6,026 matches
-
Introduce primul personaj în scenă, care, după părerea lui, dorește să intre primul doar ca să se afirme în fața publicului. Prin urmare, încearcă să avertizeze spectatorii asupra farsei monologului ce va urma, pentru a nu porni cu o preconcepție asupra sensului discret și vag al piesei. Prin urmare, se ridică cortina, scena complet goală, cu excepția unui cer banal de vară, usturător de albastru și un soare perfect rotund, de culoarea lămâii stoarse, desenat în stânga lui. La confluența între cer și peretele scenei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1567_a_2865]
-
a cărui linie coboară pe frunte, fără posibilitatea unei speranțe de calviție. Se înclină, apoi fâstâcit către public:) Mă numesc Maurizio, și nu știu de ce unii îmi spun Marius... Sau știu de ce, dar prefer să nu menționez... (Arată cu mâna discret peste umăr, către spatele scenei.) N-am să vă spun mare lucru despre mine, de vreme ce veți constata și singuri, iar de nu veți constata, se cheamă că ori piesa e prost scrisă, ori d-voastră nu aveți ce căuta într-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1567_a_2865]
-
unei meditații temeinice și laborioase. Țestoasa nu înțelege nimic din mișcările noastre sau, de fapt, nu le poate percepe, de vreme ce timpul contemplației este altul decât cel al acțiunii și desfășurării. Gesturile noastre, ce sunt, în fapt, un șir de posturi discrete, atât de rapide pentru ochiul leneș al țestoasei, devin continue, esențializate la statuar sau punct. Tot așa cum noi nu suntem capabili să percepem unda. Ea trece pe lângă noi nu ca o senzație, ci ca o amintire, numai pentru că pretindem că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1567_a_2865]
-
invocând tot felul de motive. De altfel, nici nu a fost nevoie de motive, căci prietenul ei, resimțindu-i răceala și detașarea, a abandonat cu ușurință ideea, fără să mai insiste. A lăsat-o în apele ei. El era foarte discret, neposesiv, relaxat, aparent indiferent și ea se gândea cât de diferiți sunt și că numai tinerețea și elanul erotic îi ținuse de fapt împreună. El nu era gelos, deși ar fi trebuit să fie, totuși era pasional, plăcut și deschis
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1567_a_2865]
-
mișcare sau vreo intenție de a da ajutor. Și cu toții se uitau la mine cu ochii lor volatili, ce nu erau deloc reprobatori, ci numai vădeau o avidă curiozitate. Mă priveau cu toții ca și cum ar fi așteptat un gest al meu discret, care să ridice la loc cele două corpuri infinite de bibliotecă în picioare, împreună cu cărțile răzvrătite și victimele lor, sau măcar o explicație. Mă priveau perplecși, ca și cum n-ar reuși să înțeleagă. Atunci, peste vacarmul și vuietul acela îngrozitor, s-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1567_a_2865]
-
mele, mă simt tot mai împăcată. M-am îmbrățișat cu fiecare în parte și-am anunțat ceremonios marea clipă a despărțirii. Cele mai alese dintre ele au făcut o reverență sinceră. Cele neclare și amestecate mi-au făcut un semn discret din mână. Și aici drumul meu se termină... M-am întors acasă și i-am invitat pe toți prietenii pe care i-am cunoscut de-a lungul acestui periplu întortocheat și echivoc. Am rânduit o masă triunghiulară, pentru ca echilibrul să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1567_a_2865]
-
