6,297 matches
-
dreptul ei la fericire! Prea ne-am detașat de toate, închistați în nostalgie, Evocând atâtea nume mari pe-un petic de hârtie; Prea înlocuim cultura cu tradiții-mprumutate Și elogiem eroii inventați de alte state! Ne hrănim cu deznădejdea că trăim declinul țării - Câți s-au ridicat să strige că-s la capătul răbdării?! Cât vom mai dormi-n mocirla denigrării ce ne o fac Falșii literați, corupții ce se dau din neam de dac?! Singura noastră putere e mândria națională, Nu
Confluenţe poetice. Antologie de poezie by Relu Coţofană () [Corola-publishinghouse/Imaginative/271_a_1216]
-
cred eu. Cred că alternativa pe care ți-o propun este la fel de bună ca oricare alta, în măsura în care presupune mișcare, analiză și acțiune din partea ta. Important este să nu stai, să nu te complaci, să nu asiști neputincioasă la propriul tău declin. Trebuie să lupți, să meditezi asupra ta, să te înțelegi, să-ți dai seama că inițiativa de autodistrugere a fost greșită; uneori lucrurile se așază natural, de la sine. A-ți da în cărți e un fel de a spune, e
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1567_a_2865]
-
leau transformat în smârcuri pestilențiale sunt într-o bună zi drenate și asanate din nou, și apare aici o agricultură mai prosperă. Astfel, ne-am putea reprezenta istoria sub o formă ciclică. Fiecărei etape de expansiune îi urmează cea de declin, însă, aici și aiurea, se produce o nouă înflorire, care duce mai departe dezvoltarea vieții. Acesta se înfățișează ca fiind globală. Împreună, sprijinindu-se una pe alta și dându-și una alteia elan, forțele interioare ale omului se desfășoară: activitățile
by MICHEL HENRY [Corola-publishinghouse/Imaginative/1006_a_2514]
-
Trebuie să confundăm viața fenomenologică absolută cu viața biologică, să o înțelegem în mod naiv pe prima pornind de la cea de-a doua pentru ca ansamblul fenomenelor de descompunere care perturbă organismele vii să fie transferate pe planul edificiilor sociale, pentru ca declinul și apoi prăbușirea acestora să apară la fel de "firești": civilizațiile sunt pieritoare, ca și indivizii, asta-i tot. Ca și indivizii biologici! Căci în ceea ce îi privește pe indivizii de care poate fi vorba în sfera culturii sau a barbariei, aceștia
by MICHEL HENRY [Corola-publishinghouse/Imaginative/1006_a_2514]
-
este Dorința Vieții și, astfel, Dorința de Sine. Întrebarea pe care ne-o punem în această carte nu se poate lipsi de cele care au fost enunțate până acum: înțelegerea decadenței proprii epocii noastre presupune a ști cum este posibil declinul Vieții în general. Însă ea este mai precisă. Este vorba de a pune în evidență caracterul specific al barbariei care urmează, în umbra căreia ne împleticim deja ca niște orbi. Afirmația potrivit căreia haosul timpurilor moderne este o consecință a
by MICHEL HENRY [Corola-publishinghouse/Imaginative/1006_a_2514]
-
acesta se produce negrești: barbaria este o energie nefolosită. De ce rămâne aceasta într-o astfel de stare, pe de o parte, și ce decurge de aici, pe de altă parte: aceste două întrebări constituie tema inevitabilă a oricărei reflecții asupra declinului civilizațiilor. Totuși, înainte chiar de a continua elaborarea lor, s-a ivit deja o evidență și, odată cu ea, caracterul pătrunzător al observației de pornire împrumutate de la Joseph de Maistre și potrivit căreia barbaria este mereu secundară în raport cu o formă preexistentă
by MICHEL HENRY [Corola-publishinghouse/Imaginative/1006_a_2514]
-
există așadar deloc barbarie fără o irupție a Răului, a acestei voințe smintite și cu toate acestea pe deplin inteligibile a autodistrugerii. Sau, spus altfel: în orice stare de regres social este posibil a recunoaște, dincolo de evidența caracterelor stagnării și declinului, violența refuzului deliberat al vieții de a fi ea însăși. Caracteristica barbariei Occidentului și ceea ce îi conferă forța sa formidabilă este faptul că acest refuz s-a înfăptuit nu împotriva tuturor formelor de cultură, ci în interiorul uneia dintre ele, cea
by MICHEL HENRY [Corola-publishinghouse/Imaginative/1006_a_2514]
-
absorbit de treaba lui. Unul dintre cunoscători, care nu-l văzuse niciodată pe Rateau, se aplecă spre el: - Ce zici? Nu arată rău deloc. Rateau nu-i răspunse. - Pictezi probabil, continuă celălalt. Și eu. Ascultă ce-ți spun; e în declin. - Crezi? spuse Rateau. - Da. Așa-i succesul. Nimeni nu-i rezistă. E un om sfârșit. - E în declin, sau e sfârșit? - Un artist în declin e un artist sfârșit. Nu vezi? Nu mai are ce picta. Îl pictează alții pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85083_a_85870]
-
