a unei lupte zadarnice cu un Destin necruțător, nedrept și imoral, frângând o viață tânără ce se dăruia cu bucurie altora, uitând adesea de binele sinelui său. Prin grelele canoane ce și-a autoimpus în drumul ei spre o viață închinată credinței absolute în mântuirea sufletului său, Amelia și-a scurtat existența pământească, mergând ireversibil către Moarte și nu spre Viață! A crezut orbește în preceptele și dogmele bisericii. Cu toate că
Călător... prin vâltoarea vremii(călătoria continuă) by Alexandru Mănăstireanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/561_a_770]
-
permisivă, tolerantă când e vorba de regimul alimentar al copiilor, bătrânilor și bolnavilor, confesorul Ameliei, preotul care-i inspirase încrederea totală, n-a fost la înălțimea situației de față - ori n-a vrut să fie - nedezlegând-o pe Amelia de canonul postului sever. Zadarnică stăruința disperată a mamei Ameliei, rămânând neînduplecat de rugămințile și de lacrimile amare - ca un judecător extrem de exigent! Uitase că și el e părinte și dacă unul din copiii săi ar fi fost în situația Ameliei, e
Călător... prin vâltoarea vremii(călătoria continuă) by Alexandru Mănăstireanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/561_a_770]
-
săptămână, sau măcar câteva ore... Dacă mama Ameliei s-ar fi rugat Mântuitorului cât l-a rugat pe duhovnic și dacă acest fapt s-ar fi petrecut în vremurile biblice, Mântuitorul Iisus nu numai că ar fi dezlegat-o de canonul autoimpus, ci ar fi întins Dreapta Divină și ar fi readus-o la viață - vindecând-o în calitate de „Păstorul cel Bun”. Exigența din cazul de față acuză pe bună dreptate. Să luăm aminte cum și în ce mod străbatem cărările vieții
Călător... prin vâltoarea vremii(călătoria continuă) by Alexandru Mănăstireanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/561_a_770]
-
moștenirea... În ultima instanță, copiii sunt așa cum au fost crescuți și formați de părinții lor... Știrile zilei transmit aspecte și păreri privind personalitatea Patriarhului, ziua de 3 august 2007 fiind declarată ca zi de doliu național, cu slujbe religioase potrivit canoanelor bisericești. A fost omul care ne-a păstorit biserica timp de 22 de ani în condiții atât de vitrege, când s-au dărâmat biserici din ambiția grandomană a lui Ceușescu, care uitase să mai fie OM și ROMÂN. Bănuiesc că
Călător... prin vâltoarea vremii(călătoria continuă) by Alexandru Mănăstireanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/561_a_770]
-
Așa e. - Bine că nu mai plouă. - Așa e. - Să nu mai fie nici inundații. - Așa e. Mai doriți o înghețată? Nu mai dorea, trebuia să plece. Domnul Popa tocmai pornise alene, ținând osul în sus, sfidător și calm, în ciuda canonului de lătrături care-l urma ca pe un Sfânt Francisc al zilelor noastre. Tînărul încă mai avea dureri de cap după leșinul de la Palat. E drept că se cam înfometase în ultima vreme, exagerase cu postul, simțise nevoia să se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2066_a_3391]
-
mână cu emoția tristeții, mirii tăiară tortul în aplauzele nepăsătoarei audiențe. Se uitară unul la altul, cu ochii în lacrimi de dezamăgire, în timp ce doamna Popa, la al patrulea pahar de whisky original, începuse să fredoneze nelipsita Căsuța noastră, acompaniată în canon de doamna doctor. Domnul Popa, jenat de prestația slabă din timpul discursului, îl antrenă pe doctor într-o discuție despre evoluția ciupercii de la picior, cu materialul didactic pe masă. Totul se fâsâise. Până și Marcela, cu tot sufletul ei mare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2066_a_3391]
-
la McDonald’s, îl găsise la pușcărie, îl va găsi oriunde. Ce va face? Nu, nu va merge la Contesă, Horațiu își găsise identitatea, nu mai avea nevoie de ea și nici n-ar fi putut să se supună iar canoanelor. Chiar dacă era încă virgin, devenise un bărbat liber, un spirit puternic, avea o energie justițiară care merita să fie folosită în scopuri mult mai mari decât ale Contesei. Cum ar fi cîștigarea îngerului blond, Mariana. * Mariana alergă la telefon cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2066_a_3391]
-
apoi să vadă un sens în tot ce se întâmplă (Voința de putere, § 12). nu-și mai pune problema dacă este posibil un astfel de drum, dacă merită risipită atâta energie. „Acel sens ar fi putut să fie: «împlinirea» unui canon moral major în întreaga lume reală, ordinea morală a lumii; sau creșterea iubirii și a armoniei în raportul dintre ființe; sau apropierea de o stare generală de fericire; sau chiar 86 PRIVIND ALTFEL LUMEA CELOR ABSURDE 78. avântul spre un
Privind altfel lumea celor absurde by Ștefan Afloroaei () [Corola-publishinghouse/Imaginative/593_a_1175]
-
fapt, Tertulian cultivă gândirea antino mică, însă cu totul altfel decât unii sceptici sau sofiști ai tim pului. O consideră justificată de însăși diferența radicală dintre cele divine și cele umane. Își dă seama că Marcion, când a com pus canonul biblic al învățăturii sale, a lăsat deoparte ceea ce l-ar fi tulburat peste măsură. „Dacă nu ai fi înlăturat unele Scripturi care ți se împotrivesc, iar pe altele nu le-ai fi răstăl măcit, în acest loc tear fi tulburat
Privind altfel lumea celor absurde by Ștefan Afloroaei () [Corola-publishinghouse/Imaginative/593_a_1175]