ce se doresc a fi poezie dar nu reușesc. „Ochii-ți pîrguie căprui/ Sînu-i plin de mere coapte/Dulci de zi, ba dulci de noapte/ Și pe stîngu-s și pistrui !” Vasile Pintilie, De toamnă. Versul plin, de o remarcabilă și discretă subtilitate erotică dă imaginea unui creator exersat ale cărui poeme pot fi citite mai ales la vârstele lucidelor căutări de răspunsuri. Cele care presupun în primul rând întrebări de bun simț. „Pe treptele palatului venețian/ M-a-ntâmpinat ultimul doge../ Un dog
Căutări prin vara arsă de cuvinte by Nicolae Stancu ; ed. îngrijită de Vasile Crețu, Nicoleta Cimpoae () [Corola-publishinghouse/Imaginative/472_a_1434]
-
Nădejdea și iertarea, pacea mea, Că Tu ești pentru toate Ziditorul Ce ne reverși deplin, sfânt, dragostea. Liniște Coboară noaptea peste ape, în simfonii de lungi tăceri, Se-așterne somnul peste pleoape Și peste vechile dureri. Coboară liniștea în gânduri, Discrete, șoaptele tresar, Valsând în nesfârșite rânduri, Să cheme dorul meu hoinar. Coboară pacea în unghere; Albastrul cer, cu glasul mut, într-o continuă veghere, Mi-aduce visul ce-am pierdut. CRISTINA PARALESCU Născută în 1959, ultimul reprezentant al zodiei Peștilor
Căutări prin vara arsă de cuvinte by Nicolae Stancu ; ed. îngrijită de Vasile Crețu, Nicoleta Cimpoae () [Corola-publishinghouse/Imaginative/472_a_1434]
-
Cu degete așa frumoase, subțiri și lungi, îmi pare cam târziu să coși bucăți rămase de suflet care strigă blamm-ai frânt destul, acum mă coase! Anestezie de primăvară E frig acum, dar câteodată aud cântând o interpretă; e primăvara ... cam discretă, cu voce stranie, sedată. în zbor angelic de egretă recheamă tot ce-a fost odată, dar amintirea e ciudată și însuși timpul o regretă. Sub aparenta frenezie, când toate cântă în natură, eu scriu, robit de poezie, cuvinte smulse sub
Căutări prin vara arsă de cuvinte by Nicolae Stancu ; ed. îngrijită de Vasile Crețu, Nicoleta Cimpoae () [Corola-publishinghouse/Imaginative/472_a_1434]
-
Următorul lucru de care îmi amintesc este că amândoi pluteam către ușă, iar brațul puternic al lui Randall era așezat pe mijlocul meu. I-am făcut cu mâna lui Bea peste umăr, iar ea mi-a răspuns cu un semn discret cu degetul mare ridicat. Ești tăcută, Claire. Vorbesc prea mult despre serviciu, și-a cerut scuze Randall, umplându-mi, din nou, paharul de vin. Era o experiență care aducea lejer cu decorporalizarea: să am o întâlnire cu cea mai mare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2113_a_3438]
-
cuvânt. — Hei, Claire, am uitat să-ți transmit o mică bârfă de săptămâna trecută, a zis Harry, intrând în sufragerie cu două pahare de vin pentru noi. N-ai să ghicești pe cine am văzut giugiulindu-se într-un restăurănțel discret de lângă serviciul meu. — Giugiulindu-se? Iar ai citit Page Six, așa-i? — Ghicește! a râs Harry. — OK. Dă-mi un indiciu - celebritate, politician sau cineva din trecutul nostru? — Politician și... nu știu, și un soi de celebritate. Mă rog, măcar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2113_a_3438]
-
de lucru cu dracul, se porni să amenințe Curistul, nu se mișcă nimeni de la locul său pînă nu vă dau eu voie, începu să țipe, ia mai verifică înc-o dată dacă nu ne-a scăpat nimic, îi făcu un semn discret cu ochiul Părințelului. Ia spune, fetițo, ce ai pe suflet, zice Angeline trăgîndu-și și ea un scaun la masa slinoasă plină de firimituri rămase de la colegele care mîncaseră înainte lor, sau acum nu-ți mai vine, ți-a trecut mai
Dansul focului sau 21: roman despre o revoluþie care n-a avut loc by Adrian Petrescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1317_a_2723]
-