Ce zici? Nu arată rău deloc. Rateau nu-i răspunse. - Pictezi probabil, continuă celălalt. Și eu. Ascultă ce-ți spun; e în declin. - Crezi? spuse Rateau. - Da. Așa-i succesul. Nimeni nu-i rezistă. E un om sfârșit. - E în declin, sau e sfârșit? - Un artist în declin e un artist sfârșit. Nu vezi? Nu mai are ce picta. Îl pictează alții pe el, ca să-l agațe pe perete. Mai târziu, în toiul nopții, în camera conjugală, Louise, Rateau și Jonas
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85083_a_85870]
-
nu-i răspunse. - Pictezi probabil, continuă celălalt. Și eu. Ascultă ce-ți spun; e în declin. - Crezi? spuse Rateau. - Da. Așa-i succesul. Nimeni nu-i rezistă. E un om sfârșit. - E în declin, sau e sfârșit? - Un artist în declin e un artist sfârșit. Nu vezi? Nu mai are ce picta. Îl pictează alții pe el, ca să-l agațe pe perete. Mai târziu, în toiul nopții, în camera conjugală, Louise, Rateau și Jonas, ultimul în picioare, ceilalți doi așezați pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85083_a_85870]
-
destul de clar până acum că vinovată este civilizația, care întrerupe unitatea primordială dintre om și tao și îl izolează de rădăcinile lui din natură. Dacă civilizația este vinovată pentru sănătatea șubredă și viața scurtă, atunci înseamnă că natura e leacul. Declinul drastic al sănătății și longevității umane, ca rezultat al civilizației, este azi un fenomen răspândit în întreaga lume. Într-adevăr, cu cât o societate devine mai „avansată”, cu atât mai scurtă devine viața membrilor ei. Taoiștii privesc vârsta de 100
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2250_a_3575]
-
nule. Astăzi, bărbații și femeile nu se mai pot baza pe instituțiile de sănătate publică pentru ca acestea să le apere sănătatea și să le prelungească viața, întrucât tendințele la nivel global în privința sănătății publice și a longevității sunt într-un declin clar și continuă să scadă cu o viteză alarmantă. În schimb, trebuie să vă bazați pe dumneavoastră înșivă și pe tao, ce sunt singurele lucruri de care puteți fi sigur în viață. Motivul pentru care America are unul dintre cele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2250_a_3575]
-
nu cunoaște tao pentru yin și yang, indiferent cât de bine mănâncă și bea, nu va trăi până la o vârstă înaintată... Dar omul a neglijat mult timp să cultive armonia yin-yang și, de aceea, sănătatea și vitalitatea lui sunt în declin. Dacă ar aplica taoi pentru yin-yang, ar putea să evite aceste neajunsuri și să apuce pe drumul longevității. Pe scurt, cultivarea celor Trei Comori pentru a promova sănătatea și longevitatea se bazează pe trei regimuri zilnice, fiecare fiind guvernat de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2250_a_3575]
-
și unde se sfârșește neobișnuita ei conviețuire cu sine Însăși. Ea nu era fericită, dar Împărțea tuturor fericire. Într-o zi Însă, gesturile ei simple s-au preschimbat În gesticulație, Într-o Încercare ieftină și tristă de a-și ascunde declinul apropiat. Atunci a hotărât să se mărite. Cel mai potrivit era Coriolan pentru că el nu-și propusese niciodată să șteargă harta amară a trupului ei peste care Încă stăruia, după atâția ani, umbra cu miros de tutun și de nuci
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1856_a_3181]
-
Los Feliz și am înfulecat o friptură babană, cu spanac și cartofi prăjiți, apoi am bătut Hollywood Boulevard și Sunset Strip. Nici unul din afișele de cinema nu mă tenta, iar cluburile de pe Sunset păreau prea costisitoare pentru o stea în declin. Lungul șir de firme luminoase se termină la Doheny și atunci m-am îndreptat spre dealuri. Mulholland era împânzit cu radare și polițiști pe motocicletă, ala că mi-am înfrânat impulsul de a-i da blană spre plajă. În cele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
pentru a-i asigura stabilitatea financiară. Decizia, generoasă, era În același timp și un act de credință În propriul viitor ca scriitor de meserie. Gândul că bunăstarea familiei descrescuse Într-o asemenea măsură de la bunicul James Încoace era tulburător. Răsturnarea declinului cu ajutorul penelului, cititorii și drepturile de autor numărate cu zecile de mii - acesta era visul lui Henry. Dar, pe măsură ce anii treceau, șansele de a-l vedea Împlinit păreau din ce În ce mai Îndepărtate. Nu că ar fi fost mai greu pentru romancieri să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
să realizeze o producție londoneză de Îndată ce se va elibera de obligațiile curente. Era votul suplimentar de Încredere În capacitățile sale dramatice de care avea nevoie. Mărețul plan de cucerire a scenei engleze părea să avanseze foarte mulțumitor. Singură sănătatea În declin a lui Alice azvârlea o umbră peste Începutul de vară. Ea și Katharine locuiau acum Într-o căsuță pe care le-o găsise Henry, În Argyll Road, Kensington, nu departe de De Vere Gardens. „O casă În care era numai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