față că cineva ne-a trădat? — E treaba voastră ce concluzii vreți să trageți, spuse Curistul, eu mi-am luat tălpășița de aici înainte să mă trezesc cu un glonț în cap. — Glumești, spuse Roja făcîndu-i lui Gulie un semn discret cu ochiul, nu pleci nicăieri pînă nu lămurim lucrurile. — Să fiu în situația voastră, eu nu mi-aș forța norocul, zise Curistul dîndu-și seama ce se petrece. Dacă în cel mult cinci minute nu reușesc să-mi fac apariția în
Dansul focului sau 21: roman despre o revoluþie care n-a avut loc by Adrian Petrescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1317_a_2723]
-
pachetul minim de zece ședințe de care aveți nevoie pentru a realiza o curățare în profunzime a colonului. Figura 2.3 Placa „Colema Board” Există totuși și o modalitate mult mai bună, mai ușoară, mai ieftină, mai convenabilă și mai discretă, datorită plăcii „Colema Board”© (figura 2.3). O placă Colema Board costă aproximativ 135 $ și poate fi folosită pe viață, de întreaga familie, în intimitatea și confortul propriului dumneavoastră cămin. Funcționează în întregime pe baza gravității, nu a pompelor și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2250_a_3575]
-
aspect al taoismului prezintă probleme doar pentru adepții care pun semnul egal între căsătorie și monogamie. În societățile orientale tradiționale, atât cele din trecut, cât și din prezent, nu se așteaptă ca bărbații însurați să rămână monogami și legăturile externe discrete nu presupun, de obicei, nici o amenințare pentru căsătorie. Dacă unui bărbat îi permit condițiile domestice și financiare să facă dragoste în mod frecvent cu mai multe femei diferite și dacă acest lucru se face în conformitate cu tao, și nu ca un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2250_a_3575]
-
și al celor În călătorie de nuntă. Primii plăteau și o taxă de confidențialitate pentru care nu primeau nici o chitanță. Coriolan oftă. Suferise, dar acum Îi era bine, În special după ce vomase Într-un lighean de porțelan alb, sub răsuflarea discret tabagică a doamnei Koblicska, sub mângâierile ei tot mai apăsate, mai prelungi, și sub privirea disprețuitoare a unui boy capabil să-ți spună În română, maghiară și germană, fără plată, următorul text afișat de altfel și la recepție, sub o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1856_a_3181]
-
călca acum săltându-se pe vârfuri pentru a mai câștiga ceva În Înălțime, ducea direct la cafeneaua „Piticul” zisă și „Voltaire” din Țintirim. În spate purta un fel de raniță. Părea destul de goală. Greu putea convinge pe cineva de prezența discretă a ultimei sale creații intitulată modest „Scurt poem epic dintr-un roman poetic.” La „zebra” din dreptul Anticariatului, poetul, grijuliu cu propria-i posteritate, se opri pentru a lăsa să treacă șirul lung de mașini care veneau dinspre cinematograf. Profită
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1856_a_3181]
-
un șoricel albastru Îi rodea de zor un călcâi. Se trezi lac de sudoare. Se descălță În grabă și Își cercetă cu atenție piciorul. Ciorapul era Într-adevăr spart, dar pielea era nevătămată. Nici urmă de dinți. Doar un miros discret de năsal. Farmacistul și slovacul aplaudau În rând cu ceilalți. Cain era impunător ca un rabin. Balconul plutea deasupra gazonului și a lui Edu la doar câteva palme. Câinele de pripas Edu mârâia nemulțumit de ce se Întâmpla. Din când În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1856_a_3181]
-
niciodată până atunci. Ea admira contrastul dintre albastrul de Prusia al jeansului ei și verdele crud al ierbii. Între ei, pe fața de masă albă, printre farfurii și pahare, se ofilea un buchet de brândușe. În aer pluteau un miros discret de verbină și câteva acorduri Îndepărtate din Imnul Golanilor.” Cartea viselor zice că „dacă Îi vezi În vis pe alții dormind, vei depăși toate obstacolele În tentativa ta de a cuceri o femeie.” Chiar asta și fac, a zis Petru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1856_a_3181]
-
decontractat al alergătorilor. La sfârșitul cursei, Însă, fiecare concurent semăna cu propria sa teză, despre care, apoi, avea să vorbească până la moarte. O ureche avizată ar putea descoperi oricând În discursurile autoelogioase, bune să inflameze imaginația unor studente eminente, acordurile discrete ale unui splendid marș funebru. Pendula din sufragerie anunța ora douăsprezece. Petru Își privi ceasul de mână pe care Îl trăgea doar când Își aducea aminte, verifică robineții chiuvetei și ai aragazului, apoi Își spuse cu glas tare: Iolanda, telefon
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1856_a_3181]
-
ecran i se păreau a fi jeturi de spermă cu care i se orna suprafața plată a pântecelui ei catifelat și plat. O maculare, deghizată, perpetuă, o Îndepărtare nemiloasă de căldura fertilă și protectoare a trupului ei, care se Încredința discret sau năvalnic doar mâinii sale uscate, fierbinți, când tandră, când poruncitoare, dar care nu o umilea niciodată. Toată claviatura și toate căsuțele cu tot limbajul lor cu tot, nu aveau nici o legătură cu zvâcnetul când calm, când năvalnic al sângelui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1856_a_3181]
-
femeia matură de acum, constata Încă de la primele sale vizite acolo, foarte puține de altfel, că Iolanda era azi doar mai puțin gracilă, tot grațioasă Însă, și că energia aproape agresivă de odinioară se transformase cu timpul Într-o senzualitate discretă, mai mult presupusă decât evidentă, câtuși de puțin ostentativă, provocatoare. Acest lucru Însă nu o punea la adăpost de privirile apăsate ale cohortelor de machos dolofani de extracție dacică sau fino-ugrică, convertiți după Revoluție În traficanți de valută, dotați cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1856_a_3181]
-
ținea pe bord și se servea din el cu arătătorul mâinii stângi. Masa a durat cam o jumătate de oră. Desertul era o bere Bucegi. În tot cartierul acela selenar, trestia doar era vie, grațioasă. Se opunea parcă cu o discretă disperară sau resemnare acelei invazii de blocuri din panouri de beton, calcifieri hilare Într-un plămân Încă sănătos. Șoferul Își luase prânzul și, mulțumit peste măsură, coborî din cabină. Îi mai rămânea doar să acționeze o manetă. Înainte de a proceda
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1856_a_3181]
-
paharul pe masă zâmbind. Zâmbetele sale erau tot mai enigmatice. Se adresau deopotrivă celor văzute și nevăzute. Pendula Între ele cu ultimele rezerve de energie, ai fi zis, cu grație, dacă nu s-ar fi simțit În aer un miros discret de urină. Te-ai Întors, carevasăzică... Da, tată. De tot? Pentru un timp cel puțin. Și fata aceea? S-a măritat. Păcat... Dar dacă e fericită... Fericirea, ca și războaiele, sunt date oamenilor să le poarte... Până la moarte. Da! Duse
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1856_a_3181]
-
și orbi. 32. Nu făcea nimic. Lâncezea. Pierdea timpul. Dar numai Dumnezeu știa acest lucru și nu o dojenea. Îi mai dădea o șansă. Pentru că făcea totuși ceva: privea. Și privirea dădea o fărmă lâncezelii, Îi imprima chiar o energie discretă, asemenea volutelor de fum ce se Înălțau cândva din pipa lui Szántó. Dumnezeu știe că a privi e un lucru bun, căci În a șaptea zi a Genezei nici el nu făcuse altceva decât să privească lumea așa cum și noi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1856_a_3181]