acesta este Începutul sfârșitului“. În aprilie avea să Împlinească cincizeci de ani. Chiar și În varianta cea mai optimistă, mai avea de trăit mai puțini ani decât trăise până atunci și era apăsat de conștiința ambițiilor neîmplinite, a vitalității În declin și a rezervelor de timp În scădere. Se simțea În pericol de a-și pierde identitatea ca scriitor, de a se prăbuși În hăul dintre reputația tot mai palidă ca romancier și cea Încă evazivă ca dramaturg. Era convins că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
mai plicticos dintre toate trei) și Îl deschise la paginile finale. După moartea lui Svengali În mijlocul concertului, la care asistau Little Billee și prietenii lui, moarte care o făcea să Își piardă capacitatea de a cânta, Trilby intra Într-un declin lent. Apoi, Într-o zi, i se arăta un portret al geniului malefic, suficient pentru a arunca din nou vraja asupra ei: susținea un ultim recital vocal fără cusur, cu Impromptu-ul În la bemol de Chopin, și cădea moartă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
aceea, Într-un gest de nepăsare auctorială tipică: „În povestea aceasta au fost prea multe suferințe, de aceea voi vorbi cât mai puțin despre suferința lui Little Billee, Însănătoșirea lui lentă și numai parțială, paralizia forțelor sale ca pictor și declinul rapid, moartea timpurie, capitularea bărbătească, liniștită și din cale-afară de frumoasă - unirea fluturelui cu astrul său, a nopții cu zorile“. Se mai văzuse oare vreodată scriitor care să Își ignore cu atâta nerușinare Îndatoririle față de povestire și de cititori? Și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
spre sfârșitul lui februarie, când afișele care anunțau că NU MAI SÎNT BILETE Începuseră să apară seară de seară În fața Teatrului St James, succesul fu umbrit de scandal și nu mai trecu mult și norocul lui Wilde intră Într-un declin ireversibil. Marchizul de Queensberry, a cărui indignare provocată de presupusa seducție a fiului său de către Wilde fusese timp de săptămâni Întregi subiect de bârfă prin cluburile din Londra, Îl acuză de a practica sodomia, iar Wilde Îl dădu În judecată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
a-i Împiedica revenirea și mlaștinile fuseseră desecate. Rye rămăsese pe uscat, legat de mare doar printr-un canal Îngust, soartă Împărtășită de alte două așezări din grupul de Cinque Ports (cum erau colectiv cunoscute), Winchelsea și Old Romney. Dar declinul activității comercicale le ajutase să scape, ele și zona Înconjurătoare, de desfigurările impuse de revoluția industrială, făcând din acest colțișor din sudul Angliei un fel de anomalie istorico-geografică, un secret Încântător, cunoscut doar băștinașilor și unei mici confrerii de rezidenți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
al Încăperii, lătrând supărată. — Vai de mine, vai de mine, Tosca, spuse el În timp ce culegea hârtiile Împrăștiate și le aranja În ordine, ce naiba putem spune despre toate prostiile astea? Răspunsul era că nimic, decât că erau un indiciu clar al declinului fizic și mental al lui Kiki În ultimii doi ani. Și nu era singurul cititor care gândea astfel: capitolele publicate În Harper’s provocaseră deja comentarii pline de cruzime În presă și mai mulți prieteni Îi mărturisiseră Între patru ochi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
secolului al XIX-lea, pe când Începea să apună era istorică a dandy-lor, s-a dezvoltat o filosofie aproape coerentă a dandysmului. Pe măsură ce dandy-i reali se stingeau, dandy-ul imaginar atingea apoteoza, inspirat de luminoasa dâră a acestor aștri În declin.”1 Mulțimea variantelor În care ne apare tipul dandy, fie Într-un moment anume al istoriei, fie Încă din vremurile antice, Înzestrat cu toate atributele genului (cazul exclusiv al lui Brummell) ori numai parțial, poate descumpăni spiritele prea ordonate. Acest
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
până În răsăritul Europei, la Moscova sau Sankt Petersburg, dar și la București ori Iași, trecând prin capitalele Europei Centrale, descoperim un dandysm parcă fără frontiere. Și totuși. Țările cele mai bântuite de molima dandy, tărâmurile sale de obârșie, strălucire și declin sunt, orice s-ar spune, Anglia și Franța. Mai mult chiar, printr-o restrângere a hărții, ar rămâne doar capitalele lor, În afara cărora dandysmul pare a fi greu de conceput. Iar dacă ar fi să limităm cu și mai mare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]